Η Τουρκία επανεξετάζει την συμφωνία Sykes-Picot*

του Eric Walberg – Palestine Chronicle - Al-Ahram (Αίγυπτος) 

"Pax Τurkana" αντί Sykes-Picot;
Κάιρο. Μετά την κλοτσηδόν απέλαση του Πρέσβη του Ισραήλ και έχοντας ρίξει στο καλάθι των αχρήστων την έκθεση Palmer των Ηνωμένων Εθνών, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε ότι η Τουρκία σχεδιάζει να υποβάλει το ζήτημα του ισραηλινού αποκλεισμού της Γάζας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης [ΔΔΧ]. Και δεν είναι μόνος του, αλλά με την υποστήριξη του Αραβικού Συνδέσμου, του Οργανισμού της Ισλαμικής Συνεργασίας και της Αφρικανικής Ένωσης. «Η προετοιμασία θα πάει πιθανώς μέχρι τον Οκτώβριο και μετά θα υποβάλουμε την αίτηση μας».


Η ισραηλινή άρνηση να ζητήσει «συγγνώμη» έχει ήδη αποδειχθεί ότι είναι πολύ ακριβή, και θα πάρει ακόμα έκταση όχι μόνο στις άδειες αίθουσες του ICJ, αλλά στις όχθες του ίδιου του ισραηλινού κράτους, όταν τα Τουρκικά πολεμικά πλοία θα συνοδεύσουν τους στολίσκους για να σπάσουν τον αποκλεισμό -και όταν η Τουρκία θα αρχίσει γεωτρήσεις για φυσικό αέριο σε θαλάσσιες περιοχές που ελληνική Κύπρος και το Ισραήλ διεκδικούν για τον εαυτό τους. (…)

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για την επιδείνωση των σχέσεων –ομαλών στο παρελθόν-μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας.
Πρώτον, τα δύο έθνη έχουν απομακρυνθεί από τις λαϊκές ρίζες τους. Η Τουρκίας με την επιστροφή του Ισλάμ ως κατευθυντήρια αρχή στην πολιτική υπό την ηγεσία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης [ΑΚΡ] από το 2002, και το Ισραήλ με την δυναμική άνοδο του Λικούντ, το οποίο έθεσε τέρμα το 1977 στην βασιλεία μεγάλης διάρκειας του Εργατικού Κόμματος. Η Τουρκία επιστρέφει φυσικά στον παραδοσιακό ρόλο του οθωμανικού χαλιφάτου ως κυρίαρχη περιφερειακή δύναμη, ενώ η έκδοση του σιωνιστικού Ιουδαϊσμού τερμάτισε την οποιαδήποτε προσπάθεια του εβραϊκού κράτους να κάνει ειρήνη με τους αυτόχθονες μουσουλμάνους.

Οι τόσο αδελφικές σχέσεις της Κύπρου και της Ελλάδας - των δύο εχθρών της Τουρκίας- έχουν αναθερμανθεί σημαντικά από τότε που το Ισραήλ δολοφόνησε εννέα Τούρκους πολίτες και έγινε η αιτία να έρθουν σε ρήξη οι τουρκοϊσραηλινές σχέσεις.
Ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Αβιγκντόρ Λίμπερμαν ήταν από τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο πρώτος επίσημος Ισραηλινός που επισκέφτηκε την Κύπρο. Οι αντίστοιχες ομάδες των υπουργείων Εξωτερικών έχουν τακτικές συναντήσεις από τότε, και φαίνεται καθαρά ότι το Ισραήλ εκμεταλλεύεται τη Κύπρο ως ένα ρελαί στις έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ενώ κανείς δεν έδινε προσοχή, η ελληνική Κύπρος προέβη σε γεωτρήσεις offshore . Οι εργασίες που πραγματοποιήθηκαν από τη Noble Energy προκάλεσαν τον Ερντογάν και τον Πρόεδρο Ντερβίς Έρογλου της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρος [ΤΔΒΚ], να υπογράψουν με βιασύνη μια συμφωνία την περασμένη εβδομάδα σχετικά με την υφαλοκρηπίδα, ενώ οι δύο ηγέτες παρακολούθησαν τη συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Η Άγκυρα ανακοίνωσε ότι η τουρκική εταιρεία πετρελαίου ανάθεσε σε νορβηγική εταιρία πετρελαίου και φυσικού αερίου να εγκαταστήσει τα δικά της μέσα έρευνας στην περιοχή -με συνοδεία πολεμικού πλοίου. Στη Λευκωσία, ο Τουρκοκύπριος πρωθυπουργός Irsen Kucuk ανακοίνωσε ότι «θα κάνει όλες τις απαραίτητες προσπάθειες και θα εφαρμόσει κάθε είδους δύναμη για να προστατεύσει τα δικαιώματα και τα συμφέροντά τους».

Με την ανακοίνωση του προγράμματος έρευνας, ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας Τανέρ Γιλντίζ άφησε να εννοηθεί ότι οι κίνδυνοι για την εταιρεία Νόμπελ είναι σοβαροί. «Δεν νομίζω ότι θα αναλάβουν μια τέτοια εργασία σε μια περιοχή τόσο επικίνδυνη από τεχνικής άποψης και σκοπιμότητας». Ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Μπουλέντ Αρινζ, δήλωσε από την πλευρά του ότι τα σχέδια της Τουρκίας δεν ήταν «μπλόφα». Ο Ρίτσαρντ Στόουν, του ισραηλινού λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες, περιέγραψε τις ενέργειες της Τουρκίας ως «λόγους για πόλεμο».

Η νέα συνεργασία ανάμεσα στην Ελλάδα, τη Κύπρο [την ελληνική] και το Ισραήλ είναι μια πραγματική ανησυχία για την Τουρκία, εκτός και αν οδηγήσει σε πόλεμο οπότε δημιουργεί άλλα μειονεκτήματα για τους Έλληνες, και τα ξαδέρφια τους Ελληνοκύπριους και για την Ευρωπαϊκή Ένωση [ΕΕ] στο σύνολό της. Οι γεωτρήσεις για φυσικό αέριο και πετρέλαιο θα σημάνει τον κώδωνα θανάτου στις προσπάθειες για την επανένωση του νησιού υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Η Κύπρος χωρίστηκε το 1974 μετά από πολεμική επιχείρηση που προκλήθηκε από πραξικόπημα εμπνευσμένο από την Ελλάδα. Οι ειρηνευτικές συνομιλίες υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών μεταξύ των Ελληνοκύπριων και Τουρκοκυπρίων παραμένουν μπλοκαρισμένες από την αναβίωσή τους το 2008.

Ο Νταβούτογλου προειδοποίησε τον Μπαν Κι-Μουν, Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών κατά τη συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης στη Νέα Υόρκη την περασμένη εβδομάδα, ότι το ελληνοκυπριακό σχέδιο γεωτρήσεων καταδικάζει το νησί σε μόνιμη διαίρεση. «Εάν ισχυρίζονται ότι έχουν το δικό τους χώρο όπου μπορούν να κάνουν αυτό που θέλουν, τότε σιωπηρά αποδέχονται ότι η Βόρεια Κύπρος έχει με τη σειρά της το δικό της τομέα. Αυτή είναι μια εξέλιξη προς την λύση των δύο κρατών». Σε μια τελευταία προσπάθεια, ο Πρόεδρος της ΤΔΒΚ πρότεινε στον Γενικό Γραμματέα Μπαν Κι-Μουν αυτή την εβδομάδα να υπάρξει ένα αμοιβαίο πάγωμα των γεωτρήσεων ή τουλάχιστον να αναλάβει μια κοινή επιτροπή την επίλυση της σύγκρουσης. Οι Κύπριοι ηγέτες θα έχουν μια τριμερή συνάντηση με τον Μπαν Κι-μουν στη Νέα Υόρκη στα τέλη Οκτωβρίου.

Οι ελπίδες για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ καταστράφηκαν επίσης. Αναφερόμενος στο γεγονός ότι η Κύπρος θα αναλάβει την εκ περιτροπής προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης το επόμενο καλοκαίρι, ένας άλλος αναπληρωτής πρωθυπουργός της Τουρκίας, ο Μπεσίρ Αταλάι, δήλωσε: «Εάν οι διαπραγματεύσεις [για την Κύπρο] δεν θα έχουν ολοκληρωθεί με θετικό τρόπο και αν η ΕΕ εμπιστεύεται την προεδρία της στην Νότια Κύπρο, θα παγώσουμε τις σχέσεις μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση».

Η Κύπρος αναφέρει ότι η έρευνα της για το πετρέλαιο γίνεται προς όφελος όλων των Κυπρίων, αλλά δεν αναφέρει σε αυτά τα δελτία τύπου ότι πηγαίνει χέρι-χέρι με το Ισραήλ σε αυτό το έργο. Πράγματι, το Ισραήλ αφήνει τη Κύπρο να κάνει τη βρώμικη δουλειά του, διότι μια εξέδρα μόνο ισραηλινή θα ήταν σαν να κυματίζει μια κόκκινη σημαία κάτω από τη μύτη του μουσουλμάνου ταύρου. Αυτό εξηγεί το μήνα του μέλιτος ανάμεσα στο Ισραήλ και την Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι, την νέα στρατιωτική συνεργασία τους και τη χρήση της Ελλάδας από το Ισραήλ για την παρεμπόδιση του Στολίσκου της Ελευθερίας να αποπλεύσει από τα ελληνικά λιμάνια για να πάει να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας. Ο Κύπριος Πρόεδρος Χριστόφιας κατηγόρησε την Τουρκία ότι είναι ένας «ταραχοποιός» στην περιοχή, αποφεύγοντας να αναφέρει τον Ισραηλινό ελέφαντα στο υαλοπωλείο.

Ενώ η Κύπρος και οι μεγάλες κροτίδες [πυροβόλων όπλων] του είδους του Σαρκοζί και Μέρκελ απορρίπτουν ανοικτά την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, παίζοντας βαθιά το χαρτί της δεξιότερης πτέρυγας τους, της περισσότερο αντι-μεταναστευτικής , μπορούν να ακουστούν ακόμη λογικές φωνές. Ο Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου της Ευρώπης Throbjorn Jagland δήλωσε ότι η Τουρκία είναι σημαντική για την Ευρώπη, και ότι το κάλεσμα του Ερντογάν στο Κάιρο για να συνταχθεί ένα σύνταγμα, καθώς και να εδραιωθούν λαϊκοί θεσμοί στην Αίγυπτο και τη Μέση Ανατολή ήταν «υψίστης σημασίας». Σε συνεδρίαση του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος στο Μπέρμιγχαμ στη Βρετανία, ο Υπουργός Οικονομικών της Τουρκίας, Mehmet Simsek, δήλωσε: «Η ΕΕ χρειάζεται την Τουρκία αν θέλει να παραμείνει ένας σημαντικός παράγοντας. Η Τουρκία θα βοηθήσει την ΕΕ να γίνει μια παγκόσμια οικονομική δύναμη».

Η οικονομική ανάπτυξη στην Τουρκία αυξήθηκε κατά 9% το 2010, ενώ αυτή της Ευρώπης μειώνεται. Κληθείς να περιγράψει τι είναι το ΑΚΡ, ο Simsek δήλωσε: «Σε θέματα όπως η οικογένεια, είμαστε συντηρητικοί. Για την οικονομία όσο και για τις σχέσεις με τον κόσμο, είμαστε φιλελεύθεροι. Και για την κοινωνική δικαιοσύνη και τη φτώχεια, είμαστε σοσιαλιστές».
Αλλά η κοινή γνώμη στην Τουρκία είναι εδώ και καιρό κατά της λατρείας της Ευρώπης, όπως κατά της υποταγής στον αμερικανικό προστάτη και το Ισραήλ. Οι θεαματικές εκδηλώσεις που οργανώθηκαν για τον Ερντογάν κατά τις επισκέψεις του στην Αίγυπτο, την Τυνησία και τη Λιβύη, αποδεικνύουν πόσο εκτιμάται η Τουρκία. Αυτός είναι ο μεγάλος νικητής της εξέγερσης στον αραβικό κόσμο, αφήνοντας πίσω τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και την Ευρώπη που αναρωτιούνται πώς να ξαναπλησιάζουν.

Οι ελπίδες να μετατραπεί η Λιβύη σε ευγνωμονούσα βάση του ΝΑΤΟ είναι μάταιες, επειδή οι ισλαμιστές προωθήθηκαν αμέσως στο πρώτο πλάνο. Όπως επιβλήθηκε η κομμουνιστική αντίσταση στη συνέχεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μετά το κλονισμό που δέχτηκε από τη ναζιστική πολεμική μηχανή. Ο Γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί θα έπρεπε να ξαναδιαβάσει (διαβάσει;) την ιστορία της Γαλλίας, και να ανακαλύψει επίσης τις ταπεινωτικές συνέπειες του τελευταίου γαλλικού φιάσκο στην περιοχή, την εισβολή στην Αιγύπτο το 1956.

Μπορεί η Δύση να αναμορφώσει τη Λιβύη, όπως συνέβη στην Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο για να επιτύχει τους στόχους της για μια νεο-αποικιακή ηγεμονία;
Μάλλον όχι, γιατί η Τουρκία είναι αρκετά ρεαλίστρια, ώστε να αντιμετωπιστούν αυτά τα σχέδια και θα ενεργήσει με τέτοιο τρόπο ώστε οι Λίβυοι να μην εξαπατηθούν από τους πολύ πονηρούς Δυτικούς συμβούλους τους. Ομοίως και στην Τυνησία και την Αίγυπτο. Οι ισχυρές πρωτοβουλίες και οι ισχυρές αρχές της εξωτερικής πολιτικής του Νταβούτογκλου αφήνουν τη Δύση και το Ισραήλ, χωρίς φωνή σε αυτό το νέο τρίγωνο των Βερμούδων.

Τα κροκοδείλια δάκρυα των Ισραηλινών όσον αφορά την πρεσβεία τους στο Κάιρο, που λεηλατήθηκε ή για την απέλαση τους χωρίς φανφάρες από την Άγκυρα δεν πρόκειται να εντυπωσιάσουν κανέναν. Φανταστείτε την Κύπρο να αντικαθίσταται από την Αίγυπτο στο Τρίγωνο των Βερμούδων, και μια τουρκο-αιγυπτιακή συμμαχία να αποφασίσει να επιτεθεί στο Ισραήλ.

Ο σημερινός αποκλεισμός της Γάζας θα έμοιαζε με παιδικό παιχνίδι. Η Αίγυπτος ελέγχει τη Διώρυγα του Σουέζ, και η Τουρκία την Ανατολική Μεσόγειο. Μπορούμε μόνο να θαυμάσουμε ότι χρειάστηκαν 60 χρόνια σε αυτούς τους ισχυρούς γείτονες του Ισραήλ -με πληθυσμό 20 φορές μεγαλύτερο- για να ανακαλύψουν τη συλλογική δύναμη τους και την ικανότητά τους να επιβάλουν μια πιο δίκαιη περιφερειακή τάξη χωρίς να χρειάζεται να υποταχθούν στην Ουάσιγκτον .

Αυτό που εκπλήσσει είναι ότι το ΑΚΡ δεν αντιμετωπίζει καμία εσωτερική αντιπολίτευση για την πολιτική του έναντι του Ισραήλ, της Κύπρου ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα του Λαού [RPP] ανταγωνίζεται ακόμα το ΑΚΡ από την άποψη της αντίστασης στο Ισραήλ, διαμαρτυρόμενο για τα σχέδια εγκατάστασης ενός προχωρημένου ραντάρ ανίχνευσης για λογαριασμό του ΝΑΤΟ. Οι ισλαμιστές που προκαλούσαν φόβο παλιά, αντιπροσωπεύουν καθαρά την συνείδηση των Τούρκων σήμερα, και οι γεωπολιτικές υποχρεώσεις δημιουργούν τετελεσμένα γεγονότα στο έδαφος.

Η ικανότητα [της Τουρκίας] να σηκωθεί για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του έθνους και να αντιμετωπίσει τον ισραηλινό εχθρό και τους ισλαμοφοβικούς Ευρωπαίους είναι δεδομένη και οι Ηνωμένες Πολιτείες ολοένα και πιο αδύναμες δεν θα μπορέσουν να αλλάξουν τίποτα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες καλά θα κάνουν να ξυπνήσουν, αλλιώς, όπως η ΕΕ, θα χάσουν τον πραγματικό σύμμαχο τους στη Μέση Ανατολή και θα επιταχύνουν την έλευση μιας Pax Τurkana, ενός συγχρόνου χαλιφάτου πάλι υπό τη διεύθυνση της Τουρκία.

Σημείωση:

* Η συμφωνία Sykes-Picot υπεγράφη τον Μάιο 1916 από τη Βρετανία και τη Γαλλία, και αναφερόταν στις λεπτομέρειες του διαμελισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας προς όφελος των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Η συμφωνία αυτή δημοσιοποιήθηκε το 1917 από τους Ρώσους επαναστάτες, αφού βρήκαν ένα αντίγραφο στα αρχεία του τσαρικού Υπουργείου Εξωτερικών στη Άγια Πετρούπολη.

* Ο Eric Walberg είναι δημοσιογράφος που δούλεψε στο Ουζμπεκιστάν και που σήμερα γράφει για το εβδομαδιαίο περιοδικό Al-Ahram στο Κάιρο.

Πηγή: Info Palestine