Η ολοκλήρωση του εγκλήματος

Κάποιοι Έλληνες Πομάκοι αλλά και ορισμένοι χριστιανοί μάλλον βιάστηκαν να πανηγυρίσουν για τις πρόσφατες δηλώσεις της κυρίας Δραγώνα αναφορικά με τα δίγλωσσα νηπιαγωγεία για τους μουσουλμάνους της Θράκης και τη δυνατότητα εισαγωγής σ’ αυτά της πομάκικης γλώσσας καθώς και για τα ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία στα πομακοχώρια τα οποία, σύμφωνα πάντα με την ίδια, θα δώσουν επιτέλους στους μουσουλμάνους της περιοχής μας τη δυνατότητα της επιλογής του καλύτερου κατά την άποψή τους σχολείου για τα παιδιά τους.

Λέω ότι βιάστηκαν να πανηγυρίσουν γιατί ναι μεν η κυρία Δραγώνα τα είπε όλα αυτά αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Δεν είναι μάλιστα τυχαίο ότι μετά τις δηλώσεις της, κάποιοι μειονοτικοί παράγοντες και πολιτικοί, τις θέσεις των οποίων για τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης όλοι γνωρίζουμε, έχουν στήσει πάρτι και αλωνίζουν ήδη στα χωρία της ορεινής περιοχής.

Βλέπετε ξέρουν πολύ καλά πως όλα όσα είπε η κυρία Δραγώνα, μπορεί να γίνουν πράξη μόνο υπό μια προϋπόθεση, να τα ζητήσουν οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιοχής αφού η ειδική γραμματέας του υπουργείου εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων είπε ξεκάθαρα πως για να μπει η πομάκικη γλώσσα στα νηπιαγωγεία των μουσουλμανικών οικισμών της περιοχής και για να ιδρυθούν ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία σ’ αυτά, θα πρέπει να υπάρξει πρώτα ανάλογο αίτημα των γονέων.

Θα γίνουν δηλαδή όλα αυτά μόνο στα χωριά εκείνα που θα το ζητήσουν οι περισσότεροι γονείς ενώ στα άλλα χωριά, ως δεύτερη γλώσσα στα νηπιαγωγεία θα μπει η τουρκική και το σχολείο τους θα είναι μόνο το μειονοτικό. Το ερώτημα που φυσικά μπαίνει εδώ είναι πόσοι από τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας θα τολμήσουν να ζητήσουν πομάκικη γλώσσα στο νηπιαγωγείο του χωριού τους και ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία.

Δεν είναι βέβαια και δύσκολο να δοθεί απάντηση στο ερώτημα αυτό. Δυστυχώς ελάχιστοι είναι εκείνοι που θα βρουν το θάρρος να υποβάλουν ένα τέτοιο αίτημα και φυσικά αυτό θα απορριφτεί αμέσως αφού θα πρέπει να ισχύσει αυτό που θα ζητήσουν οι περισσότεροι. Ωστόσο δεν μπορεί κανείς και να αντιδράει γιατί πολύ απλά, σε θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο, το υπουργείο εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων έχει πράξει το καθήκον του. Δίνει δηλαδή τη δυνατότητα στους μουσουλμάνους να διδαχθούν τη μητρική τους γλώσσα και να έχουν σχολεία ίδια με αυτά που έχουν και οι χριστιανοί όλης της χώρας και όταν κάποια στιγμή οι περισσότεροι θα ζητήσουν ως δεύτερη γλώσσα στα νηπιαγωγεία την τουρκική και σχολεία μόνο μειονοτικά, κανείς δε θα μπορεί να μιλήσει για μη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας αφού η απάντηση του υπουργείου θα είναι «αυτό μας ζήτησαν κι αυτό τους διδάσκουμε».

Εκείνο λοιπόν που θα πρέπει να απασχολήσει τον καθένα μας, αλλά κυρίως την ίδια την πολιτεία, είναι το γιατί οι άνθρωποι αυτοί τελικά δε θα ζητήσουν ούτε πομάκικη γλώσσα στα νηπιαγωγεία ούτε ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία στα χωριά τους. Στο πρόσφατο μόνο παρελθόν αν ανατρέξει κανείς θα δει πως αντιμετωπίστηκαν τόσο από τους λεγόμενους προξενικούς της περιοχής όσο και από το ελληνικό κράτος όλοι εκείνοι που τόλμησαν να αντιδράσουν και να δηλώσουν δημόσια πως δεν είναι και δεν επιθυμούν να είναι Τούρκοι αλλά Έλληνες Πομάκοι μουσουλμάνοι πολίτες.

Αλήθεια πιστεύει κανείς πως εκείνοι που τώρα θα ζητήσουν να γίνουν πράξη όλα όσα δήλωσε η κυρία Δραγώνα, θα αντιμετωπιστούν καλύτερα; Πιστεύει κανείς πως για άλλη μια φορά οι γνωστοί άγνωστοι δε θα οργώσουν όλα τα πομακοχώρια προκειμένου με τις έτσι κι αλλιώς γνωστές μεθόδους τους να αποτρέψουν κάθε τέτοια κίνηση; Μα ήδη έχουν αρχίσει τις επισκέψεις και γιορτάζουν το γεγονός ότι ένα χρόνιο αίτημα τους θα γίνει πραγματικότητα, η περιοχή δηλαδή θα αποκτήσει δίγλωσσα νηπιαγωγεία με την τουρκική φυσικά να είναι η δεύτερη διδασκόμενη γλώσσα.

Εξάλλου σε κανέναν δεν είναι εύκολο να πιστέψει πως οι απόψεις της κυρίας Δραγώνα για τη μειονοτική εκπαίδευση άλλαξαν έτσι ξαφνικά και ότι άρχισε να ενδιαφέρεται για την πομάκικη γλώσσα. Απλά ξέρει ότι ελάχιστοι θα τολμήσουν να ζητήσουν κάτι τέτοιο και στην ουσία θα γίνει, όπως άλλωστε τόσα και τόσα ακόμα, ένα χατίρι του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής.

Εφόσον η κυρία Δραγώνα αλλά και το υπόλοιπο επιτελείο του υπουργείου εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων ενδιαφέρεται τόσο για τη σωστή μόρφωση των μουσουλμάνων της Θράκης, δε θα έπρεπε καν να αγγίξει το θέμα νηπιαγωγεία και να τα αφήσει όπως είναι μέχρι σήμερα, δηλαδή καθαρά ελληνόφωνα. Με το να τα κάνει δίγλωσσα δεν έχει να προσφέρει τίποτα σ’ αυτά τα παιδιά τα οποία στην τελική, από τα χρόνια του νηπιαγωγείου ακόμα θα είναι αναγκασμένα να διδάσκονται δύο ξένες γι’ αυτά μέχρι την ηλικία εκείνη γλώσσες.

Άρα από την υπόθεση αυτή κερδισμένο θα είναι το υπουργείο εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων το οποίο θα μπορεί να λέει πως έδωσε στους Πομάκους της Θράκης τη δυνατότητα να διδαχθούν τη μητρική τους γλώσσα αλλά οι ίδιοι το αρνήθηκαν, το τουρκικό προξενείο και οι εδώ συνεργάτες τους που θα δουν ένα όνειρό τους να γίνεται πραγματικότητα, να μπαίνει δηλαδή και στα νηπιαγωγεία η τουρκική γλώσσα, ενώ οι μοναδικοί χαμένοι για άλλη μια φορά θα είναι οι ίδιοι οι Πομάκοι των οποίων τα παιδιά θα διδάσκονται πολλές ξένες γι’ αυτά γλώσσες χωρίς ωστόσο να μάθουν καμία από αυτές σωστά. Με λίγα λόγια δηλαδή, με την κίνηση αυτή της κυρίας Δραγώνα, ολοκληρώνεται το έγκλημα που ακούει στο όνομα μειονοτική εκπαίδευση.

Σ. Καραχότζα-http://natpresh.blogspot.com