Παράπονα

Ακούω τους συμπολίτες μας παράπονα να κάνουν 

για το οικτρό κατάντημα της δόλιας μας πατρίδας,

όμως όπως κατάλαβα, χωρίς στον νου να βάνουν,

τί φταίει για το μαύρισμα, ετούτης της σελίδας.

Παραπονιούνται δηλαδή για την λειψή παιδεία, 

που είναι  σ΄όλους τους τομείς ελαττωματική, 

χωρίς να βάζουν στο μυαλό, ότι η παροδία,

που θέλουν να σερβίρουνε, έχει μια λογική.

Γιατί, πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα να προκόψει

και επιστήμονες να βγουν άξιοι κι΄ικανοί,

αφού όλες τις προοπτικές τις έχουν πετσοκόψει

και αν υπάρχει ένας σωστός, τον βάζουν στο σκαμνί;

Αφού όλοι οι ιθύνοντες, τα ιερά μας φτύνουν,

που οι πρόγονοί μας το αίμα τους το έχυσαν γι΄αυτά, 

ενώ με πάθος γλύφουνε, εκείνα που τους δίνουν, 

Ασιάτες και Αφρικανοί να προσκυνούν πιστά.

Κι΄ από την άλλη την μεριά, τις εισφορές και φόρους,

φουσκώνουνε συνέχεια σαν φούσκα μαγική,

ίσως γιατί νομίζουνε πως έχουνε μαστόρους,

που όλα τα χειρίζονται με άριστη τεχνική.

Όμως μην ξεγελιώμαστε, θα σπάσει το μπαλόνι

έτσι που το φουσκώνουνε χωρίς  έννοια καμμιά

και τότε, ό,τι κι΄αν κάνουνε, τίποτα δεν τους σώνει,

από την δίκαια οργή του δύστυχου ραγιά.

Γιατί τί περιμένετε από υπουργό παιδείας,

που ότι είναι Ελληνικό, το φτύνει με οργή ΄

κι΄αφού μόνο το λύκειο τέλειωσε μετά βίας,

κάνει τον επιστήμονα, πριν από την φυγή;

Ή ποια είναι η γνώμη σας για υπουργό εργασίας,

που ούτε ένα ένσημο δεν κόλλησε ποτέ,

ενώ θέλει οι εργαζόμενοι, για τέλος εργασίας,  

να έχουνε με ένσημα γεμάτο το καρνέ;  

Γ. Ρ. ο Αμοργιανός