Του Βλαση Αγτζιδη*Ενα από τα ζητήματα που φέρεται να θέτει επισήμως η τουρκική πλευρά είναι η αλλαγή των ελληνικών βιβλίων Ιστορίας και η απαλοιφή των αναφορών που έχουν στη Μικρασιατική Καταστροφή, στη σφαγή και την πυρπόληση της Σμύρνης, καθώς και στη γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού.
Με τον τρόπο αυτόν ο Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται να πραγματοποιεί μια μεγάλη ιδεολογική στροφή και να αλλάζει επί το αρνητικότερον με βάση το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι. Τα σημάδια αυτοκριτικής που είχε δείξει ο Ερντογάν για τα θλιβερά γεγονότα του παρελθόντος φαίνεται ότι παραχωρούν τη θέση τους στην παραδοσιακή αδιαλλαξία και την άρνηση.
Να θυμίσουμε ότι ένα χρόνο πριν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε δηλώσει ότι οι πολίτες που «... είχαν διαφορετική εθνική ταυτότητα» είχαν εκδιωχθεί από την Τουρκία ως «αποτέλεσμα φασιστοειδούς αντίληψης». Με τη διαπίστωση αυτή ο Ερντογάν ανέτρεπε άρδην τη βασική επιχειρηματολογία του τουρκικού εθνικισμού και του βαθέος κράτους. Συγκεκριμένα ο Ερντογάν είχε δηλώσει σε τοπικό συνέδριο του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης: «Επί χρόνια, στη χώρα αυτή έγιναν κάποια πράγματα. Εκδιώχθηκαν όσοι είχαν διαφορετική εθνική ταυτότητα. Μήπως βγήκαμε κερδισμένοι; Θα πρέπει να το σκεφτούμε. Αλλά κανείς δεν κάθησε να σκεφτεί με ψυχραιμία. Αυτό στην πραγματικότητα ήταν αποτέλεσμα φασιστοειδούς αντίληψης. Στο λάθος αυτό ορισμένες φορές υποπέσαμε και εμείς, αλλά όταν σκέφτεται κανείς με ψυχραιμία αντιλαμβάνεται, και λέει, τι λάθη κάναμε».
Η υποδοχή αυτών των δηλώσεων του Ερντογάν ήταν εξαιρετικά θετική. Οι μη ακροδεξιές τουρκικές εφημερίδες τις χαρακτήρισαν «ιστορική αυτοκριτική Ερντογάν για τις μειονότητες». Η εφημερίδα Vatan, σε άρθρο με τίτλο «Φασιστική εκκαθάριση», έδωσε συγχαρητήρια στον Ερντογάν για το θάρρος του. Ανέφερε επίσης: «O εκτουρκισμός της Μικράς Ασίας ξεκίνησε το 1915 με τον εκτοπισμό των Αρμενίων...».
Η αλλαγή της πολιτικής Ερντογάν και η προσχώρησή του στην παραδοσιακή κεμαλική πολιτική άρνησης των γενοκτονιών και της υπεράσπισης του προγράμματος των εθνικών εκκαθαρίσεων που είχαν εκπονήσει οι Νεότουρκοι από το 1911 αποτυπώνεται στις τουρκικές απαιτήσεις για αλλαγή των ελληνικών βιβλίων Ιστορίας. Η ελληνική πλευρά όμως έχει τις δικές της «κόκκινες γραμμές» που διαμορφώνονται από τις αδιαμφισβήτητες ακαδημαϊκές προσεγγίσεις και από τις εσωτερικές κοινωνικές και ιδεολογικές συνθέσεις που συνέβησαν κατά τη δεκαετία του ’90, οπότε και αναγνωρίστηκαν επισήμως οι δραματικές εκείνες σελίδες της νεοελληνικής ιστορίας, έπειτα από επτά δεκαετίες συνειδητής απώθησης.
Είναι κοινή πεποίθηση πλέον στον διεθνή ακαδημαϊκό χώρο που μελετά το έγκλημα της γενοκτονίας, ότι στον Πόντο και σε όλη τη Μικρά Ασία συνέβη μια από τις μεγάλες γενοκτονίες του 20ού αιώνα. Ο καθ’ ύλην διεθνής ακαδημαϊκός οργανισμός International Association of Genocide Scholars - IAGS (Διεθνής Ενωση Μελετητών Γενοκτονιών) εξέδωσε τον Δεκέμβριο του 2007 το εξής ψήφισμα: «ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ότι η άρνηση της γενοκτονίας αναγνωρίζεται ευρέως ως το τελικό στάδιο της γενοκτονίας, που επιφυλάσσει στους δράστες της γενοκτονίας την ατιμωρησία και αποδεδειγμένα προετοιμάζει το έδαφος για μελλοντικές γενοκτονίες. ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ότι η γενοκτονία μειονοτικών πληθυσμών από το οθωμανικό κράτος κατά τη διάρκεια και μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο απεικονίζεται συνήθως ως γενοκτονία των Αρμενίων αποκλειστικά, με μερική μόνο αναγνώριση των ποιοτικά όμοιων γενοκτονιών άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ενώσεως Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών ότι η εκστρατεία των Οθωμανών εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας μεταξύ 1914 και 1923 αποτέλεσε μια γενοκτονία των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολίας. ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ακόμα ότι η ένωση ζητεί εκ τούτου από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες αυτών των πληθυσμών, να εκδώσει μια επίσημη απολογία και να προχωρήσει σε άμεσα και σημαντικά βήματα για αποκατάσταση». (http: //www. genocidetext. net).
Θα ήταν άτοπο να δεχθούμε ότι θα μπορούσαν να γίνουν δεκτές οι τουρκικές εθνικιστικές προτάσεις, με αποτέλεσμα την εκ νέου όξυνση των ενδοελληνικών αντιθέσεων και της υπενθύμισης και πάλι της μεγάλης ιστορικής αδικίας που διεπράχθη εις βάρος των ελληνικών προσφυγικών πληθυσμών.
* Ο κ. Βλάσης Αγτζίδης είναι ιστορικός.
kathimerini.gr
Ο άκρατος ανθελληνισμός-αλυτρωτισμός των τουρκικών βιβλίων του Δημοτικού
ΑπάντησηΔιαγραφή«Υπό ελληνική κατοχή βρίσκονται τα νησιά του Αιγαίου»! Αυτό διδάσκονται στο σχολείο οι Τούρκοι μαθητές, την ώρα που η Ελλάδα διαγράφει τη Σφαγή της Σμύρνης από τα σχολικά της εγχειρίδια στο όνομα μιας αμφιλεγόμενης ελληνοτουρκικής προσέγγισης...
Ενώ το βιβλίο Ιστορίας που διδάσκονταν τα Ελληνόπουλα στη ΣΤ' Δημοτικού εξυμνούσε τις «προοδευτικές» προσπάθειες των Οθωμανών να ενισχύσουν την εκπαίδευση των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατία-και ξεχνάει το κρυφό σχολειό-το αντίστοιχο εγχειρίδιο της γείτονος διδάσκει στους Τούρκους μαθητές ότι:
-Σελίδα19: «Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό ελληνική κατοχή».
-Σελίδα 21: «Η Ελλάδα δεν έχει τη δύναμη να διατηρήσει στο Αιγαίο την ειρήνη» (!!!)
-Σελίδα 65: «Η ειρήνη στη Μέση Ανατολή και η ασφάλεια στην Ασία είναι δυνατόν να διατηρηθεί με την επιστροφή αυτών των νησιών στην Τουρκία».
-Σελίδα 110: «Η Τουρκία καθόρισε τα χωρικά της ύδατα στα 6 μίλια το 1930.Έτσι η Χίος,η Μυτιλήνη και η Σάμος βρίσκονται μέσα στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας.Το δικαίωμα κυριαρχίας μιας χώρας στα δικά της χωρικά ύδατα της επιτρέπει να ασκεί τα ίδια δικαιώματα στα νησιά που βρίσκονται σε αυτά τα ύδατα».
Αυτά και άλλα πολλά αλιεύει κάποιος από την πρώτη κιόλας ανάγνωση του βιβλίου Ιστορίας (έκδοση 1996) το οποίο διδάσκεται σήμερα συστηματικά στις μεγαλύτερες τάξεις του τουρκικού σχολείου οκταετούς υποχρεωτικής φοίτησης.Το συγκεκριμένο σύγγραμμα που τιτλοφορείται τα «Τα δίκαια της Τουρκίας στο Αιγαίο» (Ege Denizinde Turk Haklari) και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη γείτονα το 1955 με την υπογραφή του Τούρκου καθηγητή Ιστορίας Μεχμέτ Σακά προπαγανδίζεται παράλληλα και ως απαραίτητο ανάγνωσμα για τις μεγαλύτερες ηλικίες.
Η Ιστορία στη γειτονική χώρα έχει διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό από τον ίδιο τον Κεμάλ Ατατούρκ,ο οποίος μετά την πλήρη επικράτησή του επιδόθηκε σε μία τεράστια προσπάθεια να προσδώσει ιστορική εντοπιότητα στο τουρκικό στοιχείο της Μικράς Ασίας.
Βάση των αυθαίρετων ιστορικών θεωριών τις οποίες σήμερα διδάσκονται στις ιστορικές ακαδημίες και στις στρατιωτικές σχολές της Τουρκίας,όλοι οι πολιτισμοί του Αιγαίου-μεταξύ αυτών και ο ελληνικός- ήταν τουρκικής προέλευσης!
Φτάνουν στον παραλογισμό να θεωρούν Μινωίτες, Μυκηναίους, Ίωνες, και Πελασγούς προτουρκικές φυλές που κατοικούσαν στο Αιγαίο. Σύμφωνα με αυτές τις απίστευτες θεωρίες, οι Έλληνες δεν ήταν παρά ένα μικρό παρακλάδι του «μεγάλου τουρκικού λαού»,του «μοναδικού που είχε τη δύναμη να δημιουργεί μεγάλα κράτη και πολιτισμούς»!
Χαρακτηριστική είναι η -τουλάχιστον παράδοξη- ανακοίνωση του Τούρκου ιστορικού Χασάν Τζεμίλ: «Ο κλασικός ελληνικός πολιτισμός δεν είναι ανεξάρτητος. Ο ελληνικός πολιτισμός είναι ιωνικός, ο οποίος με τη σειρά του γεννήθηκε από τον αιγιακό. Αυτός ο αιγιακός πολιτισμός της Δυτικής Ανατολίας, τον οποίο κληρονόμησε ο ελληνικός, εμπνεύστηκε και δημιουργήθηκε μόνο μετά την επαφή με τον χετιτικό πολιτισμό που ήταν...τουρκικός» (Ege medeniyetinin menseine umumi bir bakis, 'Aγκυρα)
Ακόμη πιο προχωρήμενη είναι η εργασία του Σελαχατίν Σαλιζίκ (Turk Yunan iliskileri ve filiki eteria) όπου περιλαμβάνονται αλλόκοτοι ισχυρισμοί όπως ότι ο ελληνικός πολιτισμός ήρθε από την Ασία και δεν είχε κανένα πρωτότυπο στοιχείο,ότι οι Τούρκοι ήρθαν στο Αιγαίο το...2480 π.Χ. και ότι ο Δημόκριτος, Ηρόδοτος, Ιπποκράτης, Πυθαγόρας και Όμηρος ήταν όλοι τους τουρκικής καταγωγής. Η εργασία του εγκρίθηκε απ' το τουρκικό υπουργείο Παιδείας και διδάσκεται στα τουρκικά σχολεία...
Τα περί τουρκικής προέλευσης του ευρωπαικού πολιτισμού, είναι εντελώς αβάσιμα. Ακόμα και το δόγμα ex oriente lux κατά το οποίο ο Αιγαιακός πολιτισμός προέρχεται από τους Ανατολικούς λαούς,(Χετταίους-Φοίνικες, Ασσυρίους και φυσικά όχι Τούρκους γιατί αυτοί δεν υπήρχαν τότε) έχει προ πολλού αναθεωρηθεί κατόπιν μελετημένων αμφισβητήσεων. Πολυετείς έρευνες αρχαιολόγων και ιστορικών μελετητών στον αιγαιακό χώρο, αποδεικνύουν ότι ο αιγαιακός πολιτισμός ιδίως των Κυκλάδων, είχε ισχυρότατα στοιχεία αυτογένειας. Η τουρκική φυλή άρχισε να γίνεται γνωστή στα ανατολικά όρια της Δύσης μετά την ήττα των Βυζαντινών στο Ματζικέρτ το 1071μ.Χ. Μέχρι τότε, ποιός τους ήξερε; Οχι να μας βγούν τώρα και γεννήτορες του ευρωπαικού πολιτισμού! Ελίνα
ΑπάντησηΔιαγραφή