Ποια αφήγηση καλείται να εξυπηρετήσει;
Το θέμα των ημερών είναι η έξοδος της χώρας στις αγορές χρέους με την έκδοση πενταετούς ομολόγου – μετά από τρία χρόνια. Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Η χώρα πρέπει να αποκτήσει πλήρη πρόσβαση στις αγορές χρέους μέχρι το 2022 – πολλαπλή έμφαση στις λέξεις «πρέπει» και «πλήρης». Για να υπάρχει εντός Ευρωζώνης. Στο Eurogroup του Μαΐου 2016 συμφωνήθηκε (και επαναβεβαιώθηκε Δεκέμβριο 2016 και Ιούνιο 2017) η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων μέχρι το τέλος του τρίτου μνημονίου ώστε οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας –το σύνολο των τόκων και οι αναχρηματοδοτήσεις χρέους– να μην υπερβαίνουν το 15% του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα και 20% μακροπρόθεσμα.
Με υποχρεωτικό πρωτογενές πλεόνασμα τουλάχιστον 2% του ΑΕΠ, αυτό σημαίνει πως η Ελλάδα πρέπει να μπορεί να δανείζεται από τις αγορές χρέους κάθε χρόνο τουλάχιστον το 13% του ΑΕΠ της – περίπου €23 δις με τα σημερινά δεδομένα.
Αντίθετα με τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς και την προπαγάνδα, η έξοδος στις αγορές δεν σηματοδοτεί την αρχή του τέλους των μνημονίων. Αυτό ίσχυε για το πρώτο μνημόνιο – οπωσδήποτε όχι για το τρίτο. Η αυστηρή επιτροπεία για σαράντα χρόνια έχει ήδη συμφωνηθεί με την υπογραφή Τσακαλώτου. Δάνεια δεν θα δίδονται, όμως κόφτες και μηχανισμοί αυτόματης διόρθωσης (λήψης μέτρων δηλαδή) έχουν ήδη αποφασισθεί και συμφωνηθεί με τη συναίνεση του ΥΠΟΙΚ. Ο προϋπολογισμός του κράτους θα αργήσει μερικές δεκαετίες να περάσει στον έλεγχο της ελληνικής κυβέρνησης – αυτή θα έχει την υποχρέωση εκτέλεσής του.
Η έξοδος στις αγορές σηματοδοτεί την αρχή μιας τριετούς έως πενταετούς προσπάθειας αποκατάστασης της πλήρους πρόσβασης στις αγορές, δηλαδή της δυνατότητας της Ελλάδας να δανείζεται το 13% ή 18% του ΑΕΠ της, κάθε χρόνο, με επιτόκιο που να μην επηρεάζει τη βιωσιμότητα του χρέους της. Για τους φανατικούς της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα προσθέταμε «και να επιτρέπει τη σύγκλιση με τις οικονομίες των μελών της Ευρωζώνης».
Για τη συνέχεια Athens Voice
Η χώρα πρέπει να αποκτήσει πλήρη πρόσβαση στις αγορές χρέους μέχρι το 2022 – πολλαπλή έμφαση στις λέξεις «πρέπει» και «πλήρης». Για να υπάρχει εντός Ευρωζώνης. Στο Eurogroup του Μαΐου 2016 συμφωνήθηκε (και επαναβεβαιώθηκε Δεκέμβριο 2016 και Ιούνιο 2017) η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων μέχρι το τέλος του τρίτου μνημονίου ώστε οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας –το σύνολο των τόκων και οι αναχρηματοδοτήσεις χρέους– να μην υπερβαίνουν το 15% του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα και 20% μακροπρόθεσμα.
Με υποχρεωτικό πρωτογενές πλεόνασμα τουλάχιστον 2% του ΑΕΠ, αυτό σημαίνει πως η Ελλάδα πρέπει να μπορεί να δανείζεται από τις αγορές χρέους κάθε χρόνο τουλάχιστον το 13% του ΑΕΠ της – περίπου €23 δις με τα σημερινά δεδομένα.
Αντίθετα με τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς και την προπαγάνδα, η έξοδος στις αγορές δεν σηματοδοτεί την αρχή του τέλους των μνημονίων. Αυτό ίσχυε για το πρώτο μνημόνιο – οπωσδήποτε όχι για το τρίτο. Η αυστηρή επιτροπεία για σαράντα χρόνια έχει ήδη συμφωνηθεί με την υπογραφή Τσακαλώτου. Δάνεια δεν θα δίδονται, όμως κόφτες και μηχανισμοί αυτόματης διόρθωσης (λήψης μέτρων δηλαδή) έχουν ήδη αποφασισθεί και συμφωνηθεί με τη συναίνεση του ΥΠΟΙΚ. Ο προϋπολογισμός του κράτους θα αργήσει μερικές δεκαετίες να περάσει στον έλεγχο της ελληνικής κυβέρνησης – αυτή θα έχει την υποχρέωση εκτέλεσής του.
Η έξοδος στις αγορές σηματοδοτεί την αρχή μιας τριετούς έως πενταετούς προσπάθειας αποκατάστασης της πλήρους πρόσβασης στις αγορές, δηλαδή της δυνατότητας της Ελλάδας να δανείζεται το 13% ή 18% του ΑΕΠ της, κάθε χρόνο, με επιτόκιο που να μην επηρεάζει τη βιωσιμότητα του χρέους της. Για τους φανατικούς της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα προσθέταμε «και να επιτρέπει τη σύγκλιση με τις οικονομίες των μελών της Ευρωζώνης».
Για τη συνέχεια Athens Voice
Το πρόβλημα τής Ελλάδας είναι από πού θα δανειστεί και όχι πώς μπορεί να ζήσει χωρίς να δανειστεί. Γι αυτό πάμε κατά διαόλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστός!
ΔιαγραφήΤο προβλημα είναι ότι γενικοτερα σαν λαος έχουμε ασθενή μνήμη....και έχουμε και αυτούς τους δημοσιογράφους(τρομάρα τους) που μας σερβίρουν λοτους με το τσουβάλι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες και τα μνημόνια , τα χρεη , η κακοδιαχείριση και οι κλεψιες ξεκίνησαν πριν λίγα 24ωρα.
Έλεος αντιλαμβανόμαστε ΟΛΟΙ ότι χτυπώντας την κυβερνηση αλύπητα , κάτι θα κερδίσει και ο συντακτης, αυτο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι ΤΙ ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ διαβαζοντας μισα αρθρα με μισες αληθειες ???
Ευριπίδης Μπίλλης
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΕΝΝΟΙΑ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟ
(MUST READ)
Το νόημα της εξόδου στις αγορές για δανεισμό με υψηλότερο επιτόκιο θα είχε νόημα μόνον αν μία χώρα θα απέφευγε την υποδούλωση, τις δεσμεύσεις , το ξεπούλημα των πάντων και την εξαθλίωση του λαού.
Ο Ιταλός πατριώτης και ίσως μοναδικός απομείνας Ευρωπαίος πολιτικός, Μπερλουσκόνι, το 2011 αρνήθηκε να μπει στο μνημόνιο που του ετοίμαζε η μαδάμ "Christine Madeleine Odette Lagarde". Ο λόγος απλός. Προτίμησε να δανείζεται η Ιταλία με μεγάλο επιτόκιο (αν τολμούσαν ας μην την δάνειζαν) προκειμένου να αποφύγει η χώρα του την υποδούλωση και το ξεπούλημα της.
Οι ημέτεροι που ήδη έδωσαν τα πάντα, κυριολεκτικά τα πάντα, και που δέχτηκαν να ξεπουλιέται υποθηκευμένος ο πλούτος του Ελληνισμού, δημόσιος και ιδιωτικός για 99 χρόνια, που δέχτηκαν τα έσοδα της Ελλάδας να διαχειρίζονται απ ευθείας η κατοχή, που άπειρα άλλα όπως την ληστεία των τραπεζών κτλ, τι έχουν να αποφύγουν με την έξοδο στις αγορές;;
Μηδέν εις το πηλίκιο ως θα έλεγε ο πρώτος διδάξας την, με την σαφή συμπαρίσταση όλων των κατοχικών, προδοσία του Ελληνισμού, εφιάλτης ΓΑΠ
Αν η Ιταλία μπορούσε να δανείζεται, τότε ναι.
ΔιαγραφήΗ Ελλάδα μπήκε στο τρίπτυχο ΔΝΤ/ΕΜΣ/ΕΚΤ, διότι δεν είχε την δυνατότητα να δανειστεί πια από πουθενά. Τι δεν καταλαβαίνεις;
>αν τολμούσαν ας μην την δάνειζαν<
Ποιοι και γιατί (να μην ... τολμούσαν);
Εν κατακλείδι, δεν γίνεται κατανοητό, ότι άλλες χώρες, που υπέγραψαν κι αυτές μνημόνια (Κύπρος, Πορτογαλία, Ιρλανδία), βγήκαν απ' αυτά και συνεχίζουν κανονικά την πορεία των. Η Ελλάδα;
ΥΓ: Κάποτε σχολίαζε κάποιος εδώ μέσα με το όνομα Ευριπίδης Μπίλλης και μάλιστα με άβαταρ την φωτογραφία του. Διερωτώμαι αν είσαι το ίδιο άτομο, ή απλώς χρησιμοποιείς το όνομά του. Διότι, γράφοντας ως Unknown και από κάτω ένα όνομα, δεν λέει τίποτε. Την μία μπορείς να γράφεις ένα όνομα και την άλλη άλλο.