ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ Το δόγμα «η Ελλάδα ανήκει στη Δύση» εξυπηρέτησε τη χώρα να ορθοποδήσει οικονομικά στις δύσκολες περιόδους μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την οδήγησε στην ΕΟΚ, στην ΟΝΕ και στο ευρώ.
Σήμερα όμως δεν φαίνεται να την εξυπηρετεί στον βαθμό που συνέβαινε στο παρελθόν. Οχι πως πρέπει να αλλάξει δόγμα. Αλλά θα πρέπει να σταματήσει να κοιτάζει αποκλειστικά δυτικά και να αρχίσει να αλληθωρίζει προς Ανατολάς.
Και δεν εννοούμε την Απω Ανατολή. Καλά και ευπρόσδεκτα τα κινεζικά κεφάλαια. Η Κίνα όμως είναι πολύ μακριά για να αναπτυχθούν οικονομικοί δεσμοί σε ευρεία κλίμακα. Ούτε υπάρχει παράδοση συνεργασίας μεταξύ των δύο λαών. Αντιθέτως, η Μέση Ανατολή ιστορικά αποτελεί τη γειτονιά μας. Οι Ελληνες, όντας στο σταυροδρόμι μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αισθάνονται το ίδιο άνετα στη Δαμασκό, στη Βηρυτό και στο Κάιρο όπως στη Ρώμη, στο Μόναχο και στο Παρίσι, και διαθέτουν καλό όνομα στην περιοχή.
Με την Ευρώπη να αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και την Ελλάδα να μην μπορεί να εκμεταλλευθεί τα πλεονεκτήματα της εξασθένησης της ισοτιμίας του ευρώ στις συναλλαγές της με τις χώρες της ευρωζώνης, το προς Ανατολάς άνοιγμα αποτελεί ευκαιρία και διέξοδο για την ελληνική οικονομία και τις επιχειρήσεις. Σε αντίθεση με τους εταίρους μας στην ευρωζώνη, χώρες της περιοχής, όπως η Τουρκία και η Αίγυπτος, διαθέτουν τεράστιες αγορές και προοπτικές ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια.
Τα πρωθυπουργικά και υπουργικά ταξίδια προς τις χώρες αυτές είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο δεν αρκούν αν δεν συνοδεύονται από επιχειρηματικές συμφωνίες. Και για να πάρουν πρωτοβουλίες οι επιχειρηματίες και να αναλάβουν ρίσκο χρειάζονται την υποστήριξη του κράτους και κυρίως την ανάπτυξη της οικονομικής διπλωματίας, η οποία θα ανοίξει τον δρόμο για τις ελληνικές εξαγωγές.
gpapai@dolnet.gr
ΒΗΜΑ
Η θεωρία που βλέπουμε να αναπαράγεται και σε αυτό το σχόλιο μιλάει για το καλό όνομα των Ελλήνων στην Ανατολή αλλά ιστορικά θα πρέπει να δούμε σε ποιες βάσεις στηρίζεται αυτό το «όνομα» στην ψυχολογία των άλλων λαών. Αν κάνουμε αυτή την ανάλυση θα έχουμε μια στέρεα βάση η οποία θα μας δώσει την δυνατότητα να καταλάβουμε σε ποιες βάσεις στηρίζεται μια τέτοια προσπάθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ’ αρχήν θα πρέπει να ξεχωρίσουμε την περίπτωση της Αιγύπτου και εν γένει του αραβικού κόσμου από την Τουρκία. Αλλά και μέσα στον αραβικό κόσμο άλλη είναι η φήμη των ελλήνων μέσα στους αιγυπτίους και τους παλαιστίνιους απ’ ότι στους Σαουδάραβες και τους μαροκινούς. Όταν πάει κανείς λοιπόν να στήσει δουλειές πρέπει να καταλάβει τις κατά τόπους διαφορές.
Ναι, πράγματι οι έλληνες δεν είχαν στην πρόσφατη ιστορία παρουσία ως συγκροτημένη αποικιακή δύναμη και αυτό τους κάνει ευκολότερα αγαπητούς αλλά το πρόβλημα είναι ότι οι έλληνες ταυτόχρονα είναι χριστιανοί. Σε περασμένες δεκαετίες είχε καλλιεργηθεί μια αφελής ταυτότητα. Η «μεσογειακή». Εν πολλής αυτή η ταυτότητα χρησιμοποιούσε εξωτερικά χαρακτηριστικά όπως την μουσική για να πει ότι όλοι είμαστε ίδιοι είτε μουσουλμάνοι της νότιας πλευράς της λεκάνης είτε χριστιανοί της βόρειας πλευράς. Αυτή η «μεσογειακή» αντίληψη είχε μεγάλη επίδραση στην Γαλλία αλλά και σε όλες τις μεσογειακές χώρες. Το πρόβλημα είναι πως με την συμβίωση φάνηκαν τα προβλήματα. Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα αυτή η θεωρητική «μεσογειακή» πολιτισμική διάσταση που θα ανοίξει τις πόρτες των εμπορικών επαφών με αυτούς τους λαούς. Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές είναι ευκολότερες οι επαφές ενός έλληνα και ενός Αιθίοπα ή ενός αιγυπτίου κόπτη απ’ ότι οι επαφές ενός ομόγλωσσου αιγυπτίου κόπτη και ενός αιγυπτίου μουσουλμάνου. Οπότε για ποιο πολιτισμικό πλεονέκτημα μιλάμε;
Η Ελλάδα πολιτικά ανήκει στην δύση. Οι έλληνες σαν ιδιοσυγκρασία είναι ανατολικοευρωπαίοι. Εκεί πρέπει να δραστηριοποιηθούν. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη πρώτων υλών στην μεταποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπάρχουν πολλές πρώτες ύλες στην Ανατολική Ευρώπη που περιμένουν την μεταποίηση. Οι έλληνες είναι από την φύση τους έμποροι. Εκεί πρέπει να ψάξουν τις ευκαιρίες. Όπως την εποχή των Ναπολεόντειων Πολέμων που έκαναν εμπόριο μεταξύ Οδησσού και Μασσαλίας. Σπάζοντας τον Ηπειρωτικό αποκλεισμό της Μεγάλης Βρετανίας ταυτόχρονα μαθαίνοντας πώς να αψηφούν μια αυτοκρατορία. Φτιάχνοντας τους καραβοκυραίους που λίγα χρόνια αργότερα θα είχαν το θράσος να τα βάλουν με την Υψηλή Πύλη για την ναυτική κυριαρχία στο Αιγαίο. Ακόμα και σαν πειρατές λοιπόν οι έλληνες – ρωμιοί είχαν μια θέση στην ευρωπαϊκή ιστορία και είναι ανοησία να θεωρεί κανείς πώς αυτή η θέση είναι ευχερέστερη στην Μέση Ανατολή. Τώρα ως προς την Άπω Ανατολή το να θεωρεί κανείς πως η προσπάθεια της Κίνας είναι επουσιώδεις και πως οι έλληνες δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρονται για αυτήν θα έπρεπε να καταχωρηθεί στην σφαίρα της ανοησίας και της παχυλής άγνοιας.
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα ανοίχτηκε εμπορικά μέσω της ναυτιλίας και της μεταφοράς πρώτων υλών ανά την υφήλιο. Θα ήταν εντελώς ανόητο να μην ενδιαφερθούμε για το Κινεζικό εμπόριο εφόσον εδώ και πάνω από 50 χρόνια είδαμε πως το παιχνίδι παίζεται στις παγκόσμιες θάλασσες και όχι στην Ανατολική Μεσόγειο. Δηλαδή τι να κάνουμε να απαρνηθούμε την ιστορία 50 χρόνων για να κάνουμε δουλειές μόνο με άραβες και τούρκους; Αυτή κι αν είναι ανοησία. Άλλωστε η τουρκική προπαγάνδα δεν μας έχει ζαλίσει για το πόσο μεγάλη αγορά είναι η Τουρκία; Αν έχουμε πρόσβαση σε ακόμα μεγαλύτερες αγορές από την τουρκική θα είναι προς όφελός μας. Όταν είμαστε οργανικό μέλος μιας αγοράς 600 εκατομμυρίων πληθυσμού γιατί να ενδιαφερθούμε ιδιαίτερα για αγορές της τάξεως των 70 – 80 εκατομμυρίων και μην κοιτάξουμε πως θα μπορούσαμε να έχουμε προνομιακές σχέσεις με την Κίνα ή την Ρωσία από τις οποίες με εντελώς οικονομικούς όρους και χωρίς καμιά διάθεση πολιτισμικού ρομαντισμού πολλά έχουμε να επωφεληθούμε.-
Ελευθέριος Β.
«Η Κίνα όμως είναι πολύ μακριά για να αναπτυχθούν οικονομικοί δεσμοί σε ευρεία κλίμακα.»
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι, γιαυτό στο τρίγωνο Πεκίνου-Σαγκάης-Χόνγκ Κόνγκ, των 60+ εκατ., είναι οι Δανοί και οι Γερμανοί που πωλούν τυρί με την ονομασία «φέτα». Οι δε ελληναράδες κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου.
«Οι Έλληνες, όντας στο σταυροδρόμι μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αισθάνονται το ίδιο άνετα στη Δαμασκό, στη Βηρυτό και στο Κάιρο όπως στη Ρώμη, στο Μόναχο και στο Παρίσι, και διαθέτουν καλό όνομα στην περιοχή.»
Αχ παλικάρι μ’, κούνια που σε κούναγε. Εδώ και τριάντα χρόνια μασάμε αυτή την καραμέλα, αλλά μας πήρανε χαμπάρι. Όπως και στην περίπτωση των Βαλκανίων, που πύλη των δυτικοευρωπαϊκών συμφερόντων έγινε η Αυστρία, έτσι και στη Μέση Ανατολή μόνο την Ελλάδα δεν περιμένουν.
«…το προς Ανατολάς άνοιγμα αποτελεί ευκαιρία και διέξοδο για την ελληνική οικονομία και τις επιχειρήσεις.»
Δεν διαφωνώ, αλλά αναρωτιέμαι γιατί αφέθηκε αν αυτές οι αγορές ανεκμετάλλευτες την τελευταία εικοσαετία. Ρίξτε μια ματιά να δείτε πως και πόσο οργώνουν την περιοχή οι τουρκικές επιχειρήσεις!
«Τα πρωθυπουργικά και υπουργικά ταξίδια προς τις χώρες αυτές είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο δεν αρκούν αν δεν συνοδεύονται από επιχειρηματικές συμφωνίες.»
Και σύμφωνα με την ελληνική ιδιοσυγκρασία φταίνε για αυτό οι κυβερνόντες, κι όχι οι χαραμοφάιδες και πρησμένοι από τις επιδοτήσεις ελληναράδες, και καλά, επιχειρηματίες.
Ζω πολλά χρόνια σ’αυτόν τον πλανήτη και τα ευχολόγια τα έχω βαρεθεί. Πρώτα να δω τις ελληνικές κοιμούμενες βασιλοπούλες να ανορθώνουν τον πισινό τους και μετά θα πειστώ.
ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΡΩΣΟΥΣ-ΚΙΝΕΖΟΥΣ-ΑΡΑΒΕΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφή