του Μιχάλη Στυλιανού
-Το χθεσινό τελεσίγραφο των Βρυξελλών στερεί τον Σαμαρά περιθωρίων για περαιτέρω ασκήσεις ισορροπίας και αμφισημίας. Εκβιάζεται να υποταγεί, για να μη στιγματισθεί ως υπαίτιος διακοπής των εκταμιεύσεών και των δεινών επακόλουθων της. Του εγείρει επίσης την απειλή διάσπασης της ΝΔ, με διαρροές προς το στρατόπεδο της "λογικής", "της συνέχισης μισθών και συντάξεων" και της "εθνικής σωτηρίας". Ωστόσο:
-Συνθηκολόγησή του θα σήμαινε πολιτικό θάνατο μετά των αλλοφύλων και θέση στα ενδεχόμενα μελλοντικά εδώλια ως συνενόχου στην ολοκληρωτική καταστροφή που αναπόδραστα επέρχεται. Φραστικές περικοκλάδες και επιλεκτική συναίνεση θα σήμαινε ίσως μόνο πολιτικό αφανισμό.
-Και στις δυο παραπάνω επιλογές ο τόπος θα βρισκόταν χωρίς διαθέσιμο προβεβλημένο ηγέτη, μετά την προβλεπόμενη έκρηξη ή και απλή κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, για την προσπάθεια οργάνωσης του χάους και των δυνάμεων εθνικής αναστήλωσης.
Από την ανάποδη, το τελεσίγραφο αποτελεί ουρανόπεμπτη προσφορά στον Αντώνη Σαμαρά, μέ ένα ηχηρό. απερίφραστο, γωνιώδες και κατηγορηματικό ΟΧΙ, στοχευμένο στο εθνικό φιλότιμο και τις δημοκρατικές ευαισθησίες,να προβληθεί σε εκφραστή του πανελλήνιου αισθήματος και αυτοδίκαια ηγέτη της εθνικής αναγέννησης, να απαλλαγεί, ουσιαστικά αζημίως, από κομματικά βαρίδια και υποθήκες και -το σημαντικότερο- να εξασφαλίσει τις ψυχολογικές προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός παλλαϊκού κινήματος για την ανόρθωση της οικονομίας, του κράτους, των θεσμών και του΄Εθνους.
Στην πραγματικότητα δεν βρίσκεται ενώπιον διλήμματος. Μια είναι η οδός της πολιτικής του επιβίωσης και της πιθανής εθνικής σωτηρίας: Το κατηγορηματικό, εθνεγερτήριο ΟΧΙ, που θα γαλβανίσει τη βούληση και τη φαντασία των ζωντανών δυνάμεων του έθνους.
Και η χρήση της λέξης ΟΧΙ είναι ψυχολογικά, επικοινωνιακά, σκόπιμη.
Το ρίσκο είναι μεγαλύτερο με την αποφυγή της.
-Το χθεσινό τελεσίγραφο των Βρυξελλών στερεί τον Σαμαρά περιθωρίων για περαιτέρω ασκήσεις ισορροπίας και αμφισημίας. Εκβιάζεται να υποταγεί, για να μη στιγματισθεί ως υπαίτιος διακοπής των εκταμιεύσεών και των δεινών επακόλουθων της. Του εγείρει επίσης την απειλή διάσπασης της ΝΔ, με διαρροές προς το στρατόπεδο της "λογικής", "της συνέχισης μισθών και συντάξεων" και της "εθνικής σωτηρίας". Ωστόσο:
-Συνθηκολόγησή του θα σήμαινε πολιτικό θάνατο μετά των αλλοφύλων και θέση στα ενδεχόμενα μελλοντικά εδώλια ως συνενόχου στην ολοκληρωτική καταστροφή που αναπόδραστα επέρχεται. Φραστικές περικοκλάδες και επιλεκτική συναίνεση θα σήμαινε ίσως μόνο πολιτικό αφανισμό.
-Και στις δυο παραπάνω επιλογές ο τόπος θα βρισκόταν χωρίς διαθέσιμο προβεβλημένο ηγέτη, μετά την προβλεπόμενη έκρηξη ή και απλή κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, για την προσπάθεια οργάνωσης του χάους και των δυνάμεων εθνικής αναστήλωσης.
Από την ανάποδη, το τελεσίγραφο αποτελεί ουρανόπεμπτη προσφορά στον Αντώνη Σαμαρά, μέ ένα ηχηρό. απερίφραστο, γωνιώδες και κατηγορηματικό ΟΧΙ, στοχευμένο στο εθνικό φιλότιμο και τις δημοκρατικές ευαισθησίες,να προβληθεί σε εκφραστή του πανελλήνιου αισθήματος και αυτοδίκαια ηγέτη της εθνικής αναγέννησης, να απαλλαγεί, ουσιαστικά αζημίως, από κομματικά βαρίδια και υποθήκες και -το σημαντικότερο- να εξασφαλίσει τις ψυχολογικές προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός παλλαϊκού κινήματος για την ανόρθωση της οικονομίας, του κράτους, των θεσμών και του΄Εθνους.
Στην πραγματικότητα δεν βρίσκεται ενώπιον διλήμματος. Μια είναι η οδός της πολιτικής του επιβίωσης και της πιθανής εθνικής σωτηρίας: Το κατηγορηματικό, εθνεγερτήριο ΟΧΙ, που θα γαλβανίσει τη βούληση και τη φαντασία των ζωντανών δυνάμεων του έθνους.
Και η χρήση της λέξης ΟΧΙ είναι ψυχολογικά, επικοινωνιακά, σκόπιμη.
Το ρίσκο είναι μεγαλύτερο με την αποφυγή της.
Δεν ξέρω τι θα κάνει ο Σαμαράς και ούτε με ενδιαφέρει. Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι αφ' ενός η απαράδεκτα απρόκλητη επέμβαση της ΕΕ στα εσωτερικά της Ελλάδας (υπάρχει κυβέρνηση εκλεγμένη από τον λαό, τον οποίο αγνοεί επιδεικτικά για μία ακόμη φορά το Διευθυντήριο των Βρυξελλών) και αφ' ετέρου η ανικανότητα και φυγομαχία των κυβερνώντων (εννοώ όλο το πολιτικό φάσμα κι εκείνους που δεν υπερψήφισαν το μνημόνιο), που παραδίδονται εντελώς αμαχητί, ενώ υπάρχει νομικό προηγούμενο από την εποχή του Μεταξά, του οπίου έκανε χρήση και η Αργεντινή το 2003 και διέγραψε μεγάλο μέρος του χρέους της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ φοβούμαι ότι οι πολιτικοί μας αγνοούν (επίτηδες;) το ... Το χρέος του Μεταξά.... Mήπως ο Ινφογνώμων θα ήθελε να τους το υπενθυμίσει, μπας και ξεστραβωθούν;
Ρε παιδιά μην τρελαθούμε και τελείως!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι "εθνεγερτήρια Οχι" και πράσινα άλογα!
Το θέμα είναι απλό, ζητήσαμε δανικά ναι ή όχι;
Αν δεν θέλουμε εμείς να συμμαζευτούμε, να μειώσουμε τα έξοδά μας, για να εξοφλήσουμε τα δανεικά (και να μη χρειαζόμαστε συνέχεια και άλλα) , οι Βρυξέλλες μας φταίξανε;
Έχω βαρεθεί να διαβάζω…πύρινα επαναστατικά κηρύγματα από Δημοσίους Υπαλλήλους που προσπαθούν να σώσουν την αργομισθία και τα προνόμιά τους, αδιαφορώντας αν θα βουλιάξουν την Ελλάδα!
Στο κάτω κάτω αν είναι να χρεοκοπήσουμε, να χρεοκοπήσουμε αλλά με μισούς δημόσιους υπάλληλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορεί ο ζυγός απ' τον αυχένα του Ελληνα να μην φεύγει με τίποτα!!!
Ολοι αυτοί που υπερασπίζονται την έξοδο της Ελλάδος απ΄ το ευρώ ελπίζουν στη διατήρηση του ίδιου σάπιου καθεστώτος που μας οδήγησε εδώ.
Ακουσε κανείς κανένα σκληρό μέτρο απο το Σαμαρά, όχι.
Η φορολογία του 15% θα σου φέρει αποτελέσματα σε 2 χρόνια τουλάχιστον!!!
Μαζί πρέπει Παπανδρεου και Σαμαράς να γκρεμίσουν το Ελληνικό κράτος που δημιούργησαν!!!
Προς Πυροβολητη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμφανέστατα είτε διαβάζεις φυλλάδες των Βρυξελλών και των φίλων τους, είτε αν ενημερώνεσαι ευρύτερα δεν έχεις καταφέρει να επεξεργαστείς τα δεδομένα (ειτε βέβαια δεν διαβάζεις καθόλου).
Ούτε καν που μπαίνω στον κόπο να γράψω περισσότερα... (μονο να σου προτείνω να πληρώσεις και λίγα χρήματα στην εφορία ή να φανταστώ οτι είσαι ο πιο έντιμος ελεύθερος επαγγελματίας...?)
Χρήστος
Χρήστο δεν μπαίνω στον κόπο να απαντήσω στα σχόλια σου, ούτε για την εφορία, που σαν μισθωτός την πληρώνω ανελλιπώς σαν καλός μα__κας όλη μου τη ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε νοιώθω όμως! Προφανώς είσαι δημόσιος υπάλληλος! Ίσως κι’ εγώ αν ήμουνα αραχτός μια ζωή σε κάποια αργομισθία του Δημοσίου να αντιδρούσα έτσι αν πήγαιναν να μου χαλάσουν τις καλοπληρωμένες ξάπλες, γι’ αυτό δεν σε αδικώ!
(αλλά πάντως δε θα’γραφα τις ασυναρτησίες τις δικές σου!)
Κατηγόρησα τους κρατούντες ότι δεν το "πάλεψαν" καθόλου. Όμως, είναι αλήθεια ότι με τέτοιους βουλευτικούς μισθούς, αυτοκίνητα, φρουρούς και συντάξεις, με τόσο πολλούς συνταξιούχους (τους περισσότερους στον κόσμο σε σχέση με το εργατικό δυναμικό της χώρας), με υπαλλήλους της Βουλής με 16 μισθούς κλπ., για να μην κουράζω, πώς θα πάμε να τους πούμε ότι, αν εξοφλήσουμε το χρέος, θα καταστραφούμε και ότι το χρέος είναι απεχθές; Οι ίδιοι ακυρώνουμε τα επιχειρήματά μας, όταν εξακολουθούμε να έχουμε περισσότερους Δ.Υ. από την Ρωσσία των 350 εκατομμ. ανθρώπων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην αναλίσκεσθε σε προσωπικές αντεγκλήσεις, αλλά δείτε το πράγμα καθαρά, διότι νομίζω ότι αυτή είναι η πραγματικότητα.
Το ότι μας γονάτισαν με δυσβάστακτα επιτόκια, δεν είναι λάθος της ΕΕ ή του ΔΝΤ, αλλά των ανίκανων πολιτικών μας, οι οποίοι δεν διαπραγματεύτηκαν τίποτε.
ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΘΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙ ΝΑ ΗΡΩΠΟΙΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΒΕΒΑΙΑ ΘΑ ΤΣΙΜΠΙΣΕΙ...
Τα έχουμε ξαναπεί. Κοντά είμαστε. Λίγο ακόμη και ο αντιμνημονιακός αγώνας θα ευοδωθεί, και θα χαρούμε άπλετα όλοι τους εθνικούς ηγέτες μας και τις άλλες λύσεις τους που δεν μας είπαν. Ζήτωσαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παν άλλωστε είναι να μη φανεί ότι συνθηκολογεί κανείς, μη τρωθεί κανενός το προφίλ, αλλά είναι η κατάλληλη ώρα για λίγες ψήφους. Τώρα. Το παν είναι να μη φανούμε γελοίοι μέσα στο απίστευτο μπλέξιμο και αδιέξοδο συνεννοήσεως που δημιουργήσαμε. Τώρα. Το παν είναι να δικαιώσουμε, να δικαιολογήσουμε την ασυνάρτητη στάση μας φορτώνοντάς τα όλα σ' ένα αποτυχημένο μνημόνιο τού οποίου και τα καλά και τα κακά δεν εφαρμόσθηκαν χάρις και στην δική μας καίρια επιρροή. Τώρα, είναι η χρυσή ευκαιρία για επένδυση στην σύγχυση και την δημαγωγία, την ώρα που όλα καταρρέουν και που θα ξεσπάσει βία και αίμα και πείνα και...
Δεν πειράζει που όλα τελειώνουν εδώ, μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια, αυτά δεν είναι τίποτε μπροστά στην διάσωση τού προσωπικού μας γοήτρου εκ τών παραλογισμών μας. Σιγά μη γίνουμε σαν τους βλάκες Πορτογάλλους.
Όσοι εξ υμών, ας μου γράψετε πάλι, πόσο με αγαπάτε, το χαλασμένο γραμμόφωνο. Υπομονή, δεν θα σας δυσκολεύσω πουθενά. Όπως είπα, η νίκη σας είναι προ των πυλών, και εγώ ο ασημαντος σήμερα θα είμαι ασημαντότατος αύριο.
Έρρωσθε.
Τελικά τον είχα υποτιμήσει τον Καραμανλή. Μπορεί στα οικονομικά και στα λαθρομεταναστευτικά να πάτωσε και να στάθηκε απλά αξιοπρεπώς μόνο σε ορισμένα εθνικά θέματα που χειρίστηκε. Όμως, όλους τούς άλλους τούς χειρίζεται μια χαρά και τούς δουλεύει (δια τού Σαμαρά, τον οποίο προετοίμαζε από καιρό και τον επέβαλε μέσω τής εκλογής από τη βάση, θάβοντας και την Αγία Οικογένεια).
ΑπάντησηΔιαγραφήΛύσσαξε ο ΓΑΠ να τον ρίξει για να κάνει αυτός παιχνίδι. Και μόλις η μπάλλα έπεσε στα σκατά τού φωνάζει ο Κ.Κ. "πάρτην" και ο άλλος ρίχνει βουτιά και την πιάνει! Αυτή ήταν η τελευταία κουβέντα τού Κ.Κ., έκτοτε το έραψε και δεν ξαναμίλησε. Όμως, το παιχνίδι τού ΓΑΠ ήταν να φέρει το ΔΝΤ για να τα βγάλει πέρα με το ΠΑΣΟΚ (που τού τη δίνει, όπως λεει κι ο Στάθης) και να πάρει μέτρα, γιατί αλλοιώς, χωρίς το ΔΝΤ, οι πασόκοι θα τον είχαν κάνει μία χόρτα.
Έ, τη συνέχεια την ξέρουμε. Ήθελε ο ΓΑΠ να βάλει το πιστόλι στο τραπέζι για να διαπραγματευτεί τα μέτρα, αλλά τού το άρπαξαν οι άλλοι (που είναι πιο λινάτσες) και τού το έχωσαν αλλού. Κι έτσι παίρνει μέτρα κι άλλα μέτρα και πιο σκληρά μέτρα και τελειωμό δεν έχουν. Κι επειδή τώρα τού είπαν να βάλει άγριο χέρι και στο βαθύ ΠΑΣΟΚ (δημόσιο, ΔΕΚΟ, κλπ) ψάχνει για συνενόχους ("συναίνεση" το λένε στα σαλόνια). Η αριστερά δεν τρελλάθηκε για να συναινέσει (οι τελευταίοι "πειραγμένοι" πήγαν ζούπιτοι στο Φώτη, αλλά δεν...). Ο Σαμαράς παρομοίως. Ποιοί μένουν για τη συμμαχία τών προθύμων; Οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι τού πάλαι ποτέ μητσοτακιστάν, Ντόρα και Καρατζαφέρης, που έτσι κι αλλοιώς είχαν ψηφίσει και το μνημόνιο Ι. Άντε και ο Φώτης. Ναι, αλλά δεν επαρκούν (άσε που τούς κόλλησαν οι άλλοι και τη ρετσινιά τού εξαπτέρυγου).
Κι έτσι, όλοι τώρα δουλεύουν για τον Σαμαρά (και στο βάθος Καραμανλής). Και πρώτα - πρώτα ο ΓΑΠ που πρέπει τώρα να πάρει τα σκληρά μέτρα και ζητάει συνεργούς, αλλά ο άλλος τού λέει "έτσι που τά 'κανες φάτα μόνος σου". Κι έτσι θα αναγκαστεί να τα πάρει (κάτι που δεν θα μπορούσε να κάνει η δεξιά, παρόλο που πολύ θα το ήθελε) και μαζί θα πάρει και το μεγάλο πολιτικό κόστος (ήδη ο Ντομινίκ τον έδωσε στεγνά). Και αντάμα θα συμπαρασύρει και τούς πρόθυμους. Βγαίνει μετά ο Αλογοσκούφης και τα ρίχνει στον Καραμανλή και καπάκι βγάζει ο Σαμαράς τον Μιχελάκη και τον Λαζαρίδη και τον κουτουπώνουν για την απογραφή, φορτώνοντας του και τις αμαρτίες τού παρελθόντος. Αλλά κι η τρόικα για τον Σαμαρά δουλεύει. Βγήκαν ο Γιούνκερ και ο Ρεν και απαίτησαν να συναινέσει, αλλά ο άλλος τούς πρόλαβε. Είχε προνοήσει και είχε παρατάξει τούς πρεσβευτές τους πρώτο τραπέζι πίστα στο Ζάππειο και τούς είχε ήδη πει φάτσα κάρτα (και σε πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση) ότι δεν συναινεί. Το αποτέλεσμα με όλα αυτά ήταν να τον ηρωοποιήσουν οι τροϊκάνοι (όπως εντόπισε κι ο ΣΒΟΥΡΑΣ 11:21μμ). Και βγαίνει κι ο Στυλιανού (παλιός δημοσιογράφος, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, κλπ), που στις προηγούμενες εκλογές παρώτρυνε από τη στήλη του στο ΠΑΡΟΝ τον κόσμο να ψηφίσει ΚΚΕ, και τού λέει "όλα δικά σου".
Υποθέτω ότι αν στους επόμενους μήνες αποφασίσει να μιλήσει ο Κ.Κ., σημαίνει ότι πάμε για εκλογές (μπορεί και με συνταγματικό "άρωμα").