Το
κατεπείγον έγκειται στο ότι η ροή της αναδιαμόρφωσης κι αναδιάταξης των
συσχετισμών ισχύος, στην τρέχουσα συγκυρία στην περιοχή -όπως πολύ καλά
γνωρίζει ανάγνωση για να τη διαβάζει με όρους στρατηγικής η Τουρκία-
τείνει εμφανώς να ακυρώσει τους δικούς της σχεδιασμούς. Η οικοδόμηση κι
ανάπτυξη συνεργασιών ανάμεσα στους λοιπούς, πλην της ιδίας, όμορους
θαλάσσιους «παίκτες» της περιοχής, Αίγυπτο - Κύπρο - Ελλάδα αφ’ ενός και
Ισραήλ - Κύπρο - Ελλάδα αφ’ ετέρου, με βάση τους κώδικες στρατηγικής
διά των οποίων η ίδια η Τουρκία είχε σχεδιάσει υπέρ εαυτής, είναι
πρόδηλο ότι τείνει να δημιουργήσει ασφυκτική περίσφιγξη σε βάρος της
«Επιθετικής Στρατηγικής Θάλασσας» (σελ. 281) την οποία ο νυν
πρωθυπουργός της Τουρκίας, καθηγητής Νταβούτογλου, είχε γραπτώς
καταρτίσει, για την υλοποίηση των νεο-οθωμανικών επιδιώξεων, στο βιβλίο
του «Το Στρατηγικό Βάθος». Το οποίο αποδείχθηκε «κοράνι στρατηγικής» των
κυβερνώντων 12 ήδη χρόνια Ισλαμιστών του κ. Ερντογάν.
Παρά τη νωχελικότητα που επιδεικνύει η ελληνική κυβέρνηση είναι
γνωστό πως οι «δεξαμενές σκέψης» της Τουρκίας, έχουν «στοχεύσει» την
Ελληνική Θράκη, με αιχμή την μουσουλμανική μειονότητα και την
χειραγώγησή της.