Αν εθελούσια δεν γονατίσεις, ούτε νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν.Οσοι γονάτισαν την σκλαβιά είχαν για καμάρι.
«Ωστόσο εγώ θα επιμένω να λέω την ελευθερία ελευθερία το φόνο φόνο την ενοχή ενοχή με πείσμα τρελού που σκαλίζει στον τοίχο τ' όνομά του με τα νύχια»
Στα πρόσωπα εκείνων που ζούν στον Ηλιο,Το βλέμμα δεν θα σκοτεινιάσει, η Ματιά δεν θα λυγίσει,Δεν σηκώθηκε το κεφάλι στο Ξάγνατο για να ξαναμπεί στο Ντορβά.
"26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1826. ΕΦΘΑΣΕ ΤΟ ΘΛΙΒΕΡΟ ΜΑΝΤΑΤΟ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ. ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΤΟ ΑΡΓΟΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΠΙΑΔΑ. ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΣ (ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ)ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΒΗΜΑ ΚΑΙ ΛΕΕΙ: "αδέλφια,εάν βάλουμε τα μαύρα και οκνέψουμε θα πάρουμε το ανάθεμα... Ν'αποφασίσουμε μιά κυβέρνηση και μιά επιτροπή για τα εξωτερικά,που να δίνει λόγο στην κυβέρνηση και στο λαό.Καί μείς οι άλλοι να σκορπίσουμε στις επαρχίες και να πιάσουμε όλοι τ'ά ρ μ α τ α,όπως στην αρχή του αγώνα". {ΤΑ ΤΣΑΚΑΛΙΑ ΕΙΧΑΝ ΣΤΕΙΛΕΙ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΑΛΒΑΝΟ ΙΜΠΡΑΗΜ ΝΑ ΚΑΤΑΠΝΙΞΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821...}
"ΕΙΔΙΚΩΤΕΡΑ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ,ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΕΝΑΣ ΝΕΩΤΕΡΟΣ ΑΓΓΛΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ,Ο ΚΡΙΣ ΓΟΥΝΤΧΑΟΥΖ,ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ,ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΙΔΑΝ ΣΑΝ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΜΕ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ ΤΗΝ ΕΙΔΑΝ ΠΑΝΤΑ,ΩΣ ΜΙΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ,ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΚΑΤ'ΑΡΧΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ,ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΑΓΓΛΙΚΟΥ ΙΜΠΕΡΙΟΥΜ.ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΒΥΡΩΝΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΓΓΛΟΥΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΕΙΔΑΝ ΩΣ ΑΞΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ,ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ..." ΑΡΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΟΓΟΙ,ΤΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ,ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΩΝ...? "ΑΜΑ ΕΧΕΙΣ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ,ΤΙ ΤΟΥΣ ΘΕΛΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ?". ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ "ΚΩΛΕΤΤΗΔΕΣ"ΚΑΙ ΟΙ "ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΙ",ΠΟΥ ΕΡΓΑΣΘΗΚΑΝ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΩΦΦΕΛΕΙ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ,ΤΟΥΣ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΥΣ ΠΟΥ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥΣ,ΚΑΙ ΟΧΙ Ο,ΤΙ ΩΦΕΛΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ.... "ΤΟ ΤΟΥ ΚΡΕΙΤΤΟΝΟΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝ" Ιστορικός ΝΙΚΟΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ. ΦΙΛΟΠΟΙΜΗΝ
«Βάρος μου τό ’χω στη’ καρδιά» (Όσ’ ανερμάτιστα τα λόγια -των εικόνων- βγαίνουν έτσι -κι’ αδούλευτα- στα λέω…) -:- - Δε’ θέλω, για’ δε ν ημπορώ, τα ίδια να τους κάνω, να ψάχνει’ η μάνα το παιδί, π’ «αδίκως» θα ξεκάνω… - Θέλω ξεμπρόστιασμα ψευδών, αχρείων κι’ ανεντίμων, να τους δικάσω σα’ λαός, ενώπιον «μαρτύρων»… - Όχι προδότες των αρχώ’, όχι τω ν πουλημένω’, μα τω’ ψυχώ’ που δε μπορούν, ν’ αναπαυθούν θλιμμένω’… - Στο σπίτι μου γιατί μωρέ, νά ’χω ψηλά τα χέρια, που μ’ ίδρωτα και μάχητα, τίμια έχω χτίσει, στο ν τόπο α που μού ’δωκαν, προγόνοι κουρασμένοι, που πήραν το κι’ αυτοί δικό, από γενιών σωσμένοι, από τα βάθια του καιρού, που δε’ μετρά σε έτη, μα με τσ’ αιώνες και χιλιές, πλια ’στορικές προσέτι… Τ’ όπλο σου καταπρόσωπα, τί σού ’πε να μου βάλεις, δυό σε βαριά ν ατίμωση, στο γόνυ μου και τσ’ άλλης… κι’ ήκαμες ράσο του παπά, να γένει ρούχο μάχης… αντί να ξομολόγαγε, π’ αμάρτησα ως νά ’χεις… Χριστό γιατί μου ν τό ’ριξες, στο χώμα που πατείς το, λες κι’ είχα κάμει προσβολή, σε γι’ ιερά δικά σου… - Νά ’χω κορμιά μας άψυχα, τάφο να μου γυρεύουν, στα όνειρα και στσ’ έγνοιες μου, ποτέ μη ξαποστάζω, αφού δε ν τά ’χω ’βρεί ποτέ και πρέπει να τους ψάλλω, όσα λειψά χρωστούμε ντως, που δίκαια ζητούνε… Όλα σας τα καμώματα, που πράξατε με βία, αρνείστε τα χωρίς φειδώ, δίχως και μια ν αιτία… -:- Τσι μάνες να ζητούνε μου, όχι περίσσιο πράμμα, μα να μοιρολογήσουνε, το γιό νεκρό σε μνήμα, τη’ κόρη α που βιάσατε, να τη’ παρηγορήσουν, μήπως και λίγο τσι πληγές, π’ έχουνε να ραΐσουν, να μη ποθαίνουν ζωντανές, να πάρουν μια ν ανάσα, να ξεπεράσουν τη’ βρωμιά, που ρίξατε στο φως τους, που «διάολος» σας ήδωκε, χώρο και χρόνο’ αντάμα, να κάψετε, να διώξετε, να σπείρετε στο κλάημα, χωρίς αιτία κι’ αφορμή, μ’ ουσίας δίχως λόγο, να σακατέψετε με μιας, όλης της θείας πλάσης… Νά ’χωμε ν άταφους νεκρούς, ίδια μ’ αγνοουμένους… να μη κατέχωμε το πού, μηδέ φυλακισμένων στα κάτεργά σας τα βουβά, στα ψεύδη του θανάτου, από Ελλάδας και από ’δά… κι’ από μακρά ’ρχομένους… -:- Θέλω το να δικάσω σας, θέλω το να τ’ ακούστε… κι’ ύστερα θέλω πολεμά, το αίμα τους να πάρω… κι’ ας δώσω το δικό μου δυό… και τρεις ’θελα το δώσω, μήπως μπορέσω να τους ’δώ, όταν θα τσ’ ανταμώσω… - Μα να τους ’πώ πως μπόρεσα, στ’ αργά να δικαιώσω, αυτό που το προσπάθησαν, πιότερα πολλά τόσο… έστω κι’ αν δε’ κατάφεραν, να φτάσουνε στο τέλος, εκείνο που ποθούσανε… κι’ ήθελαν να το κάμουν… - Δε ν έχω έγνοια τση ζωής, δεν έχω εύνοια λήθης, έχω το να ξεπληρωθεί, το αίμα ντως, για νά ’μαι όρθιος πια περήφανος, που βάλθηκα στη μάχη, να μη ν αφήκω τση ντροπής, καμιά γωνιάς του τόπου… Ν’ αγωνιστούμε που μπορούν, να πολεμήσω πάλι, να πάρουμε τα ύστερα… κι’ ας ε χαθούμε κι’ άλλοι… - Τότες θα ν είμαι’ αζωντανός κι’ αζωντανός θα μένω…
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ). - Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.
Αν εθελούσια δεν γονατίσεις, ούτε νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν.Οσοι γονάτισαν την σκλαβιά είχαν για καμάρι.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ωστόσο εγώ θα επιμένω να λέω
την ελευθερία ελευθερία
το φόνο φόνο
την ενοχή ενοχή
με πείσμα τρελού που σκαλίζει
στον τοίχο τ' όνομά του με τα νύχια»
Στα πρόσωπα εκείνων που ζούν στον Ηλιο,Το βλέμμα δεν θα σκοτεινιάσει, η Ματιά δεν θα λυγίσει,Δεν σηκώθηκε το κεφάλι στο Ξάγνατο για να ξαναμπεί στο Ντορβά.
Λογαριάσατε Λάθος αργυροαμοιβοί, τυμβωρύχοι
"26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1826.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΦΘΑΣΕ ΤΟ ΘΛΙΒΕΡΟ ΜΑΝΤΑΤΟ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ.
ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΤΟ ΑΡΓΟΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΠΙΑΔΑ.
ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΣ (ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ)ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΒΗΜΑ ΚΑΙ ΛΕΕΙ:
"αδέλφια,εάν βάλουμε τα μαύρα και οκνέψουμε θα πάρουμε το ανάθεμα...
Ν'αποφασίσουμε μιά κυβέρνηση και μιά επιτροπή για τα εξωτερικά,που να δίνει λόγο στην κυβέρνηση και στο λαό.Καί μείς οι άλλοι να σκορπίσουμε στις επαρχίες και να πιάσουμε όλοι τ'ά ρ μ α τ α,όπως στην αρχή του αγώνα".
{ΤΑ ΤΣΑΚΑΛΙΑ ΕΙΧΑΝ ΣΤΕΙΛΕΙ ΤΟΝ
ΤΟΥΡΚΑΛΒΑΝΟ ΙΜΠΡΑΗΜ ΝΑ ΚΑΤΑΠΝΙΞΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821...}
"ΕΙΔΙΚΩΤΕΡΑ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ,ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΕΝΑΣ ΝΕΩΤΕΡΟΣ ΑΓΓΛΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ,Ο ΚΡΙΣ ΓΟΥΝΤΧΑΟΥΖ,ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ,ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΙΔΑΝ ΣΑΝ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΜΕ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ ΤΗΝ ΕΙΔΑΝ ΠΑΝΤΑ,ΩΣ ΜΙΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ,ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΚΑΤ'ΑΡΧΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ,ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΑΓΓΛΙΚΟΥ ΙΜΠΕΡΙΟΥΜ.ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΒΥΡΩΝΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΓΓΛΟΥΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΕΙΔΑΝ ΩΣ ΑΞΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ,ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ..."
ΑΡΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΟΓΟΙ,ΤΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ,ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΩΝ...?
"ΑΜΑ ΕΧΕΙΣ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ,ΤΙ ΤΟΥΣ ΘΕΛΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ?".
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ "ΚΩΛΕΤΤΗΔΕΣ"ΚΑΙ ΟΙ "ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΙ",ΠΟΥ ΕΡΓΑΣΘΗΚΑΝ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΩΦΦΕΛΕΙ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ,ΤΟΥΣ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΥΣ ΠΟΥ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥΣ,ΚΑΙ ΟΧΙ Ο,ΤΙ ΩΦΕΛΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ....
"ΤΟ ΤΟΥ ΚΡΕΙΤΤΟΝΟΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝ"
Ιστορικός ΝΙΚΟΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ.
ΦΙΛΟΠΟΙΜΗΝ
«Βάρος μου τό ’χω στη’ καρδιά»
ΑπάντησηΔιαγραφή(Όσ’ ανερμάτιστα τα λόγια -των εικόνων- βγαίνουν
έτσι -κι’ αδούλευτα- στα λέω…)
-:-
- Δε’ θέλω, για’ δε ν ημπορώ, τα ίδια να τους κάνω,
να ψάχνει’ η μάνα το παιδί, π’ «αδίκως» θα ξεκάνω…
- Θέλω ξεμπρόστιασμα ψευδών, αχρείων κι’ ανεντίμων,
να τους δικάσω σα’ λαός, ενώπιον «μαρτύρων»…
- Όχι προδότες των αρχώ’, όχι τω ν πουλημένω’,
μα τω’ ψυχώ’ που δε μπορούν, ν’ αναπαυθούν θλιμμένω’…
- Στο σπίτι μου γιατί μωρέ, νά ’χω ψηλά τα χέρια,
που μ’ ίδρωτα και μάχητα, τίμια έχω χτίσει,
στο ν τόπο α που μού ’δωκαν, προγόνοι κουρασμένοι,
που πήραν το κι’ αυτοί δικό, από γενιών σωσμένοι,
από τα βάθια του καιρού, που δε’ μετρά σε έτη,
μα με τσ’ αιώνες και χιλιές, πλια ’στορικές προσέτι…
Τ’ όπλο σου καταπρόσωπα, τί σού ’πε να μου βάλεις,
δυό σε βαριά ν ατίμωση, στο γόνυ μου και τσ’ άλλης…
κι’ ήκαμες ράσο του παπά, να γένει ρούχο μάχης…
αντί να ξομολόγαγε, π’ αμάρτησα ως νά ’χεις…
Χριστό γιατί μου ν τό ’ριξες, στο χώμα που πατείς το,
λες κι’ είχα κάμει προσβολή, σε γι’ ιερά δικά σου…
- Νά ’χω κορμιά μας άψυχα, τάφο να μου γυρεύουν,
στα όνειρα και στσ’ έγνοιες μου, ποτέ μη ξαποστάζω,
αφού δε ν τά ’χω ’βρεί ποτέ και πρέπει να τους ψάλλω,
όσα λειψά χρωστούμε ντως, που δίκαια ζητούνε…
Όλα σας τα καμώματα, που πράξατε με βία,
αρνείστε τα χωρίς φειδώ, δίχως και μια ν αιτία…
-:-
Τσι μάνες να ζητούνε μου, όχι περίσσιο πράμμα,
μα να μοιρολογήσουνε, το γιό νεκρό σε μνήμα,
τη’ κόρη α που βιάσατε, να τη’ παρηγορήσουν,
μήπως και λίγο τσι πληγές, π’ έχουνε να ραΐσουν,
να μη ποθαίνουν ζωντανές, να πάρουν μια ν ανάσα,
να ξεπεράσουν τη’ βρωμιά, που ρίξατε στο φως τους,
που «διάολος» σας ήδωκε, χώρο και χρόνο’ αντάμα,
να κάψετε, να διώξετε, να σπείρετε στο κλάημα,
χωρίς αιτία κι’ αφορμή, μ’ ουσίας δίχως λόγο,
να σακατέψετε με μιας, όλης της θείας πλάσης…
Νά ’χωμε ν άταφους νεκρούς, ίδια μ’ αγνοουμένους…
να μη κατέχωμε το πού, μηδέ φυλακισμένων
στα κάτεργά σας τα βουβά, στα ψεύδη του θανάτου,
από Ελλάδας και από ’δά… κι’ από μακρά ’ρχομένους…
-:-
Θέλω το να δικάσω σας, θέλω το να τ’ ακούστε…
κι’ ύστερα θέλω πολεμά, το αίμα τους να πάρω…
κι’ ας δώσω το δικό μου δυό… και τρεις ’θελα το δώσω,
μήπως μπορέσω να τους ’δώ, όταν θα τσ’ ανταμώσω…
- Μα να τους ’πώ πως μπόρεσα, στ’ αργά να δικαιώσω,
αυτό που το προσπάθησαν, πιότερα πολλά τόσο…
έστω κι’ αν δε’ κατάφεραν, να φτάσουνε στο τέλος,
εκείνο που ποθούσανε… κι’ ήθελαν να το κάμουν…
- Δε ν έχω έγνοια τση ζωής, δεν έχω εύνοια λήθης,
έχω το να ξεπληρωθεί, το αίμα ντως, για νά ’μαι
όρθιος πια περήφανος, που βάλθηκα στη μάχη,
να μη ν αφήκω τση ντροπής, καμιά γωνιάς του τόπου…
Ν’ αγωνιστούμε που μπορούν, να πολεμήσω πάλι,
να πάρουμε τα ύστερα… κι’ ας ε χαθούμε κι’ άλλοι…
- Τότες θα ν είμαι’ αζωντανός κι’ αζωντανός θα μένω…
ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ