Thomas Fleming |
Οι συμπάθειες μου σε αυτές τις περιπτώσεις είναι σχεδόν πάντα με τη χώρα που έχει λεηλατηθεί η τέχνη της. Ο Λόρδος Έλγιν δεν ήταν καλύτερος από έναν κλέφτη, και την άδεια να σκάψει που πήρε δωροδοκώντας τις διεφθαρμένες τουρκικές αρχές στην Ελλάδα δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την αφαίρεση του τόσο σημαντικού μέρους από τα αρχιτεκτονικά γλυπτά του Παρθενώνα.Πράγματι, το έγκλημά του είναι ακόμα χειρότερο αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι οι Οθωμανοί Τούρκοι είχαν υποβάλλει τους Έλληνες για αιώνες σε βιασμούς, ληστείες, φόνους και θρησκευτικές διώξεις. Η Ελλάδα ήταν σαν ένα σπίτι που καταλαμβάνεται από μια ομάδα ληστών, μερικοί από τους οποίους αποφάσισαν να πουλήσουν κάποια από τα λάφυρα, από μόνοι τους.
Οι Τούρκοι ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου αρνητικός παράγοντας στην ιστορία του πολιτισμού. Δανειίστηκαν ό, τι μπορούσαν από τη βυζαντινή Ελλάδα, τους Άραβες, τους Πέρσες και, έκαναν τρομερή καταστροφή στα Βαλκάνια. Υπήρχαν, είναι αλήθεια, φωτισμένα τουρκικά μυαλά όπως ο Μεχμέτ Σοκόλοβιτς, αλλά ο Σοκόλοβιτς ήταν, άλλωστε, ένας Σέρβος, ο οποίος είχε κλαπεί από την οικογένειά του, όταν ήταν παιδί, στα πλαίσια της διαβόητης πολιτικής φόρου – αίματος- Οθωμανών ». Η Τουρκική κατοχή των Βαλκανίων ήταν ένας εφιάλτης που κάποια στιγμή ξεπέρασε τοΒελιγράδι και τη Βουδαπέστη, και έφτασε πολύ κοντά στη Βιέννη.
Η Γαλλία, που συμμάχησε με τους Οθωμανούς κατά της Αυστρίας, πρόδωσε την Ευρώπη, αλλά ο Ντισραέλι, υποστηρίζοντας ενεργά οθωμανική εξουσία σε μια εποχή που ήταν σαφώς καταδικασμένη, ήταν αηδιαστικό. Σε ένα σημείο, σκέφτηκε ακόμα και να ενταχθεί στον τουρκικό στρατό για να τους βοηθήσει στην καταστολή της χριστιανικής επανάστασης. Τι θέαμα που θα ήταν – ο αρωματικός δανδής και παρακμιακός μυθιστοριογράφος να παίζει τον πόλεμο!
Οι υπερασπιστές των Τούρκων, κατηγορούν την Οθωμανική Αυτοκρατορία για τα εγκλήματά της, αλλά από τη διάλυση του Σουλτανάτου, οι Τούρκοι δεν έγινανα καλύτεροι. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι σφαγές των Ελλήνων, Αρμενίων, Εβραίων στη Σμύρνη είναι εξίσου κακόφημη όσο και η γενοκτονία των Αρμενίων για την οποία η τουρκική ηγεσία συνεχίζει να αποποιήται οποιασδήποτε ευθύνης.
Ακόμα και μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, περιοδικά πογκρόμ κατά των Ελλήνων, στην οποία πιεστήρια και σχολεία κάηκαν και οι γυναίκες και τα κορίτσια εξευτελίστηκαν, μείωσαν τον ελληνικό πληθυσμό της Πόλης, τις παράκτιες περιοχές και τα νησιά σε διωκόμενο μικρό κλάσμα του πρώην πληθυσμού, και – σε μια χώρα που υπερηφανεύεται για τη θρησκευτική ελευθερία – η Ελληνική Εκκλησία είναι αδύνατη και παρεμποδίζεται σε κάθε στροφή. Ακόμα καθώς οι Τούρκοι οδηγούν τους Έλληνες έξω από την Τουρκία, η Εκκλησία εμποδίζεται από το να δεχθεί νέους ιερείς. Η εκκλησιαστική περιουσία έχει κλαπεί με την αιτιολογία ότι δεν χρησιμοποιείται ενεργά, και, αν μη τι άλλο, οι συνθήκες δεν βελτιώνονται αλλά επιδεινωνόνται στο πλαίσιο της ισλαμικής κυβέρνησης.
Προσωπικά, οι περισσότεροι από τους Τούρκους που έχω γνωρίσει μέσα και έξω από την Τουρκία είναι ευγενικοί και γοητευτικοί. Έχουν μερικά από τα καλύτερα της αίματα της Ευρώπης στις φλέβες τους. (Κάποτε υπολόγισα ότι ακόμα και από την εποχή του Μωάμεθ του κατακτητή, οι σουλτάνοι είχαν πολύ μικρό τούρκικο αίμα στις φλέβες τους), Όμως μόνο σε αυτό το τρελό κόσμο της πολυ-πολιτισμικής αυτοκτονίας, οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί ευρωπαϊκής καταγωγής, δίνουν προσοχή στις απαιτήσεις τους για τους θησαυρούς της τέχνης από έναν πολιτισμό, στον οποία έκαναν τα πάντα για να τον καταστρέψουν.
Όταν η τουρκική κυβέρνηση αποκαθιστά την Αγία Σοφία – μία από τις μεγαλύτερες εκκλησίες της χριστιανοσύνης – στο παλιό της μεγαλείο, όταν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μπορούν να ζήσουν και να προσκυνήσουν χωρίς φόβο, τότε θα είναι η ώρα να αναρωτηθούμε αν, τελικά, οι Τούρκοι δεν είναι έτοιμοι να εισέλθουν στην Ευρώπη. Μέχρι τότε, οι απαιτήσεις τους στα ελληνικά και ρωμαϊκά έργα τέχνης θα πρέπει να προκαλούν γέλια σε οποιοδήπτε δικαστήριο.
*Το κείμενο ανήκει στον Thomas Fleming. Δημοσιεύθηκε στις 3 Απριλίου 2012, στο MAILOnline που ειναι το μεγαλύτερο σε αναγνωσιμότητα μπλογκ στον κόσμο. Ο ίδιος είναι εκδότης του συντηρητικού Αμερικάνικου περιοδικού Chronicles και καθηγητής Ελληνικών και Λατινικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.