ΣΤΑΘΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗΣ
Εξήντα πέντε χρόνια μετά τον τερματισμό του Πολέμου στην Ευρώπη, σαν σήμερα, στις 9 Μαΐου 1945, λίγοι θυμούνται εκείνα τα σχεδόν πέντε χρόνια των πολύνεκρων συγκρούσεων και της απάνθρωπης αγριότητας. Οι Σύμμαχοι, το στρατόπεδο της δημοκρατίας και της προόδου, είχαν νικήσει το μίασμα του ναζισμού που εξέφραζε η τότε Γερμανία. Δεν ήταν απρόβλεπτη η νίκη τους, μολονότι ως το φθινόπωρο του 1942 η πολεμική μηχανή του Χίτλερ είχε κατακτήσει την Ευρώπη από τις ακτές του Ατλαντικού ως τα περίχωρα της Μόσχας, και κυριαρχούσε στον αέρα και στις θάλασσες βυθίζοντας κατά μέσον όρο τρία στα πέντε πλοία που μετέφεραν στη Βρετανία πολεμικό υλικό, άνδρες και τρόφιμα από την Αμερική. Πώς συνέβη, λοιπόν, και κέρδισαν παρ΄ όλα αυτά οι Σύμμαχοι; Υπάρχουν πολλές απαντήσεις στο ερώτημα. Ο αριθμός τους μάλιστα αυξομειώνεται και αρκετές χάνουν τη σημασία τους με την πάροδο του χρόνου, καθώς πολλαπλασιάζονται οι ψύχραιμες αναλύσεις των ειδικών και βγαίνουν στην επιφάνεια απόρρητα έγγραφα και αρχεία του πολέμου.
Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια μεγάλος παράγων στην ήττα της χιτλερικής Γερμανίας θεωρήθηκε- ιδιαίτερα στη Γαλλία και στα Βαλκάνια- η Αντίσταση στην κατοχική Ευρώπη. Τα έγγραφα του ναζιστικού επιτελείου όμως αποκαλύπτουν ότι, στην πραγματικότητα, μόνον η δράση των παρτιζάνων στη Ρωσία και, πολύ λιγότερο, των ανταρτών στα Βαλκάνια τους ενοχλούσε.
Στα χρόνια της ψυχροπολεμικής έντασης και με την επιρροή που είχε η Αμερική στον διεθνή Τύπο και στα ΜΜΕ η νίκη εμφανιζόταν ως αποτέλεσμα αποκλειστικά σχεδόν της εισόδου της Αμερικής στον πόλεμο. Ανάλογη ήταν- και εξακολουθεί να είναι- η θέση της Μόσχας, αλλά τουλάχιστον οι Ρώσοι πρόβαλαν τον ρόλο τους κυρίως στη χώρα τους και σε κάθε περίπτωση ο Ερυθρός Στρατός ήταν εκείνος που συνέτριψε τη χιτλερική στρατιωτική μηχανή.
Τρεις είναι οι κύριοι παράγοντες της νίκης των Συμμάχων: Η αριθμητική υπεροχή τους σε άνδρες και σε υλικό. Η νίκη του Ερυθρού Στρατού στο Στάλινγκραντ και στο Κουρσκ. Και η ήττα του γερμανικού Ναυτικού στον Ατλαντικό, καθώς τα γερμανικά ναυπηγεία δεν μπόρεσαν να αντικαταστήσουν όσα βύθιζε η δράση του Βρετανικού και του Αμερικανικού Ναυτικού.
Η Γερμανία εξάλλου δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει έρευνες και εφευρέσεις των εργαστηρίων της, όπως λ.χ. η μηχανή αεροπλάνων τζετ. Μόλις πρόλαβε στους τελευταίους μήνες του πολέμου να τοποθετήσει αυτή την «επαναστατική μηχανή» σε 12 μαχητικά της. Και υστερούσε εντυπωσιακά στον χώρο της κατασκοπείας και της αξιοποίησης πληροφοριών.
Αντίθετα προς ό,τι πίστευε το συμμαχικό στρατηγείο στο Λονδίνο, οι εκτεταμένοι και συνεχείς βομβαρδισμοί δεν είχαν σοβαρή ψυχολογική επίδραση στον γερμανικό πληθυσμό - όπως άλλωστε δεν είχαν και στους κατοίκους του Λονδίνου, ακόμη και όταν, το 1944, έγιναν στόχος των γερμανικών πυραύλων, των πρώτων που χρησιμοποιήθηκαν σε ευρεία κλίμακα.
Εκείνο που πέτυχαν οι βομβαρδισμοί ήταν να αναγκάζουν τους Γερμανούς να μετακινούν συνεχώς τα εργοστάσια της πολεμικής βιομηχανίας τους, πράγμα πολύ δύσκολο επειδή η έκταση της Γερμανίας είναι περιορισμένη και η μετεγκατάσταση των εργατών μέγα πρόβλημα. Ηταν αυτές ακριβώς οι δυσχέρειες που καθυστέρησαν την κατασκευή νέων μεγάλου βεληνεκούς πυραύλων- ο Βέρνερ Μπράουν, ο δημιουργός τους, μετέφερε τα σχέδια του στην Αμερική πέντε χρόνια αργότερα. Και σε αυτές οφείλεται η αποτυχία των γερμανών τεχνικών και ερευνητών να αναπτύξουν τις εργασίες τους για την ατομική ενέργεια.
Οι στρατιωτικοί αναλυτές έχουν καταλήξει στο ότι η κήρυξη του πολέμου ήταν τρέλα. Μια χώρα 70 εκατ. κατοίκων δεν θα μπορούσε να ανανεώσει τις ένοπλες δυνάμεις της έπειτα από τρία χρόνια συγκρούσεων. Ο Χίτλερ και οι στρατηγοί του δεν το αγνοούσαν αυτό, πίστευαν όμως ότι ο «κεραυνοβόλος πόλεμός» τους θα εξουδετέρωνε τον εχθρό το πολύ σε δύο χρόνια. Κάτι τέτοιο φάνηκε ότι θα μπορούσε να συμβεί με την κατάκτηση της Γαλλίας σε τρεις εβδομάδες.
ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ
Η νίκη των Συμμάχων οφείλεται ως έναν βαθμό και... στον ίδιο τον Χίτλερ.Τα λάθη του ήταν κραυγαλέα. Είχε σχεδιάσει να εισβάλει στη Βρετανία μόλις κατακτούσε τη Γαλλία,αλλά δεν είχε εξασφαλίσει τη βενζίνη για τα τότε ελικοφόρα αεροπλάνα του και η εισβολή δεν έγινε ποτέ. Ηθελε να αποκτήσει το πετρέλαιο του Ιράκ αλλά αντί να εισβάλει στην Τουρκία από τη Βουλγαρία και την Ελλάδα όπου είχε βάσεις και από εκεί να προχωρήσει σχεδόν ανενόχλητος και «ελευθερωτής των μουσουλμάνων» προτίμησε να πάει μέσω Καυκάσου και μέσω Βόρειας Αφρικής.Η οροσειρά του Καυκάσου στάθηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο στα μηχανοκίνητά του και στην αφρικανική έρημο οι δυνάμεις του Ρόμελ νικήθηκαν κατά κράτος.
Ο Χίτλερ επέμεινε να μην υποχωρήσει η στρατιά του φον Πάουλους από το Στάλινγκραντ με αποτέλεσμα να κατακρεουργηθεί από τα σοβιετικά πυρά και να παραδοθούν 90.000 επίλεκτοι. Σε αντίστοιχα τραγικές συνθήκες,ο Στάλιν και οι σοβιετικοί στρατηγοί του δεν δίσταζαν να υποχωρήσουν αφήνοντας ακόμη και οχυρωμένες θέσεις.
Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ
Η απέραντη σε μέγεθος και σε ανθρώπινο υλικό Σοβιετική Ενωση ανανέωσε σχεδόν δίχως προβλήματα τα 5 εκατ.και πλέον που έχασε στους τέσσερις πρώτους μήνες του πολέμου.Ούτε και είχε πρόβλημα να μεταφέρει τις πολεμικές βιομηχανίες της πέρα από τα Ουράλια.Τα χιτλερικά έγγραφα μαρτυρούν την κατάπληξη των χιτλερικών αξιωματικών, όταν τον Αύγουστο του 1943 εμφανίστηκαν στο Κουρσκ 12 σοβιετικές μεραρχίες με στρατιώτες που πρωτοέμπαιναν σε μάχη,με νέου τύπου ατομικό οπλισμό καθώς και 3.500 τανκς μεγάλης ευελιξίας και τρομερής δύναμης πυρός.
Απέναντί τους ήταν στρατιώτες που πολεμούσαν συνεχώς στην πρώτη γραμμή επί 8-12 μήνες και 3.000 προβληματικά τανκς.Η μάχη- η μεγαλύτερη σύγκρουση μηχανοκινήτων- διήρκεσε ημέρες,οι απώλειες ήταν τρομακτικές και στις δύο πλευρές,αλλά τελικώς επιβλήθηκε η ποιότητα (τανκς) και η ποσότητα (άνδρες) του Ερυθρού Στρατού.
Η νίκη στο Κουρσκ έσπασε το Ανατολικό Μέτωπο του Χίτλερ και άνοιξε τον δρόμο στους Σοβιετικούς για το Βερολίνο.Αυτά επέτρεψαν στο αμερικανοβρετανικό στρατηγείο να κρίνει ότι «υπάρχουν σήμερα προϋποθέσεις αποτελεσματικής (απόβασης) στις γαλλικές ακτές» (στρατηγός Τζορτζ Μάρσαλ 22 Δεκεμβρίου 1943).Τον Ιούνιο του 1944 πραγματοποιήθηκε η απόβαση,ανοίγοντας δεύτερο μέτωπο στον Χίτλερ.Το τέλος του πολέμου ήταν πλέον απλώς ζήτημα χρόνου.
ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ
Μία εβδομάδα πριν από τη λήξη του πολέμου στην Ευρώπη συναντήθηκαν στο Τοργκάου της Γερμανίας οι Αμερικανοί που έρχονταν από τα δυτικά και οι Σοβιετικοί από τα ανατολικά. Σήμερα οι δυο ανδρες της ιστορικής φωτογραφίας που έδωσαν τότε τα χέρια, ο Αλαν Γκιτζ της 1ης αμερικανικής στρατιάς Πεζικού και ο Γκαβρίλ Πατσουκόφ του 82ου ρωσικού συντάγματος Μηχανοκίνητων, υπέργηροι βετεράνοι τώρα, θα βρίσκονται στην εξέδρα των επισήμων στις τελετές της Μόσχας, παρακολουθώντας την παρέλαση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων και των στρατιωτικών αγημάτων της Αμερικής, της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Πολωνίας.
ΒΗΜΑ
Αξιότιμε κ.Καλεντερίδη και φίλοι του ιστολογίου, σήμερα στην επέτειο της νίκης του κόκκινου στρατού και των συμμάχων (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα που πολέμησε τους φασίστες εχοντας σημειώσει σημαντικές επιτυχίες στον αγωνα αυτόν) γίνεται παρέλαση στην κόκκινη πλατεία με προσκεκλημμένους προεδρους και εκπροσώπους χωρων που πολέμησαν το ναζισμό (Γαλλία, Κινα) αλλά και χωρών που συμμετείχαν στον Β παγκόσμιο πόλεμο στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας(Βουλγαρία).Παρακολουθουσαμε εκπληξη χωρες όπως τα Σκόπια-η τελευταία τρύπα του ζουρνά- (τα οποία σημειωτέον και οι Ρωσοι ονομάζουν Μακεδωνία) να παρουσιάζονται ως πολεμιοι του φασισμού.Και μάλιστα έγινε αναφορά απο τον Ρώσο εκφωνητη περι δυτικής και ανατολικής Μακεδωνίας! Και η Ελλάδα απούσα απο μια τέτοια επέτειο! Η Ελλάδα που νίκησε τη ναζιστική Ιταλία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘλίβομαι για αυτήν την ιστορική αδικία,με ενοχλεί που η τυφλή πίστη στο δόγμα "ανήκουμε εις την Δύση" μετα την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και το τέλος του ψυχρού πολεμου οδήγει σήμερα την Ελλάδα.Σε έναν κόσμο που αλλαξε εμείς παραμένουμε με την ίδια πολιτική,με τους ίδιους πολιτικούς για περισσότερο απο εναν αιωνα.
Τα περίφημα Τ34 και οι «κατιούσα» φτιαχνόταν σε εργοστάσια που αποσυναρμολογήθηκαν από την δυτική σοβιετική ένωση και ξανασυναρμολογήθηκαν στα Ουράλια κάτω από συνθήκες επικού αγώνα όχι μόνο στα πεδία των μαχών αλλά και στην βιομηχανική προσπάθεια. Δύο μεγάλα βιομηχανικά κέντρα ακριβώς πάνω στο γεωγραφικό σύνορο Ευρώπης και Ρωσίας με εξειδίκευση στην μεταλλουργία είναι οι «δίδυμες» πόλεις Εκατερινμπούργκ βορειότερα και Τσελιάμπινσκ νοτιότερα προς τα σύνορα με το Καζακστάν. Στην πρώτη γινόταν κυρίως η παραγωγή πρώτης ύλης και στην δεύτερη υπήρχαν κυρίως εργοστάσια παραγωγής των Τ34 και των «κατιούσα». Είναι χαρακτηριστικό ότι η σιδηροδρομική απόσταση είναι κάπου 2000 χιλιόμετρα ανατολικά από την Μόσχα. Και για να έχουμε μια αντίληψη του πώς συμπεριφέρονται σοβαρές χώρες. Σήμερα πολλοί είναι οι γερμανοί που έχουν επιχειρηματικά ενδιαφέροντα στην περιοχή αυτή που τα εργοστάσιά της ουσιαστικά οδήγησαν την τότε Γερμανία στην πτώση. Η Γερμανία δεν έχει πολλούς φυσικούς πόρους αλλά έχει την δυνατότητα να εκμεταλλεύεται φυσικούς πόρους άλλων επενδύοντας στην γνώση του δικού της προσωπικού για την ανάπτυξη ποιοτικών προϊόντων. Έχουμε και εμείς να βγάλουμε ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα για την τωρινή μας κατάσταση σαν κράτος και για τους δικούς μας προσανατολισμούς και οράματα για το μέλλον.-
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλευθέριος Β.
Όλα τέλεια στην ανάρτηση του Ελευθερίου Β.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν πολλές απαντήσεις στο ερώτημα , όμως η κυριότερη είναι το πετρέλαιο, το οποίο δεν είχε η Γερμανία !
Χωρίς πετρέλαιο δεν μπορούσαμν να διεξαχθούν πολεμικές επιχειρήσεις.
Οι σύμμαχοι το διέθεταν εν αφθονία !
Κυρίως γι' αυτό ενίκησαν !
Ε. ο. Κ.
ισως ηταν καλυτερα να κερδιζαν οι γερμανοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήβλεπουμε τα χαλια του πλανητη σημερα και τα οργια των νικητων κομουνιστων και καπιταλιστων,
χειροτερα αποκλειετε να ηταν τα πταγματα με νικη του αξονα.μαλλον καλυτερα...
Ήδη, από την 20 Ιουνίου 1941 έως το τέλος του Νοεμβρίου 1941, η Βέρμαχτ είχε στο Ανατολικό Μέτωπο απώλειες 700.000 στρατιωτών πρώτης γραμμής (Βλέπε "Αναμνήσεις ενός Στρατιώτη" του Στρατηγού Heinz Guderian).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τους Γερμανούς, (Βλέπε "Νίκαι Απωλεσθείσαι" του Στρατάρχη Έριχ φον Μάνσταϊν και Φράντς Κουρόφσκυ "Άσσοι Τεθωρακισμένων""και Αναμνήσεις ενός Στρατιώτη" του Στρατηγού Heinz Guderian), η μάχη του Κούρσκ, η Ακρόπολις = Zitadelle, είχε σχεδόν κερδηθεί από τους Γερμανούς.
Ο Χίτλερ διέκοψε την μάχη, ενώ οι Γερμανοί είχαν επιτύχει την δάσπαση του Ρωσικού Μετώπου, επειδή οι σύμμαχοι είχαν αποβιβασθεί στην Σικελία και απέστειλε την Μεραρχία SS LAH στην Ιταλία......
Ο ιστορικός Antony Beevor στο βιβλίο του "D-Day", γράφει ότι οι Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες είχαν συσκεφθή και είχαν πολύ προσφυώς αποφασίσει, ότι δεν τους συνέφερε η εκτέλεση του Χίτλερ, διότι η ύπαρξή του και η συνεχής παρέμβασή του στον πόλεμο τους ευνοούσε ....
Κατά τα άλλα, μεγάλο ρόλο στην επιμήκυνση του πολέμου έπαιξε και η συναδελφικότης των Γερμανών αξιωματικών και στρατιωτών (Βλέπε Αρμαγεδών του Sir Max Hastings, και "The Hitlers Virtuosos" του David Dowding), καθώς και η απαίτηση της άνευ όρων συνθηκολόγησης εκ μέρους των συμμάχων.
Βεβαίως και το πετρέλαιο χωρίς το οποίο τα Messerschmitt 262 δεν μπορούσαν να απογειωθούν ούτε οι Γερμανοί πιλότοι να εκπαιδευθούν
Ε. ο Κ.
Ανώνυμε 1:49 - Η δική σου θέση ποια θα ήταν αν κέρδιζαν οι Γερμανοι;Φύλακας σε στρατόπεδο συγκεντρωσης; Ο παππους σου συνεργατης των Ναζι ήταν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτον, οι Γερμανοί δεν είχαν ισχυροποιήσει την αεροπορία τους όσο έπρεπε πριν αρχίσουν τον πόλεμο. Ήταν γίγαντας με πήλινα πόδια...η USAF όταν μπήκε στο παιχνίδι τους πάτησε σαν μυρμήγκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεύτερον, οι πρώτες ύλες..μόνο το Πλοέστι είχε το περισσότερο πετρέλαιο..από εκεί κρέμονταν.
Τρίτον, ρυθμός παραγωγής εφοδίων. Δεν είχαν οργανώσει κατάλληλα την βιομηχανική τους βάση. Επιπλέον μερικά πχ άρματα μάχης τους ήταν ισχυρά αλλά είχαν μηχανολογική πολυπλοκότητα κατασκευής και επισκευής(πχ Tiger, King Tiger κ.α.) με αποτέλεσμα αυτό να επηρεάζει τον ρυθμό κατασκευής τους ή επισκευής τους. Τα σοβιετικά T34 είχαν μηχανολογική απλότητα στη κατασκευή.
4 οι παράγοντες για ένα καλό άρμα μάχης:
α) Ισχυρό πυροβόλο
β) Ισχυρή θωράκιση
γ) ταχύτητα - ευελιξία
δ) μηχανολογική απλότητα όσο είναι δυνατόν=εύκολη γρήγορη κατασκευή ή επισκευή
+ ένα "δεμένο", ψύχραιμο, τολμηρό πλήρωμα...βλέπε πλήρωμα υπίλαρχου Βίτμαν.
Τέταρτον, κατασκοπεία, αντικατασκοπεία, ανάλυση πληροφοριών. Οι σύμμαχοι τους είχαν κατεβάσει τα σω...α σε αυτό τομεά τους Γερμανούς. Οι Βρετανοί είχαν οργανωσει μια πολύ καλή ομάδα αποκρυπτογράφησης, ανάλυσης κτλ.
Πέμπτον, οι μ@@ των συμμάχων του Χίτλερ. Ένα ο Μουσολίνι και ένα οι Ιάπωνες έκαναν μεγάλες στρατηγικές μ@@. Ο πρώτος άνοιξε το μέτωπο των Βαλκανίων καθυστερώντας τα σχέδια του Χίτλερ με τις μ@@ και οι Ιάπωνες έβαλαν στο παιχνίδι τον γίγαντα θείο Σαμ με την τεράστια βιομηχανική βάση. Αν ο Σαμ έμπαινε στο παιχνίδι αφού είχε γονατίσει η Ρωσία..χαιρετίσματα..σήμερα θα ήμασταν "Εν δυο Χίτλερ".
Έκτον, ο τρελός, αλλοπρόσαλος χαρακτήρας του Χίτλερ. Επιτέθηκε στη Βρετανία αεροπορικά ενώ δεν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα και μετά από αυτό σπασμωδικά επιτέθηκε στη Ρωσία αεροπορικά και χερσαία. Η αεροπορική υπεροχή ανοίγει τον δρόμο για τα άρματα μάχης..διαφορετικά η αντίπαλη αεροπορία στα κάνει κάρβουνο.
Γιώργος, φοιτητής Γεωπονίας, Θεσσαλονίκη
Με εντυπωσίασε ο φοιτητής Γεωπονίας από την Θεσσαλονίκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως ο Μίχελ Βίττμαν και ο Μπάλταζαρ Βολ, ήσαν τρομερά καλά εκπαιδευμένοι.
Το Τ34 είχε ένα μεγάλο μειονέκτημα, το πλήρωμά του επετελείτο από 4 μόνον στρατιώτες. Έλειπε ο 5ος, ο διοικητής του, που συντονίζει την όλη λειτουργία του. Ο πυροβολητής έπρεπε να κάνει δύο λειτουργίες, αυτήν του πυροβολητή και την άλλη του παρατηρητή-διοικητή του άρματος.
Η καλή εκπαίδευση πάντα σώζει ζωές και κάνει οικονομία σε αίμα.
Και εμείς είχαμε πολύ καλά εκπαιδευμένους αρματιστές το 1974.
Αν διαβάσετε το βιλίο "Άγνωστοι Στρατιώτες" του Δημοσιογράφου κ. Σάββα Βλάσση, θα εντυπωσιασθήτε, όπως εντυπωσιάστηκα και εγώ από την αρτιότητα εκπαίδευσης των Ελλήνων αρματιστών και την δράση τους στην Κύπρο μας το 1974.
Ε.ο Κ.
To μεγαλύτερο λάθος των Γερμανών ήταν ο ίδιος ο Χίτλερ.Είχαν τους καλύτερους στρατηγούς με διαφορά και τους ποιοτικότερους στρατιώτες.Ακόμη και τεχνολογικά ήταν σε πολύ καλό επίπεδο και αν συστηματοποιούσαν την παραγωγή τους σε επίπεδα ολικού πολέμου (όπως είχαν κάνει οι σύμμαχοι) θα κατάφερναν πάρα πολλά πράγματα και σε νέες τεχνολογίες και σε αριθμούς.Τέλος οι λάθος συμμαχίες και οι λάθος πολιτικές απέναντι σε κατακτημένους (πχ Γάλλους)καθώς και η αδύναμη κατασκοπία τους.Όλα τα υπόλοιπα έπαιξαν τον ρόλο τους αλλά όχι καθοριστικό.Ακόμη και η έλλειψη πετρελαίου μπορούσε να αντισταθμιστεί με τις κατάλληλες και εύκολες κατακτήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Χίτλερ τους στοίχισε τον πόλεμο ότι και να λέμε.Ευτυχώς για εμάς.
Καταρχάς κλείνω ταπεινά το γόνυ σ' αυτούς που έδωσαν την ζώη τους για να είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Στον ανώνυμο 1.49 είχαμε μια προγεύση τι θα γίνοταν αν κέρδιζαν οι ΄Γερμανοί τον πόλεμο (απώλεια της Μακεδονίας - Θράκης στους Βουλγάρους και των Επτανήσων στους Ιτάλους) Αν αυτά τα θεωρείς καλά για την Ελλάδα εγώ πάω πάσσο!Αλλά σε τι ακριβώς διαφέρεις ουσιαστικά απο την Δραγώνα? (και όχι μόνο στο "πρόσημο")
@Για το Τ-34 επίσης θα ήθελα να προσθέσω οτί είχε επικληνή (45 μοιρών) θωράκιση η οποίά ήταν ουσιαστικά άτρωτη από τα γερμανικά αντιαρματικά του 1941 με εξαιρεσή το πύροβολο των 88 χιλ.Το ελλατώμα που αναφέρει ο Ε.ο.Κ όντως υπήρχε στην πρώτη εκδοσή του Τ-34 (Τ-34/76) αλλα διορθώθηκε στην επόμενη (Τ-34/85 του 1943)Τόσο πολύ ειχαν εντυπώσιαστει οι Γερμανοί από το Τ-34 ώστε η πρώτη πρόταση για αυτό που θα γινόταν το Pkw. V (Panzerkampfwagen) "Panther", το πρωτότυπο VK 3002 ήταν ακριβές αντίγραφο του Τ-34
@Χώρις να διαφώνω με τα εξαίρετα σχόλια του Ελευθέριου Β, του Γεώργιου του φοιτητή Γεώπονικής από θεσσανολική, και του ανώνυμου 10.15 ας μου επιτραπεί΄να παρατηρήσω οτι και στους 2 Παγκοσμοίους πολέμους οι Γερμάνοι ήταν επιδέξιοι σε τακτικό επιιπέδο αλλά κοντόφαλμοι στο στρατηγικό επίπεδο.Βασικά ειχαν μια εμμονή με την εξουδετέρωση της Γαλλίάς χωρίς να `σκεφτούν τι θα εκάναν π.χ αγνοήσαν την ευκαιρία να επεκταθούν στην Μεσόγειο (Όσοι ενδιαφέρονται για το θέμα ας κοιτάξουν το "If the Allies had fallen" Dennis E. Showalter & Harrold C. Deutchen, Barnsley 2010 κεφ. 8 σσ. 119-130).Τώρα σε οτί αφορά τους στρατήγους μπορεί μεταπολεμικά να "διαρύγνυαν τα ιμάτια τους" αλλά κατά την διάρκεια του πολέμου δεν ανιτάχθηκαν ούσιαστικα στην στατηγική και πολιτική του Χίτλερ. Π.χ. ο Φον Μανσταίν μπορεί να γράφει στο Νίκαι Απωλεσθείσαι οτί δεν εφάρμοσε την διαβοτή "διαταγή των κομμισάριων" αλλά από την άλλη η πολιτική που εφάρμοσε στην Σεβαστούπολη το 1942 κύμαινονταν στο ίδιο μήκος κύματος οπώς φαίνεται και από την "συνεργασιά" των στρατιώτων του (εν γνώση και επίνευση του ιδίου) με τα μέλη της Einsantzengruppe 2α η οποίά είχε σαν αποτελέσμα μαζικές εκτελέσεις αμάχων.Ή ο Γκουντέριαν ο οποίός ενώ στο βιβλίο του κρατά αποστασεις απο τους Ναζί, όταν είχε αναλάβει αρχήγος του Γένικου Επιτελείόυ (OKW), την επαύριο της 20 Ιουλιού 1944 εξέδωσε διαταγή συμφωνα με την οποία ο κάθε Γερμανός΄αξιωματικός θα έπρεπε να είναι πάνω απο όλα καλός και αφοσιωμένος Ναζί΄και οποίος δεν μπορούσε να συμορφωθεί θα επρέπε να παραιτηθεί.Όπως επισης ο Γκουντέριαν με δική του πρωτοβουλίά επέβάλε τον Ναζιστικό χαιρετισμό στον Γερμανικό Στρατό αντι του στρατιωτικού΄.
Σ' οτι αφορά τις στρατηγικές ικανότητες του Χίτλερ απο την μία ήταν αυτός που έδωσε ώθηση στην δημιούργια των Μεαραρχιών Panzer παρά τις αντιδράσεις ορισμένων απο τους στρατιωτικούς του.Επίσης ηταν αυτός που επέβαλε την εφαρμογή του σχρδιού του Φον Μανστείν για την εισβολή στην Γαλλια.Επιπλέον η εντόλη του στα `στρατεύματα του τον χειμώνα του 1941 να μην υποχώρησουν μέχρι την Πολώνια αλλα να παραμείνουν στις θέσεις τους ήταν κατα βάση σωστή.Απο την άλλη όμως ήταν ο κύριος υπεύθηνος για την καταστροφή της 6ης Στρατιάς στο Σταλιγκρλαντ, για την καταστροφή της Ομάδας Στρατιών στην Ουκρανία το 1944 κτλ.΄
Τέλος, μια παραπλήσια εικόνα αναδύεται και στο διπλώματικο πέδιο.Απο την μιά ο Χίτλερ είχε καταφέρει να "χορέψει τους Αγγλογάλλους στο ταψί" στα θέματα ης Ρηνανίας, της Αυστρίάς και Τσεχοσλοβάκιας.Απο την άλλη όμως "έλυσε τα χέρια" στους Αμερικάνους κυρήσωντας τους τον πόλεμο και η πολιτική του απέναντι στους κατοίκους των κατεχόμενών περοχών (Γάλλοι, Ρώσοι κτλ τους ώθησε στον ανταρτοπόλεμο.
Χρήστος Βούλγαρης από Λονδίνο
Υ.Σ. Συγνώμμη για την έκταση του σχολίου