Μεγάλες μπίζνες και μυστική διπλωματία για τη «μικρή» ΔΕΠΑ

Δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη «αποκρατικοποίηση» για δημοσιονομικούς λόγους.
Αυτό λίγο- πολύ όλοι το παραδέχονται στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις, παρότι στις δημόσιες δηλώσεις συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι η αναζήτηση «στρατηγικού επενδυτή» για τη ΔΕΠΑ έχει να κάνει με το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων για το οποίο έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση στην Κομισιόν, στο πλαίσιο των μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης και μείωσης του χρέους.

Το γιατί δεν είναι μια συνηθισμένη αποκρατικοποίηση έχει να κάνει με το γεγονός ότι «μέσα» από τη ΔΕΠΑ και τη θυγατρική της ΔΕΣΦΑ λίγο- πολύ περνάει ο «νότιος» κλάδος της ενεργειακής στρατηγικής των Βρυξελλών και της Ουάσιγκτον όσον αφορά την πρόσβαση στο φυσικό αέριο της Υπερκαυκασίας.

Ως συνέπεια, η είσοδος «στρατηγικού επενδυτή» στη ΔΕΠΑ με 25%-35%, όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα από τον αρμόδιο υπουργό Ανάπτυξης κ. K. Χατζηδάκη και το συναρμόδιο συνάδελφό του, υπουργό Oικονομίας Γ.
Παπαθανασίου (βασικό μέτοχο στη ΔΕΠΑ με 65%), αποτελεί πλέον «μήλον της Εριδος» για τους κολοσσούς της Ε.Ε., όπως η γερμανική Eon, η γαλλική Gaz de France και οι ιταλικές Edison και ΕΝΙ, χωρίς να μπορεί να αγνοήσει κανείς το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της Gazprom.

Σε συνάρτηση με τους κολοσσούς στο φυσικό αέριο κινούνται και οι ελληνικοί ενεργειακοί όμιλοι που συνδέονται με αυτούς σε περιφερειακό επίπεδο.

Η απόφαση των δύο υπουργών (όπως είχε αποκαλύψει ο ETf πριν από ένα μήνα) είναι να αναθέσουν την εισήγηση για την τελική απόφαση επί του θέματος σε τέσσερις τράπεζες (Alpha Bank, Deutsche Bank, Rothschild και UBS), οι οποίες πριν από τα τέλη Αυγούστου θα πρέπει να προτείνουν εναλλακτικές «λύσεις» με τελικό στόχο την εισαγωγή στρατηγικού επενδυτή στη ΔΕΠΑ.

Αυτή είναι η απόφαση του μετόχου της πλειοψηφίας, δηλαδή του Δημοσίου.

Ο μέτοχος μειοψηφίας, δηλαδή τα ΕΛ.ΠΕ. (στα οποία συμμετέχουν το Δημόσιο και ο όμιλος Λάτση), που ελέγχει το 35% της ΔΕΠΑ, έχει αντιπροτείνει την εισαγωγή στο Χρηματιστήριο της κατά 100% θυγατρικής της, της ΔΕΣΦΑ, στην οποία ανήκουν οι υποδομές μεταφοράς (αγωγοί και χώροι αποθήκευσης).

Το ενδεχόμενο αυτό δεν έχει αποκλειστεί από τους αρμόδιους υπουργούς, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν έχει προτεραιότητα.

Υπάρχει βέβαια και τρίτος ενδιαφερόμενος, η ΔΕΗ, η οποία διαθέτει δικαίωμα (option) αγοράς του 30% της ΔΕΠΑ, χωρίς όμως να έχει ξεκαθαριστεί κατά πόσο αυτό μπορεί να υλοποιηθεί.

Διασταυρωμένες πληροφορίες του ETf αναφέρουν ότι ο κ. Αθανασόπουλος, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ, επιμένει τόσο στον κ. Χατζηδάκη όσο και στον κ. Παπαθανασίου να υλοποιήσει την option αγοράς του ποσοστού που δικαιούται, ιδιαίτερα στην παρούσα συγκυρία, λόγω της κερδοφορίας της ΔΕΗ, αλλά δεν βρίσκει ανταπόκριση. Παράλληλα, από τη μία μεριά το Δημόσιο δεν έχει την οικονομική ευχέρεια να εξαγοράσει την option της ΔΕΗ και από την άλλη η Κομισιόν έχει ξεκαθαρίσει μέσω των υπηρεσιακών της παραγόντων ότι δεν θα αποδεχτεί την απόκτηση θέσης της ΔΕΗ στη ΔΕΠΑ, για λόγους καταστρατήγησης των κανόνων ανταγωνισμού.

Στρατηγικός επενδυτής
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η «λύση» που έχει υιοθετηθεί ανεπισήμως είναι να προχωρήσει η επιλογή στρατηγικού επενδυτή και να παραμείνει η εκκρεμότητα της option της ΔΕΗ, αφού «έτσι κι αλλιώς το Δημόσιο θα εξακολουθήσει μετά την αποκρατικοποίηση να διαθέτει ποσοστό μεγαλύτερο εκείνου που διεκδικεί η ΔΕΗ…».

Στην επιλογή του στρατηγικού επενδυτή πάντως, πέραν των τεσσάρων τραπεζών, έχει αρχίσει να παίζει ήδη σοβαρό ρόλο η ενεργειακή διπλωματία. Και αυτό γιατί η ΔΕΠΑ έχει διευρύνει την πρόσβασή της στο φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν, του οποίου όμως η διέλευση από την Τουρκία δεν έχει ακόμα απαλλαχθεί από προβλήματα που έχουν άμεσα να κάνουν με την πίεση που ασκεί η Αγκυρα προκειμένου να παίξει ρόλο μεταπωλητή και όχι διαμετακομιστή του φυσικού αερίου που έρχεται από την Υπερκαυκασία.

Η κινητικότητα της αμερικανικής παρέμβασης στην περιοχή, ιδιαίτερα ύστερα από το ταξίδι του Μπάρακ Ομπάμα στην Τουρκία, φαίνεται να έχει διευκολύνει κάπως τις εξελίξεις, αλλά ταυτόχρονα η Ρωσία έχει προσπαθήσει να προσελκύσει με νέα οικονομικά κίνητρα τη διέλευση του φυσικού αερίου της Υπερκαυκασίας από τους υπάρχοντες και υπό κατασκευή νέους ρωσικούς αγωγούς προς την Ε.Ε. μέσω Βαλκανίων.

Στο «παιχνίδι» αυτό η Γαλλία με την GdF έχει ήδη επιχειρήσει να κερδίσει έδαφος με την υπογραφή πρωτοκόλλου συνεργασίας με τη ΔΕΠΑ (με σημείο αναφοράς τη δημιουργία νέων εγκαταστάσεων LNG υγροποιημένου φυσικού αερίου στην περιοχή της Καβάλας), αλλά και η ιταλική Edison, η οποία βρίσκεται ήδη σε συνεργασία με τη ΔΕΠΑ για την κατασκευή του υποθαλάσσιου κομματιού του αγωγού Ελλάδας-Ιταλίας, που αποτελεί συνέχεια του αγωγού Τουρκίας-Ελλάδας.

Η εικόνα έχει αρχίσει να περιπλέκεται ακόμα περισσότερο τελευταία με τη διακριτική εκδήλωση ενδιαφέροντος από τη γερμανική Eon, αλλά και με το ενδιαφέρον που έχει αρχίσει να εκδηλώνει η ρωσική Gazprom.

Υπό τις προϋποθέσεις αυτές, ο Αύγουστος προμηνύεται ιδιαίτερα θερμός για τη ΔΕΠΑ.

ΑΓΓΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Ελεύθερος Τύπος