Μίαν ψήφον! Για ένα εισιτήριο… ένα τραπέζωμα… μια Gucci!

Με τον Σάββα Ιακωβίδη

ΣΤΟΝ ΡΙΧΑΡΔΟ τον Γ’, του Σαίξπηρ, ο βασιλιάς Ριχάρδος, μετά την ήττα του στη μάχη του Μπόσγουρθ, το 1485, φέρεται να αναφώνησε εναγώνια: «Ένα άλογο, ένα άλογο! Το βασίλειό μου για ένα άλογο!». Ο Ριχάρδος μάλλον δεν είπε ποτέ μια τέτοια φράση. Όμως, συγγραφική αδεία, ο Σαίξπηρ έβαλε στο στόμα του μια φράση, που έμεινε στην ιστορία, όπως τόσες άλλες από τα έργα ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της ανθρωπότητας. Η υποτιθέμενη κραυγή του Ριχάρδου του Γ’ εξεδήλωνε την αγωνία του να σωθεί μετά την ήττα του. Ένα άλογο ήταν ο μόνος τρόπος διαφυγής του από τους νικητές για να σωθεί. Τι σχέση έχει, όμως, ο Ριχάρδος ο Γ’ με την προεκλογική εκστρατεία στην Κύπρο που, οσονούπω, τερματίζεται και τελειώνει και η ταλαιπωρία των πολιτών από τα πολλά βροντώδη, ρηχά και ακατέργαστα, τα εξίσου πολλά ανόητα, επιπόλαια και επιδεικτικά, που βιώσαμε όλες αυτές τις εβδομάδες και τους μήνες; Έχει και παραέχει αλλ’ επί το… κυπριακότερον, το γραφικόν και το κωμικόν.

Όπως είναι γνωστό, πολλοί υποψήφιοι βουλευτές, παλαιοί και νέοι, μετήλθαν όλων των μέσων, των μεθόδων και των τρόπων για να προσελκύσουν, πρώτα, ψηφοφόρους κι ύστερα να τους πείσουν ότι η δική τους υποψηφιότητα, η δική τους προσωπικότητα, τα δικά τους προσόντα, οι δικές τους ικανότητες και το δικό τους όραμα (;) αξίζουν της τιμίας ψήφου των.

Ο Κύπριος, όμως, είναι ένα πολύ περίεργο και δυσερεύνητο πολιτικό ζώον, του οποίου κανείς πολιτικός επιστήμων δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να αποκωδικοποιήσει τις προθέσεις και τις διαθέσεις. Π.χ., ο Κύπριος είναι συνήθως δυσαρεστημένος με το κόμμα που παραδοσιακά ψηφίζει. Του τα σέρνει εξ αμάξης, κατηγορεί συλλήβδην την ηγεσία του και ορκίζεται ότι δεν πρόκειται να ξαναδούν την ψήφο του. Όταν, όμως, θέλει «εξυπηρέτηση» (δεν μιλάμε για… ρουσφέτι), τότε κάνει την γη πηγή για να προσεγγίσει εκείνους που αποτάσσεται για να ικανοποιήσουν το αίτημά του. Υπόσχεται ότι εκείνος, η οικογένειά του, οι συγγενείς και οι φίλοι του ομοθυμαδόν θα ψηφίσουν το κόμμα, επειδή αξίζουν της ψήφου των.

Φούμαρα και λήροι! Ο Κύπριος δεν καλουπιάζεται σε δημοσκοπήσεις. Μπορεί τώρα να υπόσχεται ότι θα ψηφίσει τον τάδε υποψήφιο αλλά, την κρίσιμη στιγμή, θα λειτουργήσουν άλλα κριτήρια: Συγγένειες, φιλίες, κουμπαριές, «εξυπηρετήσεις», επιχειρηματικές συνεργασίες ή άλλες, αν ο υποψήφιος είναι… καλός άνθρωπος, αν ανταποκρίνεται και με ποια ταχύτητα στα… αθώα αιτήματα του πολίτη, αν έχει δύναμη και «πλάτες», κτλ. Είδαμε όλοι εκείνες τις τεράστιες αφίσες στους δρόμους των πόλεων και των χωριών, με τη φάτσα των υποψηφίων να υπόσχονται τα πάντα. Ότι θα είναι η φωνή, το χέρι, η ψυχή, η έκφραση, το όραμα, η προοπτική, το μέλλον του πολίτη. Μάθαμε ότι πολλοί υποψήφιοι επιδόθηκαν σε πολυέξοδα τραπεζώματα, σε δεξιώσεις σε σπίτια ή σε χλιδάτα ξενοδοχεία, κέντρα και εστιατόρια. Δηλαδή, ίσχυσε το γνωστό «αν δεν ταΐσεις, δεν θα εισπράξεις». Και οι υποψήφιοι προσδοκούν να εισπράξουν την ψήφο των πολιτών.

Μάθαμε ότι ακόμα και ακριβές τσάντες βγήκαν σε κλήρωση για να πεισθούν ψηφοφόροι να υποστηρίξουν συγκεκριμένο υποψήφιο. Μέχρι και εισιτήρια για τον τελικό του κυπέλλου προσφέρθηκαν για να δελεάσουν πολίτες. Ξεχάστε θέσεις, προτάσεις, ιδέες, εισηγήσεις, όραμα, ριζοσπαστικές λύσεις ή προοπτικές για το μέλλον του τόπου. Πολλοί υποψήφιοι κατέθεσαν τέτοιες λαμπρές ιδέες. Ποιος τις θυμάται; Κανείς. Εκείνα που θα θυμούνται είναι τα τραπεζώματα, τις δεξιώσεις, τα φαγοπότια και τα δώρα, και ποιος υποψήφιος είχε την καλύτερη… επίδοση. Εδώ είναι Κύπρος. Και σε αυτά τα επίπεδα κυμαίνεται η πολιτική ζωή.http://sigmalive.com/