Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως έχουν ολοκληρωθεί 52 γύροι απευθείας συνομιλιών. Η κάθε πλευρά κρατά τα δικά της πρακτικά και υπάρχει ρητή συμφωνία των δύο μερών για το απόρρητο των διαπραγματεύσεων. Συνεπώς, μόνο εικασίες για το τι μέλλει γενέσθαι προσφέρει η γνωστοποίηση πληροφοριών που θέλουν τις δύο χώρες να έχουν καταλήξει και να είναι έτοιμες να προσφύγουν στο ΔΔΧ.
Η πρώτη αφορά τη χρονική συγκυρία, που συνδέεται με τις ανακοινώσεις της ελληνικής κυβέρνησης περί ύπαρξης υδρογονανθράκων και κοιτασμάτων αερίου στο Αιγαίου και την πρόθεσή της να προκηρύξει διεθνή διαγωνισμό προσκαλώντας εταιρίες να διεξαγάγουν σεισμικές έρευνες.
Η δεύτερη με την απροθυμία του πρώην υπουργού των Εξωτερικών Δημήτρη Δρούτσα να ανοίξει το ζήτημα των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ), για να μη διαταράξει –όπως είχε δηλώσει– την πορεία των διερευνητικών επαφών.
Η τρίτη αφορά τη συνήθη τακτική της Aγκυρας να προσθέτει κάθε φορά και νέες αξιώσεις, με αποτέλεσμα τελικώς το θέμα να παραμένει σε εκκρεμότητα. Θυμίζουμε ότι και το 2003 οι δύο χώρες είχαν φτάσει κοντά σε μια συμφωνία, όμως η απαίτηση της Aγκυρας να υπάρξει στο προοίμιο του συνυποσχετικού αναφορά στη Θράκη –όρο που η Αθήνα δεν μπορούσε να αποδεχθεί– οδήγησε στην ακύρωση της συμφωνίας.
Κάτι ανάλογο φαίνεται να προκύπτει και τώρα, με ένα σημείο του σχεδίου συνυποσχετικού που αναφέρει ότι οι δύο χώρες εξουσιοδοτούν το ΔΔΧ να επιλύσει «... και όσα προβλήματα ήθελε ανακύψουν». Δεν είναι λοιπόν βέβαιο αν και αυτή τη φορά η Αθήνα θα απορρίψει το σχετικό κρίσιμο χωρίο και τελικώς δεν θα υπάρξει συμφωνία. Αλλά για να διαρρέεται μια τέτοια πληροφορία, το πιθανότερο είναι πως η Αθήνα δεν προτίθεται να την αποδεχθεί...
Εξηγήσεις επί της ενδεχόμενης άρνησης της Αθήνας είναι περιττές. Μπορεί η προσφυγή στη Χάγη να είναι πάγια θέση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, είναι όμως γνωστό ότι αυτή θα πρέπει να αφορά αποκλειστικά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Από την άλλη όμως πλευρά, πάγια είναι και η τακτική της Aγκυρας να προσθέτει επιμέρους διεκδικήσεις σε μια προσπάθεια να κατοχυρώσει την αμφισβήτηση της ελληνικότητας εκατοντάδων νησίδων και βραχονησίδων.
Αν όντως είναι έτσι, τότε βρισκόμαστε σε ένα νέο αδιέξοδο. Κι αναρωτιέται κανείς: Eπρεπε να γίνουν 52 γύροι διερευνητικών επαφών για να διαπιστωθεί η μηδενική πρόοδος και το αμετακίνητο των θέσεων των δύο πλευρών;
Π.Κ. Μαυρίδης
panam@express.gr
http://www.express.gr
ΑΦΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ 52 ΓΥΡΟΙ ΣΥΝΟΜΙΛΙΩΝ ΜΕΤΑΞΙ ΕΛΛΑΔΟΣ -ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ???ΝΑ ΞΑΝΑΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΓΥΡΟΥΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΩΝ???.ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΙΣΩ???.Η ΟΡΕΞΗ ΕΧΕΙ ΑΝΟΙΞΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΟΡΕΚΤΙΚΟ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟΣ ΠΙΑΤΟ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν από μερικά χρόνια, η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ δημοσίευσε άρθρο του τ. Προέδρου Δημοκρατίας Κωστή Σταφανόπουλου, όπου ο Κ.Σ. συνιστούσε επιτακτικά να προσφύγει η επίσημη Ελλάς στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να επιλύσει τις Ελληνοτουρκικές "διαφορές", ήγουν να δώσει τέλος στις θρασύτατες επεκτατικές απαιτήσεις της Τουρκίας και στα προβλήματα που αυτή συνεχώς μας δημιουργεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε ο έγκριτος δημοσιογράφος κ. Σταύρος Λυγερός απεκάλυψε πως είχε φθάσει δύο φορές να υποβληθεί το θέμα στο Δ.Δ. της Χάγης, αλλά η προσπάθεια ναυάγησε, επειδή οι πάντοτε αφερέγγυοι και επίβουλοι ("αναξιόπουστοι!" sic!) τούρκοι έθεταν πάντοτε και καινούργιες απαιτήσεις στο Συνυποσχετικό που έπρεπε να υπογραφεί και να υποβληθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης!
Δηλαδή, το άρθρο του Κ.Σ. ήταν ή εκτός Θέματος ή ο Κ.Σ. δεν ήταν ενήμερος των πραγματικών γεγονότων!
Ας έχουμε υπ' όψη μας, ότι εμείς δεν ζητούμε τίποτε από την Τουρκία, πλην όμως η Τουρκία απαιτεί από εμάς πληθώρα, οπότε "δίκην δικαίας αρχής" το Δ.Δ. της Χάγης θα επιδικάσει ορισμένες τουρκικές απαιτήσεις υπέρ των Τούρκων . . . . !
Εμείς θα χάσουμε στην Χάγη και οι Τούρκοι θα κερδίσουν!
Εμείς συζητούμε μόνο το θέμα της Υφαλοκρηπίδας και τίποτε άλλο. Οι Τούρκοι ζητούν τα πάντα, όπως λέγουν οι Εβραίοι "τόμα ε ντεμάντα"!
Ευμένης ο Καρδιανός
Οι τούρκοι καταλαβαίνουν μόνο το δίκαιο του ισχυρού και είναι αφερέγγυοι στην υπογραφή τους. Ότι υπογράφουν, αν τους συμφέρει το επικαλούνται, αν δεν τους συμφέρει επιχειρούν να το αναθεωρήσουν. Επομένως η μόνη σιγουριά για την Ελλάδα είναι ισχυρές ένοπλες δυνάμεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα οι Τούρκοι, δεν έχουν κανένα πρόβλημα στο να βάζουν υπογραφές σε συμφωνίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρουν όμως και να τις αναιρούν αφήνοντας "παραθυράκια".
Και οσο για ανταλλάγματα, ζητάνε ακόμα και όταν χρωστάνε.
Ελίνα