Η Γερμανική κουλτούρα, μεταξύ των πιο διαφοροποιημένων στον κόσμο, θεωρεί ότι οι άνθρωποι είναι εγγενώς άνισοι και τείνει ασυνείδητα να τους χωρίσει σε κατηγορίες. Αυτή η αντίληψη που θεμελιώθηκε σε πάνω από 10 αιώνες ιστορία αγροτικών οικογενειακών δομών με άνισο χαρακτήρα, και συνεπώς βαθιά ριζωμένη στο συλλογικό ασυνείδητο, εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τις αντιδράσεις της Γερμανίας ενώπιον των προβλημάτων της ιστορίας της. Ο Προτεσταντισμός, η υποχρεωτική αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, η συντριπτική αποστροφή έναντι της διπλής υπηκοότητας, και σήμερα η συλλογική συμπεριφορά της κοινωνικής απόκτησης των δι-εθνικών παιδιών και η δολοφονία της ξένης ταυτότητάς τους, είναι παραδείγματα κοινωνικών συνεπειών της «διαφοροποίησης».
Η περιφρόνηση της Γερμανίας κατά της Ελλάδας δεν χρονολογείται από χθες, όπως το υπενθύμισαν δύο μαρτυρίες Γάλλων διανοούμενων, το ένα παρατηρήθηκε το 1999 και το άλλο τον Ιούνιο του 2011.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα παραμείνει σε πλήρες αδιέξοδο όσο αυτά τα ψυχοκοινωνικά φαινόμενα δεν απορροφηθούν σε όλη την έκταση τους και τη βαρύτητα τους.
«Για τους Δυτικογερμανούς, δεν είναι η Ανατολική Γερμανία που είναι η αιτία, αλλά οι Ανατολικογερμανοί, αυτοί οι «ξένοι που μιλούν γερμανικά». Ο δυτικός πληθυσμός είχε την πεποίθηση του Καγκελάριου ότι επρόκειτο να ξαναπαιχτεί η μεγάλη επιτυχία της ανοικοδόμησης. Αλλά οι ηθοποιοί δεν στέκονται στο ύψος τους. Αντί αληθινών εργατικών και πιστών Γερμανών, ανακύπτει μια στρατιά από γκρινιάρηδες, κλαψούρες, άπληστους, και τεμπέληδες που καταναλώνουν χωρίς να παράγουν, ξοδεύουν χωρίς να αποταμιεύσουν δεν πληρώσουν τις εισφορές τους, ένας λαός ναρκωμένος από τις επιχορηγήσεις».
«Η Ανατολική Γερμανία γίνεται ένας τέρας που καταβροχθίζει τις επιχορηγήσεις. Δισεκατομμύρια χάνονται σε μη κερδοφόρα και ανόητα έργα» υποστήριζε ο Spiegel στις 5 Αυγούστου 1996. Εκθέσεις και άρθρα επισημαίνουν ότι η παραγωγή της Ανατολής Γερμανίας καλύπτει μόνο το 60% της κατανάλωσης, έναντι του 80% στην Πορτογαλία και στην Ελλάδα, αυτές οι άθλιες λατινικές χώρες πάντα ύποπτες ότι συντηρούνται από την Ευρώπη και κατά συνέπεια από τη Γερμανία »
(Ph.Delmas, «Ο επόμενος πόλεμος με τη Γερμανία», Ed.Odile Jacob, Παρίσι, 1999)
«Όλος ο κόσμος γνωρίζει τον μύθο του τζίτζικα και του μυρμηγκιού. Αλλά η ιστορία συνεχίζεται, διότι είναι το μυρμήγκι που χρηματοδότησε τον τζιτζίκα στο παρελθόν και, επομένως κουβαλάει τα χρέη του. Οι παππούδες του μυρμηγκιού εξόντωσαν τους παππούδες του τζίτζικα και φέρνουν συνεπώς μεγάλη οικονομική και πολιτική ευθύνη. [...] Οι Γερμανοί χρωστάνε στους Έλληνες τουλάχιστον 575 δισεκατομμύρια ευρώ από τη λήξη του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Οι Γερμανοί χρωστάνε περισσότερο στην Ελλάδα από ό, τι οι Έλληνες στην Γερμανία. Και, τέλος, ζουν και οι δυο στην ίδια πολυκατοικία, και αν μια βόμβα εκρήγνυται στο διαμέρισμα του τζίτζικα, καταρρέει όλο το κτήριο. Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι δύο πράγματα κατά τη γνώμη μου πρέπει να γίνουν σεβαστά: η σύμβαση της Ελλάδας με την Ευρώπη και η σύμβαση της Γερμανίας με την Ευρώπη. [...] Οι Γερμανοί ξεχνούν το πολιτικό χρέος τους. Πρέπει να τους το υπενθυμίσουμε. Το 1945 οι νικητές του πολέμου τράβηξαν μια γραμμή για το ανθρώπινο και φυσικό κεφάλαιο που καταστράφηκε από τους Ναζί. Έκαναν την ΕΚΑΧ και τη Συνθήκη της Ρώμης. Το πολιτικό και χρηματοοικονομικό παθητικό της Γερμανίας σύμφωνα με τον απολογισμό του πόλεμου υπολογίζεται σε 16 φορές το γερμανικό ΑΕΠ, μπορούμε να το ονομάσουμε το σιωπηρό χρέος της Γερμανίας . Δεν της το απαιτούμε, σε αντάλλαγμα της ζητάμε να παίξει το ευρωπαϊκό παιχνίδι, από πολιτική και οικονομική άποψη. Σήμερα, αυτό σημαίνει να σωθεί η Ελλάδα. [...]
Στο γερμανικό υποσυνείδητο, οι Έλληνες δεν αξίζουν να ανήκουν στην ζώνη του ευρώ. Είναι ο λόγος της συντηρητικής δεξιάς που ονειρεύεται μια γερμανική ζώνη του ευρώ με την Αυστρία, Σλοβακία, Φινλανδία, Ολλανδία και… τη Γαλλία για ιστορικούς λόγους. Όμως, ένα τέτοιο σύστημα, η Γαλλία δεν το θέλει και πάνω απ 'όλα, παραβιάζει τη βασική Ευρωπαϊκή σύμβαση μετά τον πόλεμο».
Jacques Delpla, οικονομολόγος, μέλος του Συμβουλίου Οικονομικής Ανάλυσης.
Συλλογή δηλώσεων που συγκεντρώθηκαν από τους Catherine Chatignoux και Richard Hiault, Les échos, 22.6.2011
Πηγή: Le Nouvel Observateur 15.10.2011
Καλή Κυριακή σε όλους και μια παραπάνω στον Κριστιάν που μου έφτιαξε την μέρα ξεκινώντας με έναν "διαφοροποιημένο" και διακριτικό "χαιρετισμό" στους νέους αφέντες μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μια και μιλάμε γι αυτούς, δείτε πως τους στολίζει ο umerto Eco στο τελευταίο βιβλίο του:
....Όπως λ.χ. ότι παράγουν υπερβολικά περιττώματα, ζέχνουν λίπος και λαρδί, οι συμφωνίες του Μπετόβεν είναι ένα όργιο βαρβαρότητας, οι συνθέσεις του Μπάχ στερούνται αρμονίας, ο Βάγκνερ είναι πένθιμος και ατζαμής και γενικά το μόνο πνεύμα που διαθέτουν οι Γερμανοί είναι το οινόπνευμα που τους αποβλακώνει από νέους ακόμα. Ανακεφαλαιώνει το πλήρες άδειασμα των Γερμανών γράφοντας ότι «ο υπερθετικός βαθμός αυτής της χυδαιότητας είναι ότι δεν ντρέπονται που είναι Γερμανοί»
Πα πα πα πα, Κυριακή πρωϊ και αρχίσαμε τον εκκλησιασμό.....
Λέτε για το "Κοιμητήριο της Πράγας" ασφαλώς, έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά τα λέει ο Εκο, αν και λίγο φλύαρο βιβλίο. Το κομμάτι για τους γερμανούς το είδα όμως, γιατί με ενδιέφερε.
Δεν θα ήθελα να κατηγορήσω τα αισθητήρια των καλλιτεχνών τους, αφού έτσι είναι η στόφα αυτού του λαού, τι να γίνει. Ομως πιστεύω ότι ο "κάρφος" της ευρωπαικής κυριαρχίας τους, ξεκινάει από την εποχή του Καρλομάγνου με την Αγία Γερμανία κλπ. Από τότε, ψάχνουν τον... αντικαταστάτη του φαίνεται και κάθε τόσο, δοκιμάζουν μια ευκαιρία με άλλα πρόσωπα μόλις ανακύψουν οι κατάλληλες κατά το δοκούν τους, συγκυρίες.
Να δούμε όμως τώρα τι θα καταφέρουν ως το τέλος...Ελίνα
Στὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ δὲν ὑπάρχουν φιλίες, ἠθικοὶ κανόνες κ.λπ. ἀλλὰ μόνο συμφέροντα. Μέσω τοῦ εὐρὼ ἡ Γερμανία ἐπέκτεινε τὴν ἀγορά της, τώρα ποὺ κάποιοι πελάτες της δὲν πᾶνε καλά, τοὺς πετάει στὸ ποτάμι.
ΑπάντησηΔιαγραφήὍτι κονόμησε ἡ Γερμανία δὲν θὰ τὸ μοιρασθῆ μὲ τοὺς βλᾶκες καὶ ἀποτυχημένους, στὸ κάτω κάτω τῆς γραφῆς μόνοι τους μπῆκαν στὸν λάκκο τῶν λεόντων, ἂς πρόσεχαν.
Τέλος ἡ κλάψα, ἂς πάρουμε καὶ ἐμεῖς μιὰ φορὰ τὴν τύχη μας στὰ χέρια μας, ξηλώνοντας κατ΄ ἀρχὰς τὸ πολιτικό μας σύστημα.
@ Ελίνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαί το ¨Κοιμητήριο" εννοώ.
Κάπου όντως κάνει κοιλιά φλυαρίας, αλλά σε γενικές γραμμές είναι εκπληκτικό βιβλίο.
Όσο για τους Γερμανούς. Προβλέψιμοι, άρα μέτριοι.
Σε έναν πόλεμο κερδίζει όποιος δεν υποτιμάει τον αντίπαλο ακόμα και αν αυτός είναι αποδεδειγμένα ηλίθιος, προβλέψιμος , αναμενόμενος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ύπαρξη κουλτούρας και πολιτισμού του κάθε λαού επηρεάζεται από πολλά πράγματα καταστάσεις εξωγενείς παράγοντας και ενδογενείς.
Η άποψη του Eco περί Βάγκνερ, Μπετόβεν και όχι μόνο προσωπικά την βρίσκω απόλυτη παρά το γεγονός ότι όντως ο πρώτος είναι πολύ τραχύς και πεσιμιστής στο είδος της μουσικής που αναλύει και προσπαθεί να περάσει. Όμως ας μη ξεχνάμε ότι ακόμα και σήμερα ανεξάρτητα από το πόσο προβλέψιμοι και αναμενόμενοι μπορεί να είναι στο βάθος είναι ουσιαστικά σκλάβοι της κακής νοοτροπίας τους που βρίσκεται γαντζωμένη ακόμα στην άρια φυλή … έχουν το πνεύμα της συλλογικότητας στις αντιδράσεις τους ακόμα και αν μεμονωμένα αντιδρούν.
Στο τέλος θα είναι μια γροθιά και ή θα πέσουν όλοι μαζί ή θα σηκωθούν αλλά και αν πέσουν ακόμα θα είναι οι πρώτοι που θα βοηθηθούν για να σηκωθούν άρα :
Εν κατακλείδι ας πετάξουμε όλα τα υπολείμματα του 3ου Ράιχ που έχουν και ας κρατήσουμε την συλλογικότητα για να αντέξουμε γιατί για αντίδραση δεν το βλέπω ακόμα .