Το κούρεμα ως μέσο διάλυσης της Ευρωφούσκας

του Β. Ασβεστόπουλου
Ανάλυση κατάστασης

Το κούρεμα ως μέσο διάλυσης της Ευρωφούσκας
Ανάλυση κατάστασης
Στις αναλύσεις για τα προβλήματα της Ευρωζώνης κάνουμε ένα σημαντικό σφάλμα. Βλέπουμε την ρίζα του κακού στο χρέος της Ελλάδας, στο έλλειμμά της και στην φημιζόμενη κακοδιαχείριση. Πανευρωπαϊκά έχουμε χωριστεί σε στρατόπεδα, όπου η μία πλευρά αρνείται να δεχτεί την όποια κουβέντα της άλλης.
Ο δημοσιογραφικός κόσμος γεμίζει αράδες και τηλεοπτικό χρόνο με μακροσκελείς αναλύσεις που στο τέλος τους ούτε ο πιο ευφυής νους δεν βλέπει το δέντρο μέσα στο δάσος (και ο πιο ευφυής νους χάνεται ανάμεσα στο δέντρο και στο δάσος). Στις μέρες που έρχονται αναμένεται να αποφασιστεί «κούρεμα» στην αξία ορισμένων Ελληνικών χρεογράφων. Το εν λόγω κούρεμα, όμως, δεν θα μειώσει τόσο το χρέος της χώρας, αλλά θα οδηγήσει, μέσω της καταστροφής του ασφαλιστικού και τραπεζικού συστήματος, σε περαιτέρω μείωση μισθών, συντάξεων αλλά και φορολογήσιμων τραπεζικών κερδών. Οι πρώτες αναλύσεις αποδεικνύουν ότι ένα κούρεμα της ονομαστικής τάξης του 50 % φέρει μια πρόσκαιρη μείωση στο χρέος της χώρας κατά 25 με 30 δισεκατομμύρια Ευρώ. Ενώ καμία μελέτη δεν μπορεί να συλλάβει τόσο την επίδραση στην ύφεση όσο και την έκταση χαμένων πόρων για την χώρα.
Το θέμα και το θέαμα αλλάζει αν κάνουμε την υπέρβαση. Ας δεχτούμε εν πρώτοις την διάγνωση των επικριτών της Ελλάδας. Η κυρία Δρ. Άνγκελα Μέρκελ λέει «η Ελλάδα ζει πάνω από τις δυνάμεις της», προσθέτει επίσης ότι «ο Έλληνας εργαζόμενος είναι ακριβώς σε σχέση με την παραγωγικότητά του». Όσο και να πονάει, είναι ολόσωστες αυτές οι διαπιστώσεις. Όντως, τόσο το Ελληνικό Δημόσιο όσο και οι Έλληνες πολίτες ξοδεύουν παραπάνω (καλύτερα: περισσότερα χρήματα) χρήμα από ό,τι λαμβάνουν για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους. Αφού ως εδώ συμφωνούμε όλοι, θα πρέπει αντί να εξάγουμε αμέσως το εύκολο συμπέρασμα να ρωτήσουμε, cui bono?
Το Ελληνικό Δημόσιο δεν είναι μόνο αποδέκτης φόρων αλλά ταυτόχρονα και ένας από τους πιο μεγάλος καταναλωτές της χώρας. Αγοράζει για την διασφάλιση των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. οπλικά συστήματα. Πληρώνει μέσω των ασφαλιστικών φορέων του ιατροφαρμακευτικά προϊόντα. Και πέραν αυτών προμηθεύεται και άλλα αγαθά όπως χαρτιά και μελάνια για την εκτύπωση βιβλίων ή για τα φορολογικά του ραβασάκια. Έτσι είναι στο ίδιο καράβι με τον Έλληνα φορολογούμενο που, σε αντίθεση με τον Γερμανό, Βούλγαρο, Γάλλο, Βέλγο ή Ολλανδό συνευρωπαίο του, πληρώνει υψηλότερες τιμές για πάσης φύσης προϊόντα ή υπηρεσίες. Ο φορολογούμενος, που ζει με σχετικά χαμηλές αμοιβές εργασίας, πληρώνει ή χρεώνεται διπλά, μια για την οικιακή του χρήση και μια μέσω του φόρου για τα έξοδα της κεντρικής κυβέρνησης. Επειδή πρόκειται κατά κύριο λόγο για είδη πρώτης ανάγκης, δεν του δίνεται καν η επιλογή να πιέσει τις κερδοσκοπικές τιμές με μια άρνηση αγοράς. Για αυτό τον απλό λόγο παρατηρούμε στην χώρα το φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού. Ταυτόχρονα δε, δυναμώνει η οικονομία των κρατών που παράγουν τα αγαθά ή αυτών που φυγαδεύουν το όποιο χρήμα απέμεινε στην Ελλάδα.
Το γεγονός ότι μ’ αυτά τα δεδομένα αντιδρούν οι κακοφημισμένες (λίγο αδόκιμη λέξη) αγορές δεν εκπλήσσει καθόλου. Θα πρέπει, είτε μας αρέσει είτε όχι, να αλλάξουμε την στάση μας προς το διεθνές τραπεζικό και κερδοσκοπικό σύστημα. Ζώντας με όρους καπιταλιστικής οικονομίας (καλύτερα: στα πλαίσια μιας καπιταλιστικής οικονομίας) υπάρχει ένας σημαντικός ρόλος για (όλους) αυτούς. Είναι ο ίδιος ρόλος που χάρισε η φύση στον γύπα και στις ύαινες. Η σπέκουλα ορθά δείχνει την αδυναμία ενός μοντέλου. Δίνει πληροφορίες που απλά πρέπει να διαβαστούν. Και αφού επιμένει το διεθνές σύστημα στοιχημάτων να πιέζει τόσο την Ελλάδα όσο και τις λοιπές «προβληματικές» χώρες όπως Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία αλλά πλέον και Γαλλία μετατρέπεται μέσα στον οικονομικό πόλεμο που ζούμε το κατάπτυστο PIIGS στο συμπαθητικό GIFPIS – give peace! Μήνυμα και παράκληση ειρήνης από τις ίδιες τις υπερθερμαινόμενες αγορές, που τείνουν να καταστραφούν και αυτές μαζί με το θήραμα - θύμα τους.
Φυσικά πρέπει να παραδεχτούμε ότι η Ελλάδα είναι στο επίκεντρο της κρίσης επειδή απόλαυσε τις υπηρεσίες αποτυχημένων κυβερνήσεων. Για αυτό και μας παίρνει πρώτους η μπάλα. Αλλά είναι λάθος να ομφαλοσκοπούμε με εσωστρέφεια στο πολιτικό μας σύστημα όταν το ίδιο με εμάς πρόβλημα καλύτερα: ανακύπτει και σ’ άλλα κράτη. Η οικονομική ίωση του Ευρώ έχει συστημική αιτία.

Τρόποι εξόδου από την κρίση
Η συνταγή της Τρόικας με την αύξηση φόρων σε συνδυασμό με την αλόγιστη μείωση μισθών στην Ελλάδα υποτίθεται ότι θα έφερνε την χώρα στην οικονομική κατάσταση της Βουλγαρίας, των Σκοπίων ή της Τουρκίας. Πόσο μάταιο είναι αυτό, το δείχνουν μελέτες Αγγλικών Πανεπιστήμιων που χρηματοδοτήθηκαν από την ίδια την ΕΕ. Σαφώς και έγινε αποδεκτό από τους ειδικούς ότι η ευημερία και η ανάπτυξη της Βουλγαρίας θα παύσει από την στιγμή που θα μπει φθηνότερο κράτος, πχ αυτό των Σκοπίων, μέσα στην ΕΕ. Γιατί αυτό βολεύει τις πολυεθνικές. Για παράδειγμα είναι γνωστή η Οδύσσεια της εταιρίας Nokia, που ταξιδεύει ανά τον κόσμο εισπράττοντας επιδοτήσεις και αναζητώντας κάθε φορά ακόμη πιο φθηνά εργατικά χέρια. Μήπως η πρακτική τέτοιων εταιριών και όχι αυτή των «αγορών» είναι η πραγματική καιροσκοπική κερδοσκοπία;
Πώς εξηγείται ότι οι 96 μεγαλύτερες αλυσίδες σουπερμάρκετ στην Ελλάδα δηλώνουν μόνο 122 εκατομμύρια Ευρώ κέρδος σε κύκλο εργασιών 10,3 δισεκατομμύρια Ευρώ; Ποιος νοήμων νους πιστεύει ότι οι κατά κύριο λόγο αλυσίδες ξένων συμφερόντων κερδίζουν στην χώρα μόνο 1,1 % επί του κύκλου εργασιών, όταν μάλιστα πουλάνε σε τιμές που είναι ως και 80 % αυξημένες ως προς την χώρα έδρας τους; Δηλαδή μας λένε, ότι το Lidl Γερμανίας είναι στη χώρα του φιλανθρωπικό ίδρυμα; Μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει. Τα υπερκέρδη φορολογούνται από τις αλυσίδες εκεί ακριβώς όπου τους συμφέρει και όχι στην χώρα όπου επιτυγχάνονται. Πως αλλιώς εξηγείται ότι ο όμιλος Lidl δηλώνει ότι για το οικονομικό έτος 2009/2010 (https://www.ebundesanzeiger.de/ebanzwww/wexsservlet?session.sessionid=e5e930a68f6f9d4e5babc8b6060d3e91&page.navid=detailsearchlisttodetailsearchdetail&fts_search_list.selected=4f4841c33f76003b&fts_search_list.destHistoryId=98550) προ φόρων αλλά μετά αφαίρεσης όλων των λοιπών εξόδων, επενδύσεων, απογραφών και χρεολυσίων στα 31,4 δισεκατομμύρια Ευρώ 952 εκατομμύρια Ευρώ κέρδος; Σημειώνεται ότι τα 31,4 δισεκατομμύρια κόστισαν μόλις 1,8 δισεκατομμύρια Ευρώ σε μισθούς και αμοιβές. Αξιοσημείωτο είναι ότι στην γενική εικόνα ύφεσης που περιγράφει ο όμιλος υπάρχει μνημεία για το γεγονός ότι στην χρεοκοπημένη Ελλάδα παρουσιάζεται μια από τις τρεις χαμηλότερες μειώσεις κερδοφορίας για τον όμιλο. Μάλιστα διαπιστώνεται ότι η μείωση κύκλου εργασιών στην Ελλάδα είναι μικρότερη από το ήμισυ του Ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά για το κούρεμα και τις επιπτώσεις του; Σαφώς και θα οδηγηθεί η χώρα στην απώλεια του ελέγχου του τραπεζικού συστήματος, σαφέστατα θα εισχωρήσουν και άλλες πολυεθνικές εταιρίες στην αγορά απορροφώντας τις όποιες εναπομείνασες μικρομεσαίες εν Ελλάδι φορολογούμενες εταιρίες όπως μάλιστα προβλέπει ως επιθυμητό στόχο η εγκύκλιος του ΥπΟικ για το μεσοπρόθεσμο (Αύγουστος 2011 με υπογραφή Ε. Βενιζέλου). Το ίδιο έχει γίνει ήδη με τον τουρισμό, τα μεγάλα δημόσια έργα και την διαχείριση λιμανιών και αερολιμένων.
Πέρα από τον εργατικό μεσαίωνα θα ζήσουμε και μια φορολογική ερήμωση, όπως αυτό παρατηρείται ήδη από την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα το 1981. Άρα και με 150 % κούρεμα δεν υπάρχει γιατριά όσο και αν συμπιέσουμε το επίπεδο ζωής των Ελλήνων. Αυτό συνάγεται πολύ απλά από την έλλειψη τελωνειακών αντισταθμικών μέτρων στην παγκοσμιοποίηση. Επίσης μας λείπει η ευχέρεια του δικού μας νομίσματος. Ορθά τιμωρείται αυτή η επιλογή από τις αγορές.
Επειδή όμως είμαστε αναγκασμένοι να ακολουθήσουμε τουλάχιστον προς το παρών τον ρυθμό της Ε.Ε. και επειδή δεν είμαστε το μόνο κράτος μέλος που αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα θα πρέπει να αναζητήσουμε την λύση στην οικονομικά κυρίαρχη χώρα, την Γερμανία. Παραδόξως, η χώρα αυτή, ενώ κηρύσσει σε εμάς την πλήρη απελευθέρωση, εξασφαλίζει για τον εαυτό της το αντίθετο. Το πράττει φυσικά στον μοναδικό τομέα όπου δεν έχει το πλεονέκτημα της ανταγωνιστικότητας.
Πάσης φύσης καλλιτεχνική δράση (κάτι που συμπεριλαμβάνει με την Γερμανική νομοθεσία επίσης τους δημοσιογράφους, συγγραφείς αλλά και τους τεχνικούς αρθρογράφους) που δημοσιεύεται ή εκτελείται με τον νόμο στην Γερμανία φορολογείται και κατά 100 % εκεί. Μάλιστα μετά από σχετική Ευρωπαϊκή δικαστική απόφαση αφαιρούνται μόνο τα πραγματικά έξοδα του «καλλιτέχνη» και όχι τυχόν τρίτες επιβαρύνσεις, όπως τόκοι δανείων ή επενδύσεις (http://www.cox-steuerberatung.de/index_kuenstl_006.htm). Επίσης δεν υφίσταται καμία πρόβλεψη για κλιμακωτή φορολόγηση.
Εάν και εφόσον μεταφερθεί αυτό το, βάσει της αποφάσεως του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου, καθ’ όλα συμβατό με όλες τις κοινοτικές οδηγίες φορολογικό σύστημα σ’ όλους τους ενδοκοινοτικούς τομείς οικονομικής δραστηριότητας, τότε δεν απαιτείται μήδε κούρεμα, ούτε Ευρωομόλογο, ούτε η εβδομαδιαία αναγγελία νέων μέτρων και φυσικά ούτε κατοχική εποπτεία. Πολύ απλά επειδή η επίτευξη των πραγματικών υπερκερδών θα φορολογείται στην χώρα μέλος που αυτά επιτυγχάνονται λόγω της υπερτιμολογήσεως.

Αν εφαρμοστεί με την ίδια λογική και στο τραπεζικό σύστημα, αν δηλαδή φορολογείται στην πηγή ο καταθέτης με βάση την χώρα προέλευσής του, τότε θα εκλείψει και το ταξίδι των μαύρων Ευρώ εντός Ευρώπης. Κάτι τέτοιο ετοιμάζει η Γερμανία ακόμη και σε σχέση με τις Γερμανικές καταθέσεις στην Ελβετία.
Ας μη συζητάμε σε αμέτρητες συνόδους, αλλά, νεοελληνιστί, do it like the Germans.