Άρθρο του ΒΑΣΙΛΗ ΚΩΣΤΗ που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της Κύπρου, ΧΑΡΑΥΓΗΠερί Ιστορίας ο λόγος, αλλά από την σκοπιά του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού ο περί Ιστορίας λόγος αυτός. Ο εθνισμός, ο γνήσιος πατριωτισμός, η αγάπη για την πατρίδα που γεννήθηκε από τον καπιταλισμό (στο αρχικό, ανοδικό, προοδευτικό του στάδιο) πάνω στα συντρίμμια τού φεουδαρχισμού, δεν αντιστρατεύεται το διεθνισμό. Η σύγχρονη Ιστορία έχει αποδείξει ότι οδιεθνισμός των καταπιεσμένων λαών και εθνών στηρίζεται στον εθνισμό, προϋποθέτει τον εθνισμό. Ο αλληλοσεβασμός και η αλληλεγγύη λαών και εθνών είναι ο «ακρογωνιαίος λίθος» του διεθνισμού που θέλει πανανθρώπινη τη λευτεριά. Για να διαιωνίζει την κυριαρχία του και να κρατά υποδουλωμένους λαούς και έθνη, ο ιμπεριαλισμός - το τελευταίο στάδιο του ξεπερασμένου σήμερα καπιταλισμού - αντιπαραθέτει τον κοσμοπολιτισμό στον εθνισμό των νεο-αποικιακών και εξαρτημένων χωρών, τον οποίο μάλιστα παρουσιάζει ως προοδευτικό και οικουμενικό, αλλά και ως αντίβαρο του διεθνισμού των «κολασμένων» της γης.
Σε αντίθεση, όμως, με τον κοσμοπολιτισμό του ιμπεριαλισμού, που ισοπεδώνει τα πάντα στο όνομα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, παραχαράσσει την Ιστορία της εθνικής καταγωγής των ανθρώπων και τους αποβλακώνει, ο διεθνισμός σέβεται και υπερασπίζεται τον εθνικό λαϊκό πολιτισμό, την Ιστορία και την εξέλιξη χωρίς ψιμύθια και ενισχύει την ανάπτυξη των εθνικών, λαϊκών και κοινωνικών αγώνων. Χωρίς να κλείνονται στο «καβούκι του εθνισμού» οι αγωνιζόμενοι ενάντια στην καταπίεση λαοί χαράσσουν τη δική τους ιστορική πορεία και πολιτισμό, εθνική στη μορφή και οικουμενική στο περιεχόμενό της. Η πάλη των λαών για Εθνική Λευτεριά, Δημοκρατία και Πρόοδο παίρνει τις πραγματικές της διαστάσεις μέσα στα πλαίσια της διεθνιστικής αλληλεγγύης, μέσα στα πλαίσια της διεθνιστικής, ταξικής ενότητας των σύγχρονων δούλων. Η εξυπνάδα, η οξύνοια και οι γνώσεις αποτελούν γερά εφόδια για την ανάπτυξη της αναλυτικής σκέψης. Ωστόσο, από μόνες τους δεν είναι αρκετές για τη διαμόρφωση ορθής κρίσης και ιδιαίτερα για την «ισοζυγισμένη», επιστημονική ερμηνεία της Ιστορίας. Οπως σωστά παρατήρησε ο Θουκυδίδης, ο ισχυρότερος δεσμός ανάμεσα στους ανθρώπους είναι το συμφέρον και σίγουρα δεν εννοούσε, ο μεγάλος αρχαίος Αθηναίος ιστορικός, το προσωπικό, ατομικό συμφέρον ξεκομμένο από το συλλογικό συμφέρον, το συμφέρον του συνόλου. Μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες, που βασικά καθορίζονται από το επίπεδο της κοινωνικής εξέλιξης, οι άνθρωποι ερμηνεύουν τα γεγονότα (κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά κ.ά.) ανάλογα με τη μόρφωση, τη φιλοσοφία, την ιδεολογία και την πολιτική τους θέση και τα συμφέροντά τους, γενικά, κύρια ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Γενικά οι άνθρωποι κρίνουν και ερμηνεύουν την Ιστορία, πιστά ή στρεβλά, ανάλογα με τα συμφέροντά τους...
Εκπτώσεις σε ζητήματα αρχών και διαστρέβλωση των γεγονότων συνήθως κάνουν όσοι ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με το άδικο, όσοι στην πρόοδο τοποθετούν τροχοπέδη οπισθοδρομικά συμφέροντα και παρωχημένες ιδέες. Οσο κι αν πασχίσουν να «διορθώσουν» την Ιστορία, στην καλύτερη των περιπτώσεων το μόνο που θα πετύχουν, οι διάφοροι στρατολογημένοι «επαΐοντες» του ιμπεριαλισμού, θα είναι η συγγραφή βιβλίων με ιστορίες για αγρίους, γιατί την Ιστορία τη γράφουν οι υπόδουλοι, αλλά ανυπότακτοι, αγωνιζόμενοι λαοί και τα έθνη. Και δεν τη γράφουν πίσω από πανεπιστημιακές έδρες και μέσα σε κλειστά δωμάτια, αλλά στα ανοικτά πεδία των τίμιων μαχών με ηρωικές πράξεις, θυσίες και αίμα. Αδικος ο κόπος και όλων όσοι προσπαθούν να συσκοτίζουν τα γεγονότα, να αποκρύβουν κύριες αντιθέσεις που συνθέτουν άλυτα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα, που χρόνια ταλανίζουν την ανθρωπότητα, να αναδεικνύουν δευτερεύοντα και τριτεύοντα ζητήματα με τα οποία να αντικαθιστούν πρωτεύοντα ζητήματα, να εμφανίζουν πράγματα και θαύματα, αλλά και φαντάσματα, και να παραποιούν, βάναυσα, την αντικειμενική πραγματικότητα.
Η κύρια αντίθεση στην Κύπρο σήμερα είναι από τη μια, η παράνομη τουρκική κατοχή, ο εποικισμός και ο σφετερισμός περιουσιών και από την άλλη, ο κυπριακός λαός στο σύνολό του, όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι της Κύπρου ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής. Το πρόβλημα (και βασικό κλειδί της λύσης) είναι η κατοχική δύναμη, η Τουρκία (η οποία, όπως εκτιμούν οι πιστοί, και όχι μόνο, στο μεγάλο, φωτεινό, όχι σκοτεινό, Ηράκλειτο, δεν θα παραμείνει εσαεί αμετάβλητη) και όχι οι δευτερεύουσας σημασίας διαφορές μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι σε ένα τόσο δα μικρό τόπο δεν έχουν και πολλά να μοιράσουν. Ανεπιφυλάκτως και απεριφράστως καταδικάζει, κάθε Κύπριος πατριώτης, τα αποτρόπαια εγκλήματα που έχουν διαπράξει ξενοκίνητα «κυπριακά» χέρια σε βάρος απλών ανθρώπων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι δεν ευθύνονταν για το οργανωμένο από τα έξω κυπριακό δράμα. Ωστόσο, η εξίσωση του θύτη (Τουρκία και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοί της) με το θύμα (κυπριακός λαός στο σύνολό του), που εξυπηρετεί το «μαγείρεμα» κακής λύσης από τους ξένους, υπονομεύει τις προσπάθειες του Προέδρου Χριστόφια. Η εξίσωση του θύτη με το θύμα, από οπουδήποτε και από οποιονδήποτε κι αν προέρχεται, δικαιώνει την εισβολή και την κατοχή και παρακάμπτει το άγραφο συμβόλαιο του Κυπρίου Προέδρου με το λαό, βάσει του οποίου ο Κύπριος Πρόεδρος δεν πρόκειται να αποδεχθεί λύση στα μέτρα της Τουρκίας, λύση έξω και μακριά από τις συμφωνημένες αρχές μιας λειτουργικής και βιώσιμης διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο. Την ουσία του κυπριακού προβλήματος δεν τη δημιούργησε η εθνική καταγωγή των ανθρώπων που ζουν στην Κύπρο για αιώνες, όπως λανθασμένα προβάλλουν οι ξένοι για να δικαιολογήσουν τα άνομά τους σχέδια.
Μέχρι σήμερα, ανεπιτυχείς αποδείχθηκαν οι απέλπιδες προσπάθειες, πρώτα της Βρετανίας και ύστερα της Τουρκίας, να παρουσιαστούν οι Ελληνες της Κύπρου ως Φοίνικες, Λεβαντίνοι, Αραβες ή Ετεοκύπριοι και να παραποιηθεί η ιστορική πραγματικότητα. Η εθνική καταγωγή μιας κοινότητας ανθρώπων δεν καθορίζεται στη βάση αυθαίρετων, ανιστόρητων, αντιεπιστημονικών ισχυρισμών και ταχυδακτυλουργών. Δεν μπορεί να σκηνοθετηθεί στη βάση ύποπτων σεναρίων, που ξεκινούν και καταλήγουν σε ξένο, ιμπεριαλιστικό δάκτυλο. Είναι, η εθνική καταγωγή, και ας το πάρουν χαμπάρι οι μη συμφεροντολόγοι, αλλά παρασυρμένοι επαΐοντες της Ιστορίας, αποτέλεσμα ιστορικής διαδικασίας, που εκφράζεται και επιβεβαιώνεται όχι μόνο από τον πολιτισμό και τα υπόλοιπα συνθετικά στοιχεία μιας κοινότητας ανθρώπων με όμοια, κοινά χαρακτηριστικά, αλλά και από τους αγώνες της για την εκπλήρωση εθνικών (και άλλων) πόθων και στόχων. Το παραμύθι της Τουρκίας και των ιμπεριαλιστών, που τη στηρίζουν και την υποστηρίζουν, ότι όσοι υπερασπίζονται την ιστορική αλήθεια γύρω από την εθνική καταγωγή των Κυπρίων, είτε Ελληνες είναι αυτοί είτε Τούρκοι, είναι εθνικιστές, σοβινιστές και δεν θέλουν την ειρηνική συμβίωση (φυσικά, αυτοί αντιλαμβάνονται την ειρήνη κάτω από τα αγάλματα του Κεμάλ Ατατούρκ!), δεν θα πιάσει τόπο σε μια πατρίδα υπό κατοχή και μοιρασμένη στα δύο. Τόπο δεν θα πιάσουν ούτε οι απόψεις, οι ανακαλύψεις και οι αποκαλύψεις όσων έχασαν την ουσία του κυπριακού προβλήματος, όσων εθελοτυφλούν και δεν βλέπουν ότι οι καταπιεσμένοι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας χρησιμοποιούνται ως όχημα για άνομους σκοπούς και όσων «ξέχασαν» την Ιστορία του δύσμοιρου τόπου μας και επιμένουν να γράφουν τη δική τους ιστορία, τις δικές τους ιστορίες για αγρίους. Κανένας νουνεχής Κύπριος δεν συμφωνεί με τον εθνικισμό-σοβινισμό, δεν ανέχεται τον εθνικισμό-σοβινισμό (όπως και δεν συμφωνεί και δεν ανέχεται όσους προσπαθούν να του αλλάξουν την εθνική του καταγωγή, στο όνομα ή μάλλον με πρόσχημα την καταπολέμηση του εθνικισμού, ο οποίος παρεμπιπτόντως, υποδαυλίζεται, ουκ ολίγες φορές από ξένα κέντρα). Είναι, όμως σήμερα ο εθνικισμός, ο σοβινισμός, ο «υπερπατριωτισμός» και άλλες εκδηλώσεις του ίδιου φαινομένου, η κύρια αντίθεση του κυπριακού προβλήματος, όπως άσκεφτα «τελλαλίζουν» κάποιοι καλοθελητές;
Σε ό,τι αφορά τα γεγονότα του 1963/64 και τη συνέχεια, τα λάθη της επίσημης ελληνοκυπριακής πλευράς, βασικά τα λάθη του νόμιμου Προέδρου Μακαρίου, δεν αλλοιώνουν την ουσία. Ούτε οι δολοφονίες αθώων Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων από εξτρεμιστικά, εθνικιστικά, σοβινιστικά στοιχεία αλλοιώνουν την ουσία. Το δικαστήριο του κυπριακού λαού στο σύνολό του και το διεθνές δικαστήριο, αλλά και το δικαστήριο της ανθρώπινης συνείδησης, που παραμένει όξυπνη, βρήκαν την κεμαλική Τουρκία ένοχη για έγκλημα εκ προμελέτης. Πριν την ανακήρυξη της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, η Τουρκία σχεδίασε τη διάλυση της συνεργασίας μεταξύ Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, που υπήρχε στα πλαίσια του ενιαίου κυπριακού κράτους. Με εντολές της Τουρκίας οι Τουρκοκύπριοι εγκατέλειψαν την Κυπριακή Κυβέρνηση, τη Βουλή κ.ά. σώματα. Η «Τουρκοκυπριακή Ανταρσία» σχεδιάστηκε, οργανώθηκε και καθοδηγήθηκε από την Τουρκία με στόχο την κατάλυση της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας. Τα σχέδια της Τουρκίας δεν καθορίστηκαν από λάθη ή ακόμα και ωμότητες που διέπραξε μικρή μειοψηφία Ελληνοκυπρίων και όχι Ελληνοκύπριοι στο σύνολό τους. Ωστόσο, τα λάθη και οι ωμότητες κάποιων ανεγκέφαλων ή και πληρωμένων βοήθησαν την Τουρκία. Η παρουσίαση του πραξικοπήματος της Τουρκίας το 1963 («Τουρκοκυπριακή Ανταρσία») και η αντιμετώπισή του από το νόμιμο νεοσύστατο κυπριακό κράτος με επικεφαλής τον Μακάριο, ως «διακοινοτικές ταραχές», που δήθεν προκάλεσαν οι εθνικές και θρησκευτικές διαφορές των δύο κοινοτήτων, αποτελεί παραχάραξη της Ιστορίας, γιατί αποκρύβει, μεταξύ άλλων, το ρόλο των πραγματικών ενόχων, το ρόλο της Τουρκίας και της Βρετανίας. Απάντηση στους σημερινούς παραχαράκτες της Ιστορίας έδωσε πριν 44 χρόνια, ο τουρκικής καταγωγής Κύπριος πατριώτης Ντερβίς Αλί Καβάζογλου, ο οποίος αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση του κυπριακού λαού. Λίγους μόνο μήνες πριν δολοφονηθεί από την τρομοκρατική, φασιστική οργάνωση ΤΜΤ (δημιουργήθηκε στην Κύπρο από το Γραφείο Ειδικού Πολέμου των Ενόπλων Δυνάμεων Τουρκίας, στα μέσα της δεκαετίας του 1950), ο Καβάζογλου, που ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, διακήρυσσε: «Οι ιμπεριαλιστές για να προωθήσουν τους απαίσιους σκοπούς τους, δημιούργησαν το μύθο και το ψέμα πως είναι τάχα αδύνατον να συνυπάρξουν ειρηνικά οι δύο κοινότητες στην Κύπρο. Και με τη βοήθεια των πρακτόρων τους, ξεσπίτωσαν 20 χιλιάδες Τούρκους και τους μάντρωσαν σε τόπους που δεν διαφέρουν από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μια δράκα φασίστες, βοηθούμενοι από τους ιμπεριαλιστές και χρησιμοποιώντας όπλα και φασιστικές μεθόδους, άρπαξαν την ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Αυτοί είναι υπεύθυνοι για τα βάσανα του τουρκοκυπριακού πληθυσμού».
Σήμερα, 35 χρόνια από το διπλό έγκλημα σε βάρος της Κύπρου, το πραξικόπημα και την εισβολή, τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, το μέλλον του λαού μας, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Μαρωνιτών και Λατίνων, δεν κινδυνεύει τόσο από τον εθνικισμό-σοβινισμό όσο κινδυνεύει από την ξενοδουλεία και την τάση προς τη διαφθορά και τον άκρατο χυδαίο υλισμό (και ψευδοπολιτισμό), που είναι αλληλένδετα. Ας σταλεί προς πάσαν κατεύθυνση το μήνυμα ότι στην Κύπρο δεν είναι όλα για πούληση!
..Διατεταγμένος διασυρμός των ΚοκκινοσκούφηδωνΕ Ι Ν Α Ι, συν τοις άλλοις, και ζήτημα ήθους. Όχι μόνο γενικώς και αορίστως έναντι του πολύπαθου λαού. Αλλά και επιπλέον, ειδικά και συγκεκριμένα, έναντι εκείνων που έσπευσαν, με αυτοθυσία, εθελοντές, για να υπερασπίσουν τη ζωή, την τιμή, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του λαού. Όταν η πατρίδα υπέστη την προσχεδιασμένη και από χρόνια προετοιμαζόμενη ένοπλη επίθεση της Τουρκανταρσίας, που η Τουρκία εκτόξευσε το 1963-64 διά της ΤΜΤ και της ΤΟΥΡΔΥΚ, ως κλιμάκωση υλοποίησης του επιτελικού της «Σχεδίου Επανάκτησης της Κύπρου» του 1958.Τ Ω Ρ Α , εν έτει 2009, επιχειρείται η σπίλωση. Ο διασυρμός κι ο στιγματισμός εκείνων που εθελοντικά προσέτρεξαν να σώσουν την πατρίδα και πολλοί θυσίασαν τη ζωή ή την αρτιμέλειά τους πολεμώντας, ανεκπαίδευτοι, στην αντίσταση απέναντι στην Τουρκανταρσία. Εκείνων, τους οποίους η «Χαραυγή» του 1964, με απεσταλμένους της επί του πεδίου της μάχης, εκθείαζε, υμνούσε, δοξολογούσε και πρόβαλλε ως υπόδειγμα πατριωτισμού:ΤΕΤΑΡΤΗ 29 Απριλίου 1964, η «Χαραυγή» με τεράστιους τίτλους 1ης σελίδος: «Η μεγάλη μάχη της πατρίδας στον Άγιο Ιλαρίωνα. Οι γενναίοι μαχητές μας απεμόνωσαν και σφυροκοπούν αδιάκοπα τους στασιαστές. Περιγραφή του επισκεφθέντος χθες το πεδίο των επιχειρήσεων συντάκτη μας Πανίκου Παιονίδη». Πρωτοσέλιδες φωτογραφίες με λεζάντες για τους «ηρωικούς άνδρες των δυνάμεων του κράτους στον Προφήτη Ηλία, στο Δίκωμο, στον Άγιο Ιλαρίωνα». Περιγραφές από τον ανταποκριτή της «Χαραυγής» στην Κερύνεια Κ. Τέγγερη και από τον απεσταλμένο συντάκτη της, Παναγιώτη Πασχάλη. Φωτογραφίες του προέδρου Μακαρίου πάνω στα κατσάβραχα των προωθημένων θέσεων μάχης, με τους ηρωικούς μαχητές, ανάμεσά τους και γενειοφόροι του λόχου των Κοκκινοσκούφηδων του Λυσσαρίδη. «Το μεγάλο δίδαγμα της μάχης του Πενταδακτύλου» έγραφε ο τίτλος της «Χ», Παρασκευή 1η Μαΐου 1964, πάνω από φωτογραφία δύο μαχητών. Κι η λεζάντα: «Ο Γιώργος Γεωργίου και ο Γιώργος Ευδοκίμου, οι δύο λεβέντες μαχητές που, αν και ανήκουν σε ξεχωριστές οργανώσεις, της ΣΕΚ και της ΠΕΟ, εκφράζουν τόσο έμπρακτα την αδιάσπαστη ενότητα του λαού μας στην πάλη για τη λευτεριά». Κι άλλος τίτλος: «Αδελφωμένος ο λαός, πολεμά και νικά - περιοδεία στ’ ακριτικά χωριά της Κερύνειας του συντάκτη μας Π. Παιονίδη».Τ Ω Ρ Α, 6η Μαρτίου 2009, ο νυν β. διευθυντής της «Χ» κ. Κ. Κουρτελλάρης, γράφει για «παρακρατικές ένοπλες ομάδες», «οπλαρχηγών» και «καπεταναίων», που «με τον μανδύα της νόμιμης αντίστασης κατά της τουρκικής ανταρσίας» προκάλεσαν τις «διακοινοτικές ταραχές και συγκρούσεις»…)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν διαφωνώ με τον Βασιλειο Κωστή αλλά για το έντυπο της Χαραυγής εχω να πώ τούτη με την μικρή μου φωνή."Ειναι καιρός να αποφασίσεις με ποιούς θα πάς και ποιύς θα αφήσεις" οπως λέει και το τραγούδι.
Γιατί αν πατείς ποτέ δώ και ποτέ κεί αυτό σημαίνει ότι οχι πλά ακροβατείς αλλά αποπροσανατολίζεις.
Ως επίσης αν στραφούμε πίσω και κάνουμε ανάλυση των λαθών μας δε νπρέπει να αναφερθούμε μόνο στον Μακάριο ή σε μια μικρή μειοψηφία Ελληνοκυπρίων που με τα λάθη και οι ωμότητες κάποιων ανεγκέφαλων ή και πληρωμένων βοήθησαν την Τουρκία όπως λέει ο Κος Κωστής.Είναι και άλλοι της Αριστεράς που φέρνουν ευθύνη η μήπως δεν το γνωρίζει? Πάλι στην ίδια μίζερη εσωστρέφεια.Αντι για επίθεση ώστε να αναγκαστεί η Τουρκία να απολογηθεί αυξανουμε την εσωτερική ενταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι έγινε? Κατάλαβε ο Χριστόφιας ότι δεν του βγαίνει? Λίγο αργά, αλλα πάλι καλά. Το θέμα είναι όμως ότι την έκανε τη ζημιά και ο έτερος "σύντροφος" αναβαθμίστηκε μέσω της αφέλειας, για να μην πούμε καμιά άλλη λέξη, της Ε/κ διοίκησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφορικά με την εφημερίδα, συμφωνώ με τα σχόλια του προλαλήσαντος sub92. Πριν από ένα ή δύο μήνες η εν λόγω εφημερίδα είχε διθυραμβικούς τίτλους για τον Υπουργό Παιδείας της Κύπρου (νέα βιβλία ιστορίας, κ.λ.π) που τον τραπέζωνε ο διοικητής των βάσεων στην Κύπρο (αυτό κι αν είναι καταξίωση αριστερού πολιτικού στην Κύπρο και μάλιστα από αριστερή εφημερίδα).