Της Μαρίας ΖαχαράκηΛεονταρισμοί Ερντογάν για εσωτερική κατανάλωση
Η «Αραβική Άνοιξη», η Λιβύη, η Συρία, η Ρωσία και τα νερά της Μεσογείου ήταν τα τεστ που έπρεπε να περάσει ο Ταγίπ Ερντογάν για να δείξει και στην πράξη την περιφερειακή ισχύ που διατυμπάνιζε ότι διαθέτει.Η Άγκυρα ασκεί μια πιο σκληροπυρηνική πολιτική στη γειτονική της Συρία και το καθεστώς Άσαντ, γιατί αποσκοπεί στο να τραβήξει την προσοχή από τα τρέχοντα εσωτερικά προβλήματα
Η ώρα των εξετάσεων ήγγικεν και ο στράκα-στρούκας έφτασε!
Από τη στιγμή που ξεκίνησε η «Αραβική Άνοιξη» άρχισαν και τα προβλήματα της Τουρκίας, τουλάχιστον τα εξωτερικά. Γιατί την ίδια ώρα άρχιζαν και οι δοκιμασίες για την πολιτική της Άγκυρας περί μηδενικών προβλημάτων. Η «Αραβική Άνοιξη», η Λιβύη, η Συρία, η Ρωσία και τα νερά της Μεσογείου ήταν τα τεστ που έπρεπε να περάσει ο μέχρι πρότινος «στρακαστρούκας» Ερντογάν, για να δείξει και στην πράξη την περιφερειακή ισχύ που διατυμπάνιζε ότι διαθέτει.
Δεν κράτησε όμως... πισινή, κι εδώ και κάποιους μήνες η Άγκυρα έχει υψώσει τόσο πολύ τους τόνους και ακολουθεί μία σκληροπυρηνική πολιτική σε όλα τα επίπεδα (στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, το Ισραήλ, την Κύπρο, τη Ρωσία και τελευταία στη Συρία), σε σημείο μάλιστα που πολλοί να αναρρωτιούνται «μα καλά, τι έχει πάθει ο Ερντογάν; Γιατί τόσο ‘ντάκα-ντούκα’ πια»;
Μία εξήγηση που έχει γραφτεί επανειλημμένως είναι ότι η «Αραβική Άνοιξη» τίναξε την εξωτερική πολιτική των Ερντογάν-Νταβούτογλου στον αέρα, ενώ η Μεσόγειος την κατέστησε αντί για περιφερειακή, περιθωριακή δύναμη, με αποτέλεσμα τώρα να προσπαθεί ο Ερντογάν να περισώσει ό,τι έχει απομείνει από το κύρος της Τουρκίας και όλων αυτών που διακήρυσσε.
H άλλη και νεότερη πλέον εξήγηση είναι η κλασική, αλλά μη εξαιρετέα ποτέ στην περίπτωση της Τουρκίας: Πολιτική ‘ντάκα-ντούκα’ για εσωτερική κατανάλωση!
Πρόβλημα μέσα, φωνές έξω
Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από το δημοψήφισμα της 12ης Σεπτεμβρίου, όπου το 58% των ψηφοφόρων ενέκριναν την αλλαγή του τουρκικού συντάγματος. Από τότε οι αλλαγές, που αποτελούνται από 26 άρθρα, ακόμη δεν έχουν ψηφιστεί σε εφαρμογή, εκτός από ένα μόνο νόμο για την αναδιοργάνωση του δικαστικού συστήματος της Τουρκίας. Αν ανακινήσει πάλι την ατζέντα «συνταγματική αναθεώρηση», θα πρέπει να βρει ποιος θα τον στηρίξει στη Βουλή όταν θα έρθουν τα άρθρα προς ψήφιση και πώς θα γίνουν τα παζάρια. Παλούκι, για την κυβέρνηση.
Την ίδια ώρα, το αυτονομιστικό κίνημα ΡΚΚ έχει αυξήσει τις επιθέσεις του κατά τουρκικών στόχων, τελευταία μάλιστα και κατά αθώων πολιτών, και το περίφημο «Κουρδικό Άνοιγμα» έχει πάει περίπατο... Η τουρκική κυβέρνηση γι' άλλη μια φορά εστίασε σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, αδιαφορώντας στο να προβεί σε «ειρηνικά» βήματα, όπως την αλλαγή του αντι-τρομοκρατικού νόμου, που θα οδηγούσε σε άμβλυνση της κουρδικής βίας.
Λόγω των ζητημάτων λοιπόν στο Κουρδικό και το νέο σύνταγμα, αναγκαστικά η κυβέρνηση τα έχει βάλει στο περιθώριο για λίγο ή τουλάχιστον αυτό που προσπαθεί είναι να γίνονται μεν διεργασίες που δεν κάνουν θόρυβο δε. «Ας χτυπήσουμε τα όργανα σε άλλα ζητήματα, συνήθως εξωτερικά που ανυψώνουν και το εθνικό αίσθημα, ώστε να στρέψουμε την προσοχή των ΜΜΕ αλλού». Έτσι κάπως διαμορφώνεται η πολιτική του ΑΚΡ το τελευταίο διάστημα. Για παράδειγμα, οι μυστικές συναντήσεις της κυβέρνησης με το ΡΚΚ ή οι προετοιμασίες των αλλαγών του συντάγματος χωρίς πολεμική και δημόσια συζήτηση, πράγματι δεν έχουν λάβει την αναμενόμενη διάσταση που περιμέναμε. Το ενδιαφέρον της τουρκικής κοινής γνώμης έχει στραφεί προς τα έξω για να «κρυφτούν» οι εσωτερικοί «ογκόλιθοι».
Χαρτί Ισραήλ-Κύπρου
Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ άρχων της Άγκυρας, ή «σουλτάνος» καλύτερα, χρησιμοποίσε το χαρτί του Ισραήλ με κάθε τρόπο. Δεν ήταν ανάγκη να μπει σε καμία αντιπαράθεση απευθείας με την Κύπρο, γιατί δεν χρειάστηκε άλλωστε. Οποιοδήποτε ζήτημα έχει έναν εβραϊκό σύνδεσμο, αυτόματα ο αντίπαλος αποκτά ισχύ και αξία.
Προτίμησε να στραφεί κατά της Κύπρου μέσω Ισραήλ και φυσικά ο πιο εύκολος τρόπος ήταν να υπογράψει μία συμφωνία «υφαλοκρηπίδας» με το ψευδοκράτος, να παραγγείλει ένα ερευνητικό πλοίο από τη Νορβηγία -καθώς η Τουρκία δεν διέθετε- και να δώσει εντολή για έρευνες στα βόρεια του νησιού.
Έτσι, ανεβάζοντας τους τόνους και βγάζοντας για... τσάρκα το «Πίρι Ρέις», έκανε την κοινή γνώμη της Τουρκίας να αναρωτιέται «πάμε για πόλεμο;» και δώσ' του να ρωτούνται οι δημοσιογράφοι και να γίνεται συζήτηση γύρω από τον «πόλεμο». Άλλα προβλήματα δεν υπήρχαν στην κοινή γνώμη.
Επιλέγει τώρα το χαρτί της Συρίας
ΜΕΤΑ το χαρτί της Κύπρου και του Ισραήλ, προκειμένου να κατεβάσει τα «ντάκα-ντούκα» στη Μεσόγειο, αφού δεν μπορούσε να κατεβάσει το στόλο, ο «στρακαστρούκας» επιλέγει τώρα το χαρτί της Συρίας, που επίσης απασχολεί τη διεθνή κοινή γνώμη και άρα μπορεί να στρέψει και πάλι αλλού την προσοχή.
Η Άγκυρα ασκεί μια πιο σκληροπυρηνική πολιτική στη γειτονική της Συρία και το καθεστώς Άσαντ, γιατί αποσκοπεί στο να τραβήξει την προσοχή από τα τρέχοντα εσωτερικά προβλήματα.
Το εμπάργκο όπλων που επέβαλε η Τουρκία κατά της Συρίας πρόσφατα αποσκοπούσε σε δύο στόχους. Καλούς και διεθνώς και για την ίδια. Πρώτον, σταμάτησε η μεταφορά όπλων στο καθεστώς Άσαντ, του οποίου οι δυνάμεις ασφαλείας χτυπούν αλύπητα τους ίδιους τους πολίτες και δεύτερον σταμάτησε να φτάνουν τα όπλα στα χέρια του ΡΚΚ στη Συρία.
Η ανακοίνωση από τον τουρκικό στρατό εξάλλου, ότι θα διεξάγει στρατιωτική άσκηση νότια της Αντιόχειας, που συνορεύει με τη Συρία, αποτέλεσε το έναυσμα μίας ξεκάθαρης προειδοποίησης προς το καθεστώς Άσαντ. Οι ασκήσεις ξεκίνησαν την ώρα που η Άγκυρα ανακοίνωνε ότι θα επιβάλει κυρώσεις στη Συρία και τον πρόεδρό της. Η Αντιόχεια φιλοξενεί περίπου 7.500 χιλιάδες Σύρους μετανάστες.
Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν καταδικάζει σθεναρά την άσκηση βίας του Άσαντ κατά του ίδιού του λαού, καλώντας τον να τελειώσει το αιματοκύλισμα και να κάνει μεταρρυθμίσεις. Επίσης, ο Τούρκος πρωθυπουργός ανακοίνωσε επιπλέον κυρώσεις κατά της Συρίας στο ταξίδι του στους καταυλισμούς αυτό το σαββατοκύριακο.
Οι εχθρότητες μεταξύ Συρίας και Τουρκίας αντικαταστάθηκαν από σχέσεις καλής γειτονίας τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο της πολιτικής της Άγκυρας μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες, αλλά οι διαδηλώσεις και οι εξεγέρσεις που έγιναν στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή άλλαξαν τη στάση της Τουρκίας απέναντι σε αυτές τις χώρες.
Η Άγκυρα, πάντως, έχει δείξει μίαν αντίδραση πέραν του κανονικού προς το καθεστώς της Δαμασκού. Γιατί; Γιατί η τουρκική κυβέρνηση προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή από τα εσωτερικά προβλήματα. Καλύτερα θα ήταν, βέβαια, η Τουρκία να προσανατολιστεί προς δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, που θα αμβλύνουν την εσωτερική ένταση, αλλά το τελευταίο είναι πιο δύσκολο από τις «κορώνες».
Η «Αραβική Άνοιξη», η Λιβύη, η Συρία, η Ρωσία και τα νερά της Μεσογείου ήταν τα τεστ που έπρεπε να περάσει ο Ταγίπ Ερντογάν για να δείξει και στην πράξη την περιφερειακή ισχύ που διατυμπάνιζε ότι διαθέτει.Η Άγκυρα ασκεί μια πιο σκληροπυρηνική πολιτική στη γειτονική της Συρία και το καθεστώς Άσαντ, γιατί αποσκοπεί στο να τραβήξει την προσοχή από τα τρέχοντα εσωτερικά προβλήματα
Η ώρα των εξετάσεων ήγγικεν και ο στράκα-στρούκας έφτασε!
Από τη στιγμή που ξεκίνησε η «Αραβική Άνοιξη» άρχισαν και τα προβλήματα της Τουρκίας, τουλάχιστον τα εξωτερικά. Γιατί την ίδια ώρα άρχιζαν και οι δοκιμασίες για την πολιτική της Άγκυρας περί μηδενικών προβλημάτων. Η «Αραβική Άνοιξη», η Λιβύη, η Συρία, η Ρωσία και τα νερά της Μεσογείου ήταν τα τεστ που έπρεπε να περάσει ο μέχρι πρότινος «στρακαστρούκας» Ερντογάν, για να δείξει και στην πράξη την περιφερειακή ισχύ που διατυμπάνιζε ότι διαθέτει.
Δεν κράτησε όμως... πισινή, κι εδώ και κάποιους μήνες η Άγκυρα έχει υψώσει τόσο πολύ τους τόνους και ακολουθεί μία σκληροπυρηνική πολιτική σε όλα τα επίπεδα (στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, το Ισραήλ, την Κύπρο, τη Ρωσία και τελευταία στη Συρία), σε σημείο μάλιστα που πολλοί να αναρρωτιούνται «μα καλά, τι έχει πάθει ο Ερντογάν; Γιατί τόσο ‘ντάκα-ντούκα’ πια»;
Μία εξήγηση που έχει γραφτεί επανειλημμένως είναι ότι η «Αραβική Άνοιξη» τίναξε την εξωτερική πολιτική των Ερντογάν-Νταβούτογλου στον αέρα, ενώ η Μεσόγειος την κατέστησε αντί για περιφερειακή, περιθωριακή δύναμη, με αποτέλεσμα τώρα να προσπαθεί ο Ερντογάν να περισώσει ό,τι έχει απομείνει από το κύρος της Τουρκίας και όλων αυτών που διακήρυσσε.
H άλλη και νεότερη πλέον εξήγηση είναι η κλασική, αλλά μη εξαιρετέα ποτέ στην περίπτωση της Τουρκίας: Πολιτική ‘ντάκα-ντούκα’ για εσωτερική κατανάλωση!
Πρόβλημα μέσα, φωνές έξω
Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από το δημοψήφισμα της 12ης Σεπτεμβρίου, όπου το 58% των ψηφοφόρων ενέκριναν την αλλαγή του τουρκικού συντάγματος. Από τότε οι αλλαγές, που αποτελούνται από 26 άρθρα, ακόμη δεν έχουν ψηφιστεί σε εφαρμογή, εκτός από ένα μόνο νόμο για την αναδιοργάνωση του δικαστικού συστήματος της Τουρκίας. Αν ανακινήσει πάλι την ατζέντα «συνταγματική αναθεώρηση», θα πρέπει να βρει ποιος θα τον στηρίξει στη Βουλή όταν θα έρθουν τα άρθρα προς ψήφιση και πώς θα γίνουν τα παζάρια. Παλούκι, για την κυβέρνηση.
Την ίδια ώρα, το αυτονομιστικό κίνημα ΡΚΚ έχει αυξήσει τις επιθέσεις του κατά τουρκικών στόχων, τελευταία μάλιστα και κατά αθώων πολιτών, και το περίφημο «Κουρδικό Άνοιγμα» έχει πάει περίπατο... Η τουρκική κυβέρνηση γι' άλλη μια φορά εστίασε σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, αδιαφορώντας στο να προβεί σε «ειρηνικά» βήματα, όπως την αλλαγή του αντι-τρομοκρατικού νόμου, που θα οδηγούσε σε άμβλυνση της κουρδικής βίας.
Λόγω των ζητημάτων λοιπόν στο Κουρδικό και το νέο σύνταγμα, αναγκαστικά η κυβέρνηση τα έχει βάλει στο περιθώριο για λίγο ή τουλάχιστον αυτό που προσπαθεί είναι να γίνονται μεν διεργασίες που δεν κάνουν θόρυβο δε. «Ας χτυπήσουμε τα όργανα σε άλλα ζητήματα, συνήθως εξωτερικά που ανυψώνουν και το εθνικό αίσθημα, ώστε να στρέψουμε την προσοχή των ΜΜΕ αλλού». Έτσι κάπως διαμορφώνεται η πολιτική του ΑΚΡ το τελευταίο διάστημα. Για παράδειγμα, οι μυστικές συναντήσεις της κυβέρνησης με το ΡΚΚ ή οι προετοιμασίες των αλλαγών του συντάγματος χωρίς πολεμική και δημόσια συζήτηση, πράγματι δεν έχουν λάβει την αναμενόμενη διάσταση που περιμέναμε. Το ενδιαφέρον της τουρκικής κοινής γνώμης έχει στραφεί προς τα έξω για να «κρυφτούν» οι εσωτερικοί «ογκόλιθοι».
Χαρτί Ισραήλ-Κύπρου
Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ άρχων της Άγκυρας, ή «σουλτάνος» καλύτερα, χρησιμοποίσε το χαρτί του Ισραήλ με κάθε τρόπο. Δεν ήταν ανάγκη να μπει σε καμία αντιπαράθεση απευθείας με την Κύπρο, γιατί δεν χρειάστηκε άλλωστε. Οποιοδήποτε ζήτημα έχει έναν εβραϊκό σύνδεσμο, αυτόματα ο αντίπαλος αποκτά ισχύ και αξία.
Προτίμησε να στραφεί κατά της Κύπρου μέσω Ισραήλ και φυσικά ο πιο εύκολος τρόπος ήταν να υπογράψει μία συμφωνία «υφαλοκρηπίδας» με το ψευδοκράτος, να παραγγείλει ένα ερευνητικό πλοίο από τη Νορβηγία -καθώς η Τουρκία δεν διέθετε- και να δώσει εντολή για έρευνες στα βόρεια του νησιού.
Έτσι, ανεβάζοντας τους τόνους και βγάζοντας για... τσάρκα το «Πίρι Ρέις», έκανε την κοινή γνώμη της Τουρκίας να αναρωτιέται «πάμε για πόλεμο;» και δώσ' του να ρωτούνται οι δημοσιογράφοι και να γίνεται συζήτηση γύρω από τον «πόλεμο». Άλλα προβλήματα δεν υπήρχαν στην κοινή γνώμη.
Επιλέγει τώρα το χαρτί της Συρίας
ΜΕΤΑ το χαρτί της Κύπρου και του Ισραήλ, προκειμένου να κατεβάσει τα «ντάκα-ντούκα» στη Μεσόγειο, αφού δεν μπορούσε να κατεβάσει το στόλο, ο «στρακαστρούκας» επιλέγει τώρα το χαρτί της Συρίας, που επίσης απασχολεί τη διεθνή κοινή γνώμη και άρα μπορεί να στρέψει και πάλι αλλού την προσοχή.
Η Άγκυρα ασκεί μια πιο σκληροπυρηνική πολιτική στη γειτονική της Συρία και το καθεστώς Άσαντ, γιατί αποσκοπεί στο να τραβήξει την προσοχή από τα τρέχοντα εσωτερικά προβλήματα.
Το εμπάργκο όπλων που επέβαλε η Τουρκία κατά της Συρίας πρόσφατα αποσκοπούσε σε δύο στόχους. Καλούς και διεθνώς και για την ίδια. Πρώτον, σταμάτησε η μεταφορά όπλων στο καθεστώς Άσαντ, του οποίου οι δυνάμεις ασφαλείας χτυπούν αλύπητα τους ίδιους τους πολίτες και δεύτερον σταμάτησε να φτάνουν τα όπλα στα χέρια του ΡΚΚ στη Συρία.
Η ανακοίνωση από τον τουρκικό στρατό εξάλλου, ότι θα διεξάγει στρατιωτική άσκηση νότια της Αντιόχειας, που συνορεύει με τη Συρία, αποτέλεσε το έναυσμα μίας ξεκάθαρης προειδοποίησης προς το καθεστώς Άσαντ. Οι ασκήσεις ξεκίνησαν την ώρα που η Άγκυρα ανακοίνωνε ότι θα επιβάλει κυρώσεις στη Συρία και τον πρόεδρό της. Η Αντιόχεια φιλοξενεί περίπου 7.500 χιλιάδες Σύρους μετανάστες.
Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν καταδικάζει σθεναρά την άσκηση βίας του Άσαντ κατά του ίδιού του λαού, καλώντας τον να τελειώσει το αιματοκύλισμα και να κάνει μεταρρυθμίσεις. Επίσης, ο Τούρκος πρωθυπουργός ανακοίνωσε επιπλέον κυρώσεις κατά της Συρίας στο ταξίδι του στους καταυλισμούς αυτό το σαββατοκύριακο.
Οι εχθρότητες μεταξύ Συρίας και Τουρκίας αντικαταστάθηκαν από σχέσεις καλής γειτονίας τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο της πολιτικής της Άγκυρας μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες, αλλά οι διαδηλώσεις και οι εξεγέρσεις που έγιναν στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή άλλαξαν τη στάση της Τουρκίας απέναντι σε αυτές τις χώρες.
Η Άγκυρα, πάντως, έχει δείξει μίαν αντίδραση πέραν του κανονικού προς το καθεστώς της Δαμασκού. Γιατί; Γιατί η τουρκική κυβέρνηση προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή από τα εσωτερικά προβλήματα. Καλύτερα θα ήταν, βέβαια, η Τουρκία να προσανατολιστεί προς δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, που θα αμβλύνουν την εσωτερική ένταση, αλλά το τελευταίο είναι πιο δύσκολο από τις «κορώνες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.