Τι θα έλεγα στους μαθητές που σήμερα καταθέτουν το μηχανογραφικό τους

Του Δημήτρη Κουρέτα

Τα αντικείμενα που υπάρχουν γύρω μας αν ρίξουμε μια ματιά (κομπιούτερ, κινητά τηλέφωνα, αυτοκίνητα, τηλεοράσεις και ένα σωρό άλλα) είναι προϊόντα που παράγονται εκτός της χώρας, από άλλες οικονομίες και εμείς τα καταναλώνουμε. Τα καταναλώνουμε πληρώνοντάς τα. Και επειδή εμείς δεν τα παράγουμε, για να τα πληρώσουμε πρέπει να βρούμε χρήματα από άλλες δραστηριότητες, στις οποίες πρέπει να είμαστε καλοί. Όσα αγαθά παράγουμε οφείλουν να είναι ανταγωνιστικά προϊόντα και να βρίσκουν θέση στο παγκόσμιο εμπόριο αλλά και το εγχώριο, και με αυτόν τον τρόπο να μας φέρνουν χρήματα. Για να γίνει αυτό, οι νέοι πρέπει να μυηθούν σε ένα περιβάλλον, το οποίο θα τους μαθαίνει να είναι ανταγωνιστικοί και αν θέλετε άριστοι, όσο και αν αυτή η λέξη έχει παρεξηγηθεί.

Είτε μας αρέσει είτε όχι, αν δεν προσαρμοστούμε, τότε τα χρήματα για να αγοράσουμε αυτά που είπαμε στην αρχή, θα τα δανειζόμαστε. Είναι χρήσιμο να ασχολούμαστε με το θέατρο και με τον κινηματογράφο, να δείχνουμε αλληλεγγύη στους μη έχοντες, να ασχολούμαστε με το περιβάλλον χωρίς όμως ποτέ να ξεχνάμε την ανάγκη να είμαστε ανταγωνιστικοί. Σε έναν κόσμο ανταγωνιστικό ζούμε. Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο που θα πάτε μεθαύριο είναι πολύ καλού επιπέδου, όμως παράγει ερευνητικά αποτελέσματα που δεν είναι, εν μέρει, σχετικά με τις ανάγκες του ελληνικού οικονομικού ιστού, και θα διαπιστώσουμε ότι λειτουργεί προς όφελος οικονομιών εκτός Ελλάδας. Δηλαδή, οι κρατικές δαπάνες για την έρευνα στην Ελλάδα (όπως και το ρεύμα των καλά εκπαιδευμένων αποφοίτων των Πανεπιστημίων μας) δημιουργούν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε άλλες οικονομίες! Είμαστε σίγουροι ότι το θέλουμε αυτό;

Για τη συνέχεια Liberal