Τα πετρέλαια του Αιγαίου θέλουν οι ΗΠΑ

Σε κατάσταση αναβρασμού (έως και πανικού) βρίσκονται οι περισσότεροι διπλωμάτες του υπουργείου Εξωτερικών, εν όψει της διήμερης επίσκεψης της Χίλαρι Κλίντον στη χώρα μας, την ερχόμενη Κυριακή και Δευτέρα 17 και 18 Ιουλίου. Ο φόβος ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε νέες υποχωρήσεις επί των εθνικών θεμάτων είναι διάχυτος και ενισχύεται από τη μέχρι τώρα πολιτική και συμπεριφορά τόσο του ίδιου του κ. Γ. Παπανδρέου όσο και των δύο υπουργών Εξωτερικών Δημ. Δρούτσα και Στ. Λαμπρινίδη.

Η προετοιμασία μιας τέτοιας κρίσιμης επίσκεψης γίνεται, άλλωστε, σε «κλειστό κύκλο» κατά την πάγια τακτική που ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ, αφότου ανέλαβε την κυβέρνηση, παραμερίζοντας τους αρμόδιους διπλωματικούς παράγοντες, ώστε να είναι ευκολότερες οι «μυστικές» συμφωνίες.

Οσον αφορά την κ. Κλίντον, η οποία, προτού φτάσει στην Αθήνα θα επισκεφθεί την Αγκυρα, που έχει επιδείξει απέναντι στις ΗΠΑ μεγαλύτερη διαπραγματευτική ικανότητα και αποτελεσματικότητα, αυτή φέρεται να κομίζει μια δήλωση συμπαράστασης προς την Ελλάδα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Θα είναι στο ίδιο μήκος κύματος με τον Ομπάμα που πριν από μερικές εβδομάδες είχε ζητήσει από τους Ευρωπαίους να βρουν λύση στο ελληνικό πρόβλημα.

Αυτή είναι όμως μόνο η επιφανειακή πλευρά του θέματος. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ έρχεται για να καταστήσει σαφή -στις συζητήσεις που θα γίνουν πίσω από τις κάμερες και δίχως τα αναγκαία για τους φωτογράφους χαμόγελα- τα ανταλλάγματα που πρέπει να προσφέρει η χώρα μας. Και φαίνεται ότι ο «φόρος» για την υποστήριξη αυτή θα είναι βαρύς.

Οπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές, την ώρα που ο πλούτος της Ελλάδας έχει αρχίσει να «ξεπουλιέται», η αμερικανική πλευρά αξιώνει μεταξύ των άλλων να έχει αυτή τον πρώτο και κατά συνέπεια προνομιακό λόγο στα θέματα εκμετάλλευσης των πετρελαίων και του φυσικού αερίου, που αργά αλλά σταθερά μπαίνουν στην ατζέντα του ενδιαφέροντος. Δεν είναι τυχαίες η κινητικότητα που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα σχετικά με τα κοιτάσματα, ιδιαίτερα στην περιοχή του Αιγαίου, και την έναρξη των ερευνών, και η υποχωρητική στάση που τηρεί η κυβέρνηση Παπανδρέου για τον καθορισμό της ΑΟΖ, ώστε να διασφαλιστούν τα εθνικά μας συμφέροντα.

Σε μια ιδιότυπη «μοιρασιά» που φαίνεται μάλιστα να προωθείται μεταξύ των ξένων, με «λάφυρο» την Ελλάδα, οι Αμερικανοί, αν εξασφαλίσουν αυτά που θέλουν, εμφανίζονται πρόθυμοι να συμφωνήσουν στη συνέχεια στην εκχώρηση των φιλέτων από άλλους τομείς, όπως η ενέργεια και οι χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες, στους Γερμανούς.

Οι αμερικανικές πιέσεις προς την Ελλάδα διευκολύνονται, άλλωστε, όχι μόνο από τη δεινή οικονομική θέση που έχει φέρει τη χώρα η κυβέρνηση, αλλά και από το γεγονός ότι είναι ανοιχτά και όλα τα εθνικά θέματα, με τάσεις διαρκούς υποχώρησης. Αυτό ισχύει για τα Ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό καθώς και το Σκοπιανό.
Λεωνίδας Σ. Μπλαβέρης