Η Στοχευση της Μειονοτητας

Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία "Τούρκων" Δυτικής Θράκης ΕΟΤΔΘ

Άσκηση Βίας στη μειονότητα
Η μέθοδος που προτιμείται για την καταπίεση και την απομόνωση της μειονότητας είναι η γραφειοκρατία και οι ψυχολογικές και οικονομικές καταπιέσεις. Αυτές έχουν μια συνέχεια. Όμως που και που απευθύνονται σε βία και σε ασκήσεις πογκρόμ. Εδώ δεν υπολογίζουμε τα περιστατικά βίας που έχουν πάθει οι ορισμένοι άνθρωποι. Εννοούμε τα μαζικά.

Όταν λέμε μαζικά περιστατικά βίας, δεν εννοούμε ούτε τις λίγο ή πολύ αυθόρμητες επιθέσεις των μελών της πλειοψηφίας εναντίων των μελών της μειονότητας ως συνέπεια του φρενιάσματος. Σε συνθήκες της Θράκης τέτοια περιστατικά χαρακτηρίζονται κανονικά. Τα σοβαρότερα είναι αυτά που ασκούν οι οργανώσεις εξαρτημένες από το κράτος και που προκαλούν μεγάλες αντηχήσεις και άσχημες συνέπειες στη μειονότητα. Τέτοια περιστατικά είναι σχεδιασμένα, οργανωμένα και ελεγχόμενα και σταματούν μόνο όταν φτάσουν στο στόχο που αποφασίζεται. Επειδή αυτά τα περιστατικά είναι ελεγχόμενα σε υψηλό επίπεδο, για παράδειγμα έχει επιτραπεί μέχρι σήμερα να φτάσουν στα όρια σκοτωμού καθώς και να μετατραπούν σε μακελειό.

Το πιο σημαντικό από τα αναφερόμενα περιστατικά είναι το πογκρόμ που είχε ασκηθεί στη Τούρκικη μειονότητα στην πόλη Κομοτηνής στις 29 Ιανουαρίου 1990. Εκείνη τη «νύχτα των κρυστάλλων» ζημιώθηκαν περίπου 400 μαγαζιά της μειονότητας και μερικά από αυτά λεηλατήθηκαν. Είναι εντυπωσιακό η κατάκριση του πογκρόμ της 29 Ιανουαρίου από την Κυβέρνηση και από τις τοπικές αυτοδιοικήσεις αλλά και μη αποζημίωση των πολιτών που έχουν πάθει ζημιά. Μια παρόμοια «νύχτα κρυστάλλων» έχει γίνει πάλι στη Κομοτηνή στις 16 Αυγούστου 1996. Επειδή αυτή τη φορά δεν ήταν οργανωμένοι όπως στο πογκρόμ της 29ης Ιανουαρίου ήταν περιορισμένη η ζημιά που προκάλεσαν οι μάζες ανθρώπων στη μειονότητα μετά το βανδαλισμό στο Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής. Τα συγκεκριμένα περιστατικά έχουν κατακριθεί από τις τοπικές αρχές και ο Μητροπολίτης ο Δαμασκηνός και οι δυνάμεις ασφάλειας έχουν κατηγορηθεί. Και τα δύο περιστατικά έχουν εξελιχθεί ως αποτέλεσμα των διαδηλώσεων που είχαν οργανωθεί από τον Μητροπολίτη τον Δαμασκηνό, τον επικεφαλή της περιφερειακής Ορθόδοξης εκκλησίας και των προκλήσεων του.

Ένα «παρακράτος» για τη μειονότητα
Δεν είναι πολύ εύκολο να παρακολουθούμε πώς έχει εξελιχθεί ο παρακρατικός μηχανισμός επειδή δεν πρόκειται για μια διαφανής διαδικασία και μια νόμιμη οργάνωση. Το παρακράτος το οποίο αντιμετωπίζει τη μειονότητα της Θράκης αναμφίβολα έχει δημιουργηθεί και αναπτυχθεί από το ίδιο το κράτος, δηλαδή με την υποστήριξη και τη χρηματοδότησή του. Δεν ήταν δυνατόν να ασκηθεί επίσημα και φανερά κάθε μορφή βίας. Αυτή η ανάγκη είχε ήδη διαπιστωθεί και γι’ αυτό τον λόγο είχαν ιδρυθεί ειδικές υπηρεσίες εξωτερικών στη Θράκη.

Οι αντιφάσεις δεν έπρεπε να μείνουν στο επίπεδο μειονότητας και της διοίκησης, αλλά έπρεπε να απλουστευτεί και στο επίπεδο στοιχείων πλειοψηφίας και μειονότητας. Αυτό ήταν η ιεραποστολή του παρακράτους. Φυσικά το παρακράτος δεν θα μπορούσε να πάρει δύναμη μόνο από το σοβινισμό και την εχθρότητα κατά της μειονότητας. Μπήκαν μέσα στο παρακράτος και τα οικονομικά συμφέροντα κι έτσι αυτός ο μηχανισμός έχει δυναμώσει και άρχισε σιγά σιγά να αυτονομηθεί και σε μια στιγμή ήταν δύσκολο πια ο έλεγχος του.

Τα καθήκοντα του παρακράτους αποτελούσαν η άσκηση προπαγάνδας, προβοκάτσιας εις βάρος της μειονότητας, η διοργάνωση του πλειοψηφικού στοιχείου, η τρομοκρατία και οι ασκήσεις πογκρόμ όποτε ήταν ανάγκη. Το παρακράτος το οποίο είχε αρχίσει να αυτονομείται θεωρούταν υπεύθυνο γα τον καθορισμό πολιτικής και είχε λόγο για τη μειονότητα. Μετά το 1991 άρχισαν να εμφανίζονται προβλήματα και αντιφάσεις στις σχέσεις του παρακράτους και του κράτους οι οποίες ασκούνταν με συναρμολόγηση μέχρι το συγκεκριμένο χρόνο. Το παρακράτος έκανε κάποιες πρωτοβουλίες δίχως την έγκριση του κράτους, ενώ το κράτος έκανε κάποιες αλλαγές τις οποίες δεν ενέκρινε το παρακράτος. Μεταξύ τέτοιων περιστατικών περιλαμβάνεται η δοκιμασία πογκρόμ που είχε επιχειρηθεί έναντι των Τούρκων της μειονότητας της Κομοτηνής με την πρόκληση του μητροπολίτη Δαμασκηνού το 1996, η προαναφερόμενη απόφαση του Υπουργού Άμυνας, του Αρσένη και οι προηγούμενες δηλώσεις του υφυπουργού εξωτερικών του Γεώργιου Παπανδρέου για το άρθρο 19.

Ο Αντι-Μειονοτικος Ρατσισμος του Πλειοψηφικου Στοιχειου
Αυτό που προσδιορίζει το μειονοτικό ζήτημα είναι η μειονοτική πολιτική των Κυβερνήσεων. Οι σχέσεις με το πλειοψηφικό στοιχείο, δηλαδή με τους Χριστιανούς Έλληνες δεν είχαν καθοριστικό ρόλο μέχρι τα τελευταία χρόνια. Αυτό είχε μερικούς λόγους.

Μια αιτία ήταν η ιστορία. Στην εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν είχε σημαδευτεί με κανένα σημαντικό αρνητικό γεγονός η αιώνια δοκιμασία συμβίωσης των Τούρκων της Θράκης με τους Έλληνες. Επειδή απέτυχαν οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης στην προσπάθεια σύστασης ενός απελευθερωμένου κράτους στην περίοδο διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εμφανίστηκε μια υπόθεση προτίμησης μεταξύ της Βουλγαρικής και της Ελληνικής κυριαρχίας και η Τούρκοι προτιμούσαν την Ελληνική.

Ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων της Δυτικής Θράκης είχαν έρθει από την Τουρκία με ανταλλαγή πληθυσμών και γενικά ήταν θετικές οι δοκιμασίες συμβίωσης τους αντίθετα της προπαγάνδας που γινόταν. Γνώριζαν καλά τους Τούρκους, κι οι περισσότεροι μιλούσαν καλά τα Ελληνικά. Αυτοί οι παράγοντες εμπόδιζαν ή καθυστερούσαν την ανάπτυξη των προκαταλήψεων, της εχθρότητας και του Ρατσισμού έναντι της μειονότητας. Επιπλέον η μειονότητα ήταν μια κοινωνία ικανοποιητική, συμβιβαστική, πειθαρχική, σεβαστή σε νόμους και μη προκλητική κι ούτε εκδικούταν κανένα δικαίωμα.

Μια άλλη αιτία είναι ότι από το 1965 άρχισε μια αυστηρή «πολιτική διωγμού» και οι Κυβερνήσεις λάμβαναν τέτοια ανελέητα διοικητικά μέτρα εις βάρος της μειονότητας που δεν χρειαζόταν να αναλάβει ρόλο το πλειοψηφικό στοιχείο για το σοβινισμό και το ρατσισμό. Όλα είχε αναλάβει η Κυβέρνηση και οι επίσημες υπηρεσίες.

Τα εχθρικά συναισθήματα και ο ρατσισμός της πλειοψηφίας έναντι της μειονότητας έχει δυναμώσει με αργούς ρυθμούς. Ο επιθετικός τρόπος άρχισε να σχηματίζεται μετά την πολιτική αλλαγή του 1974. Γιατί προηγουμένως το καθεστώς της Χούντας δεν άφηνε τον λαό να κάνει τέτοιες και άλλες ανάλογες πρωτοβουλίες. Ο ρατσισμός έχει δυναμωθεί στο πλειοψηφικό στοιχείο, έχει σχηματιστεί ο επιθετικός τρόπος κι γι’ αυτό καταλαμβανόταν μεγάλη προσπάθεια, γίνονταν κατευθύνσεις και παρακινήσεις.

Πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι αυτό το έργο διοργάνωναν οι υπάλληλοι που έρχονταν έξω από τη Θράκη, οι νομάρχες, οι διοικητές και οι κλήροι. Φυσικά κι η ένταση μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας βοηθούσε αυτή την κατάσταση. Κι έτσι έχει δημιουργηθεί ένα πλειοψηφικό στοιχείο στη Θράκη το οποίο ζητά συνεχώς την άσκηση περισσότερης καταπίεσης στη μειονότητα το οποίο είναι έτοιμο με κάθε ευκαιρία να επιτεθεί και να ασκεί πογκρόμ στη μειονότητα. Η ίδια πλειοψηφία επίσης ξεσηκώνεται σε περίπτωση κατάργησης ή ελάφρυνσης ενός διακριτικού μέτρου.

Το πλειοψηφικό στοιχείο της Θράκης εκμεταλλευόταν από πολλές πλευρές την καταπίεση που ασκούταν στη μειονότητα. Πρώτα απ’ όλα, οι περιουσίες των μελών της μειονότητας απαλλοτριώνονταν στα μέλη της πλειοψηφίας. Δίνονταν αποκλείστηκα δάνεια και γίνονταν χρηματοδοτήσεις μόνο με σκοπό αυτό.

Η μειονότητα στους νομούς Ροδόπης και της Ξάνθης αποτελούσε το μισό του πληθυσμού και η απομόνωση της μειονότητας και η απαγόρευσή της από πολλές οικονομικές και επαγγελματικές δραστηριότητες διευκόλυνε την αντιπαλότητα του άλλου μισού του πληθυσμού και αύξανε το κέρδος του. Για παράδειγμα όταν άρχισαν να βγαίνουν γιατροί, οδοντίατροι, φαρμακοποιοί κτλ. από τη μειονότητα εκείνοι που έχουν καταβάλλει την περισσότερη προσπάθεια για να μην τους δοθεί άδεια εργασίας ήταν οι σχετικοί επαγγελματικοί φορείς της Θράκης. Αυτοί πού πήραν την άδεια εργασίας αργότερα από όλους ήταν οι φαρμακοποιοί. Σε όλη τη μειονότητα 6 φαρμακοποιοί το πολύ μπορούν να εργάζονται. Για πρώτη φορά μόλις πριν από 3 χρόνια οι φαρμακοποιοί της μειονότητας πήραν την άδεια εργασίας. Η ένωση φαρμακοποιών μπορούσε να το εμποδίσει χρόνια ή έτσι το εμφάνιζαν. Τρία χρόνια τώρα οι φαρμακοποιοί της μειονότητας αρνούνται να καταγραφούν στην ένωση.

Κάθε δραστηριότητα και κάθε έργο που γινόταν στη Θράκη είχε έναν αντι-μειονοτικό χαρακτήρα. Έπρεπε να υποστηριχθεί, να δυναμωθεί και να αυξηθεί το πλειοψηφικό στοιχείο εναντίων της μειονότητας. Γινόταν λόγο να αφανιστεί η μειονοτική απειλή αναπτύσσοντας το πλειοψηφικό στοιχείο. Εντεινόταν όλο και πιο πολύ η προπαγάνδα σχετικά με τη μειονοτική απειλή και προωθούταν με κάθε ευκαιρία. Όσο επισήμαιναν τη μειονοτική απειλή επισήμαιναν παράλληλα και την ανάγκη για την υποστήριξη του πλειοψηφικού στοιχείου. Έχουν ετοιμαστεί τα σχέδια ανάπτυξης της Θράκης και με τέτοιο τρόπο σκόπευαν να αναπτυχθεί η πλειοψηφία σε σύγκριση με τη μειονότητα. Παρέχονταν εξαιρετικές οικονομικές βοήθειες-επιδοτήσεις σ’ εκείνους πού επένδυαν στη Θράκη.

Το 1996 ένας επαγγελματίας έκανε μια εντυπωσιακή παρατήρηση: «Οι επιδοτήσεις που διανέμονται 35 χρόνια τώρα στα πλαίσια διαφόρων σχεδίων ανάπτυξης της Θράκης είναι γύρω στο 1 δισεκατομμύριο Δραχμές. Ούτε μια Δραχμή δεν έχει ωφελήσει στη μειονότητα.» Συμβαίνει το ίδιο και σήμερα. Καθώς και τα χρήματα που εξασφαλίζονται από τους πόρους της ΕΕ, κατευθύνονται μόνο στη πλειοψηφία της Θράκης.

Η καταπίεση της μειονότητας και η εκμετάλλευσή της πλειοψηφίας από την κατάσταση αυτή, άρχισε να καθιερώνεται σιγά σιγά σαν «μια φυσική κατάσταση» και «το κεκτημένο δικαίωμα» από το πλειοψηφικό στοιχείο της Θράκης. Δεν παραξενευόταν αυτή η κατάσταση κι ούτε θεωρούταν αλλιώς. Τέτοια μηνύματα μεταφέρονταν από τη μειονοτική πολιτική και τη γενική στάση της Κυβέρνησης και από την εθνική προπαγάνδα που ασκούταν. Με τέτοιο τρόπο έχει ριζωθεί και έχει εξαπλωθεί στο πλειοψηφικό στοιχείο ο ρατσισμός εις βάρος της μειονότητας.

Κάποια μέλη της πλειοψηφίας που επιχειρούσαν να κατακρίνουν τις αδικίες που ασκούνται στη μειονότητα, πάθαιναν επιθέσεις και προσβολές, απομονώνονταν και φιμώνονταν. Μερικοί από τους πολιτικούς και τους διανοούμενους είχαν αποδοκιμαστεί κι είχαν διωχθεί από την Θράκη.

Στη Θράκη έχει οργανωθεί κι έχει στερεωθεί ένα κατεστημένο κατά το οποίο η μειονότητα καταπιεζόταν και παρουσιαζόταν σαν εθνική απειλή και αυτό εκμεταλλευόταν η πλειοψηφία και κυρίως ορισμένοι κύκλοι και οι σχέσεις οργανώνονταν ανάλογα μ’ αυτό το κατεστημένο.

Το Μάιο του 1995 Ο Γεράσιμος Αρσένης που είχε έρθει στη Θράκη για να ελευθερώσει την κυκλοφορία στην ορεινή περιοχή όπου ζει το μειονοτικό στοιχείο και να ανοίξει εν μέρει τα περίφημα «εσωτερικά σύνορα» στη Ξάνθη, έχει αντιμετωπιστεί με μια αντίδραση του συγκεκριμένου κατεστημένου κάτι που δεν υπολόγιζε. Εκείνοι δεν άφηναν να καταργηθεί το «σύνορο» που περικύκλωνε την μειονοτική περιοχή. Οι Πομάκοι Τούρκοι της περιοχής έπρεπε να είναι απομονωμένοι για εθνικούς λόγους. Ύστερα από τη σύγκρουση αυτή ο Υπουργός Άμυνας έχει αποκαλύψει ένα πράγμα που ξέρανε όλοι αλλά φοβούνταν να το ονομάσουν: «Στη Θράκη υπάρχει και δραστηριοποιείται ένας παρακρατικός μηχανισμός».

Αυτό το παρακράτος ήθελε τη μειονότητα να ζήσει μεμονωμένη και εμπόδιζε την ενσωμάτωση της στην Ελληνική πραγματικότητα. Ο παρακρατικός μηχανισμός είχε διεισδύσει σε ειδικούς φορείς και συλλόγους αλλά και σ’ όλες τις κρατικές υπηρεσίες της Θράκης και είχε δημιουργήσει ένα δυνατό δίκτυο κι έναν κύκλο συμφερόντων και λειτουργούσε σαν ένα κράτος εν κράτη. Αυτό έκανε παίρνοντας αποφάσεις όσον αφορά τη μειονότητα, επιβάλλοντας πολιτικές και εφαρμόζοντας αυτές. Ο επικεφαλής του ονομαζόμενου από τον Αρσένη μηχανισμού ήταν η περιφερειακή Ορθόδοξη Εκκλησία.

Η Εκκλησία και οι μητροπολίτες είχαν μια ειδική ασυλία. Αυτοί εμφανίζονταν μπροστά και τα άλλα στοιχεία του μηχανισμού προτιμούσαν να μείνουν στο παρασκήνιο. Δηλαδή σαν ένα είδος «Κου Κλουξ Κλαν».

Υπό τις συνθήκες αυτές, φυσικά δεν υπήρχε περιθώριο για φιλικές σχέσεις μεταξύ της μειονότητας και της πλειοψηφίας. Έχουν χαλάσει επιπλέον οι παλιές φιλικές σχέσεις. Οι Χριστιανοί που είχαν σχέσεις και φιλία με τους Τούρκους της μειονότητας στριμώχνονταν. Μέσα σε μια τέτοια εχθρότητα και πόλωση, η μειονότητα καταπιεζόταν και γκετοποιούταν. Στις αρχές της δεκαετίας ’90 αποκορυφώθηκε η ένταση μεταξύ των 2 στοιχείων. Εάν πάρουμε θετικά όλα όσα έγιναν τα διαδοχικά χρόνια μπορεί να διαπιστωθεί ότι έχουν γίνει κάποια βήματα για την καλή προσέγγισή μεταξύ δύο στοιχείων. Κι οι προσεγγίσεις αυτές έχουν



Το Ζητημα Ποντιων Μεταναστων στη Θρακη
Ύστερα από το 1989 άρχισαν να έρχονται στην Ελλάδα οι Πόντιοι μετανάστες Ελληνικής καταγωγής από τις χώρες της Πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας. Η αντι-μειονοτική νοοτροπία στην Ελλάδα θεώρησε αυτή την κατάσταση σαν μια ευκαιρία που μπορεί να εκμεταλλευτεί εις της Τουρκικής μειονότητας της Θράκης: Αντί να σχεδιάσουν να τοποθετήσουν τους μετανάστες σε διάφορες περιοχές της χώρας και φυσικά και στη Θράκη ισορροπημένα, αποφάσισαν να τους συγκεντρώσουν όλους στη Θράκη. Γι’ αυτό το σκοπό οι μετανάστες υπογράφουν ένα συμβόλαιο-έγγραφο σε εξωτερικά αντιπροσωπεία της Ελλάδας πριν να ξεκινήσουν για να εγκατασταθούν στην Ελλάδα με το οποίο δέχονται την εγκατάστασή τους στη Θράκη κι ότι εάν δεν το προσαρμοστούν τότε θα αναγκαστούν να γυρίσουν πίσω.

Ο αριθμός μεταναστών που μέχρι σήμερα έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στη Θράκη ξεπερνά τις 20.000. Ο αριθμός Πόντιων μεταναστών που έχουν στα χέρια τους την άδεια παραμονής αλλά δεν έχουν εγκατασταθεί ακόμη στην περιοχή Θράκης είναι γύρω στις 90 χιλιάδες. Κι ο αριθμός εκείνων που δουλεύουν στην Ελλάδα με τουριστική βίζα που παίρνουν από τις χώρες της Πρώην Σοβιετικής Ένωσης είναι γύρω στις 120 χιλιάδες. Το σχέδιο για τη Θράκη προβλέπει για την ώρα την εγκατάσταση 100 χιλιάδων μεταναστών στην περιοχή. Εξάλλου, σύμφωνα με τις απογραφές του 1991 ο πληθυσμός της Θράκης είναι 340 χιλιάδες.

100 χιλιάδες μετανάστες θα εγκατασταθούν μέσα σε ντόπιο πληθυσμό που αποτελείται από 340 χιλιάδες ανθρώπους.

Υπάρχει ένας φορέας εγκατάστασης μεταναστών στη Θράκη που μ’ αυτό το σκοπό λειτουργεί εδώ και επτά χρόνια. Ο φορέας δραστηριοποιείται υπό τις συνθήκες μισο-μυστικότητας και μαθαίνουμε τους στόχους και τη ιεραποστολή τους από τα αποσπάσματα της δήλωσης -που δημοσιεύτηκαν στο τύπο- του Ιακώβου (Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου και υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας της Κύπρου στις προεδρικές εκλογές του 1998) στην επιτροπή του κοινοβουλίου.

Οι Πόντιοι μετανάστες που έχουν εγκατασταθεί στη Θράκη έχουν πολλά προνόμια τα οποία εξασφαλίζονται από το κράτος σε σύγκριση με τους άλλους μετανάστες που έχουν εγκατασταθεί σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Παίρνουν μηνιαία οικονομική βοήθεια, βρίσκουν πιο εύκολα δουλειά, πληρώνεται το ενοίκιο τους από τον φορέα και εγκαθίστανται στα καινούρια και συγχρονισμένα συνεισφερόμενα διαμερίσματα κτλ. Μαθαίνουν καλά σε τι οφείλουν αυτά τα προνόμια που τους έχουν εξασφαλιστεί και οδηγούνται προς τη μειονότητα. Έτσι από την αρχή οι μετανάστες αναλαμβάνουν ένα εθνικό καθήκον και μια αντι-μειονοτική στάση.

Ριζώνεται η εθνικιστική αντίθεση εις βάρος της μειονότητας. θα εκμεταλλευτούν αυτό στο μέλλον. Έχουν ήδη αρχίσει να εκμεταλλεύονται τους Πόντιους μετανάστες σε ορισμένα περιστατικά εναντίων της μειονότητας. Το 1997 έπαιρναν μέρος οι μετανάστες σε δύο οργανωμένες επιθέσεις. Το τελευταίο από τις επιθέσεις αυτές έγινε σε ένα καφενείο ενός Τούρκου στην πόλη Ξάνθη.
https://www.abttf.org