Επίλογος μιας ακόμη τραγικής ιστορίας του ’74

Η ΑΛΗΘΕΙΑγια το χαμένο πατέρα δεν ήταν ευχάριστη. Τα χρόνια που είχαν περάσει πολλά και ίσως ο ρεαλισμός να είχε σκορπίσει τις ελπίδες. Η αγάπη όμως και η προσμονή για τον άνθρωπο που δεν γύρισε, ήταν πάντα πιο δυνατή, γι’ αυτό και μια θέση πάντα έμενε αδειανή, περιμένοντας ότι κάποια μέρα, θα ερχόταν πίσω αυτός που έμεινε πίσω…
Ο επίλογος μιας ακόμη ιστορίας, της πιο μαύρης σελίδας της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974, θα γραφτεί τις επόμενες μέρες. Ένα ακόμη όνομα, θα σβηστεί από τον κατάλογο των αγνοουμένων και θα γραφτεί σε ένα σταυρό στο κοιμητήριο… Ο Μιχάλης Κωστή Κατσούρη από το Νέο Χωριό Κυθρέας ήταν τότε 67 χρόνων. Η β’ φάση της τουρκικής εισβολής τον βρήκε στο χωριό του. Οι Τούρκοι στρατιώτες τον συλλαμβάνουν, μαζί με άλλους συγχωριανούς και τον οδηγούν στην εκκλησία της Βόννης, διπλανού χωριού. Εκεί μαζί με άλλα άτομα κρατούνταν για κάποιες μέρες από Τούρκους στρατιώτες. Η οικογένειά του μέχρι τότε, δεν είχε κανένα νέο του. Λίγες μέρες μετά, οι Τούρκοι στρατιώτες αφήνουν ορισμένα άτομα, μεταξύ των οποίων και ο Μιχάλης Κατσούρης, λέγοντάς τους ότι τέλειωσε ο πόλεμος και ότι είναι ελεύθεροι να επιστρέψουν στο χωριό τους. Οι Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι, παίρνουν τότε ανυποψίαστοι το δρόμο του γυρισμού.
Ο Μιχάλης Κατσούρης, τράβηξε το δρόμο για το χωριό του, το οποίο βρίσκεται 3-4 χιλιόμετρα μακριά.
Εκείνη ήταν και η τελευταία μέρα κατά την οποία θεάθηκε ζωντανός. Έκτοτε τα ίχνη του είχαν χαθεί. Η οικογένειά του, έμαθε αυτές τις πληροφορίες από άλλους συγχωριανούς τους που κρατούνταν στην εκκλησία της κατεχόμενης Βόννης. Κανείς όμως δεν ήξερε το τέλος της ιστορίας. Την περασμένη Πέμπτη, μέλος της Διερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοουμένους, μαζί με δύο ψυχολόγους, επισκέφθηκαν το σπίτι του γιου του, Κυριάκου Κατσούρη, αναφέροντάς του ότι βρέθηκαν οστά του πατέρα του, τα οποία ταυτοποιήθηκαν και μπορούν να τα παραλάβουν. Όπως ανέφερε στον «Φ», ο κ. Κυριάκος Κατσούρης, βρέθηκαν μόνο οι δύο επιγονατίδες του πατέρα του και μέρος του χεριού, σκορπισμένα σε περιοχή του χωριού τους. «Περιμένω τώρα να πάω να μου δείξουν που βρήκαν τα οστά του πατέρα μου», ανέφερε συγκινημένος ο κ. Κατσούρης.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ