 |
| Η φωτογραφία εστάλη στο ANF και είναι σαφή απειλή κατά του κουρδικού λαού |
Δεν είναι ξεκάθαρο πού και πότε τραβήχτηκε η φωτογραφία, αλλά το περιεχόμενο της είναι χωρίς αμφιβολία μια απειλή κατά του κουρδικού λαού. Δείχνει τα άψυχα πτώματα δύο ανταρτών, δεμένα με ένα σχοινί, μπροστά σε μνημείο αφιερωμένο στον ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.
Η προτομή του Ατατούρκ φέρει το σύνθημα της Δημοκρατίας, «Ευτυχισμένος εκείνος που μπορεί να πει είμαι Τούρκος ».
Πίσω υπάρχει το άλλο σύνθημα, «Μια χώρα δεν μπορεί να διαιρεθεί».
Η φωτογραφία είναι μια εντυπωσιακή και ανησυχητική υπενθύμιση ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει όσον αφορά την προσέγγιση προς τις εύλογες απαιτήσεις των Κούρδων.
Πράγματι ο πρωθυπουργός Ερντογάν δήλωσε: «Είναι αδύνατο να έχουμε ελευθερία και δημοκρατία όταν οι άνθρωποι δολοφονούνται με τέτοιο φρικτό τρόπο». Αναφερόταν προφανώς στους στρατιώτες που σκοτώνονται πολεμώντας σε έναν πόλεμο που είναι μόνο προς όφελος των λίγων.
Είναι καιρός ο καθένας να ρίχνει μια πιο προσεκτική ματιά στις εικόνες σαν αυτή και να σηκώνουν τη φωνή τους ενάντια στην βαρβαρότητα του πολέμου και τη συνεχιζόμενη καταπίεση των Κούρδων .
Η φωτογραφία είναι αρκετά σοκαριστική και αναρωτηθήκαμε αν πρέπει να την δημοσιεύσουμε ή όχι. Αποφασίσαμε να τη δημοσιεύσουμε, επειδή πιστεύουμε ότι αξίζει μια απάντηση από τις ανώτατες αρχές. Η δημοκρατία αρχίζει με τη δικαιοσύνη.
Κάποτε στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στον Πόντο, στην Πόλη, στην Σμύρνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα στις πλατείες τους. Μπροστά στα «Μνημεία της Δημοκρατίας» τους (!).
Περί «συνωστισμών» και λοιπών «ιστορικών δεδομένων», περί ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΚΤΗΝΩΔΙΑΣ :
Από την «Μάστιγα της Ασίας» του George Horton :
«... στη Σμύρνη δεν έλειπε τίποτα από την ωμότητα, την αγριότητα, την ακολασία και όλη εκείνη τη μανία του ανθρώπινου πάθους που, όταν τους δοθεί η ευκαιρία, υποβιβάζουν το ανθρώπινο γένος σε ένα επίπεδο κατώτερο κι από του αγριότερου και αχρειότερου κτήνους ....... Ένα από τα δυνατότερα συναισθήματα που πήρα μαζί μου από τη Σμύρνη ήταν το συναίσθημα της ντροπής γιατί ανήκα στο ανθρώπινο είδος».
Τότε :
Επίπεδο κατώτερο κι από του αγριότερου και αχρειότερου κτήνους.
Το συναίσθημα της ντροπής του ανήκειν στο ανθρώπινο είδος.
Σήμερα :
Εικόνες που προκαλούν σωματικές αντιδράσεις, για παράδειγμα, ναυτία. Σε εμάς.
Εικόνες που για ΕΚΕΙΝΟΥΣ είναι απόδειξη ισχύος και «νίκης», και αποτροπής.
Όλα αλλάζουν, αλλά όλα ίδια μένουν.
Αλλοίμονο στην «πολιτισμένη ανθρωπότητα» και στο μέλλον της, αλλοίμονο στην ευθύνη μας, και στα λιγοστά και όλο μειούμενα – έστω και φαινομενικά, ελπίζω φαινομενικά – «όπλα» μας.
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ = ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ.
Όλα τ’ άλλα είναι ΜΑΚΙΓΙΑΡΙΣΜΕΝΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ,
Είναι διαχρονική και αδικαίωτη ντροπή.
Καλησπέρα Ρίκα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα είδα ότι άφησες το καλό σχόλιο σου σε αυτή την απαίσια ανάρτηση τόσο πρωί! Να είσαι καλά με τα ωραία σου τα ρόδια...
Έχω και εγώ μια ροδιά που φέτος μας έτρεψε και ακόμα μας τρέφει. Γνωρίζεις ότι είναι δέντρο αφγανικής προέλευσης, όπως και η βερικοκιά; Δεν βγάζουν μόνο όπιο...
Καλησπέρα Κριστιάν,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι ότι είχα δει την φωτογραφία στην προγενέστερη ανάρτηση του Ακρίτα, αλλά έκανα ότι δεν την είδα. Έρχεσαι και «επιμένεις» να την δούμε καλά, να μην την αγνοήσουμε, και καλά κάνεις. Μιλώ για ναυτία, όχι ειδικά για την κατάσταση των σωρών, αλλά για το γεγονός ότι αυτοί οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ είναι κάποιου γιοι, αδέρφια, αγαπημένοι, ίσως κάποιου πατέρες. Μιλώ για ναυτία όταν σκέπτομαι όλους όσοι μιλούν για Ελληνοτουρκική «συνεργασία», για ένωσή μας με την τουρκία, για την ευτυχία που ζήσαμε υποτελείς τους. Για τους συνωστισμούς, τις κουμπαριές, τους χορούς, τις καταθέσεις στεφάνων στο μαυσωλείο του μέγα «δημοκράτη» κεμάλ.
Θεωρώ αγαπητέ μου Κριστιάν ότι στις μέρες μας, που πολύ πόνο και δυσφορία έχουν να μας προσφέρουν, το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί, δεν είναι τελικά το να νιώθουμε θυμό, οργή, αηδία και απελπισία, αλλά το να πάψουμε να νιώθουμε οτιδήποτε. Ο στόχος του συστήματος είναι η δημιουργία ανθρώπων σε κατάσταση πλήρους ανηδονίας, ανίκανους να αισθανθούν οτιδήποτε, άρα και να αντιδράσουν. Ανθρώπους χωρίς δύναμη και δυνατότητα να ονειρεύονται. Ανθρώπους που ζουν μέσα σε στάσιμους εφιάλτες, χωρίς ελπίδα διαφυγής.
Σχετικά με τα όμορφα ρόδια, ομολογώ ότι μου αρέσουν πολύ, δεν ήξερα ότι προέρχονται από το Αφγανιστάν. Μια πατρίδα η Γη, με την προϋπόθεση να επιτραπεί στους λαούς να φροντίσει ο καθένας την δική του αγαπημένη πατρίδα. Βέβαια φέτος βολεύομαι με τις εικόνες, κάθε χρόνο ένας φίλος μου μου έφερνε ρόδια από το κτήμα του, αλλά φέτος κάτι έπαθαν οι ροδιές του και δεν είχε καθόλου παραγωγή. Ποιος ξέρει, ίσως και αυτές απεργούν, αντιδρούν...
Καλό σου Βράδυ, Κριστιάν.
Καλό Βράδυ και Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.
Ρίκα