Προθυμίες "προθύμων"

της Ελίνας Γαληνού
"Δεν μπορεί το κράτος να ξοδεύει περισσότερα απ΄όσα εισπράττει. Να τολμήσει η πολιτική ηγεσία μας, να πεί στους Ελληνες ότι για να επιτύχεις μια προσπάθεια πρέπει να έχεις την πείρα που χρειάζεται. Ας συγκροτήσει η σημερινή Βουλή, Κυβέρνηση Εκτακτης Ανάγκης με το κατάλληλο προσωπικό που διαθέτει τα προσόντα..." Με αυτό το κείμενο, επέλεξαν κάποιοι "επιτυχημένοι" συμπολίτες μας να δηλώσουν ως ευπατρίδεις, την προθυμία τους να βοηθήσουν την κυβέρνηση στο δύσκολο έργο της. Καθώς η επιστολή με τα ονόματα και τις υπογραφές τους δημοσιεύτηκε στον ημερήσιο τύπο, ο κόσμος μπορεί να διαβάσει και να κρίνει...

Γνωστά ονόματα επιχειρηματιών ως επί το πλείστον, με κάποιους δικηγόρους και επιστήμονες είναι οι φερόμενοι ως "πρόθυμα παιδιά" να πιάσουν το σπαθί και το τσεκούρι για να σώσουν την πατρίδα μας. Η ιδέα ν΄απευθυνθούν προς την κυβέρνηση, τους δόθηκε (λένε) από μια ανάλογη κίνηση που έγινε προ μηνός από ομάδα πνευματικών δημιουργών. Κάπου όμως στη βιασύνη τους τα μπέρδεψαν και ξέχασαν ότι οι πνευματικοί είχαν δηλώσει Αγανακτισμένοι (τουλάχιστον αυτοί κράτησαν τα προσχήματα κάπως..). Οι άλλοι δανείστηκαν απλώς ένα σύνθημα που προφανώς ακουγόταν συχνά αυτό το διάστημα. "Πέστε την αλήθεια στον ελληνικό λαό.." και υπό την σκέπη του, έφτιαξαν το μανιφέστο τους. Μπράβο! Λογικά, θα έπρεπε να χαιρόμαστε όλοι με τον πατριωτισμό των ανθρώπων του επιχειρείν, ο ρόλος των οποίων είναι καθοριστικός για την αγορά και την Οικονομία. Και τι άλλο καλύτερο να περιμέναμε από την προθυμία συνεισφοράς τους σε τόσο δύσκολη περίοδο. Είπαμε "συνεισφοράς" όμως και όχι προσκυνήματος, να ξέρουμε τι λέμε. Η μήπως δεν ήξεραν τι έγραφε το κειμενάκι που έστειλαν στην κυβέρνηση, ενώ το είχαν υπογράψει;
Τέλος πάντων, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι οι ενδιαφέροντες καιροί αναδεικνύουν πολλές αλήθειες. Μια απ΄αυτές είναι ότι η αγανάκτηση των πολιτών, δεν είναι τελικά μονοδιάστατη. Αυτό, διότι τα συμφέροντα που θίγονται αντιβαίνουν άλλα συμφέροντα και βασικά, η κρίση δεν είναι παρά ένας πόλεμος συμφερόντων. Πολλοί θα ήθελαν να το παίξουν "καλοί πολίτες" και άλλοι τόσοι να βοηθήσουν "την πατρίδα", αλλά...Πάνω απ΄όλα, αυτός ο αγώνας χρειάζεται ειλικρίνεια και αυταπάρνηση. Προ καιρού, αναφέρθηκα σε κάτι "αγανακτισμένους" που ευχαρίστως προπηλακίζουν σήμερα τη Βουλή, ενώ πριν τις εκλογές του 2009, δήλωναν ότι πιστεύουν στο όραμα του επερχόμενου αρχηγού "που θα μας απαλλάξει από το διεφθαρμένο κράτος δικαιώνοντας τους αδικημένους από τα λεφτά που υπάρχουν..." Και είχα σημειώσει, ότι αυτοί δεν εκφράζονταν ούτε από την πλευρά δημοσίων υπαλλήλων, ούτε συνδικαλιστών ή εργατών. Ηταν άνθρωποι του "επιχειρείν" που δήλωναν φανατισμένα ότι το ανθρώπινο δυναμικό των νέων μας πρέπει να αξιοποιηθεί αντί να αναλώνεται στα προγράμματα stage με τους εξευτελιστικούς μισθούς. Ανθρωποι που υποτίθεται, ήξεραν από δουλειά, προσπάθεια, διαχείριση ευθυνών και παρ΄όλα αυτά έλεγαν "με τον Παπανδρέου θα περάσουμε καλύτερα βρε παιδιά" αποφεύγοντας όμως τεχνηέντως να απαντήσουν πώς και τι, ενώ η κρίση ερχόταν ακάθεκτη στην Ελλάδα. Τι αλήθεια ήξεραν που δεν ξέραμε εμείς και σε τι ποντάριζαν; Ισως είχαν ελπίσει ότι θα αργήσουμε να μάθουμε ή δεν θα μάθουμε ποτέ. Διότι τέτοιες αλήθειες, αν αποκαλυφθούν κάποια στιγμή, ουδείς θα γλιτώσει την οργή του κόσμου-εννοείται. Ομως φαίνεται ότι η φιλοδοξία, αδυνατίζει τη μνήμη ή έγινε συνήθεια να περνάνε τον μέσο Ελληνα για βλάκα...
Ιδού λοιπόν στο προσκήνιο οι "πρόθυμοι" να βάλουν πλάτη στην κυβέρνηση, προκειμένου να πετύχει τι; Μα το Μεσοπρόθεσμο, τι άλλο. Το Μεσοπρόθεσμο, που εγγυάται την αξιοποίηση του δυναμικού των νέων μας με ..300 ευρώ αμοιβή, ωράρια λάστιχα και δικαιώματα ατελείωτα στους εργοδότες. Το Μεσοπρόθεσμο που θέτει υπό ξένη κατοχή τον εγχώριο πλούτο μας, μετατρέποντας σε ραγιάδες τους μικρομεσαίους εισοδηματίες. Τη συμφωνία της ντροπής δηλαδή, δήθεν για το καλό της Ελλάδας. Λές και δεν υπήρχαν ή δεν υπάρχουν άλλοι Ελληνες να ξέρουν τις παθογένειές μας, ή πόσο κόστισε το σπάταλο και παρασιτικό κράτος στην Οικονομία και την καθημερινή ζωή των πολιτών. Λές και δεν υπήρχαν μέτρα ή πολιτικές που να μπορούν να τα αντιμετωπίσουν αξιοπρεπώς, χωρίς να τεθούμε σε καθεστώς υποτέλειας...Η λές και δεν υπάρχουν παραγωγικοί άνθρωποι ικανοί να αξιοποιούν τους εργαζόμενους χωρίς να τους τσαλακώνουν, γιατί γνωρίζουν πως έτσι μόνο επιτυγχάνεται η υγιής παραγωγή πλούτου. Καλά έκαναν βέβαια οι υπογράψαντες και βγήκαν στο προσκήνιο. Ισως έτσι γίνει η αρχή διαχωρισμού της ήρας από το σιτάρι, αλλά χρειάζεται πολύ προσεκτική δουλειά γι΄αυτό, επειδή τέτοιου είδους "πρόθυμοι" υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας που άνοιξαν διάπλατους τους δρόμους του τωρινού καθεστώτος. Αν κυοφορείται μια νέα εποχή αλλαγής, μην πνιγούμε πάλι από τίποτα "αντιστασιακούς" σαν της μεταπολιτευτικής περιόδου, οι οποίοι ως τις 24 Ιουλίου του 74, υποστήριζαν "ησυχία, τάξη και ασφάλεια..". Ο νοών, νοήτω!