31/12/09

Ένα όραμα αντί για ευχές στους φίλους του Ιστολογίου μας


Με αφορμή τη νέα δεκατία που αρχίζει απόψε τα μεσάνυχτα, αντί για ευχές, προσφέρουμε στους φίλους του ιστολογίου μας μια άποψη για το όραμα που, κατά την άποψή μας, μπορεί να βγάλει τον ελληνισμό από το αδιέξοδο τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα.
Καλή Χρονιά και Καλή Δεκαετία σε όλους

φιλικά

Σάββας Καλεντερίδης


Εθνικό Όραμα, ιδεολογία και εθνική χρεωκοπία*

Ο ελληνισμός τις αρχές του 19ου αιώνα οραματίστηκε την απελευθέρωσή του από την οθωμανική σκλαβιά. Μια σκλαβιά που κράτησε τον ελληνισμό επί τέσσερις αιώνες στο σκοτάδι. Το όραμα της Ελευθερίας ήταν η κινητήρια δύναμη που ώθησε τον ελληνισμό στον εθνικοαπελευθερωτικό του αγώνα. Το όραμα της Ελευθερίας ήταν η κινητήρια δύναμη που έδωσε τη δυνατότητα σε μια χούφτα στην πλειοψηφία τους αγράμματους Έλληνες να τα βάλουν με μια αυτοκρατορία και όχι απλά να νικήσουν, αλλά να γράψουν μια αξεπέραστη σελίδα ανδρείας και αυταπάρνησης, που υπήρξε παράδειγμα για τα άλλα υπόδουλα έθνη στον οθωμανικό ζυγό..
Μετά την ίδρυση του ελλαδικού κράτους, στου οποίου την επικράτεια ζούσε μόνο ένα μικρό μέρος του ελληνισμού, το όραμα της ελληνικής παιδείας και της εθνικής συνείδησης ήταν η κινητήρια δύναμη που οδήγησε σε μια αξιοζήλευτη πνευματική και εκπαιδευτική άνθηση όχι μόνο τους Έλληνες της Ελλάδας, αλλά και τον απανταχού ελληνισμό. Οι ανά τον κόσμο κοινότητες των Ελλήνων έχτισαν και λειτουργούσαν επί δεκαετίες με δικά τους μέσα χιλιάδες περίλαμπρα σχολεία, που πολλές φορές ήταν καλύτερα από αυτά του ελλαδικού κράτους. Το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας και της Αργυρούπολης είναι τρανά παραδείγματα. Το όραμα αυτό οδήγησε στο θαύμα της αναγέννησης του νέου ελληνικού έθνους, το 19ο αιώνα.
Το επόμενο όραμα του ελληνισμού, συνέχεια του προηγούμενου, ήταν αυτό της εθνικής ολοκλήρωσης, το όραμα που σχηματοποίησε τη Μεγάλη Ιδέα, η οποία υπήρξε με τη σειρά της η κινητήρια δύναμη του έθνους, ενός έθνους που αγωνίστηκε σκληρά για να συμπεριληφθούν στην ελληνική επικράτεια η Θεσσαλία, η Ήπειρος, η Μακεδονία, η Θράκη, η Κρήτη και ο νησιωτικός χώρος του Αιγαίου και του Ιονίου Πελάγους. Το όραμα της Μεγάλης Ιδέας τερματίστηκε άδοξα με τη Μικρασιατική Καταστροφή και την Ανταλλαγή των πληθυσμών, μέγιστο πλήγμα στην ιστορία του Ελληνισμού.
Σε αυτές τις κύριες φάσεις της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, το όραμα ήταν πάντα αυτό που συνέθετε την εθνική ιδεολογία που καθοδηγούσε και κινητοποιούσε ολόκληρο το έθνος, τις ελίτ, τις ανώτερες και τις μεσαίες κοινωνικές τάξεις τον απλό λαό και τον απανταχού ελληνισμό. Το όραμα ήταν πάντα αυτό που καθόριζε το εθνικό καθήκον και την κοινωνικοπολιτική ηθική του κάθε Έλληνα, που καθόριζε αν θέλετε τους γενικούς «κανόνες του παιχνιδιού» και στην ίδια την πολιτική. Το όραμα ήταν που καθόριζε σε μεγάλο βαθμό πολιτική ηθική, την ηθική της διαχείρισης του εθνικού πλούτου, ακόμα και την επιχειρηματική ηθική.
Το όραμα της Μεγάλης Ιδέας ενταφιάστηκε με την τραγική κατάληξη της μικρασιατικής εκστρατείας. Η Μικρασιατική Καταστροφή και η Ανταλλαγή των πληθυσμών, η μεγαλύτερη συμφορά στην ιστορία του ελληνισμού, προκάλεσε έναν ισχυρό κλονισμό κυρίως στο ελλαδικό κράτος και τις ελλαδικές ελίτ. Ως κύρια αιτία της τραγικής αυτής κατάληξης θεωρήθηκε η Μεγάλη Ιδέα και οι ιδεολογικοί της φορείς, που παρέσυραν τη χώρα και το έθνος σε αυτή τη μείζονα καταστροφή. Έκτοτε, οι λέξεις εθνικό όραμα και μεγάλη ιδέα «στοχοποιήθηκαν». Οι ελίτ, οι θεσμικοί και οι εξωθεσμικοί παράγοντες που επηρεάζουν την κατανομή και την άσκηση εξουσίας στην Ελλάδα, το ελληνικό «βαθύ» κράτος (αν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τον συγκεκριμένο όρο), μετά από αυτήν την τραυματική εμπειρία, εκτός του ότι δαιμονοποίησαν τη Μεγάλη Ιδέα και οτιδήποτε μεγαλοϊδεατικό και οραματικό με την ευρεία έννοια, οριοθέτησαν τους ορίζοντες των Ελλήνων, περιορίζοντας ταυτόχρονα τα ίδια τα οράματά μας. Δηλαδή, ο ελληνισμός και η ίδια η Ελλάδα, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, κινήθηκε και δυστυχώς συνεχίζει να κινείται χωρίς όραμα, ένα όραμα προσαρμοσμένο στις σύγχρονες κοινωνικοπολιτικές και γεωπολιτικές συνθήκες που θα μπορούσε να επανακαθορίσει την εθνική ιδεολογία και την πορεία της χώρας και του έθνους τον 21ο αιώνα.
Αντίθετα, αυτό που καθόρισε την πορεία της χώρας όλες αυτές τις δεκαετίες, ήταν τα ‘οράματα’ και οι ιδεολογίες άλλων (κομμουνισμός, σοσιαλισμός, ναζισμός, νεοφιλελευθερισμός κλπ) -που, όπως αποδείχτηκε, δεν είχαν και τα καλύτερα αποτελέσματα για τη χώρα. Την πορεία της χώρας καθόρισαν επίσης μερικές κρίσιμες επιλογές (συμμετοχή στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την πλευρά των συμμάχων, συμμετοχή στο ΝΑΤΟ κλπ) που αναγκαστήκαμε να πάρουμε σε διάφορες φάσεις του 20ού αιώνα, επιλογές που καθόρισαν και συνεχίζουν να καθορίζουν την πορεία της χώρας και ολόκληρου του έθνους.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) το 1981, μια κορυφαία και καθοριστικής σημασίας επιλογή που αμφισβητήθηκε και πολεμήθηκε από ένα μέρος του πολιτικού κόσμου, ήταν η επιλογή που εκ των πραγμάτων άλλαξε τον ρου της νεώτερης ιστορίας της χώρας μας. Η επιλογή όμως αυτή δεν παρουσιάστηκε οραματικά στο λαό, ούτε έγινε ποτέ μέρος ενός εθνικού οράματος, αφού αυτό δεν υπήρχε. Η ΕΟΚ και αργότερα η Ε.Ε. παρουσιάστηκε ή εκλήφθηκε από το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας και από τους επιτήδειους, ως η χρυσή αγελάδα που γεννάει προγράμματα, προγράμματα που μοιράζονται ημέτεροι, χωρίς ποτέ να ελέγχεται αρμοδίως η αποτελεσματικότητά τους. Η ελληνική κοινωνία κομματικοποιήθηκε βάναυσα, εκμαυλίστηκε, επαναπαύθηκε και αρκέστηκε σε μια ευημερία κίβδηλη, που στηριζόταν στα προγράμματα και τα δανεικά λεφτά.
Το έλλειμμα του οράματος, ο λαϊκισμός, ο κομματισμός και ο «ευρωπαϊκός εκμαυλισμός» δεν επηρέασαν μόνο την πολιτική, επηρέασαν και τη δημόσια διοίκηση, την παιδεία, την επιχειρηματικότητα, τα ΜΜΕ, τελικά επηρέασαν την ίδια την ελληνική κοινωνία, με αποτέλεσμα να βυθιστεί η χώρα και η κοινωνία στο τέλμα, τη διαφθορά, την αναξιοκρατία, την αναξιοπιστία και την ανηθικότητα, για να έλθει τελικά σήμερα σε όλους μας ο «λογαριασμός»!
Τώρα, που δεν ηχούν απλά οι καμπάνες του κινδύνου, τώρα που η χώρα βρίσκεται στο χείλος της οικονομικής, αλλά και της ηθικής χρεωκοπίας, είναι ανάγκη να αποκτήσουμε και πάλι ένα εθνικό όραμα. Ένα όραμα που θα συνεγείρει τις δυνάμεις του έθνους, ένα όραμα που θα εξαλείψει επιτέλους τις ουλές του εθνικού διχασμού και του καταστροφικού εμφυλίου, ένα όραμα που θα αποβάλλει τον άθλιο κομματισμό και θα ενώσει ουσιαστικά τον ελληνισμό. Ένα όραμα θα αποτελέσει την καινούρια Μεγάλη Ιδέα του Γένους.
Και επειδή τα παθήματα και στην ιστορία πρέπει να μας γίνονται μαθήματα, η νέα Μεγάλη Ιδέα θα πρέπει γεννηθεί μέσα στην κοινωνία, από τον ίδιο τον ελληνικό λαό, ξεκινώντας με έναν απαράβατο όρο. Ότι δεν θα προκαλέσει πόνο και αίμα ούτε στον ελληνικό, ούτε σε κανέναν άλλο λαό της Οικουμένης και θα αγκαλιάζει τις πανανθρώπινες αξίες. Και για να γίνει αυτό, η νέα Μεγάλη Ιδέα θα πρέπει να κινηθεί στο πλαίσιο της Παιδείας, της Ιστορίας, του Πολιτισμού και του Οικουμενισμού, τομείς που απαξιώθηκαν και μας οδήγησαν στο εθνικό αδιέξοδο και το μαρασμό.
Σε μια στιγμή που το κύρος και η εικόνα της Ελλάδος πλήττονται βάναυσα διεθνώς, σε μια στιγμή που το ηθικό του λαού μας έχει καταβαραθρωθεί, αφού γίναμε περίγελως των πάντων, είναι καιρός να διεκδικήσουμε μερίδιο στο όραμα και το όνειρο. Το δικαιούμαστε. Το επιβάλλει η ιστορία και ο πολιτισμός μας. Ας δείξει και ας ανοίξει ο λαός μας τον δρόμο!

*Κύριο άρθρο στη μηνιαία εφημερίδα "ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ", φύλλο Δεκεμβρίου

Η δεκαετία του τρόμου


Της Ελίνας Γαληνού
Κοινή διαπίστωση όλων μας, είναι η ταχύτητα με την οποία κινείται ο χρόνος. Για πότε γιορτάζαμε το μιλένιουμ-την είσοδο στον 21ο αιώνα και για πότε πέρασε ήδη η πρώτη του δεκαετία! Μια δεκαετία όμως, από τις πλέον πολυτάραχες που γνώρισε η ανθρωπότητα.
Πολλοί, βασισμένοι σε ιστορικά παραδείγματα, ίσως ισχυριστούν ότι το φαινόμενο των ταραγμένων χρόνων, χαρακτηρίζει συνήθως τις πρώτες δεκαετίες ενός καινούριου αιώνα. «Ανάλογα φαινόμενα είχαμε και στην είσοδο του 20ου» , θα μας πούν. «Το ξεκίνημα ενός νέου αιώνα, κουβαλάει μαζί του τις δονήσεις των επερχομένων αλλαγών»… Καθώς οι ανάγκες των ανθρώπων μεταβάλλονται, κλονίζουν τα θεμέλια εποχών και αξιών φτάνοντας κάποτε μέχρις ανατροπής τους».
Αποχαιρετώντας το 2009, καθένας κρατά στο νού του μερικές εικόνες της δεκαετίας που πέρασε. Οι Δίδυμοι Πύργοι, η εισβολή στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, ο αλληλοσπαραγμός του δυτικού κόσμου με τον μουσουλμανικό, οι καταστροφές και το αίμα. Η διάδοση του τρόμου στην ημερησία διάταξη από τα ΜΜΕ ,να μοιάζει με σπόρ έξτρα μοδάτο! Φήμες οργιώδεις, διαδίδονται με απίστευτη ταχύτητα κόβοντας την ανάσα, μπλοκάροντας τη φυσιολογική λειτουργία του ανθρώπινου μυαλού, καθιστώντας έτσι το άτομο ανίκανο να αντιδράσει. Και το αποκορύφωμα, η μεγάλη οικονομική κρίση που έσκασε σαν βόμβα νετρονίου πάνω στις ανθρώπινες κοινωνίες, ρίχνοντάς τες σε ακόμα μεγαλύτερη απόγνωση καθώς αμφισβητείται πλέον και το ψωμί της ημέρας!
Και αναρωτιέται κανείς. Μέσα σ΄αυτή τη χαώδη πραγματικότητα όπου το δίκαιο και η λογική μοιάζουν ανεπαρκή να δώσουν μια εξήγηση στον κόσμο, ποιο είναι το μέλλον μας; «Δεν μας ενδιαφέρει το μέλλον γιατί δεν ξέρουμε αν μας αφορά…» ακούστηκε εκ στόματος νέων ανθρώπων την περασμένη άνοιξη παραμονές των ευρωεκλογών. «Απαξιωτική στάση ζωής» ίσως αποφανθούν κάποιοι ψυχολόγοι Και θα ήταν άτοπο ίσως και οξύμωρο να την αντιμετωπίσουμε με στείρους εφησυχασμούς, γιατί οι νέοι σήμερα διαθέτουν ρεαλισμό που μας κολλάει στον τοίχο!
Η αλήθεια είναι μια. Όλα αυτά τα φαινόμενα, δεν είναι παρά συμπτώματα μιας γενικευμένης παρακμής που υποδηλώνει ότι μια εποχή, ήδη έφτασε στο τέλος της. Τα μεγάλα οράματα της παγκοσμιοποίησης, έφτασαν στον στόχο τους αυτοαναιρούμενα. Ο κόσμος μέσα από την κατανάλωση και την διακίνηση αγαθών, δεν έγινε τελικά ούτε πιο ευτυχισμένος, ούτε καλύτερος. Αντίθετα, κινδυνεύει να βυθιστεί στην τρέλα και την απόγνωση. Στην εποχή όπου η πληροφορία μεταδίδεται με την μεγαλύτερη ταχύτητα και ευκολία από ποτέ άλλοτε, όλο και περισσότεροι λένε «δεν ξέρουμε τι μας γίνεται…» Και όμως, υποτίθεται ότι κολυμπάμε στη γνώση….
Όμως ο νούς του ανθρώπου δεν είναι ένα δοχείο για να το γεμίσεις, αλλά μια φωτιά που πρέπει να ανάψεις. Στους μεγάλους πολιτισμούς της Ιστορίας, πρωταρχικό ρόλο είχε η σκέψη . Η σκέψη όμως αν εγκλωβιστεί, ή αν της λείπει ο προσανατολισμός, μόνο αλλοπρόσαλλες και δυστυχισμένες κοινωνίες μπορεί να φτιάξει. Μέσα σ΄αυτές τις πικρές αλήθειες που ζούμε, ας βρούμε τη δύναμη να ξεχωρίσουμε την πιό ελπιδοφόρα μέσα από την ιστορία του δικού μας πολιτισμού που πυροδότησε κάποτε την Αναγέννηση και που απέδειξε μέσα στους αιώνες την αθανασία του ελληνικού πνεύματος. Καλή χρονιά!

“Στρατηγέ συμφωνείτε;", "Συμφωνώ Στρατάρχα!”



Παπάγος και Πλαστήρας “μίλησαν στρατιωτικά” στη Βουλή με ... συμβούλους έναν πρέσβη και μία καφετζού!

Συμφωνία στον εκλογικό νόμο του πλειοψηφικού, με λόγο... στρατιωτικής τιμής !
-Στρατηγέ συμφωνείτε;
-Συμφωνώ Στρατάρχα!”


Το νομοσχέδιο συντάχθηκε στα γραφεία της...Ρηγίλλης!

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
Τις μέρες αυτές, η κυβέρνηση μελετά τον νέο εκλογικό νόμο που θα φέρει προς ψήφιση στη Βουλή και θα ισχύσει από τις άλλες εκλογές. Κατά περιόδους τις κυβερνήσεις απασχολούσε ο εκλογικός νόμος και κυρίως το σύστημα που θα εφάρμοζε στις εκλογές. Συζητήσεις επι συζητήσεων, συμφωνίες , διαφωνίες… Στη δεκαετία όμως του ‘ 50, πρωθυπουργός και αρχηγός της αντιπολίτευσης ήταν δύο στρατιωτικοί βρήκαν έναν πρωτότυπο τρόπο στην ψήφιση του εκλογικού νόμου. Τον λόγο της στρατιωτικής τιμής!!! Ιδού πώς.
Τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 1951 τις είχε ο κερδίσει ο στρατάρχης Παπάγος με τον Ελληνικό Συναγερμό, εκλέγοντας 114 βουλευτές, αλλά κυβέρνηση σχημάτισε ο αρχηγός της ΕΠΕΚ στρατηγός Νικ. Πλαστήρας του οποίου το κόμμα ηρθε δεύτερο με 74 βουλευτές. Χρειάστηκε να συμμαχήσει με τους Φιλελευθέρους του Σοφοκλή Βενιζέλου που είχαν 57 βουλευτές. Και συνεπώς τα δύο κόμματα συγκέντρωναν 131 εδρες και είχαν την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή που διέθετε τότε, οχι 300, αλλά 258 βουλευτές.
Ακριβώς ενα χρόνο μετά, άρχισε η συζήτηση στη Βουλή επι του εκλογικού νόμου, αφού η χώρα θα οδηγείτο στις 16 Νοεμβρίου 1952 σε γενικές εκλογές. Κι ενώ η συνεδρίαση είχε αρχίσει,ξαφνικά ο στρατάρχης Παπάγος λαμβάνει το λόγο απο τον πρόεδρο της Βουλής Δ. Γόντικα και απευθύνεται στον στρατηγό πρωθυπουργό Νικόλαο Πλαστήρα.
«Τι θα λέγατε στρατηγέ αν συμφωνούσαμε σε ενα πλειοψηφικό σύστημα; Αν κερδίσεις εσύ σχηματίζεις κυβέρνηση και εγώ θα είμαι στην Αντιπολίτευση. Αν νικήσω εγώ, θα είμαι εγώ πρωθυπουργός και εσύ Αξιωματική Αντιπολίτευση..,»
“ Συμφωνώ απόλυτα, Στρατάρχα”, είπε ο Πλαστήρας Και εδωσαν το λόγο της στρατιωτικής τους τιμής να τηρήσουν την συμφωνία.
Ο τότε υπουργός Εσωτερικών Κ. Ρέντης είχε επιχειρήσει ηδη απο μηνών να προωθήσει νομοσχέδιο για την επαναφορά της απλής αναλογικής (αντί της ενισχυμένης που ίσχυε), αλλά ηταν αντίθετος ο Πλαστήρας. Ο κυβερνητικός τύπος και το σύνολο των κυβερνητικών βουλευτών διαμαρτυρήθηκαν εντονα διότι δεν επιθυμούσαν εκλογές με πλειοψηφικό. Μέσα σε ολα ο αμερικανός πρέσβης Πιουριφόϊ χωρίς προσχήματα, εξεφράζετο υπέρ της ταχείας διεξαγωγής των εκλογών με πλειοψηφικό για να αποφασίσουν οι Ελληνες ποιόν θέλουν, τον Παπάγο ή τον Πλαστήρα.
Στα τέλη Σεπτεμβρίου 1952 ο Πλαστήρας πίστευε οτι αν η ΕΠΕΚ και οι Φιλελεύθεροι δεν συνεργασθούν, τον συνέφερε το πλειοψηφικό, υποτιμώντας το λαϊκό ρεύμα που ηταν εμφανές υπέρ του Συναγερμού. Πίστευε βαθύτατα στον πνευματισμό και πάντα συμβουλευόταν μια καφετζού, οταν επρόκειτο να πάρει τις αποφάσεις του. Αυτό το είχε πληροφορηθεί ο Πιουριφόϊ και εδρασε ως πανέξυπνος διπλωμάτης. Το παρασκήνιο αποκάλυψε αργότερα ο Σπύρος Μαρκεζίνης :
«Ο Πιουριφόϊ εχρησιμοποίησε με τον κατάλληλο τρόπο γνωστή Αθηναία «καφετζού», την οποία ιδιαιτέρως ενεπιστεύετο ο πρωθυπουργός. Εκείνη ανέλαβε να πείσει τον στρατηγό οτι το πλειοψηφικό θα απέβαινε πρός οφελός του και οτι αν επροκαλείτο απο τον Παπάγο επρεπε χωρίς επιφύλαξη να αποδεχθεί την πρόκληση. Ο Πιουριφόϊ μου ετηλεφώνησε : « Πέστε στον Παπάγο να προκαλέση τον Πλαστήρα στη Βουλή για το πλειοψηφικό. Του επέστησα την προσοχή οτι ο Παπάγος δεν είχε κοινοβουλευτική εμπειρία και αν τα πραγματα δεν εξελίσσοντο οπως τα προέβλεπε, η κατάσταση θα περιεπλέκετο. Επέμενε και υπέδειξα στον Στρατάρχη να το πράξει, χωρίς βεβαίως να αναφερθώ στις καφετζούδες. Ο Παπάγος μετά απο πολλή σκέψη θα ανεβεί στο βήμα και θα πεί στον Πλαστήρα:
« Ως στρατιωτικοί καταλαβαίνουμε ο ενας τον αλλο καλύτερα. Γιατί χάνουμε καιρό; Ας ψηφίσουμε το πλειοψηφικό. Και αν οι Ελληνες προτιμήσουν εσένα, εγώ θα σε αποδεχτώ. Αν ψηφίσουν εμένα, είμαι βέβαιος οτι το ιδιο θα κάνεις και σύ. Απλά πράγματα» Ο Πλαστήρας προς γενική κατάπληξη της Βουλής απάντησε μονολεκτικά : « Δέχομαι».
Μετά την συμφωνία αυτή, τρία στελέχη του Συναγερμού, οι Στέφανος Στεφανόπουλος, Παναγιώτης Κανελλόπουλος και Σπύρος Μαρκεζίνης πήγαν στο υπουργείο Εσωτερικών που στεγαζόταν τότε στα σημερινά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στην οδό Ρηγίλλης για να συνεργασθούν με τον υπουργό Εσωτερικών Κ. Ρέντη στη σύνταξη του εκλογικού νόμου.
Λίγες μέρες πριν ψηφισθεί στη βουλή το νομοσχέδιο, οι Σοφ. Βενιζέλος, Σωτ. Παπαπολίτης και Αλέξανδρος Μπαλτατζής επισκέφθηκαν στο Καστρί τον Γ. Παπανδρέου για να τον πείσουν να ηγηθεί της σύμπραξης ΕΠΕΚ-Φιλελευθέρων. Είχε πεί ο Αλ. Μπαλτατζής « Καθώς περπατούσαμε στην αυλή, και προσπαθούσαμε να τον πείσουμε, σταματά απότομα, σηκώνει το χέρι και λέει: Κύριοι, πορεία εμπρός. Πλειοψηφικόν υπο τον Παπάγο! Μείναμε κόκκαλο! Συνεργάστηκε με το Συναγερμό για να βγει βουλευτής!...»
Το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί και 4 χρόνια μετά όταν ο Μπαλτατζής επισκέφθηκε τον Παπανδρέου για να ηγηθεί των Ενωμένων κεντρώων δυνάμεων. Η απάντηση του ήταν:
« Αλέκο, οι Αμερικάνοι ετοιμάζουν το νόμο περί συγγενών κομμάτων κι εμείς ως συγγενές κόμμα πρέπει να πάμε με τον Καραμανλή…» Είδαν και αποείδαν, να τον αποσπάσουν από την αγκαλιά του Καραμανλή…
Η επιλογή του Πλειοψηφικού, δυσαρέστησε την Αριστερά, που αντέδρασε χωρίς αποτέλεσμα. Το μόνο που μπόρεσε να κάνει, ήταν, να ρίξει στην προεκλογική περίοδο το σύνθημα «Τι Παπάγος τι Πλαστήρας...»
Οι εκλογές προκηρύχθηκαν για τις 16 Νοεμβρίου 1952. Τις κέρδισε με συντριπτική πλειοψηφία ο Στρατάρχης Παπάγος, εκλέγοντας 240 βουλευτές! Τα αποτελέσματα: Συνεγαρμός (Παπάγος) 49,22 % εδρες 240, ΕΠΕΚ-Φιλελέυθεροι ( Πλαστήρας –Βενιζέλος) 34,22% εδρες 57, ΕΔΑ 9,54% εδρες 0, Λαϊκό (Τσαλδάρης) 1,05%, Αγροτικοί (Μπαλτατζής) 0,64%.

Ο ψευτομουφτής της Ξάνθης σε ...νέα επεισόδια του γνωστού σήριαλ!


Με τον γνωστό ερίτιμο κύριο Αχμέτ Μέτε, που παριστάνει τον μουφτή Ξάνθης (και δίνει εδώ και πολύ καιρό νέες και συναρπαστικά απρόσμενες διαστάσεις στη σημειολογία του όρου «πράκτορας») η ιστοσελίδα μας (www.proxeneio-stop.org) έχει βεβαίως ασχοληθεί πολλές φορές. Ο λεγάμενος λοιπόν έσπευσε προχτές (ως πρόεδρος της «Συμβουλευτικής Επιτροπής Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης») να αποδείξει –για μια ακόμη φορά– την ταυτότητα τόσο του ίδιου, όσο και των …εργοδοτών του, εκδίδοντας …ασθμαίνουσα ανακοίνωση, με αφορμή τις πρόσφατες γνωστές δηλώσεις του Οικουμενικού Πατριάρχη στο CBS. Η τακτική είναι βεβαίως γνωστή και αποτελεσματική: τίποτα δεν αφήνουμε να πέσει κάτω και βγάζουμε μέχρι και από τη μύγα ξύγκι!
Έτσι, βρήκε την ευκαιρία να μας πει ότι «εντάξει, φτάνει με τις δηλώσεις Βαρθολομαίου (που τον ονοματίζει «θρησκευτικό ηγέτη της Ορθόδοξης Ρωμαίικης Μειονότητας της Ιστανμπούλ»), να ασχοληθούμε τώρα λίγο και με την …καταπιεσμένη τουρκική μειονότητα της Δυτικής Θράκης»! Επικαλείται μάλιστα (κατά τρόπο που στερεί πλέον κάθε σημασία από τη λέξη «θράσος») και τα κείμενα εκείνων των διεθνών συνθηκών που η …Μητέρα Πατρίδα του χρησιμοποιεί εδώ και δεκαετίες ως πάμφθηνο χαρτί τουαλέτας! Άνευ άλλων σχολίων, απολαύστε απλώς στη συνέχεια το τελευταίο του παραλήρημα:

28-12–2009 Προς την κοινή γνώμη.

Παρακολουθούμε από κοντά τις δηλώσεις του θρησκευτικού ηγέτη της Ορθόδοξης Ρωμαίικης Μειονότητας της Ιστανμπούλ κ. κ. Βαρθολομαίου που έκανε στην Αμερικανική τηλεόραση CBS οι οποίες έρχονται συχνά στην επικαιρότητα τόσο στον τύπο όσο και στα τηλεοπτικά κανάλια.
Πιστεύουμε πως, στις συζητήσεις των μειονοτικών δικαιωμάτων δεν θα πρέπει να παραβλέπεται και η αναφορά για την καταπάτηση των δικαιωμάτων της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης. Όπως είναι γνωστό, η Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης εδώ και χρόνια αγωνίζεται για την εφαρμογή των διατάξεων της Συνθήκης των Αθηνών, της Συνθήκης της Λωζάννης, των Διμερών Συμφωνιών και Πρωτοκόλλων, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ).
Συνεπώς, η μεγαλύτερη επιθυμία της Μουσουλμανικής-Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης είναι η παραχώρηση των δικαιωμάτων της.
ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ


Υπενθυμίζουμε βέβαια (για μια ακόμη φορά) ότι ο συγκεκριμένος εντιμότατος κύριος (αυτοφερόμενος επισήμως και ως «μουφτής Ισκέτσε» – ναι, τολμά εντός ελληνικού εδάφους να αποκαλεί την Ξάνθη με την τουρκική της ονομασία!) έχει τόσο βεβαρυμένο μητρώο, που οποιοδήποτε στοιχειωδώς ευνομούμενο και (ακόμη πιο) στοιχειωδώς σεβόμενο τον εαυτό του κράτος θα τον είχε απελάσει μετά πολλαπλών βαΐων και κλάδων στην …πατρίδα του εδώ και χρόνια!
Τί να πεις όμως για το γελοίο κρατικό μόρφωμα στο οποίο ζούμε και του οποίου εξάλλου οι τοπικοί δημαρχο-νομαρχαίοι και λοιποί ψηφοτσομπάνηδες εκπρόσωποι συνηθίζουν να τον «νομιμοποιούν» αενάως δια του συναγελασμού τους μαζί του σε ημερίδες, πανηγύρια και λοιπές …δημοκρατικές εκδηλώσεις πολυπολιτισμικότητας; Ν.Δ.

Πηγή: www.proxeneio-stop.org

Οι Τούρκοι έδιωξαν τον Παπούλια

Tο εμπιστευτικό έγγραφο της βρετανικής πρεσβείας στην Άγκυρα προς το Φόρεϊν Όφις, WSGO 20/4, ημερομηνία 3 Oκτωβρίου 1979, αποκαλύπτει ένα διπλωματικό ελληνοτουρκικό επεισόδιο το οποίο δημιούργησε προστριβή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Aφορούσε στην κίνηση της τουρκικής κυβέρνησης να ζητήσει από τον Έλληνα πρέσβη στην Άγκυρα, κ. Παπούλια, να εγκαταλείψει το οίκημα στο οποίο διαμένει, μέσα σε δύο μήνες, με την αιτιολογία ότι το τουρκικό κράτος έγινε ο ιδιοκτήτης του σχετικού ακινήτου.

Σύμφωνα με το βασικό κείμενο του εγγράφου: «O Έλληνας πρέσβης, ο οποίος ήλθε στο σπίτι μου χθες βράδυ, στο δείπνο που έδωσα για το ζεύγος Pόουντς, μου ανέφερε ότι τον κάλεσαν στο υπουργείο των Εξωτερικών της Τουρκίας για να τον ενημερώσουν ότι το οίκημα στο οποίο διαμένει, και είναι η ελληνική πρεσβευτική κατοικία για πολλά χρόνια, περιήλθε στην ιδιοκτησία του τουρκικού κράτους και εξέφρασαν την επιθυμία να το εκκενώσει το συντομότερο δυνατό, μέσα σε δύο ή τέσσερις το πολύ μήνες. O Παπούλιας τούς απάντησε, όπως μου είπε, ότι το σπίτι δεν είναι δικό του, αλλά μια επίσημη κατοικία την οποία έχει ενοικιάσει το ελληνικό κράτος, από Τούρκο ιδιώτη,
και η ενοικίαση λήγει τον προσεχή χρόνο τον Iούλιο.

Tο ιστορικό σ’ αυτή την υπόθεση είναι ότι το οίκημα που διαμένει ο Έλληνας πρέσβης, καθώς και το διπλανό κτίριο που είναι η επίσημη κατοικία του Iάπωνα πρέσβη, βρίσκονται σε έναν μεγάλο χώρο τον οποίο, νομίζω, η τουρκική κυβέρνηση θέλει να μετατρέψει σε ένα είδος πάρκου. O Παπούλιας μού είπε πως πάρα το γεγονός ότι κυκλοφορούσαν πληροφορίες για την πρόθεση της δημοτικής Aρχής της Άγκυρας να αναπλάσουν σε πάρκο τον συγκεκριμένο χώρο, οι Tούρκοι επίσημοι τον διαβεβαίωναν ότι δεν θα έπρεπε να ανησυχεί».

Τους κατασκόπευαν

Ένα εμπιστευτικό έγγραφο του Φόρεϊν Όφις αναφέρεται στις ιδιωτικές κινήσεις Kαραμανλή στο Λονδίνο, στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψής του. Tο υπογράφει η Mις Mπρετ Mπρουκς. «Συνέλεξα ορισμένες ενδιαφέρουσες πληροφορίες από τους πράκτορες της Σκότλαντ Γιαρντ, που συνόδευαν τον K. Kαραμανλή. O Kαραμανλής πέρασε το πρωινό της πρώτης του μέρας στο Λονδίνο κάνοντας ψώνια. Πήγε στο κατάστημα Σίμπσονς και αγόρασε παπούτσια και στο κατάστημα Mπέρμπερις για ενδύματα. Στη συνέχεια, είδε τον Πεσματζόγλου για 45 λεπτά και στην αναχώρησή του "πόζαρε" στους συγκεντρωμένους δημοσιογράφους σε στιλ "πριμαντόνας". Το βράδυ πήγε για δείπνο στο σπίτι της Δ. Mακρή. Τη δεύτερη μέρα ο K. Kαραμανλής συναντήθηκε με την κυρία Θάτσερ στην Nτάουνινγκ Στριτ και, μετά την επιστροφή του στο ξενοδοχείο, δέχθηκε την επίσκεψη του Tζέιμς Kάλαγχαν, του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον οποίο είδε για 45 λεπτά. Ο Kάλαγχαν έκανε σημαντικές δηλώσεις στους Έλληνες δημοσιογράφους, βεβαιώνοντας ότι θα υποστηρίξει την ελληνική ένταξη στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

O K. Kαραμανλής, πάρα το γεγονός ότι ο ίδιος είναι λιτός και απομονωμένος, όταν βρίσκεται με γυναικεία συντροφιά "ξεπαγώνει" και γίνεται θετικά ευγενικός. Διαπιστώσαμε δυσαρέσκεια μεταξύ των ανδρών ασφαλείας που συνοδεύουν τον K. Kαραμανλή, ένας από το στρατό και ένας από τη χωροφυλακή. O λόγος της δυσαρέσκειας είναι οι χαμηλές αποδοχές τους, μετά μάλιστα τη σύγκριση που έκαναν με τις αποδοχές των Bρετανών και άλλων Eυρωπαίων συναδέλφων τους».

Το εμπιστευτικό έγγραφο του Φόρεϊν Όφις WS9 00/1, με ημερομηνία 27 Nοεμβρίου 1979, αποκαλύπτει ότι οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούσαν και το στενό συνεργάτη του K. Kαραμανλή, τον Πέτρο Mολυβιάτη, στη διάρκεια της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού στο Λονδίνο. Αναφέρει το σχετικό έγγραφο: «H εντύπωση που αποκόμισε ο πράκτορας της Σκότλαντ Γιαρντ για τον Πέτρο Mολυβιάτη μπορεί να είναι παραπλανητική.

O Mολυβιάτης είναι ένας πολύ έμπιστος επίσημος και ο Kαραμανλής βασίζεται πολύ στις εισηγήσεις του. Από ό,τι γνωρίζουμε δεν είναι ενεργός σε κομματικές πολιτικές. Σε κάποιο στάδιο στο παρελθόν, γνωρίζουμε ότι ανήκε σε διαφορετικό κόμμα απ’ αυτό του Kαραμανλή.

Θα εκπλαγούμε όμως εάν δεν είναι τώρα υποστηρικτής της ΝΔ. Φυσικά, ο Mολυβιάτης, παράλληλα με το γεγονός ότι είναι ένας αποτελεσματικός σύμβουλος του Kαραμανλή, έχει και τις δικές του ισχυρές ιδέες για τους πολιτικούς του στόχους. O ρόλος του Mολυβιάτη είναι να συμβουλεύει για να υλοποιούνται αυτοί οι στόχοι, όχι να τους διαμορφώνει».
ΣΗΜΕΡΙΝΗ

ΑΥΤΟΣ ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!

Πριν μήνες μια παγκόσμια έρευνα πραγματοποιήθηκε από τον ΟΗΕ. Η μόνη ερώτηση που υποβλήθηκε ήταν:

«Παρακαλώ θα εκφέρατε την τίμια κι ειλικρινή γνώμη σας για τη λύση στο πρόβλημα της έλλειψης τροφίμων στον υπόλοιπο κόσμο;»


Η έρευνα ήταν μια αποτυχία.

Στην Αφρική δεν ήξεραν τι σημαίνει «τρόφιμα».

Στην Ανατολική Ευρώπη δεν ήξεραν τι σημαίνει «τίμια».

Στην Αγγλία δεν ήξεραν τι σημαίνει «ειλικρινή».

Στη Δυτική Ευρώπη δεν ήξεραν τι σημαίνει «έλλειψη».

Στην Ελβετία δεν ήξεραν τι σημαίνει «πρόβλημα».

Στην Κίνα δεν ήξεραν τι σημαίνει «γνώμη».

Στη Μέση Ανατολή δεν ήξεραν τι σημαίνει «λύση».

Στη Νότια Αμερική δεν ήξεραν τι σημαίνει «παρακαλώ».

Και στις ΗΠΑ δεν ήξεραν τι σημαίνει «υπόλοιπος κόσμος» ..
απο το blog της enet.gr

Μέχρι Μύκονο και Αλόννησο έφθαναν οι τουρκικές αξιώσεις

Τα προβλήματα στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας καταλαμβάνουν σημαντικό μέρος των αρχείων του Φόρεϊν Οφις που αποχαρακτηρίζονται σήμερα και περιλαμβάνουν -ουσιαστικά- τα ίδια ζητήματα που πρωταγωνιστούν στην ατζέντα και σήμερα: το θέμα της υφαλοκρηπίδας, των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου, της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, της μειονότητας της Θράκης και το Κυπριακό.
Η ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ, Ο ΧΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗ ΣΤΟ ΝΑΤΟ
Μέχρι Μύκονο και Αλόννησο έφθαναν οι τουρκικές αξιώσεις

Της ΜΑΤΙΝΑΣ ΣΤΕΒΗ

Τα προβλήματα στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας καταλαμβάνουν σημαντικό μέρος των αρχείων του Φόρεϊν Οφις που αποχαρακτηρίζονται σήμερα και περιλαμβάνουν -ουσιαστικά- τα ίδια ζητήματα που πρωταγωνιστούν στην ατζέντα και σήμερα: το θέμα της υφαλοκρηπίδας, των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου, της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, της μειονότητας της Θράκης και το Κυπριακό.

Σε αυτά προστίθεται και το ζήτημα της επανένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Ο Κ. Καραμανλής είχε αποσύρει τη χώρα από τη συμμαχία μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Το 1977 ο Καραμανλής είχε ζητήσει επανένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, εξέλιξη η οποία είχε μπλοκάρει λόγω τουρκικού βέτο. Το 1979 ο Καραμανλής έχει φτάσει στο μη περαιτέρω με το ζήτημα και ζητούσε από τους Βρετανούς να πιέσουν προκειμένου να αρθεί το τουρκικό βέτο και να ξαναμπεί η Ελλάδα στους κόλπους του ΝΑΤΟ.

Για υφαλοκρηπίδα

Σύμφωνα με την αλληλογραφία της 30ής Οκτωβρίου 1979, που αφορούσε τη συνάντηση Καραμανλή - Θάτσερ στο Λονδίνο, ο Ελληνας πρωθυπουργός είχε πει στη Βρετανίδα ομόλογό του ότι «αφού απέτρεψε τον πόλεμο (μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας) για την Κύπρο του 1974, υπήρχαν πλέον τρεις προσεγγίσεις στα προβλήματα στο Αιγαίο: διάλογος, διαμεσολάβηση ή πόλεμος. Τέσσερα χρόνια διαλόγου και διαπραγματεύσεων δεν είχαν οδηγήσει πουθενά».

Σε ανάλυση του Φόρεϊν Οφις για τις διμερείς σχέσεις, της 22ας Νοεμβρίου 1979, αναφέρεται ότι «το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας είναι πολύ σοβαρότερο από το Κυπριακό». Σε άλλη επιστολή, της 22ας Φεβρουαρίου, το Φόρεϊν Οφις σε συνεργασία με τον αρμόδιο νομικό σύμβουλό του απαντούν σε ερώτηση του Βρετανού πρέσβη στην Αθήνα για τη νομική βάση των τουρκικών αξιώσεων σε σχέση με την υφαλοκρηπίδα. Οι Βρετανοί αξιωματούχοι αναφέρουν χαρακτηριστικά: «Ο μόνος τρόπος απόφασης βάσει διεθνούς Δικαίου για το μοίρασμα της υφαλοκρηπίδας είναι η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Υπό αυτή την έννοια, οποιαδήποτε από τις δύο χώρες θα μπορούσε να αξιωθεί οποιοδήποτε σημείο ως όριο, και αυτό θα ήταν νομικά ορθό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα είχε οποιοδήποτε βάρος δεδικασμένου για να το υποστηρίξει».

Ο τουρκικός χάρτης
Αλλη αλληλογραφία, από τον πρέσβη Σάδερλαντ προς το Φόρεϊν Οφις, της 22ας Ιανουαρίου 1979, αναφέρεται σε συνάντησή του με τον τότε γενικό γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών, Ιωάννη Τζούνη. Σύμφωνα με την επιστολή, ο κ. Τζούνης είχε αποκαλύψει στον Βρετανό πρέσβη ότι κατά τη διάρκεια ελληνοτουρκικών διαπραγματεύσεων στη Βιέννη, η ελληνική πλευρά είχε προσφέρει τον θαλάσσιο χώρο, «τα "δάχτυλα θάλασσας" ανάμεσα στη Λήμνο και τη Λέσβο, τη Λέσβο και τη Χίο και τη Χίο και την Ικαρία, στην Τουρκία», προκειμένου να εγκαταλείψει τις πάγιες αξιώσεις της, που ήθελαν ο θαλάσσιος χώρος των δύο χωρών να μοιραστεί ώς το ήμισυ της απόστασης από την Εύβοια ώς τα τουρκικά παράλια.

Μάλιστα, στη συγκεκριμένη συνάντηση ο κ. Τζούνης προσκόμισε στον Βρετανό πρέσβη και χάρτη, μεταφρασμένο από τα τουρκικά, που παρουσίαζε τις αξιώσεις των γειτόνων μας εκείνη την εποχή. Οπως διακρίνεται, οι Τούρκοι πρότειναν τα θαλάσσια ύδατα της χώρας τους να ξεκινούν ανοιχτά της Μυκόνου και της Αλοννήσου!

Στην αλληλογραφία του Φόρεϊν Οφις, εκτός από το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, γίνεται αναφορά και σε άλλα διμερή ελληνοτουρκικά θέματα, μεταξύ των οποίων και το ζήτημα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης. Συγκεκριμένα, επιστολή της 11ης Ιουνίου 1979 αναφέρει ότι «οι αλλοδαποί καλύτερα να αποφεύγουν δικαστικές διαμάχες με Ελληνες, όσο ισχυρή και αν είναι η πλευρά τους. Το ίδιο ισχύει και για την τουρκόφωνη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, η οποία υποφέρει από διάφορες διοικητικές διακρίσεις».

Οι πιέσεις για ΝΑΤΟ

Ενα ακόμη αγκάθι στα ελληνοτουρκικά ήταν τις ημέρες εκείνες η επανένταξη της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με επιστολή της 4ης Ιουνίου 1979 που περιγράφει τη συνάντηση του Γεωργίου Ράλλη με τον Βρετανό ομόλογό του Λόρδο Κάριγκτον στην Αθήνα, ο Γ. Ράλλης είπε, σε έξαλλη κατάσταση, ότι οι στρατηγοί του ΝΑΤΟ Χέιγκ και Νταβός, μετά το τουρκικό βέτο, έκαναν την εξής αντιπρόταση στην Ελλάδα για την επαναφορά της: «Καλούμαστε να συμφωνήσουμε σε μια κατάσταση βάσει της οποίας όλα τα ελληνικά νησιά θα περάσουν σε ξένο έλεγχο, ενώ μόνο δύο τουρκικά θα έχουν το ίδιο καθεστώς».

Διαβάζοντας και την επιστολή της 30ής Οκτωβρίου με τις λεπτομέρειες της συνάντησης Καραμανλή - Θάτσερ, προκύπτει ότι οι Τούρκοι πίεσαν τότε το ΝΑΤΟ να μη δεχθεί πίσω την Ελλάδα παρά μόνο υπό όρους που θα στερούσαν από τη χώρα τον έλεγχο των νησιών του Αιγαίου! Τόσο ο Καραμανλής όσο και ο Ράλλης φαίνεται να εξηγούν στη Θάτσερ και τον Κάριγκτον αντίστοιχα ότι κάτι τέτοιο ήταν απολύτως απίθανο να συμβεί και ότι προτιμούσαν να μείνει η χώρα εκτός ΝΑΤΟ για κάποιο χρονικό διάστημα ακόμα. *

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

10 χρόνια φυλακή στην εγγονή του Α. Τουρκ

Tο «έγκλημά» της ήταν ότι συμμετείχε σε διαδηλώσεις στο πανεπιστήμιο Nτικλέ, για τον θάνατο δύο συμφοιτητών της από αστυνομικά πυρά τον Aπρίλιο, σε πορεία Kούρδων προς το χωριό Eμερλί, κοντά στην πόλη Oύρφα. Πρόκειται για προπύργιο του κουρδικού αγώνα, αφού εκεί γεννήθηκε ο Aμπντουλάχ Oτσαλάν.

Σε 10 χρόνια φυλακή καταδικάστηκε από δικαστήριο του Nτιγιαρμπακίρ η 18χρονη Pουκέν Tουρκ, εγγονή του προέδρου του απαγορευμένου κουρδικού κόμματος DTP, Aχμέτ Tουρκ. Eίναι πρωτοετής φοιτήτρια μαθηματικών και κρίθηκε ένοχη για «φιλο-τρομοκρατική προπαγάνδα και παρεμπόδιση του εκπαιδευτικού έργου». Tο «έγκλημά» της ήταν ότι συμμετείχε σε διαδηλώσεις στο πανεπιστήμιο Nτικλέ, για τον θάνατο δύο συμφοιτητών της από αστυνομικά πυρά τον Aπρίλιο, σε πορεία Kούρδων προς το χωριό Eμερλί, κοντά στην πόλη Oύρφα. Πρόκειται για προπύργιο του κουρδικού αγώνα, αφού εκεί γεννήθηκε ο Aμπντουλάχ Oτσαλάν.

Στο μεταξύ ο νομπελίστας Oρχάν Παμούκ έλυσε τη σιωπή του για το δικαστικό πογκρόμ κατά Kούρδων πολιτικών, αλλά και για τη μάχη εξουσίας ανάμεσα σε στρατό και ισλαμιστές: «H κυβέρνηση πρέπει να υιοθετήσει ηπιότερη και πιο φιλελεύθερη στάση στο Kουρδικό, διαφορετικά το πρόβλημα θα σέρνεται άλυτο επί μακρόν» είπε ο Tούρκος συγγραφέας στο αμερικανικό δίκτυο CBS. O Παμούκ υπογράμμισε ότι η Tουρκία παραμένει κοσμικό κράτος, μολονότι στα χαρτιά κυβερνιέται εδώ και χρόνια από ένα ισλαμικό κόμμα. «Eγώ, ως δυτικότροπος, αισθάνομαι πιο κοντά στην κοσμική ελίτ. Δυστυχώς, όμως, ένα μεγάλο τμήμα της, μαζί με τον στρατό και τη γραφειοκρατία, είναι υπερβολικά αυταρχικοί και δεν σέβονται τη δημοκρατία, την ελευθερία του λόγου και τα ανθρώπινα δικαιώματα», παραδέχθηκε ο Παμούκ. «Aυτές ακριβώς οι ελίτ» πρoσέθεσε «αντιδρούν στην ένταξη στην EE για να μη χάσουν τα προνόμιά τους».
ΕΘΝΟΣ

Το ΛΑΟΣ και τα ατοπήματα της Θάλειας Δραγώνα

Την απομάκρυνση της κ. Δραγώνα από τη Γενική Γραμματεία Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού του υπουργείου Παιδείας, ζήτησε προχθές ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ Ι. Τραγάκης, συντασσόμενος με τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ. Γ. Καρατζαφέρη.

«Η κ. Δραγώνα δεν έπρεπε να τοποθετηθεί ειδική γραμματέας του υπουργείου Παιδείας γιατί ήταν γνωστές οι μέρες και τα έργα της, αφενός από την προηγούμενη θητεία της και αφετέρου από το βιβλίο της Ιστορίας, το οποίο μπορώ να το θεωρήσω χειρότερο από της κ. Ρεπούση. Έχει συγκλονιστικές αναλήθειες και εξευτελιστικές εκφράσεις και για το ελληνικό έθνος και για τους Έλληνες», δήλωσε ο γραμματέας της ΚΟ της ΝΔ.

Η υπουργός Παιδείας τοποθετήθηκε μόλις χθες για να κατηγορήσει τη Ν.Δ. ότι ταυτίζεται με το ΛΑΟΣ και με τις πλέον ακροδεξιές φωνές. Ο Π. Στεφανάκος θυμίζει στην Αυγή ότι το βιβλίο "Τι είν' η πατρίδα μας; Εθνοκεντρισμός στην εκπαίδευση", κυκλοφόρησε το 1997 από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια και πρόκειται για συλλογικό τόμο στον οποίο γράφουν πανεπιστημιακοί με πολυετή συνεισφορά στα πεπραγμένα της εκπαίδευσης, όπου αναλύουν και σχολιάζουν δύο συλλογικές έρευνες: Μια ανάλυση δείγματος σχολικών εγχειριδίων ιστορίας, γεωγραφίας και γλώσσας και μια έρευνα σε αντιπροσωπευτικό δείγμα εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με αντικείμενο την εικόνα και την αξιολόγηση του ελληνικού έθνους και των άλλων εθνών. "Το αμάρτημά τους; Ο επιστημονικός διάλογος που ανοίγουν με στόχο τις αλλαγές που χρειάζονται στο εκπαιδευτικό σύστημα. 'Οπως οι ίδιοι γράφουν, η καλλιέργεια της εθνικής αυτογνωσίας στις νέες γενιές (πρέπει) να οδηγεί σε μια εθνική ταυτότητα αρκετά ανθεκτική, ώστε να μη φοβούνται την αλλοίωση ή παρακμή της από τη συνεργασία των λαών και την αλληλεπίδραση των πολιτισμών, και αρκετά ανεκτική, ώστε να μην την υπερασπίζονται αμυντικά απορρίπτοντας τις ετερότητες, τις διαφορές και τους άλλους."


Τάκης Μίχας, εφημερίδα Ελευθεροτυπία
"«Πατριωτικά» ατοπήματα"


"Οι παρεμβάσεις του κ. Καρατζαφέρη και του ΛΑΟΣ στον δημόσιο διάλογο έχουν ένα θετικό και ένα αρνητικό στοιχείο. Το θετικό στοιχείο είναι ότι εισάγουν πολύ σημαντικά θέματα στη δημόσια συζήτηση -όπως π.χ. η μετανάστευση, η εθνική ταυτότητα, η εγκληματικότητα- που τα άλλα κόμματα προτιμούν να αποφεύγουν. Το αρνητικό σημείο είναι ότι θέτουν αυτά τα σημαντικά θέματα με τέτοιο τρόπο ώστε πολύ γρήγορα η δημόσια συζήτηση να διολισθαίνει σε αμοιβαίες κατηγορίες περί «εθνικής προδοσίας», «ρατσισμού», «φασισμού» κ.λπ.

Πάρτε π.χ. τις επιθέσεις που έχει εξαπολύσει πρόσφατα ο ΛΑΟΣ εναντίον της γενικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας Θάλειας Δραγώνα, την οποία κατηγορεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, για έλλειψη πατριωτισμού. Ποια ήταν τα αμαρτήματα της κ. Δραγώνα, σύμφωνα με τον ΛΑΟΣ;

Το πρώτο ατόπημα ήταν ότι σε ένα γραπτό της, η κ. Δραγώνα μιλάει θετικά για την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Όμως η κ. Δραγώνα δεν είναι ούτε η μόνη ούτε η εξαίρεση. Όλοι οι σοβαροί ιστορικοί θεωρούν ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία την περίοδο της ακμής της ήταν ένα από τα πιο πεφωτισμένα καθεστώτα στον κόσμο -ασύγκριτα πιο πεφωτισμένο από τον δυτικό φεουδαρχισμό. Άλλωστε, τη θετικότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αναγνωρίζει και ο κατ' εξοχήν εκπρόσωπος του αντιιμπεριαλιστικού πατριωτισμού στην Ελλάδα Κώστας Βεργόπουλος, που στο βιβλίο του «Το Αγροτικό Ζήτημα στην Ελλάδα» γράφει: «Το Οθωμανικό κράτος στη χρυσή εποχή του μέχρι τον 16ο και 17ο αιώνα συγκέντρωσε όλα τα γνωρίσματα του φιλολαϊκού Βυζαντίου και μάλιστα εκείνα της εποχής των Ισαύρων και των Μακεδόνων». Μάλιστα, ο κ. Βεργόπουλος προχωρεί ένα βήμα πιο πέρα και υποστηρίζει ότι η κατάκτηση της Ελλάδας από τους Οθωμανούς, στην ουσία ισοδυναμούσε με απελευθέρωσή της: «Η οθωμανική κατάκτηση» γράφει, «ευνοήθηκε αρκετά από την υποστήριξη των βυζαντινών χωρικών, οι οποίοι έβλεπαν σε αυτήν ένα μέσο για να ξεκαθαρίσουν τον βυζαντινό χώρο από κάθε στοιχείο που θύμιζε δυτικό φεουδαρχισμό».

Το δεύτερο ατόπημα της κ. Δραγώνα, σύμφωνα με τον ΛΑΟΣ, είναι πως έχει υποστηρίξει ότι η ελληνική εθνική ταυτότητα δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα. Υποθέτω ότι η άποψη του ΛΑΟΣ είναι ότι η ελληνική εθνική ταυτότητα προϋπήρχε και διατηρήθηκε αναλλοίωτη διά μέσου των αιώνων. Φυσικά, και πάλι η άποψη της κ. Δραγώνα δεν είναι ιδιαίτερα καινοτόμος ούτε αιρετική. Αντίθετα, εκφράζει την ορθοδοξία μεταξύ των περισσότερων ιστορικών σήμερα, σύμφωνα με την οποία η εθνική ταυτότητα στις περισσότερες χώρες (όχι δηλαδή μόνο στην Ελλάδα) είναι κάτι το οποίο δημιουργείται τον 19ο αιώνα. Φυσικά υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ των ιστορικών σχετικά με το πόσο «φαντασιακό» είναι το εθνικό αφήγημα -δηλαδή αν πρόκειται για ένα εκ του μηδενός κατασκεύασμα ή αν βασίστηκε σε προϋπάρχοντα πολιτισμικά στοιχεία και σύμβολα. Πάντως, ιδιαίτερα δε στην περίπτωση της Ελλάδας, Ορθόδοξοι και νεορθόδοξοι διανοητές (Μοσκώφ, Γιανναράς, Fermor, Ρομανίδης, Papadopoulos, Sherrard, Ware κ.ά.) έχουν τονίσει τις μεγάλες διαφορές που υπάρχουν μεταξύ της ταυτότητας του «Ρωμιού» που κυριαρχούσε στην τουρκοκρατία και του μεταγενέστερου «Νεοέλληνα». Η ασυνέχεια αυτή -που φυσικά υπάρχει και στη Δύση αλλά με διαφορετικούς όρους- παραπέμπει, απλουστεύοντας κάπως, στη διάκριση μεταξύ μιας ταυτότητας που έχει ως άξονα αναφοράς τη χριστιανική θρησκεία και τη νέα ταυτότητα, που έχει ως κυρίαρχο άξονα αναφοράς τη γλώσσα και το κράτος.

Να υποθέσω λοιπόν ότι ο ΛΑΟΣ, όντας συνεπής, θα ζητήσει επίσης τον αποκλεισμό των Ορθόδοξων διανοητών από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας;

Παρεμπιπτόντως, και ο κορυφαίος Άγγλος ιστορικός Ερικ Χομπσμπάουμ έχει αναφέρει ότι η ελληνική εθνική ταυτότητα -όπως και αυτές των περισσότερων άλλων χωρών- είναι δημιούργημα του 19ου αιώνα. Αν και δεν πιστεύω ότι ο Χομπσμπάουμ θα έπειθε τον κ. Καρατζαφέρη και τους οπαδούς του. Ο Άγγλος ιστορικός έχει ως γνωστόν εβραϊκές ρίζες..."

Στέφανος Κασιμάτης, εφημερίδα Καθημερινή
"Ο υπαρκτός Ελληνισμός και η κυρία Δραγώνα"


"Ρωτήστε τον χειρότερο μεθυσμένο πιθηκάνθρωπο που θα συναντήσετε ένα βράδυ σε οποιαδήποτε παμπ της Αλβιώνος. Εφόσον νιώθει Βρετανός, ακόμη και αν είναι αναλφάβητος, θα σας επιβεβαιώσει ότι το έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ είναι μέρος της εθνικής ταυτότητας των Βρετανών. Επί δεκαετίες, ο πνευματικός κόσμος της Βρετανίας -φιλόλογοι, κριτικοί, θεράποντες του Θέσπιδος- έχτιζαν την εικόνα του «βάρδου» ως ποιητικού στυλοβάτη του εθνικού πεπρωμένου της χώρας. (Το αποκορύφωμα αυτής της μακράς πορείας απολαμβάνουμε σήμερα στον κινηματογραφικό Ερρίκο Ε΄ του Ολίβιε. Δεν είναι τυχαίο ότι η ταινία γυρίστηκε στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και είναι αφιερωμένη στους στρατιώτες που πήραν μέρος στην απόβαση στη Νορμανδία.)

Στη δεκαετία του 1950 όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Έπεσε η αυλαία για τη βρετανική αυτοκρατορία και, ταυτόχρονα, έφτασαν στο «σμαραγδένιο νησί» (για να θυμηθούμε τον επιθανάτιο μονόλογο του σαιξπηρικού Ιωάννη της Γάνδης...) νέα ρεύματα σκέψης από την ηπειρωτική Ευρώπη. Εκτοτε, στον πανεπιστημιακό κόσμο της Βρετανίας ξεκίνησε μια τάση αποδόμησης της «πατριωτικής» ανάγνωσης του σαιξπηρικού έργου, η οποία συνεχίζεται (εποικοδομητικά -αν μου επιτρέπετε την ειρωνεία...) ως τις μέρες μας. Η μάχη ιδεών, που δόθηκε ανάμεσα σε παραδοσιακούς και τους νεωτεριστές, ιδίως τα πρώτα χρόνια, ήταν σκληρή. Όμως κανένας από τους πρώτους δεν αμφισβήτησε το δικαίωμα των νεωτεριστών να ερευνούν και να αμφισβητούν τα «γενικώς αποδεκτά».

Αυτό ακριβώς συμβαίνει τώρα εις βάρος της καθηγήτριας Θάλειας Δραγώνα -και μάλιστα από άσχετους, όπως ο Γ. Καρατζαφέρης και ο Γ. Τραγάκης. Ο δεύτερος, συγκεκριμένα, της καταλογίζει ότι το βιβλίο «“Τι είν’ η πατρίδα μας;” -Εθνοκεντρισμός στην εκπαίδευση» (συλλογική εργασία, με την κοινή επιμέλεια των Α. Φραγκουδάκη και Θ. Δραγώνα) περιέχει «εξευτελιστικές εκφράσεις και για το ελληνικό έθνος και για τους Έλληνες». Προφανώς, ο κ. Τραγάκης δεν έχει καν ξεφυλλίσει το βιβλίο. Αυτό δεν τον εμποδίζει όμως να γίνεται ουρά του κ. Καρατζαφέρη, ο οποίος με τη σειρά του απλώς αναμασά τα όσα καταγγέλλουν ανησυχούντες απόστρατοι.

Κατανοώ την ανησυχία τους. Είναι σκληρό να μαθαίνεις ξαφνικά ότι η εθνική ταυτότητα δεν είναι έννοια υπεράνω της Ιστορίας και ότι δεν μένει αναλλοίωτη εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν. Όπως είναι σκληρό να μαθαίνεις ότι πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες δεν κατοικούν δράκοντες, ότι η Γη δεν είναι επίπεδη, ότι επίσης δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος, ότι δεν υπάρχει Αϊ-Βασίλης και άλλα πολλά. Όμως η ενοχοποίηση του επιστημονικού λόγου είναι σκοταδισμός. Όταν μάλιστα γίνεται στον βωμό πολιτικών σκοπιμοτήτων, φοβάμαι ότι καταντά χυδαιότητα..."

Γ. Πρετεντέρης, εφημερίδα Βήμα
"Μαθήματα πατριωτισμού"


"Πριν από τρία χρόνια, ο γνωστός θίασος της πατριδοκαπηλίας αλλά και άλλοι αφελείς πλην άδολοι συμπατριώτες μας, υποκίνησαν το λιντσάρισμα ενός σχολικού εγχειριδίου Ιστορίας και της συγγραφέως του. Το αμάρτημα του βιβλίου ήταν ότι δεν παρουσίαζε την Ιστορία «όπως μας την έμαθε η γιαγιά μας» - για να δανειστώ την καταλυτική διατύπωση του Λάκη Λαζόπουλου... Οπως είπα, στο λιντσάρισμα πρωτοστάτησαν πολλοί και διάφοροι. Από τον ΛΑΟΣ και τους οπαδούς του ως την ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ, συμπεριλαμβανομένων και των γνωστών «ακροδεξιών της ακροαριστεράς». Κοινό χαρακτηριστικό των προαναφερθέντων: ένα μείγμα ημιμάθειας και ιδεοληψίας. Και κοινό ανακλαστικό: ο φόβος. Ο φόβος που μετατρέπεται σε καχυποψία όταν τα πράγματα δεν διατυπώνονται απαραιτήτως όπως «τους τα έμαθε η γιαγιά τους». Η ίδια ιστορία με τους ίδιους πρωταγωνιστές επαναλαμβάνεται και σήμερα.

Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε μια κοινή βάση. Πρώτον, την ανομολόγητη παραδοχή ότι η κοινωνία μας οφείλει να διέπεται από ένα κυρίαρχο εθνικό φρόνημα. Δεύτερον, την αυτονόητη υποχρέωση όλων να συμμορφώνονται με αυτό το εθνικό φρόνημα και να το υπηρετούν.

Απορίες και ερωτήσεις δεν επιτρέπονται. Το σχήμα αυτό θα ήταν βαθύτατα αντι-επιστημονικό, αν δεν ήταν πρωτίστως αντι-δημοκρατικό. Υπό αυτή την έννοια, αποτελεί στοιχειώδη συνταγματική υποχρέωση των πολιτών της Ελληνικής Δημοκρατίας να αντισταθούμε στον όχλο. Να αντισταθούμε στην ποινικοποίηση του φρονήματος και στην ενοχοποίηση της άποψης. Να αντισταθούμε κυρίως στη νεο-φασιστική αντίληψη οτι η κοινωνία μας χωρίζεται σε «εθνικόφρονες» και σε «μη εθνικόφρονες». Οχι επειδή όσα υποστηρίζουν η Ρεπούση ή η Δραγώνα είναι σωστά ή λάθος- αυτό μου είναι βαθύτατα αδιάφορο κι ούτε είμαι ο πλέον αρμόδιος για να το κρίνω... Αλλά επειδή η ουσία της δημοκρατίας μας είναι η συνύπαρξη των διαφορετικών απόψεων, η ανεμπόδιστη άσκηση της διερεύνησης σε όλα τα επίπεδα, η ανοχή απέναντι σε όσα μας βρίσκουν ριζικά αντίθετους και η αποδοχή ακόμη και του λάθους."
newstime.gr

Το τέλος της αυτοκρατορίας Ντογάν;

Aλλαγή σκηνικού στην Tουρκία.O μεγιστάνας των MME παραιτείται υπέρ της κόρης του, παραγκωνίζοντας και τον σκληροπυρηνικό διευθυντή της «Xουριέτ» που ήταν η «φωνή» των στρατηγών και κρυβόταν πίσω από την προβοκάτσια στα Iμια

ΜΕΓΑΛΟΣ σεισμός ταρακούνησε τον κολοσσό των μέσων ενημέρωσης της Τουρκίας Ντογάν με την παραίτηση του προέδρου του Αϊντίν Ντογάν χθες και την απομάκρυνση του διευθυντή της εφημερίδας Ερτουγρούλ Οζκιόκ προχθές. Σχολιαστές συζητούν για την άνοδο και την πτώση της αυτοκρατορίας Ντογάν σε μια περίοδο που στην Τουρκία υπάρχει ένταση μεταξύ στρατού και κυβέρνησης.

Η είδηση έγινε αμέσως πρώτο θέμα, επισκιάζοντας ακόμη και την εισαγγελική έρευνα στο «μυστικό δωμάτιο» με τα απόρρητα μυστικά του τουρκικού στρατού, η οποία συνεχίστηκε χθες για τέταρτη μέρα. Αναλυτές προσπάθησαν να δώσουν εξηγήσεις στην απρόσμενη εξέλιξη αποδίδοντας τις αποχωρήσεις στις σχέσεις της κυβέρνησης Ερντογάν με το συγκρότημα Ντογάν. Κάποιοι σχολίασαν ότι έφυγαν επειδή επέδειξαν δημοκρατική συμπεριφορά και στήριξαν την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου να μην κλείσει το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ.

Πρόσφατα, το τουρκικό υπουργείο Οικονομικών επέβαλε πρόστιμο για φοροδιαφυγή 3,76 δισ. τουρκικών λιρών (2,53 δισ. δολ.) στον όμιλο Ντογάν προκαλώντας τις αντιδράσεις του ομίλου, ο οποίος υποστηρίζει ότι πρόκειται για πολιτική φίμωσής του επειδή αντιπολιτεύεται τον πρωθυπουργό. Ο όμιλος Ντογάν, στον οποίο ανήκουν μεταξύ άλλων οι εφημερίδες «Χουριέτ» και «Μιλιέτ» καθώς και το κανάλι CΝΝ Τurk, είχε δηλώσει ότι θα εξαντλήσει όλα τα νόμιμα μέσα προκειμένου να λύσει τις διαφορές του με την κυβέρνηση.

Είναι η δεύτερη φορά που επιβλήθηκε ένα τόσο υπέρογκο πρόστιμο στον όμιλο Ντογάν. Πέρσι κλήθηκε να πληρώσει πρόστιμο 900 εκατ. τουρκικών λιρών για φορολογικές ατασθαλίες. Η τελευταία κόντρα του Ερντογάν με τον Αϊντίν Ντογάν ήταν πριν από δύο χρόνια. Ο Ταγίπ Ερντογάν τα είχε βάλει με τον κολοσσό των ΜΜΕ της Τουρκίας, επειδή οι εφημερίδες που ελέγχει αποκάλυπταν καθημερινώς καινούργια στοιχεία για το σκάνδαλο Ντενίζ Φενερί, στο οποίο φέρεται να εμπλέκονται άνθρωποι του στενού περιβάλλοντός του.
ΝΕΑ


Aλλαγή σκηνικού στην Tουρκία
Tεκτονική ανακατανομή ισχύος στην Tουρκία ίσως σηματοδοτεί η αιφνιδιαστική ανακοίνωση του «αυτοκράτορα» του τουρκικού Tύπου, Aϊντίν Nτογάν, ότι από 1/1/2010 εγκαταλείπει την ηγεσία του ομίλου, αφήνοντας στο τιμόνι τη 44χρονη κόρη του, Aρζουμάν Nτογάν-Γιαλτσιντάγ, πρόεδρο της Eνωσης Tούρκων Bιομηχάνων (TUSIAD).

O μεγιστάνας των MME παραιτείται υπέρ της κόρης του, παραγκωνίζοντας και τον σκληροπυρηνικό διευθυντή της «Xουριέτ» που ήταν η «φωνή» των στρατηγών και κρυβόταν πίσω από την προβοκάτσια στα Iμια

O Nτογάν συμπαρασύρει στην αποχώρησή του τον αμφιλεγόμενο διευθυντή της «Xουριέτ» επί μία 20ετία Eρτουγρούλ Oζκιόκ, o οποίος θα συνεχίσει ως απλός αρθρογράφος. Hταν επικεφαλής της εφημερίδας όταν δύο «δημοσιογράφοι» της έστησαν την προβοκάτσια με τη σημαία στα Iμια το 1996, ενώ μέχρι σήμερα υποστήριζε σθεναρά τους στρατηγούς στη διαμάχη με τους ισλαμιστές.

H «Zαμάν» έγραψε ότι επί των ημερών του χαλκεύτηκαν ρεπορτάζ στο πλαίσιο των «ψυχολογικών επιχειρήσεων» του στρατού, με στόχο τη δυσφήμηση του AKP. O Oζκιόκ ανακοίνωσε ότι παραιτείται από τη διεύθυνση της «Xουριέτ» στις 2 Iανουαρίου, αφού τους τελευταίους μήνες ηγήθηκε της κόντρας του Oμίλου Nτογάν με την κυβέρνηση. Eίχαν καμβά αποκαλύψεις για παράνομες χρηματοδοτήσεις ισλαμικών ιδρυμάτων στη Γερμανία, στις οποίες φερόταν αναμειγμένος ο ίδιος ο γιος του πρωθυπουργού. Eξάλλου η «Xουριέτ» του Oζκιόκ στήριξε την αντιδραστική πτέρυγα του κεμαλικού κατεστημένου σε όλες τις υποθέσεις αιχμής, όπως η μαντίλα, οι δικαστικές διώξεις του AKP, το Kουρδικό και τα μέτρα εκδημοκρατισμού της Tουρκίας, κατ’ επιταγήν της EE.

Tα τελευταία χρόνια το υπουργείο Oικονομικών επέβαλε δύο πρόστιμα συνολικού ύψους 3 δισ. δολαρίων στον Oμιλο Nτογάν (Xουριέτ, Mιλιέτ, CNN Turk, Kanal D κ.ά.), ενώ προχθές του ασκήθηκε νέα δίωξη για φορολογικές ατασθαλίες στις μετοχικές δοσοληψίες με τον γερμανικό όμιλο «Aξελ Σπρίνγκερ». Oμως η άνοδος της Aρζουμάν Nτογάν επιφέρει νέες ισορροπίες, αφού θεωρείται ευρωπαΐστρια και γεφυροποιός μεταξύ κυβέρνησης -στρατού.

Tην ίδια στιγμή κλείνει με συνοπτικές διαδικασίες το θερμό μέτωπο κυβέρνησης - στρατού, αφήνοντας «ταπεινωμένες» τις ένοπλες δυνάμεις από τις αλλεπάλληλες επιδρομές εισαγγελέων και αστυνομίας στο ιερό τους άβατο. Δηλαδή τη διοίκηση των Eιδικών Δυνάμεων στην Aγκυρα.

Aφού ο στρατός υποχρεώθηκε να σκύψει το κεφάλι και να αποδεχτεί επισήμως ως «νόμιμες τις αστυνομικές έρευνες των τελευταίων ημερών», ο πρόεδρος Γκιουλ χαρακτήρισε «ανώφελες και άδικες» τις επικρίσεις κατά του στρατού, καλώντας τον Tύπο «να μην υπονομεύει τους θεσμούς χωρίς λόγο».

Σχεδόν ταυτόχρονα ο εισαγγελέας άφησε ελεύθερους τους 8 άνδρες των Eιδικών Δυνάμεων που φέρονταν να σχεδίαζαν τη δολοφονία του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Mπ. Aρίντς. Aκόμη κι ο... υποψήφιος στόχος έδωσε τέλος στη «φάρσα», λέγοντας ότι δεν πιστεύει πως ήθελαν να τον δολοφονήσουν».

ΓIANNHΣ ΠAΠAΔATOΣ
johnpapadatos@pegasus.gr
ΕΘΝΟΣ

«Πράκτορες της CIA» οι Αμερικανοί που σκοτώθηκαν σε επίθεση αυτοκτονίας στο Αφγανιστάν

Οι οκτώ Αμερικανοί πολίτες οι οποίοι σκοτώθηκαν σε βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας σε στρατιωτική βάση στο νοτιοανατολικό Αφγανιστάν, την Τετάρτη, ήταν όλοι πράκτορες της CIA, όπως δήλωσαν κυβερνητικοί αξιωματούχοι στις ΗΠΑ.

Η επίθεση σημειώθηκε σε στρατιωτική βάση στην επαρχία Χοστ, κοντά στην μεθόριο με το Πακιστάν, δήλωσαν οι αξιωματούχοι.Η βάση αποτελεί κέντρο για το προσωπικό που εργάζεται σε έργα ανοικοδόμησης στο πλαίσιο της στρατηγικής του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα για τη «σταθεροποίηση» της χώρας μετά από οκτώ χρόνια αδιάκοπου πολέμου.

«Μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι σημειώθηκε έκρηξη στην Χοστ και ότι οκτώ Αμερικανοί σκοτώθηκαν», δήλωσε αξιωματούχος των ΗΠΑ στην Καμπούλ.

Αρκετοί άλλοι, ουδείς εκ των οποίων ανήκαν στα στρατεύματα των ΗΠΑ και του NATO, τραυματίστηκαν από την επίθεση στην Προκεχωρημένη Επιχειρησιακή Βάση Τσάπμαν, σύμφωνα με στελέχη του αμερικάνικού υπουργείου Αμυνας.

Από την πλευρά της CIA δεν έγινε κάποιο επίσημο σχόλιο.
ΝΕΑ

Καταγγελία για τον Βαρθολομαίο

Ο δικηγόρος Σερντάρ Όζτουρκ που συνελήφθη στο πλαίσιο της υπόθεσης Εργκενεκόν κατήγγειλε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο στον Εισαγγελέα Κωνσταντινούπολης.Σύμφωνα με τον Σερντάρ Όζτουρκ Ο Βαρθολομαίος με τις δηλώσεις του σχετικά με το «Σχέδιο Δράσης της Επιχείρησης Κλουβί» παραβίασε το απόρρητο της έρευνας και άσκησε επιρροή στην υπόθεση.

«Σχέδιο Δράσης της Επιχείρησης Κλουβί»

Η εισαγγελική έρευνα που διεξάγεται στο πλαίσιο της δίκης Εργκενεκόν, είχε αποτέλεσμα να αποκαλυφθούν νέα στοιχεία αναφορικά με τη δράση των παρακρατικών οργανώσεων στη Τουρκία. Σύμφωνα με δημοσίευμα της ημερήσιας «Ταράφ» (20/11/2009), εντοπίστηκε και αποκωδικοποιήθηκε έγγραφο σε ηλεκτρονική μορφή στα αρχεία ενός αξιωματικού του Ναυτικού, ο οποίος είχε συλληφθεί για την υπόθεση του οπλοστασίου που εντοπίστηκε στο Ποϊράζκιοϊ τον περασμένο Φεβρουάριο.

Το έγγραφο τιτλοφορείται «Σχέδιο Δράσης της Επιχείρησης Κλουβί» και πρόκειται περί τρομοκρατικού σχεδίου με θύματα τις χριστιανικές μειονότητες της Τουρκίας.

Το εν λόγω κείμενο προβλέπει τέσσερα στάδια για την υλοποίηση ενός ασύλληπτου σχεδίου εκφοβισμού και τρομοκρατίας των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων της Τουρκίας, με απώτερο στόχο να κατηγορηθεί η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ.

Το πρώτο στάδιο του σχεδίου δράσης έχει τίτλο «Προετοιμασία» και αφορά τον εντοπισμό και τη λεπτομερή καταγραφή των μειονοτικών στοιχείων.

Το προκαταρκτικό αυτό στάδιο ακολουθείται από την «Διαμόρφωση κλίματος τρομοκρατίας», που επικεντρώνεται στον εκφοβισμό κυρίως των συνδρομητών του αρμενικού φύλλου «Αγκός», αρχισυντάκτης του οποίου ήταν ο δολοφονηθείς Χραντ Ντινκ, τη χρήση συνθημάτων προς εκφοβισμό του χριστιανικού στοιχείου σε περιοχές όπου διαμένουν μέλη της μειονότητας και τη χρήση των ΜΜΕ και του διαδικτύου.

Το τρίτο στάδιο είναι η «Διαμόρφωση της κοινής γνώμης», το οποίο προβλέπει τη δημοσίευση άρθρων στον Τύπο με τα οποία θα κατηγορείται το ΑΚΡ για αδιαφορία και θα υπενθυμίζονται τα γεγονότα της 6ης - 7ης Σεπτεμβρίου 1955 κ.λπ., ενώ θα υποστηρίζονταν οι μειονοτικές θέσεις στο διαδίκτυο.

Το τελευταίο στάδιο είναι το πιο ανησυχητικό απ' όλα. Το στάδιο της «Δράσης» προβλέπει την τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών σε περιοχές όπου παραθερίζουν παραδοσιακά οι μειονότητες, όπως τα Πριγκηπόννησα, τον σχεδιασμό δολοφονικών επιθέσεων σε μέλη των μειονοτήτων που έχουν αναλάβει ηγετικό ρόλο στην προάσπιση των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων, απαγωγές επιφανών επιχειρηματιών και καλλιτεχνών, καταστροφές σε νεκροταφεία, τοποθετήσεις ύποπτων αντικειμένων σε σημεία που συχνάζουν οι μειονότητες με σκοπό τον εκφοβισμό τους κ.ά.

Εξάλλου, από το εισαγωγικό σημείωμα του σχεδίου που αποκαλύφθηκε προκύπτει ότι οι δολοφονίες του Χραντ Ντινκ, του ιερέα Σαντόρο και η σφαγή στον εκδοτικό οίκο Ζιρβέ στη Μαλάτια είχαν οργανωθεί κατά πάσα πιθανότητα από τους ίδιους παρακρατικούς κύκλους.

Με την κατάλληλη κατεύθυνση της κοινής γνώμης, μολονότι αποδόθηκαν σε πρώτο χρόνο στους ισλαμιστές, με τη δίκη Εργκενεκόν το ΑΚΡ κατόρθωσε να αντιστρέψει το σε βάρος του κλίμα.

Η συνήγορος της οικογένειας Ντινκ, Φετχιέ Τσετίν, καταδίκασε το σχέδιο δράσης του παρακρατικού πυρήνα και εξέφρασε την απογοήτευσή της για το πώς «οι πολίτες» της εν λόγω χώρας μπορούν να θεωρούνται «αναλώσιμα στοιχεία», τα οποία θα χρησιμοποιηθούν σε έναν «πόλεμο» που διεξάγεται μεταξύ των δύο κυρίαρχων παρατάξεων του συστήματος.

Η αποκάλυψη της «Επιχείρησης Κλουβί» μπορεί να ξαφνιάζει τους ανύποπτους αναγνώστες, ωστόσο δεν είναι παρά η αποτύπωση της στυγνής πραγματικότητας όσον αφορά τη στάση που τηρεί τόσες δεκαετίες τώρα η τουρκική ηγεσία και του τρόπου με τον οποίο έδρασαν οι πολιτικοί θεσμοί και μηχανισμοί ασφάλειας του τουρκικού κράτους έναντι των μειονοτήτων.

Οι χριστιανικές μειονότητες στην Τουρκία παραμένουν εγκλωβισμένες σε μια αντιπαράθεση μεταξύ των Κεμαλιστών, από τη μια, και των Ισλαμιστών, από την άλλη, και δέχονται τα «πυρά» και των δύο, γεγονός που τις καθιστά πιο ευάλωτες από ποτέ.
turkishgreeknews.org

Ιστορική Απόφαση Νομαρχ. Συμβουλίου Κοζάνης: Εκπόνηση Επιδημιολογικής Μελέτης


Την εκπόνηση ευρείας επιδημιολογικής μελέτης αποφάσισε το Νομαρχιακό Συμβούλιο Κοζάνης ικανοποιώντας το χρόνιο και πάνδημο αίτημα της τοπικής κοινωνίας για γνώση των δεδομένων που σχετίζονται με τους παράγοντες κινδύνου και επιβάρυνσης της υγείας των κατοίκων.
Η μελέτη θα υλοποιηθεί από το Εργαστήριο Υγιεινής, Επιδημιολογίας και Ιατρικής Στατιστικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με το Κέντρο Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κοζάνης.
Η συγκεκριμένη πολιτική απόφαση συνιστά πρωτοποριακή δράση σε Νομαρχιακό επίπεδο ως η πρώτη οργανωμένη προσπάθεια στην Ελλάδα για τη δημιουργία πλήρους και γενικού ιατρικού αρχείου καταγραφής των νοσημάτων και των αιτίων πρόκλησής τους, με στόχο τη δημιουργία βάσης δεδομένων νοσηρότητας, θνησιμότητας και συσχετισμού τους.
Πρόκειται για δράση που καλύπτει τη διαχρονική αδράνεια της Πολιτείας και οδηγεί με την τεχνογνωσία που θα αποκτηθεί στη δημιουργία του πρώτου Παρατηρητηρίου Περιβαλλοντικής Υγείας στη χώρα μας.
Η επιδημιολογική μελέτη εντάσσεται στη συνολική και συστηματική προσπάθεια της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κοζάνης για την προστασία τόσο του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος όσο και της δημόσιας υγείας ως εργαλείο επιστημονικής τεκμηρίωσης της ασκούμενης πολιτικής.
Η νομική αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» και η πολιτική αρχή «ο ρυπαίνων οφείλει να δρα» επιβάλλεται να σηματοδοτούν τις δράσεις της Ελληνικής Πολιτείας καθώς και των ρυπαντών που δραστηριοποιούνται στο Νομό Κοζάνης.

30/12/09

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΔΙΑΜΑΧΗΣ ΚΑΙ Η ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ


Με αφορμή τον διορισμό της Θάλειας Δραγώνα στο υπουργείο Παιδείας...
Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις από το 1974 και εδώ υπήρξαν ο καταλύτης για ιδεολογικοπολιτικές μετεξελίξεις στην Ελλάδα που παρασύρουν και το μεγάλο κεφάλαιο της εθνικής ταυτότητας.

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 20ΕΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Tου ΝΕΟΚΛΗ ΣΑΡΡΗ*

Ιστορικά η ταυτότητα αυτή παρά τον φόρτο της πολιτιστικής παρακαταθήκης που εμπεριέχει σημαδεύεται και από την αντιπαράθεσή της προς την «τουρκική» ταυτότητα, ανεξάρτητα αν τρίμματα παγιωθείσας καθημερινής συμπεριφοράς ή/και πρακτικών ενυπάρχουν σε αμφότερες τις ταυτότητες. Η κυριότερη αιτία οφείλεται στο ότι επί αιώνες ο τελευταίος μουσουλμάνος στο οθωμανικό κράτος προηγείτο του πρώτου τη τάξει ρωμιού ορθοδόξου χριστιανού (όπως άλλωστε συνέβαινε και με τους υπόλοιπους μη μουσουλμανικούς λαούς και εθνότητες). Όποια ψιμυθίωση αυτής της κατάστασης, εκτός του ότι είναι ανιστόρητη, είναι και καταγέλαστη. Στον δεύτερο τόμο του έργου του «Ιστορία Χαμένων Ευκαιριών» ο Ευάγγελος Αβέρωφ Τοσίτσας ομολογεί πως μετά την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου η στάση της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας είχε χροιά της «σουλτανικής περιόδου».

Συνεπώς στην πραγματικότητα η επίσημα πια διακηρυγμένη από τον τούρκο υπουργό των εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου νεο-οθωμανική πολιτική (σύμφωνα προς την οποία η Άγκυρα οφείλει σε πραγμάτωση του «στρατηγικού της βάθους να ελέγχει την Ευρωοασιαφρική (sic)», δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ τρεις ηπείρους, έχοντας ως δορυφόρους της όλες τις περιοχές που υπήρξαν κάποτε τμήματα του οθωμανικού κράτους), δεν είναι καινοφανής. Απλώς ενυπήρχε στα πλαίσια των μύχιων πόθων που ήλθαν στην επιφάνεια λόγω των διεθνών συγκυριών από τη μια και της οικονομικής έκρηξης που σημειώθηκε στη χώρα.

Η κρίση στις σχέσεις των δύο χωρών δεν προήλθε, όπως είναι ευρύτερα γνωστό, από το πραξικόπημα της χούντας στην Κύπρο ή δεν προήλθε μόνο από αυτό. Στην πραγματικότητα κάποιους μήνες πριν, μια μικρή ομάδα από «τεχνοκράτες» του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών είχε υποβάλει στον Μπουλέντ Ετζεβίτ, ο οποίος ήταν πρωθυπουργός, μια έκθεση η οποία αναφερόταν στα «δικαιώματα της Τουρκίας επί του Αιγαίου» τα οποία είχαν καταπατηθεί από την Ελλάδα.

Ο Ετζεβίτ, προκειμένου να ικανοποιήσει από τη μια τον δήλο εθνικισμό του και από την άλλη τους στρατιωτικούς με τους οποίους είχε από το πραξικόπημα του 1970 ανοικτούς λογαριασμούς, υιοθέτησε το κείμενο. Το αποτέλεσμα ήταν, τέλη Μαΐου του 1974 (τραγική ειρωνεία, στην επέτειο της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης), το «υδρογραφικό» σκάφος του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού «Τσανταρλή» με ειδική τελετή να αποπλεύσει από το Καμπάτας του Βοσπόρου προκειμένου να διενεργήσει υδρογραφικές έρευνες.

Η ειδική αυτή τελετή ήταν απομίμηση της τελετής με την οποία την ίδια εποχή κάθε χρόνο απέπλεε ο οθωμανικός στόλος για την «Άσπρη θάλασσα», στην οποία συμμετείχαν ο σουλτάνος, ο σαντραζάμης, οι βεζύρηδες και λοιποί αξιωματούχοι. Ο στόλος, αφού διαγούμιζε από τον νησιωτικό χώρο τους φόρους και τα διάφορα δοσίματα, επέστρεφε κατά Σεπτέμβριο μήνα. Έτσι λοιπόν, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας (του ναυάρχου Κορουτούρκ), του πρωθυπουργού και άλλων επισήμων το υδρογραφικό σκάφος απέπλευσε. Όπως παρατηρεί ο Bilal Simsir, επί σειράν ετών επικεφαλής του τμήματος τεκμηρίωσης και αρχείων του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών και συγγραφέας πολλών βιβλίων και επίσημων συλλογών με αρχειακό υλικό, στον πρόλογο του δίτομου έργο του «Το πρόβλημα του Αιγαίου», το «Τσανταρλή» δεν απέπλευσε για να διεξάγει έρευνες στο Αιγαίο, αλλά για να αμφισβητήσει την ελληνική κυριαρχία επί του Αιγαίου.

Ο ίδιος συγγραφέας παρατηρεί ότι η Ελλάδα δημιουργήθηκε στη θάλασσα και ότι από την πρώτη μέρα οι στασιαστές (sic) είχαν παρατάξει έναντι του οθωμανικού στόλου έναν δικό τους στόλο. Το πρόβλημα ήταν η επίτευξη της ναυτικής ισχύος (sea power, στις μέρες μας air-sea power). Η ισχύς αυτή, κατά τον περίφημο ναύαρχο John Hamilton, είναι η ικανότητα μιας χώρας με το ναυτικό της (και σήμερα και με την αεροπορία της) να ασκεί την κυριαρχία μιας θαλάσσιας περιοχής (και του εναέριού της χώρου) διατηρώντας εντός αυτής την πρωτοβουλία κινήσεων έναντι άλλων. Και κατά την ελληνική επανάσταση του 1821 από την πρώτη ημέρα που εκδηλώθηκε μέχρι τέλους (ενώ κατά ξηρά είχε καμφθεί) διατήρησε τη ναυτική ισχύ της στο Αιγαίο. Ο Simsir ισχυρίζεται ότι μέχρι το 1912 στο Αιγαίο υπήρχε συγκυριαρχία μεταξύ του οθωμανικού κράτους και της Ελλάδας, που ανατράπηκε από τον ναύαρχο Κουντουριώτη με τη ναυμαχία έξω από το ακρωτήρι Έλλη των Δαρδανελίων. Αυτός υπήρξε ο «πρώτος γύρος». Κατά τον ίδιο, τον Μάιο του 1974 άρχιζε ο δεύτερος γύρος που θα έπρεπε να είναι για την Τουρκία νικηφόρος.

Η τουρκοελληνική συγκυριαρχία στο Αιγαίο
Το θέμα της συγκυριαρχίας στο Αιγαίο δεν είναι νέο. Προέκυψε αρχικά ως αποτέλεσμα του Βαλκανικού Πολέμου. Οι νεότουρκοι του κινήματος «Ένωση και Πρόοδος» προχώρησαν στο εγχείρημά τους όχι για να οδηγήσουν τη χώρα σε συμμαχία με τη Γερμανία, όπως εσφαλμένα είναι γνωστό, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Κινήθηκαν προκειμένου να αποτρέψουν μια λύση του Μακεδονικού που ετοίμαζαν οι σύμμαχοι η οποία προέβλεπε τον διορισμό χριστιανού γενικού διοικητή, δηλώνοντας ταυτόχρονα τη δυσαρέσκειά τους στην προσέγγιση της Γερμανίας από τον σουλτάνο Αμπντουλχαμίτ Β΄. (Συμπληρωματικό αίτιο υπήρξε και η επετηρίδα που είχε σκαλώσει σε υπερήλικες στρατηγούς οι οποίοι εμπόδιζαν την ανέλιξη των πολύ νεωτέρων).

Στόχος των κινηματιών ήταν να αναζωογονήσουν τα παλαιά κλέη της συμμαχίας του οθωμανικού κράτους με την Αγγλία και τη Γαλλία (όπως στον Κριμαϊκό Πόλεμο) όταν μάχονταν εναντίον της Ρωσίας. Τους είχε διαφύγει ότι στο μεταξύ οι δυο χώρες είχαν αποκαταστήσει τις σχέσεις τους με τη Ρωσία σε τέτοιο βαθμό που ο Αμπντουλχαμίτ, προκειμένου να εξευμενίσει τους Άγγλους, τους είχε παραχωρήσει την Κύπρο. Όταν διαπίστωσε ότι οι σύμμαχοι δεν είχαν σκοπό να επανέλθουν στην αρχική τους συμμαχία με το οθωμανικό κράτος, στράφηκε προς τους Γερμανούς, όπως έκαναν τελικά και οι νεότουρκοι.

Όταν όμως εκδηλώθηκε ο Βαλκανικός Πόλεμος, στην κυβέρνηση δεν ήταν οι νεότουρκοι, αλλά ένας ευρύτερος συνασπισμός από την ετερόκλητη αντιπολίτευση (όπως ισλαμιστές και χριστιανικές εθνότητες). Η κυβέρνηση αυτή ανατράπηκε με πραξικόπημα από τους νεότουρκους, οι οποίοι πρόσβλεπαν, όπως αναφέρθηκε, στους Δυτικούς συμμάχους. Τότε Αγγλία και Γαλλία, με διακοίνωσή τους προς την ελληνική κυβέρνηση, ζήτησαν την επιστροφή της Ίμβρου και Τενέδου που ήταν εγγύς των στενών (η Ρωσία, με ξέχωρη ανακοίνωση, εκτός από τα δύο αυτά νησιά αξίωνε την επιστροφή και της Λήμνου και της Σαμοθράκης) και την άμεση έναρξη διαπραγματεύσεων προς επιβολή καθεστώτος ελληνοτουρκικής συγκυριαρχίας στο Αιγαίο.

Οι διαπραγματεύσεις αυτές άρχισαν, αλλά σε λίγο διακόπηκαν όταν το οθωμανικό κράτος εξήλθε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ουσιαστικά οι διακοπείσες διαπραγματεύσεις επανάρχισαν τον Ιούλιο του 1997 στη Μαδρίτη όταν στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής των μελών του ΝΑΤΟ και υπό την καθοδήγηση της αμερικανίδας υπουργού των Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ, συναντήθηκε ο έλληνας πρωθυπουργός Κώστα Σημίτης με τον τούρκο Πρόεδρο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και ο πρώτος αναγνώρισε «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο» ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για μια μελλοντική συγκυριαρχία. Με την προϋπόθεση ότι θα είχαν ασκηθεί αφόρητες πιέσεις από την Ολμπράιτ, μπορούσε η Ελλάδα να συμπληρώσει την παραπάνω δήλωση με τη φράση «όσο νόμιμα και ζωτικά είναι τα συμφέροντα της Ελλάδας στα Στενά και τη Μαύρη Θάλασσα». Και αυτό δεδομένου ότι η Ελλάδα είναι συμβαλλόμενο μέρος τόσο της Διεθνούς Σύμβασης περί Στενών της Λωζάννης (1923), όσο και της παρόμοιας Σύμβασης του Μοντρέ (1936) που θα μπορούσαν ρητά να μνημονευτούν και να αναφερθούν στη δήλωση.

Η συγκυριαρχία όμως στο Αιγαίο στις αρχές του 20ού αιώνα είχε νόημα. Γιατί η λεπτή εδαφική λωρίδα που εκτείνεται κατά μήκος των παραλίων της Δυτικής Μικράς Ασίας (Ιωνία, Καρία κ.λπ.) κατοικούνταν σχεδόν αποκλειστικά από ρωμιούς χριστιανούς, δηλαδή ο πληθυσμός ήταν ακριβώς ο ίδιος σε σύνθεση με τον πληθυσμό των νησιών. Στην πράξη η Τουρκία πραγματοποίησε την εθνοκάθαρση στη Μικρά Ασία και εξαφάνισε τους γηγενείς Ρωμιούς απαιτώντας συγκυριαρχία στο Αιγαίο.

Έτσι όπως έγινε με την Ανατολική Θράκη της οποίας ο πληθυσμός μέχρι το 1912 ήταν κατά πλειοψηφία ελληνικός - σε αναλογία που θύμιζε τον πληθυσμό της Πελοποννήσου το 1821. Και εκεί η περιοχή υπέστη εθνοκάθαρση, οπότε το αίτημα πλέον είναι η συγκυριαρχία και της Δυτικής Θράκης (διά μέσου της διαχείρισης της εκεί μειονότητας). Το ίδιο ακριβώς που συνέβη στην Κύπρο, όπου με (και από) την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων πραγματοποιήθηκε μια βίαιη εθνοκάθαρση στο υπό κατοχήν τμήμα της μεγαλονήσου και ένας χυδαίος και προκλητικός εποικισμός από την Τουρκία. Οπότε με τα διάφορα σχέδια Ανάν ή τις κυοφορούμενες λύσεις προβλέπεται μια τουρκική συγκυριαρχία σε όλη την έκταση της Κύπρου.

Συγκυριαρχία και στην ελληνική Θράκη και στην Κύπρο
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1954 ο καθηγητής Νιχάτ Ερήμ (που ανήκε στην αντιπολίτευση) σε άρθρο του δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Χαλκτσή», όργανο του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, αναφερόμενος σε κινήσεις Ελληνοκυπρίων για αυτοδιάθεση, τόνιζε ότι «για το συμφέρον του ελευθέρου κόσμου» (μπροστά δηλαδή στον από Βορρά κίνδυνο) θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί ελληνοτουρκική συγκυριαρχία στην Κύπρο η οποία θα έπρεπε να επεκταθεί και στα νησιά του Αιγαίου που απέχουν 50 μίλια από τις μικρασιατικές ακτές, δηλαδή αυτό που και σήμερα διεκδικείται από την Τουρκία και το οποίο οριοθετείται από τον 25ο Μεσημβρινό ο οποίος καθώς τέμνει κάθετα την Ελλάδα στα δύο προεκτείνεται προς Βορράν και περιλαμβάνει και την ελληνική Θράκη!

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ίδιο πρόσωπο υπήρξε ο «πατέρας» της λύσης που τελικά δόθηκε στη Ζυρίχη και το Λονδίνο στο Κυπριακό. Ο πρωθυπουργός Αντνάν Μεντερές προσέλαβε τον Ερήμ ως σύμβουλο (όπως και ο Καραμανλής τον Θεμιστοκλή Τσάτσο, πατέρα του Δ. Τσάτσου, ο οποίος ανήκε και αυτός στην αντιπολίτευση). Η συνεργασία του Ερήμ με τις βρετανικές αρχές (και από ένα σημείο και μετά και με την κυβέρνηση των ΗΠΑ) υπήρξε απόλυτη. Όλες οι «συνταγματικές προτάσεις» που προήλθαν από τη βρετανική πλευρά (σχέδιο Ράντγκλιφ 1956, Μακ Μίλλαν 1958) είχαν ως εμπνευστή τον Νιχάτ Ερήμ ο οποίος είχε ανασύρει ένα «συνταγματικό σχέδιο» που είχαν εκπονήσει οι νεότουρκοι με τους Αυστριακούς και Γερμανούς το 1911 προκειμένου να το εφαρμόσουν στην (ενιαία) Μακεδονία όπως και στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Το σχέδιο αυτό προέβλεπε αντί της λαϊκής κυριαρχίας την κυριαρχία των «εθνικοθρησκευτικών κοινοτήτων» εμπνευσμένο από τη δομή του οθωμανικού κράτους. Αυτό ακριβώς το σχέδιο αποτέλεσε και τον κορμό της συμφωνίας της Ζυρίχης (εν αγνοία όμως της ελληνικής πλευράς για την προέλευσή του!).

Δύο χρόνια πριν από τον Ερήμ ο διεθνολόγος Μεχμέτ Σακά υποστηρίζει τη διδακτορική του διατριβή στον γάλλο καθηγητή Ρουσσώ με τίτλο «Τα τουρκικά δίκαια στο Αιγαίο» στην οποία προτείνει την εκμίσθωση για 90 χρόνια των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου στην Τουρκία.


Η Ελλάδα κατ' αυτόν τον τρόπο «θα αποδείξει ότι είναι ειλικρινής (sic) στην τουρκοελληνική φιλία» και ταυτόχρονα θα αποκτήσει τη στρατιωτική προστασία της Τουρκίας! Αξίζει να προστεθεί πως το πόνημα αυτό του Σακά μετά μισό αιώνα διανέμεται στα τουρκικά σχολεία ως βοηθητικό διδακτικό βιβλίο.

* Ο Νεοκλής Σαρρής είναι ομότιμος καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και πρόεδρος της ΕΔΗΚ.
ΠΑΡΟΝ

Μυστική σύνοδος Ρώσων επιστημόνων «υπό το φόβο» γιγαντιαίου αστεροειδή

Ρώσοι επιστήμονες θα πραγματοποιήσουν σύντομα σύνοδο κεκλεισμένων των θυρών για να εξετάσουν πως θα αποφευχθεί η πτώση στη Γη γιγαντιαίου αστεροειδή σε 26 χρόνια, ανακοίνωσε σήμερα ο επικεφαλής της ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος, Ανατόλι Περμίνοφ.
«Το επιστημονικο-τεχνικό συμβούλιο μας θα συναντηθεί σύντομα κεκλεισμένων των θυρών για να εξετάσει τι μπορούμε να κάνουμε» για να μην επιτρέψουμε ο αστεροειδής Αποφις να καταστρέψει μέρος του πλανήτη Γη το 2036, δήλωσε ο Περμίνοφ στον ραδιοσταθμό «Φωνή της Ρωσίας».
«Καλύτερα να δαπανήσουμε μερικά εκατομμύρια δολάρια για να δημιουργήσουμε ένα σύστημα που θα αποτρέψει την πτώση του αστεροειδή, παρά να περιμένουμε να συμβεί αυτό και να προκαλέσει το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων», πρόσθεσε, χωρίς να δώσει άλλες λεπτομέρειες.
Αν ο αστεροειδής Αποφις, με διάμετρο περίπου 350 μέτρα, χτυπήσει τη Γη κατά το πέρασμα του, που αναμένεται το 2036, η πρόσκρουση θα μπορούσε να δημιουργήσει μια νέα έρημο στο μέγεθος της Γαλλίας, σύμφωνα με το πρακτορείο RIA Novosti.
Από την πλευρά της, η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ (NASA), δήλωσε τον Οκτώβριο ότι, σύμφωνα με νέους υπολογισμούς, η πιθανότητα μιας σύγκρουσης μεταξύ του αστεροειδούς και της Γης, το 2036, έχει μειωθεί σημαντικά.
«Νέες τεχνικές υπολογισμού και νέα διαθέσιμα δεδομένα δείχνουν ότι η πιθανότητα ο Αποφις να συγκρουστεί με τη Γη, στις 13 Απριλίου του 2036 μειώθηκε από 1/45.000 στο 1/250.000», είχε αναφέρει η NASA σε ανακοίνωση της Σύμφωνα με το RIA Novosti, ο αστεροειδής θα μπορούσε να περάσει σε απόσταση 30.000 μιλίων από τη Γη το 2029 -δηλαδή πιο κοντά από ότι ορισμένοι γεωστατικοί δορυφόροι-και θα μπορούσε να συγκρουστεί με τον γαλάζιο πλανήτη επτά χρόνια αργότερα.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Γ. Καρατζαφέρης: Ο πρωθυπουργός αιφνιδίασε με την ψήφο των μεταναστών


Ο πρωθυπουργός αιφνιδίασε με το θέμα της ψήφου των μεταναστών, παρατήρησε ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης σε δηλώσεις του στον Real FM, επαναλαμβάνοντας τη θέση του κόμματός για διεξαγωγή δημοψηφίσματος.
«Για ένα τέτοιο κυρίαρχο θέμα που αλλάζει τη σύσταση του εκλογικού σώματος πρέπει να ρωτάται ο λαός. Έχουμε δικαίωμα να ζητήσουμε από το λαό να εκφραστεί. Είμαστε 35 χρόνια δημοκρατίας και το Σύνταγμα προβλέπει δημοψηφίσματα. Δεν έχει γίνει ούτε ένα για πράγματα εξαιρετικά σοβαρά που άλλαξαν τη ζωή μας», υπογράμμισε ο κ. Καρατζαφέρης και σημείωσε:
«Ούτε το 2000...το ΠΑΣΟΚ είπε προεκλογικά ότι θα πάρει το θρήσκευμα από τις ταυτότητες. Το έκανε αιφνιδιαστικά την επόμενη μέρα των εκλογών. Ούτε τώρα ο αξιότιμος κύριος Παπανδρέου είπε προεκλογικά ότι "έχω σκοπό να δώσω ψήφο και ιθαγένεια στους μετανάστες". Καμία φορά, σε καμία πλατεία, σε κανένα πάνελ. Έρχεται και το κάνει δύο μήνες αμέσως μετά. Αυτοί είναι αιφνιδιασμοί».

«Κίνδυνος δημιουργίας μουσουλμανικού κόμματος στην Ελλάδα όπως και στη Βουλγαρία»
Στη συνέχεια ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. μίλησε για τους κινδύνους που, όπως υπογράμμισε, εμπεριέχει η χορήγηση ιθαγένειας και δικαιώματος ψήφου στους μετανάστες:
«Όταν εντάξουμε 500.000 μετανάστες και τους κάνουμε Έλληνες, αυτομάτως την επόμενη μέρα λόγω ανεργίας θα πληρώνουμε στον ΟΑΕΔ άλλους 500.000 ανθρώπους. Ένα σημείο, κόστος. Δεύτερον, έχουμε ευαίσθητα σύνορα...Να προσθέσω άλλες 400.000 μουσουλμάνους, θα μου γίνει ένα μουσουλμανικό κόμμα στην Ελλάδα όπως και στη Βουλγαρία. Δεν έχω την ηρεμία της καλής γειτονιάς για να προχωρήσω σε μια τέτοια αλλοίωση».
«Εδώ γίνονται πάρα πολύ χύμα τα πράγματα και με ανησυχεί. Η πρώτη υποχρέωση που έχουμε σαν κράτος είναι να καταγράψουμε πόσους μετανάστες έχουμε. Δεν ξέρουμε ποιοι είναι και ποιους θα βάλουμε... Είναι πολύ επικίνδυνα παιχνίδια αυτά...Πρώτα να τους καταγράψουμε,..., δεύτερον να δούμε από πού προέρχονται, τρίτον να δούμε ειδικότητες, να δούμε χρόνια που έχουν παραμονής στην Ελλάδα, να δούμε τρόπο συμπεριφοράς, να δούμε αν έχουν κατηγορηθεί ή καταδικαστεί...Και εν συνεχεία να αποφασίσουμε την ποσόστωση...Είμαι κάθετος κι αντίθετος στο χύμα. Θέλω κανόνες», ξεκαθάρισε ο κ. Καρατζαφέρης.
Nαυτεμπορική

Εγκώμια Μπερίσα για το ρόλο των ελληνικών τραπεζών


Οι ελληνικές τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην αλβανική αγορά αποτελούν σημαντικό παράγοντα για την ανάπτυξη της αλβανικής οικονομίας, εκτίμησε κατά τη διάρκεια ομιλίας του ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα.
Όπως επεσήμανε, «με τη χορήγηση δανείων και άλλων υπηρεσιών, οι ελληνικές τράπεζες αναδείχθηκαν σε σημαντικό παράγοντα για την ανάπτυξη της οικονομίας.
Εγκαινιάζοντας το υπερμάρκετ "Megatek" στα Τίρανα, το οποίο κατασκευάστηκε με χρηματοδότηση από τις τράπεζες Tirana Bank και Alpha Bank.
Όπως είπε, στο "Megatek" θα απασχοληθούν τουλάχιστον 500 άτομα, σημειώνοντας πως με την κατασκευή εμπορικών κέντρων, όπως το "Megatek", δίνεται ώθηση στην απασχόληση.
Το "Megatek" κατασκευάστηκε σε έκταση 150.000 τ.μ., κατά μήκος του αυτοκινητοδρόμου Τίρανα - Δυρράχιο και το εκτιμώμενο κόστος κατασκευής του ανέρχεται σε 40 εκατ. ευρώ.
Πηγή: ΑΠΕ, Ναυτεμπορική

Δικαστικές αποφάσεις τορπιλίζουν το άνοιγμα Ερντογάν στο κουρδικό ζήτημα

Ένταση για τους Κούρδους βουλευτές.Ένταση προκάλεσε χθες η απόφαση τουρκικού δικαστηρίου εναντίον Κούρδων βουλευτών για «προσαγωγή τους στη δικαιοσύνη διά της βίας, όπου και να θεαθούν»! Οι Κούρδοι βουλευτές αρνήθηκαν χθες να προσέλθουν στη δίκη. «Είμαστε εδώ, ας έλθουν να μας πάρουν», δήλωσαν.

Πρόκειται για τους τέσσερις Κούρδους βουλευτές Αχμέτ Τουρκ, Αϊσέλ Τουγλούκ, Σελαχατίν Ντεμιρτάς και Εμινέ Αϊνά. Για τους δύο πρώτους έχει ήδη ληφθεί απόφαση από το Συνταγματικό Δικαστήριο για απαγόρευση της πολιτικής τους δράσης αν και νομικά εξακολουθούν να είναι βουλευτές, μέχρι την ανακοίνωση της απόφασης στην επίσημη εφημερίδα της Κυβέρνησης. Οι δύο τελευταίοι, μετά την απαγόρευση του Δημοκρατικού Κοινοτικού Κόμματος (DTP), συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται μέσω του Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (BTP) το οποίο αντικατέστησε το DTP.

Η αστυνομία μετά τη δικαστική απόφαση πήγε στα γραφεία του κόμματος και αναζήτησε τους βουλευτές, αλλά δεν βρήκε κανένα και αποχώρησε. «Αν χρειαστεί θα πάμε να δώσουμε κατάθεση», δήλωσε ο πρώην ηγέτης του DTP, Αχμέτ Τουρκ, ο οποίος θεωρείται από τους μετριοπαθείς Κούρδους πολιτικούς. «Δεν θα ήμασταν εδώ σήμερα αν στόχος μας ήταν να αποφύγουμε το δικαστήριο. Είμαστε εδώ. Όταν έρθει η ώρα θα πάμε να δώσουμε κατάθεση», δήλωσε. Ωστόσο είπε ότι για τους δύο συναδέλφους του, οι οποίοι εξακολουθούν να είναι βουλευτές, τα πράγματα είναι διαφορετικά και δεν θα πρέπει να καταθέσουν.

Η Εμινέ Αϊνά δήλωσε ότι δεν πρόκειται να πάει να καταθέσει. Το ίδιο και ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς, ο οποίος είπε πως ενόσω δεν λύνεται το ζήτημα στη Βουλή δεν πρόκειται να πάνε στο δικαστήριο. Το DTP έκλεισε με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου στις 11 Δεκεμβρίου. Ο Πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου, Χασίμ Κιλίτς, ανακοίνωσε την απαγόρευση της λειτουργίας του DTP, καθώς και την επιβολή πενταετούς πολιτικής απαγόρευσης στην ενεργό πολιτική δράση στον αρχηγό του κόμματος Αχμέτ Τουρκ, την αντιπρόεδρο του κόμματος και βουλευτή, Αϊσέλ Τουγλούκ, και σε άλλα 35 στελέχη του κόμματος. Και ο λόγος είναι η διασύνδεσή του με το PKK, σύμφωνα με το δικαστήριο.


ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, ΑΝΝΑ ΑΝΔΡΕΟΥ
Κωδικός άρθρου: 920197
ΠΟΛΙΤΗΣ - 30/12/2009, Σελίδα: 6

«Αφαιρέστε αυτά που μας χρωστάτε από αυτά που σας χρωστάμε»

Τουλάχιστον 10,6 δισ. δολάρια οι οφειλόμενες προς την Ελλάδα αποζημιώσεις.Ζήτημα επανορθώσεων από τη Γερμανία εγείρουν οι Έλληνες αντιστασιακοί.Να καταβάλει η Γερμανία τις πολεμικές αποζημιώσεις ύψους 7,1 δισ. δολαρίων (αγοραστικής αξίας 1938) και το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο ύψους 3,5 δισ. δολαρίων (αγοραστικής αξίας 1938) ζητούν από το Γερμανό υπουργό Οικονομικών Β. Σόιμπλε 66 αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, ανάμεσά τους ο Μανώλης Γλέζος και ο Λεωνίδας Κύρκος.

Απαράδεκτες και αλαζονικές χαρακτήρισαν σήμερα 66 αγωνιστές της εθνικής αντίστασης τις πρόσφατες δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος είχε πει ότι “εμείς οι Γερμανοί δεν μπορούμε να πληρώσουμε για τα λάθη των Ελλήνων”, με αφορμή την κακή εικόνα της ελληνικής οικονομίας.

Οι αντιστασιακοί δέχονται ότι οι απόψεις του Γερμανού υπουργού μπορεί να πηγάζουν από την αρχή της διεθνούς αλληλεγγύης μεταξύ των λαών, υπενθυμίζουν, ωστόσο ότι “ εδώ και 60 ολόκληρα χρόνια η Γερμανία αρνείται να καταβάλλει τις γερμανικές επανορθώσεις ύψους 7,1 δισ. δολαρίων (αγοραστικής αξίας 1938) και το αναγκαστικό δάνειο ύψους 3,5 δισ. δολαρίων (αγοραστικής αξίας 1938).

“Συνιστούμε στον κ. Σόιμπλε να εισηγηθεί στην κυβέρνησή του την εξής διευκολυντική πρότασή μας: αν δυσκολεύεται να εκταμιεύσει τώρα αυτό το οφειλόμενο προς την Ελλάδα ποσό, τότε απλώς να το αφαιρέσει από τα δάνεια που χρωστάει σήμερα η Ελλάδα προς τη Γερμανία”, επισημαίνουν στην ανακοίνωσή τους οι αντιστασιακοί. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Να πληρώσει η Γερμανία τις κατοχικές επανορθώσεις


Να καταβάλει η Γερμανία τις πολεμικές αποζημιώσεις ύψους 7,1 δισ. δολαρίων (αγοραστικής αξίας 1938) και το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο ύψους 3,5 δισ. δολαρίων (αγοραστικής αξίας 1938) ζητούν από το Γερμανό υπουργό Οικονομικών Β. Σόιμπλε 66 αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, ανάμεσά τους ο Μανώλης Γλέζος και ο Λεωνίδας Κύρκος.

Με τον τρόπο αυτόν απαντούν στην πρόσφατη δήλωση του Γερμανού υπουργού για τη δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας μας ότι «εμείς οι Γερμανοί δεν μπορούμε να πληρώσουμε για τα λάθη των Ελλήνων». «Αν ο Σόιμπλε θέλει να είναι στοιχειωδώς πολιτικά και ηθικά συνεπής, τότε θα συμφωνήσει πως ούτε εμείς οι Ελληνες μπορούμε να συνεχίζουμε να πληρώνουμε - και μάλιστα ως μικρή και σχετικά φτωχή χώρα - τα πολύ μεγάλα λάθη - εγκλήματα των Γερμανών πολιτικών εδώ και 60 ολόκληρα χρόνια και να αρνείται η Γερμανία να καταβάλει τις επανορθώσεις», τονίζουν οι αντιστασιακοί στην ανακοίνωσή τους.

agelioforos.gr

Το ανέκδοτο της ημέρας από την Άννα Διαμαντοπούλου

«Η Τουρκία δεν έχει το δικαίωμα να ζητάει σχολεία στη Θράκη». Η σωστή φράση κυρία Διαμαντοπούλου είναι η εξής: «Η Τουρκία δεν έχει κανέναν λόγο να ζητάει σχολεία στη Θράκη γιατί πολύ απλά η κυβέρνησή σας φροντίζει να κάνει όλα όσα ζητάει η Τουρκία πριν καν αυτή προλάβει να τα ζητήσει».

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΕ ΣΚΛΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΕΜΠΑΪΔΗΝ ΚΑΡΑΧΟΤΖΑ

Για τα δίγλωσσα μειονοτικά νηπιαγωγεία και την εν γένει Παιδεία

Ήταν μόλις πριν ένα μήνα και πιο συγκεκριμένα τη Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου όταν ύστερα από την πολύ τιμητική για μένα πρόσκληση του δήμου Ασπροπύργου, βρέθηκα στο πνευματικό του κέντρο ως ο κεντρικός ομιλητής σε μια εκδήλωσης με θέμα: «Οι πιέσεις που δέχονται οι μουσουλμάνοι της Θράκης προκειμένου να αποδεχτούν την τουρκική ταυτότητα και η αδιαφορία της ελληνικής Πολιτείας». Σε κάποιο σημείο της ομιλίας μου, αναφερόμενος στον τομέα της μειονοτικής εκπαίδευσης, εξέφρασα το φόβο ότι μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον μόνο στα χαρτιά Έλληνα Γιώργο Παπανδρέου, τα ελληνόφωνα για την ώρα νηπιαγωγεία στους μουσουλμανικούς οικισμούς της περιοχής θα μετατραπούν σε δίγλωσσα, αφού πρόκειται για ένα πάγιο αίτημα της Άγκυρας και κατά συνέπεια και των μειονοτικών βουλευτών της νέας κυβέρνησης.

Είναι κάτι που δε θέλει και πολύ σκέψη, όλοι ξέρουμε εδώ και πολλά χρόνια τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για το μειονοτικό ζήτημα της Θράκης, δε θα τη μάθουμε τώρα.

Τους φόβους μου αυτούς λοιπόν ήρθε να επιβεβαιώσει πολύ γρήγορα η υπουργός παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου η οποία κατά την επίσκεψη της στην Κομοτηνή την Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου, μίλησε καθαρά για προσπάθειες εισαγωγής της τουρκικής γλώσσας στα νηπιαγωγεία που φοιτούν μουσουλμανόπαιδα.

Δεν κατάλαβα μόνο γιατί η κυρία Διαμαντοπούλου μέσα στις δηλώσεις της, αποφάσισε να μας πει και το ανέκδοτο της ημέρας, ότι δηλαδή: «Η Τουρκία δεν έχει το δικαίωμα να ζητάει σχολεία στη Θράκη». Η σωστή φράση κυρία Διαμαντοπούλου είναι η εξής: «Η Τουρκία δεν έχει κανέναν λόγο να ζητάει σχολεία στη Θράκη γιατί πολύ απλά η κυβέρνησή σας φροντίζει να κάνει όλα όσα ζητάει η Τουρκία πριν καν αυτή προλάβει να τα ζητήσει».

Επίσης δεν κατάλαβα γιατί η κυρία Διαμαντοπούλου τόνιζε και ξανατόνιζε πως βασική προϋπόθεση για αν μάθει ένα μουσουλμανόπαιδο την ελληνική γλώσσα, είναι να διδαχτεί σωστά τη μητρική του γλώσσα. Μήπως ξεχνά η κυρία Διαμαντοπούλου πως με ευθύνη των κυβερνήσεων του κόμματός της, ορισμένοι μουσουλμάνοι της Θράκης δεν είναι σε θέση να διδαχτούν τη μητρική τους γλώσσα; Ή μήπως η κυρία αυτή που την έκαναν και υπουργό είναι τόσο άσχετη με το θέμα, ώστε να μη γνωρίζει ότι στη Θράκη δεν είναι η τουρκική, μητρική γλώσσα όλων των μουσουλμάνων;

Γιατί δε μας ξεκαθάρισε αν μαζί με τα δίγλωσσα αυτά νηπιαγωγεία θα εξακολουθούν να λειτουργούν και τα ελληνόφωνα ώστε, όπως άλλωστε ορίζουν και οι κανόνες της δημοκρατίας, ο κάθε μουσουλμάνος γονέας να έχει το δικαίωμα της επιλογής, του κατά τη γνώμη του καλύτερου σχολείου για το παιδί του; Γιατί δεν είπε ούτε λέξη για το δικαίωμα των μουσουλμάνων να έχουν και ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία; Μέχρι εκείνη φτάνουν οι ευαισθησίες της κυρίας υπουργού για τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Ποιος της είπε της κυρίας Διαμαντοπούλου πως όλοι οι μουσουλμάνοι θέλουν την τουρκική γλώσσα στα σχολεία των παιδιών τους; Ποιος φωστήρας της είπε πως ένα παιδί που μέχρι τα 6 του χρόνια μιλάει μόνο την πομάκικη γλώσαα, μπορεί να διδαχτεί και να μάθει τέλεια δύο ξένες γι’ αυτό γλώσσες, την ελληνική και την τουρκική;

Με τέτοιους υπουργούς Παιδείας θα πάει μπροστά η μειονότητα και γενικότερα η χώρα μας; Γιατί η κυρία υπουργός απέφυγε όπως ο διάβολος το λιβάνι, να αναφερθεί στα ήδη υπάρχοντα τέσσερα (4) ιδρυθέντα ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία στα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης; Γιατί δε μας είπε αν σκοπεύει να τα λειτουργήσει ή όχι; Μήπως δεν ήθελε να διαταράξει την ηρεμία του τουρκικού προξενείου; Αν είναι αυτό, το καταλαβαίνω απόλυτα, 17.000 ψήφοι είναι αυτοί, δε μπορεί να τις πετάξει έτσι εύκολα.

Αλήθεια, έχει ενημερωθεί η κυρία Διαμαντοπούλου για τον αριθμό των μουσουλμανοπαίδων που φοιτούν σε ελληνόφωνα δημόσια δημοτικά σχολεία της πόλης και μάλιστα τα περισσότερα από αυτά, διανύουν κάθε πρωί και μεσημέρι δεκάδες χιλιόμετρα, αφού κατοικούν σε οικισμούς της ορεινής Ξάνθης; Γιατί δε μας είπε τίποτα γι’ αυτό;

Τελικά, εκδηλώσεις όπως αυτή που προανέφερα για το δήμο Ασπροπύργου, στη θεματολογία τους δε θα έπρεπε να μιλάνε για αδιαφορία της ελληνικής Πολιτείας, αλλά για πόλεμο εναντίον εκείνων που με τόσες θυσίες αγωνίζονται να διασώσουν τη μητρική τους γλώσσα και τον πολιτισμό που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους.

Ας τα δώσουμε λοιπόν όλα στο τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής κυρία Διαμαντοπούλου, ας θυμόμαστε ότι υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα μόνο γι’ αυτούς και ότι οι Πομάκοι της Θράκης εξαιρούνται από αυτά. Να σας χαίρονται αυτοί που σας ψήφισαν, να ξέρετε όμως ότι για τους αληθινούς Πομάκους της Θράκης είστε ανίκανη να διαχειριστείτε σωστά το θέμα της μειονοτικής εκπαίδευσης.

Εδώ μιλάμε για το μέλλον των παιδιών μας και εσάς το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να ικανοποιήσετε τα αιτήματα των μειονοτικών βουλευτών της παράταξης σας. Αν μια ολόκληρη κυβέρνηση αντιλαμβάνεται έτσι το θέμα της παιδείας και παίζει με τόση ευκολία με το μέλλον των παιδιών μας, τότε εγώ ντρέπομαι που είμαι Έλληνας, αλλά παράλληλα καμαρώνω που όπως αποδεικνύεται, είμαι πολύ πιο Έλληνας από εσάς.

Σεμπαϊδήν Καραχότζα
ΧΡΟΝΟΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

Από το αισχρό στο… αίσχιστο


Υ Π Α Ρ Χ Ε Ι ΚΑΝΕΙΣ, σώας έχων τας φρένας, δημοκρατικός, φιλόπατρις και φίλος των λαών της οικουμένης, ανθρωπιστής, Έλλην Κύπριος, που να υποστηρίζει ή ν’ αποδέχεται, έστω, τη θεωρία ότι πρέπει να τιμωρηθεί ο τουρκικός λαός, για όσα κακουργήματα διέπραξε το 1974 και διαπράττει έκτοτε ο Αττίλας – το τουρκικό κράτος – στην Κύπρο; Να στερηθεί, δηλαδή, ο τουρκικός λαός την αναγνωρισμένη για κάθε λαό ελευθερία, δημοκρατία, τα πολιτικά και τα ανθρώπινά του δικαιώματα, ως τιμωρία και ως τίμημα για τα κακουργήματα του Αττίλα; Υπάρχει κανείς που να υποστηρίζει ότι πρέπει να τιμωρηθεί, με στέρηση ελευθεριών και δικαιωμάτων, η τ/κ μειονότητα, για τα κακουργήματα που διατεταγμένα διέπραττε από το 1958 μέχρι και το 1974 η τρομοκρατική ΤΜΤ όργανο του Γραφείου Ειδικού Πολέμου της Τουρκίας στην Κύπρο;
Μ Ι Α ΤΕΤΟΙΑ ή παραπλήσια θεωρία, για την τιμωρία ενός λαού ή ακόμα και μιας μειονότητας, στον σύγχρονο πολιτισμό, θεωρείται αισχρή και απαράδεκτη. Αισχρή, στον ελληνικό πολιτισμό, θεωρείτο, από το 426 π.Χρ. η τιμωρία του λαού των Πλαταιών από τους Λακεδαιμόνιους και τους Θηβαίους. Μετά από 2.435 χρόνια, προόδου του πολιτισμού, δεν καθίσταται απλώς αισχρότερη:
Κ Α Τ’ ΑΝΑΛΟΓΙΑΝ, υπερβαίνει τον συγκριτικό βαθμό. Φθάνει στον υπερθετικό: Αίσχιστη δηλαδή κατατάσσεται, η θεωρία ότι ο κυπριακός Ελληνισμός, θα πρέπει να τιμωρηθεί και να υποστεί «το τίμημα», επειδή την 15.7.74 οι «ελληνόφωνοι» της χουντικής δικτατορίας των Αθηνών και οι εδώ διατεταγμένοι και συνεργάτες τους, διέπραξαν ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, σε βάρος του κυπριακού λαού, το κακούργημα του πραξικοπήματος. Δεν είναι απλώς αισχρή όπως το 426 π.Χρ., ούτε καν αισχρότερη, αλλά αίσχιστη τελικά η θεωρία και η άποψη και προπάντων η ΠΟΛΙΤΙΚΗ εκείνη που δέχεται και διαλαλεί ότι, το 82% του κυπριακού λαού, οι Έλληνες Κύπριοι, οι οποίοι υφίστανται επί 35 χρόνια τη συμφορά και την τραγωδία της τουρκικής εισβολής, της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής, της διχοτόμησης της πατρίδας, της ζωής και της ύπαρξής τους, θα πρέπει να τιμωρηθούν επιπλέον και θα πρέπει να πληρώσουν επιπρόσθετο τίμημα, διζωνικού ακρωτηριασμού της ελευθερίας και των δικαιωμάτων τους, για όσα διέπραξε την 15η Ιουλίου 1974 η καταρρεύσασα την 23η Ιουλίου 1974 ανθελληνική χούντα των Αθηνών!
Ι Δ Ο Υ ΚΑΤΑΝΤΙΑ, όμως, που στην εκπνοή του 2009 μετά Χριστόν, στην Κύπρο - κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης - αυτή η αίσχιστη θεωρία αποτελεί, αναίσχυντα, διακηρυγμένη, ύπατη, κυβερνώσα πολιτική «δικαιολόγησης» της Διζωνικής, Δικοινοτικής, Ομοσπονδίας!

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΜΕ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΩΝ «ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ» Στο ευρωκοινοβούλιο η ισχύ της ισλαμικής σαρία στη Θράκη

Καλείται η Κομισιόν να απαντήσει κατά πόσο είναι συμβατή με την ευρωπαϊκή νομοθεσία η υποχρεωτική επιβολή της σαρία και των διακρίσεων που αυτή επιβάλλει σε βάρος των γυναικών της μειονότητας

Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φέρνουν οι Οικολόγοι Πράσινοι το θέμα της ισχύος του εθιμικού δικαίου της ισλαμικής Σαρία στη Θράκη και των διακρίσεων που αυτή επιβάλλει σε βάρος των γυναικών της μειονότητας. Με ερώτηση του Μιχάλη Τρεμόπουλου, καλείται η Κομισιόν να απαντήσει κατά πόσο είναι συμβατή με την ευρωπαϊκή νομοθεσία η υποχρεωτική επιβολή της Σαρία σε περιφέρεια χώρας μέλους, καθώς και αν θεωρεί ότι εξακολουθεί να δεσμεύει την Ελλάδα η σχετική διάταξη της Συνθήκης της Λωζάνης.

«Ο σεβασμός προς τα μειονοτικά δικαιώματα δεν είναι λογικό να οδηγεί σε μειωμένα δικαιώματα των γυναικών», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Θα πρέπει να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια, ώστε οι διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας και η ισοτιμία των μειονοτικών συμπολιτών μας, να συμβαδίσουν και με την ισοτιμία ανδρών και γυναικών της μειονότητας».

Στο κείμενο της ερώτησης με θέμα: «Εφαρμογή της ισλαμικής Σαρία σε περιφέρεια της Ελλάδας», αναφέρονται τα εξής:
Η ισότητα ανδρών και γυναικών απέναντι στο νόμο κατοχυρώνεται τόσο από τις ευρωπαϊκές συνθήκες και νομοθεσία, όσο και από τα εθνικά συντάγματα των χωρών μελών. Κατ’ εξαίρεση η Ελλάδα θεωρεί ότι δεσμεύεται από τη Συνθήκη της Λοζάνης να εφαρμόζει στην περιφέρεια της Θράκης για τους μουσουλμάνους πολίτες της το εθιμικό ισλαμικό δίκαιο της Σαρία και να παρέχει δικαστική εξουσία σε θρησκευτικούς λειτουργούς που κατέχουν τη θέση του Μουφτή. Η Σαρία θεσμοθετεί την ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών και σε αρκετές περιπτώσεις παρέχει μειωμένα δικαιώματα στα παιδιά. Δεν εφαρμόζεται σε κανένα άλλο κράτος της Ευρώπης ούτε και στις χώρες εκείνες που σχηματίστηκαν από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και διατηρούν συμπαγείς μουσουλμανικούς πληθυσμούς, περιλαμβανομένης της Τουρκίας όπου έχει καταργηθεί από το 1926. Καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν επιτρέπει την υποκατάσταση του κοσμικού της δικαίου από τον Ιερό Νόμο οποιασδήποτε θρησκείας ούτε επιτρέπει την άσκηση δικαστικής εξουσίας από θρησκευτικό λειτουργό.

Έγκριτοι νομικοί, υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει συμβατική υποχρέωση της Ελλάδας να διατηρεί τέτοιο νομικό καθεστώς για μέρος των πολιτών της. Σε αυτό συνηγορούν τόσο η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όσο και οι διεθνείς συμβάσεις προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου στο πλαίσιο του ΟΗΕ, επιβάλουν την κατάργηση του αναχρονισμού της Σαρία και του Μουφτή-Ιεροδίκη. Αντίστοιχα κινούνται η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕυρΔΔΑ, τμ. ευρείας σύνθεσης, Απόφαση Refah Partisi - Κόμμα της Ευημερίας - και λοιποί, 13.2.2003, παρ. 123) και τα αρμόδια όργανα των συμβάσεων του ΟΗΕ (Επιτροπή για την Εξάλειψη των Διακρίσεων σε βάρος των Γυναικών, Έκθεση για την Ελλάδα, 2.2.2007, παρ. 33).

Ερωτάται η Επιτροπή:
-Θεωρεί την επιβολή της Σαρία στη Θράκη συμβατή με την ευρωπαϊκή νομοθεσία;
-Θεωρεί ότι η κατ’ εξαίρεση εφαρμογή της Σαρία επιβάλλεται από έγκυρες διεθνείς υποχρεώσεις της συγκεκριμένης χώρας μέλους;
-Αν όχι, τι μέτρα και πρωτοβουλίες προτίθεται να αναλάβει ώστε να διασφαλίσει την πλήρη ισχύ της ευρωπαϊκής νομοθεσίας στη συγκεκριμένη περιφέρεια;
ΧΡΟΝΟΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ