Κυβέρνηση ..."συνεργασίας"

της Ελίνας Γαληνού
Kατά την κυβέρνηση αυτή, οτιδήποτε ανορθόδοξο προκύψει, οι ευθύνες πρέπει να αναζητούνται σε άλλους. Η στην τρόικα που παραείναι σκληρή, ή στην προηγούμενη κυβέρνηση, ή στην στριμμένη αντιπολίτευση που αρνείται να συναινέσει, για να "σωθεί η πατρίδα". Το κόμμα του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται μονίμως ή στο απυρόβλητο ή δικαιολογούμενο λόγω ανωτέρας βίας...  Πόσες φορές στην ιστορία της Μεταπολίτευσης, δεν έχουμε δεί αυτό το έργο;

Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο όμως, καθώς αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη, αλλά και τον νοικοκύρη. Οι αποκαλύψεις της κας Γεωργαντά, εάν ανοίξουν τους ασκούς του Αιόλου όπως και πρέπει-αν και αρκετά αργά το αποφάσισε να μιλήσει- είναι βέβαιο ότι κανένας υπεύθυνος και εμπλεκόμενος θα γλιτώσει την κατακραυγή. Και εκεί θα έχουμε ίσως την ευκαιρία να δούμε τι μούτρα θα κάνουν όσοι σήμερα καμαρώνουν ως υπεράνω του πολιτικού κόστους.
Ωστόσο, η κρίση που τώρα βαθαίνει στριμώχνοντας τη χώρα ανάμεσα στις Συμπληγάδες πέτρες, στριμώχνει οπωσδήποτε στη γωνία και την κυβέρνηση. Οσο αποφασισμένοι κι΄αν δείχνουν να υπερφαλαγγίσουν τη λαική αγανάκτηση, είναι βέβαιο ότι κατά βάθος, κατανοούν τι σημαίνει αυτό. Θα πρέπει οι κυβερνητικοί βουλευτές στο εξής, να βγαίνουν από το σπίτι τους με ειδικές προφυλάξεις και να αποφεύγουν τους δημόσιους χώρους, αλλά ας μας πεί κάποιος, πώς θα πολιτεύονται στο εξής αν δεν βλέπουν ανθρώπους; Εστω, το "υψηλό καθήκον" -η ψήφιση δηλαδή των δολοφονικών μέτρων της κοινωνίας, χρειάζεται κάποιες θυσίες (με το αζημίωτο της βουλευτικής αποζημίωσης, βεβαίως, βεβαίως...). Ο,τι και να γίνει όμως, το μέλλον μας είναι μάλλον προδιαγεγραμμένο βάσει των ισχυόντων δεδομένων τουλάχιστον. Η τύχη της Ελλάδας, αυτές τις ημέρες περνάει από τις αποφάσεις του Βερολίνου που θέλει να δώσει μια λύση στο "ελληνικό δράμα", αλλ΄αυτή κι΄αν θα είναι με το αζημίωτο!!. Ο πανικός της κυβέρνησης είναι πλέον ευνόητος και οφθαλμοφανής. Η ένταση των Συμπληγάδων, ήταν προφανώς κάτι που δεν είχε υπολογίσει αρχικά....Και σ΄αυτή τη δύσκολη συγκυρία, την οποία αντιλαμβάνεται από μήνες τώρα, έχει πολλές φορές προσφύγει στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζητώντας τη συνδρομή του. Δεν παύουν όμως με την πρώτη ευκαιρία, να βρίσουν το κόμμα του και να θυμίσουν στον λαό με έμφαση, ότι τα "οικεία δεινά" μας οφείλονται βασικά στην προηγούμενη κυβέρνηση...Μια ψυχωτική εμμονή που δεν μπορεί να κρυφτεί από κανέναν πλέον...
Οπότε, αναρωτιέται ο κοινός νούς κάτι απλό. Αφού το κόμμα της κυβέρνησης-ο,τι και να είναι-αισθάνεται είτε αποδοκιμασία και οργή, είτε δυσπιστία, είτε καθολική απαξίωση για όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τότε τι συζητούν για κυβέρνηση συνεργασίας; Πώς αλήθεια το εννούν αυτό οι κυβερνώντες μας και όσοι υποστηρίζουν αυτήν την ιδέα; Κάτι σαν την δική τους σχέση με ...την τρόικα ας πούμε;