Στρος Καν: Αν ήμουν Έλληνας...

“Αν ήμουν Έλληνας, μπορεί κι εγώ να διαδήλωνα έξω”, είπε χθες μιλώντας στη Βουλή, ενώ “έξω” περίπου 2.000 διαδηλωτές έκαιγαν ομοιώματα των... εχθρών. Ο Ντομινίκ Στρος Καν δεν ταράχτηκε ιδιαίτερα ούτε από τις εχθρικές εκδηλώσεις εναντίον του ούτε βέβαια από τις “επιθετικές” ερωτήσεις των ελλήνων βουλευτών.

Ενας περίεργος σοσιαλιστής
Στις αρχές Οκτωβρίου στην Κωνσταντινούπολη, στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Bilgi, την ώρα που ολοκλήρωνε την ομιλία του σε 200 φοιτητές, ένας νεαρός που, όπως αποδείχθηκε, ήταν συντάκτης σε αριστερή εφημερίδα κατέβηκε τρέχοντας τα έδρανα φωνάζοντας “ΔΝΤ έξω από την Τουρκία” και του πέταξε ένα αθλητικό παπούτσι. Δεν τον πέτυχε, αλλά το μήνυμα ήταν σαφές. Ο Στρος Καν είναι ένας πολιτικός απολύτως εξοικειωμένος με τις δυσκολίες. Ο γάλλος πρώην υπουργός ανέλαβε το 2007, μετά την κοινή πρόταση των 27 της ΕΕ, μια από τις πιο αντιδημοφιλείς για τους λαούς αλλά και μια από τις πιο ισχυρές θέσεις στο παγκόσμιο πολιτικοοικονομικό σύστημα. Σωστή κίνηση, διότι στα 61 του χρόνια σήμερα θα ήταν κατά πάσα πιθανότητα ένας άλλος... Ευάγγελος Βενιζέλος, ο ηττημένος του 2007, με ποσοστό γύρω στο 20%, στη μάχη της ηγεσίας των γάλλων Σοσιαλιστών από τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Ενώ τώρα, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, εμφανίζεται ως ο πιθανότερος διάδοχος του Νικολά Σαρκοζί στη γαλλική προεδρία στις εκλογές του 2012. Η αλήθεια είναι ότι η πορεία του στο Σοσιαλιστικό κόμμα δεν ήταν ούτε εύκολη ούτε ανέφελη. Το 1991 έγινε υφυπουργός Βιομηχανίας στις κυβερνήσεις Κρεσόν και Μπερεγκοβουά, το 1995 εκλέχθηκε δήμαρχος του παρισινού προαστίου της Σαρσέλ και το 1997 ανέλαβε υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών στην κυβέρνηση Ζοσπέν. Το 1999 όμως αναγκάστηκε σε παραίτηση και βρέθηκε στα δικαστήρια κατηγορούμενος για σκάνδαλα με την Elf Aquitaine και το φοιτητικό ταμείο MNEF.  Άλλου είδους σκανδαλώδεις φήμες, ροζ αυτή τη φορά, τον ακολούθησαν και στο ΔΝΤ, με αποτέλεσμα να έρθει σε πολύ δύσκολη θέση, απολογούμενος για την “εύνοιά” του προς συνεργάτιδες. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτές τις ημέρες κυκλοφορεί ένα βιβλίο με την υπογραφή “Κασσάνδρα” και τίτλο “DSΚ: Les Secrets d’ un Ρresidentiable” (τα μυστικά ενός προεδροποιήσιμου), στο οποίο ο συγγραφέας “αποκαλύπτει” αυτό που αποκαλεί προσωπικό μηχανισμό του Στρος Καν - επιχειρηματίες, πολιτικούς και δημοσιογράφους, οι οποίοι τον προωθούν στην προεδρία.

Η επόμενη κίνηση
Αλήθεια, ψέματα ή κάτι ενδιάμεσο μικρή σημασία έχει. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο ισχυρός άνδρας του ΔΝΤ παραμένει ένας γάλλος πολιτικός, που πιθανόν να διεκδικήσει την εξουσία το 2012.  Όλα αυτά έχουν σημασία για να καταλάβει κάποιος πώς και γιατί ο θεωρητικά σκληρός εμφανίζεται ο πιο διαλλακτικός των ευρωπαίων δανειστών μας αλλά και ο πιο παρεμβατικός πολιτικά -όσο και αν διαβεβαιώνει για το αντίθετο- στην περίπτωση της Ελλάδας. Η σοσιαλιστική του ρίζα έχει και κλαδιά, δεν είναι δηλαδή παρελθόν, είναι και εν δυνάμει μέλλον, γι’ αυτό και υπεραμύνεται του ΔΝΤ όχι με ψυχρά τεχνοκρατικά επιχειρήματα αλλά με ατάκες του τύπου “Μη μάχεστε τον γιατρό που καμιά φορά δίνει φάρμακα που δεν σας αρέσουν”. Και τι άλλο εκτός από πολιτική ντρίμπλα ήταν η άκρως... συμπαθητική τοποθέτηση “Είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε, δεν πάμε κάπου απρόσκλητοι. Ξέρουμε τους χαρακτηρισμούς για το ΔΝΤ, ξέρουμε ότι γίνονται διαδηλώσεις που μας λένε να φύγουμε, λέμε όμως ότι είναι καλύτερα να είμαστε εδώ παρά να είμαστε έξω, και όσο το ταχύτερο μπορέσετε να πετάξετε με τα δικά σας φτερά τόσο το καλύτερο”.

Άλλωστε, όσο και αν θέλει να παραμείνει αμέτοχος στα εσωτερικά μας, δεν μπορεί, διότι το πείραμα “Ελλάδα” τον αφορά προσωπικά και ο έλληνας σοσιαλιστής πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του κρατούν το κλειδί της επιτυχίας ή της αποτυχίας του στο μέλλον. Θυμάστε τι είχε δηλώσει την επομένη των αυτοδιοικητικών εκλογών; “Αυτό δεν συνέβη ποτέ στο παρελθόν. Δεν έχει ποτέ συμβεί, παρά το τόσο σκληρό πρόγραμμα που οι Έλληνες υποχρεώθηκαν να υποστηρίξουν, να γίνει κατανοητό στον πληθυσμό ότι ήταν αναγκαίο και αυτός τελικά να υποστηρίξει στην πλειοψηφία του την υπάρχουσα κυβέρνηση”. Ωστόσο ο Ντομινικ Στρος Καν δεν είναι αφελής. Γνωρίζει ότι το μείγμα πολιτικής του μνημονίου που εφαρμόζεται μέχρι στιγμής στην Ελλάδα δεν αποδίδει τα αναμενόμενα. Γι’ αυτό και προτρέχει να συμφωνήσει στο ενδεχόμενο της επιμήκυνσης, γι’ αυτό και χειρίστηκε από την πλευρά του ΔΝΤ την αντίστοιχη προσφυγή της Ιρλανδίας εξαρχής πολύ διαφορετικά. “Μαθαίνουμε από τα λάθη μας”, είπε χθες και δεν το είπε τυχαία. Η συντηρητική κυβέρνηση της Ιρλανδίας είχε πάρει τα μέτρα - συνταγή του ΔΝΤ δύο χρόνια πριν, αλλά δεν γλίτωσε από την άγρια επίθεση των αγορών.

Ο διεθνής ρόλος
Το πρόβλημα του Στρος Καν είναι ότι ένα χρόνο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ξέσπασε η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση, που πολύ σύντομα έγινε οικονομική κρίση των κρατικών οικονομιών και φυσικά της ευρωζώνης. Το ΔΝΤ που δεν είναι απλώς ένας οργανισμός που κοιμάται και ξυπνάει μόνο όταν μια χώρα πάει για χρεοκοπία. Είχε και έχει ρόλο. Ο επικεφαλής του ΔΝΤ πήρε, για παράδειγμα, καθαρή θέση στη διαμάχη ΗΠΑ - Γερμανίας για το εμπορικό ισοζύγιο της δεύτερης. “Η καγκελάριος Α. Μέρκελ και ο υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε θα μπορούσαν να σκεφτούν περισσότερο για κάπως πιο εξισορροπημένα εμπορικά ισοζύγια. Γιατί δεν μπορείς να υπεραμύνεσαι των δικών σου πλεονασμάτων και ταυτόχρονα να καταδικάζεις άλλους για το έλλειμμά τους”. Όπως πήρε ταυτόσημη θέση με αυτήν του προέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας Ρόμπερτ Ζέλικ για τον ακήρυχτο διεθνή νομισματικό πόλεμο, υποστηρίζοντας ότι βάζει σε κίνδυνο την οικονομική ανάκαμψη. Ο Στρος Καν είπε μάλιστα ότι πολλές χώρες χρησιμοποιούν τα νομίσματά τους ως όπλα για να αναπτύξουν τις οικονομίες τους σε βάρος των υπολοίπων, αναφερόμενος στην Κίνα και σε άλλες αναπτυσσόμενες οικονομίες.

Το ερώτημα για εμάς, λοιπόν, που και εντός μνημονίου είμαστε και μισοχρεοκοπημένοι παραμένουμε, δεν είναι αν ο Στρος Καν είναι αντιπαθής ή συμπαθής. Το ερώτημα είναι αν μπορεί να μας φανεί χρήσιμος στη συνέχεια ή όχι. Αν δηλαδή οι παρεμβάσεις του είναι προς μια κατεύθυνση που θα μας διευκολύνει πρακτικά να βγούμε από το τούνελ ή όχι.
Makthes.gr