30/10/10

"Σταθερή άμυνα στην οργανωμένη τοποθε­σία της Ελαίας άνευ ιδέας υποχωρήσεως".

Ορεινό Πυροβολικό
Ο Ελληνο-ιταλικός Πόλεμος ήταν κατ' εξοχήν πόλεμος ορεινού αγώνα. Ο Ελληνι­κός Στρατός αντιμετώπισε με περιορισμέ­να μέσα άμυνας σε ορεινό και δύσβατο έδαφος Στρατό μεγάλης ευρωπαϊκής δυνάμεως, εφοδιασμένο με σύγχρονα μέσα και ιδιαίτερα με άρματα μάχης και ισχυρή αεροπορία.

Το Πυροβολικό μας - Πεδινό και Ορεινό - ανταποκρίθηκε αποτελεσματικά στην αποστολή του ενάντια στον εισβολέα, το 1940-41. Το Πυροβολικό δε της VIIIης Μεραρχίας, έγινε κυριολεκτικά φάντασμα για τους Ιταλούς. Ούτε μιά οβίδα του δεν πήγε χαμένη! Η αποθέωση ήρθε στο Καλπάκι. Στο Καλπάκι, μάλιστα, στις αρχές του Νοέμβρη του 1940, κάρφωσε τα Ιταλικά τανκς. Θρύλος έγινε ανάμεσα στους άλλους και ο Δημ. Κωστάκης (Σουλιώτικης καταγωγής). Έμεινε να λέγεται: «έριξε βλήμα μέσα στο καζάνι των Ιταλών και πέταξε τα μακαρόνια στον αέρα».

Το πυροβολικό μας, αν και είχε να καλύψει μέτωπο 180 χιλιομέτρων (χωρίς τα 100 χιλιόμετρα των ακτών), υπερασπίστηκε την Ήπειρο και έφερε νίκες.

ΕΛΛΗΝΟ-ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1940-1941 ΕΝΑΣ ΟΡΕΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
Οι επιτυχίες του Ελληνικού Στρατού κατά τον Ελληνοιταλικό Πόλεμο δεν ήταν τυχαίες. Ήταν αποτέλεσμα της άρτιας προ­παρασκευής και του υψηλού ηθικού μαχη­τών και λαού. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ελλείψεις που παρουσιάστηκαν αρχικά σε όλμους, αντιαεροπορικό και κυρίως αντιαρ­ματικό πυροβολικό οφείλονταν ιδίως στην αδυναμία εξεύρεσης πηγών προμήθειας από το εξωτερικό, εξαιτίας της εμπλοκής των προμηθευτριών χωρών στον Πόλε­μο. Άρματα είχαν παραγγελθεί συνολικά δεκατέσσερα, 6-7 τόνων, τα οποία όμως δεν είχαν παραληφθεί μέχρι την κήρυξη του πολέμου. Το μεγάλο πρόβλημα των πυρομαχικών αντιμετωπίστηκε ικανοποιη­τικά, χωρίς να δημιουργηθούν δυσεπίλυτα προβλήματα μέχρι το τέλος του πολέμου.

Χάρη στα έγκαιρα μέτρα που εφαρμόστη­καν για την αύξηση της ελληνικής βιομηχα­νικής παραγωγής στη δυνατή έκταση, στην επιβολή περιορισμών, στην κατανάλωση και κυρίως στην αξιοποίηση παλιών αποθεμά­των πυρομαχικών και λαφύρων, όπως για παράδειγμα, από το 1939 μελετήθηκε και τελικά επιτεύχθηκε η ανασκευή εκρηκτικών οβίδων εσωτερικού πυροσωλήνα για τη χρησιμοποίησή τους στα ορειβατικά πυροβόλα 75/19 χιλιοστών και τα πεδινά 75 χιλιοστών, καμιά σοβαρή έλλειψη δεν παρατηρήθηκε κατά τον εξάμηνο αγώνα.

Παράλληλα, οι Έλληνες μαχητές που σε ποσοστό 60% περίπου κατάγονταν από ορεινές περιοχές, ήταν σκληραγω­γημένοι, λιτοδίαιτοι και εξοικειωμένοι πλήρως με τις σκληρές συνθήκες διαβί­ωσης σε ορεινό έδαφος. Εκπαιδευμένοι άρτια από στρατιωτική άποψη, υπερίσχυ­σαν των Ιταλών αντιπάλων τους, επειδή αγωνίζονταν, υπερασπιζόμενοι την πα­τρίδα τους, σε οικείο ελληνικό έδαφος, έχοντας τη συμπαράσταση ολόκληρου του Έθνους. Ιδιαίτερα όμως η επικράτηση τους οφειλόταν στο απόθεμα ηθικών δυνάμεων, στοιχείο που αποτελεί σημα­ντικό παράγοντα μαχητικής ισχύος, το οποίο οδήγησε στην εύκολη προσαρμο­γή και την υψηλή απόδοση σε ορεινό εδαφοκλιματολογικό περιβάλλον.

Ένα άλλο σοβαρότατο πρόβλημα που δημιουργήθηκε και στους δύο αντιμα­χόμενους εξαιτίας του ορεινού εδάφους, του ύψους του χιονιού και του πολικού ψύχους που επικρατούσε, ήταν τα κρυο­παγήματα που τις περισσότερες φορές προκαλούσαν μεγαλύτερες απώλειες απ' αυτές των σκληρών μαχών (25.000 Έλληνες - 22.000 Ιταλοί παγόπληκτοι). Στην Έκθεση της Διευθύνσεως Υγειονομι­κής Υπηρεσίας του Γενικού Στρατηγείου αναφέρεται συγκεκριμένα:

«... Καθ' όλον το εξάμηνον διάστημα διεκομίσθησαν εβδομήντα πέντε χιλιάδες (75.000) σχεδόν τραυματίαι, παγόπληκτοι και ασθενείς ήτοι αναλυτι­κώς τριάκοντα χιλιάδες (30.000) περίπου τραυματιαι, είκοσι πέντε χιλιάδες (25.000) παγόπληκτοι και είκοσι χιλιάδες (20.000) ασθενείς...». Εξάλλου στην Έκθεση Πολεμι­κών Πεπραγμένων της XVII Μεραρχίας Πεζικού (28 Οκτ - 28 Δεκ 1940), που δρούσε στο όρος Κάμια αναφέρεται: «8 Δεκεμβρίου Ο καιρός εξακολουθεί ψυχρός με-χιόνια και ομίχλη. Οι αξιωματικοί και οι οπλίτες υποφέρουν με καρτερικότητα άξιοι ιδιαίτερου θαυμασμού το δριμύ αυτό ψύχος, του οποίου συνέπεια είναι ο πολλαπλασιασμός των κρυοπαγημάτων αξιωματικών και οπλι­τών και οι συνεχείς απώλειες των κτηνών, ειδών οπλισμού και παντοειδούς υλικού».

Από ελληνικής πλευράς, παρά τον αρχικό αιφνιδιασμό, το πρόβλημα αντι­μετωπίστηκε με επιτυχία με τη χρήση λιπαντικών ουσιών και ειδικών μάλλινων επιδέσμων και καλτσών, που κατά χιλιά­δες οι Ελληνίδες κάθε ηλικίας έπλεκαν και έστελναν στο μέτωπο.

28 Οκτωβρίου 1940-Οι πρώτες κρίσιμες ημέρες του πολέμου
Άνευ ιδέας αποχωρήσεως


Στις 30 Οκτωβρίου το Γενικό Στρατηγείο, με προσωπική δια­ταγή προς τον διοικητή της VIII Μεραρχίας, του επισημαίνει τα ακόλουθα:
«Να έχετε πάντοτε υπόψη σας ότι η αποστολή της Μεραρχίας είναι η κάλυψη του θεάτρου της Δυτ. Μακεδονίας από την γενική κατεύθυνση Ιωάννινα-Ζυγός και η απόφραξη των δρομολογίων α­πό την Ήπειρο προς Αιτωλοα­καρνανία (...) Προσπάθειές σας για την διεκδίκηση εθνικού εδά­φους στην Ήπειρο δεν πρέπει να σας οδηγήσουν στην φθορά των μέσων, έτσι ώστε να κάνουν προ­βληματική την εκπλήρωση της πιο πάνω αποστολής».

Ο διοικητής της Μεραρχίας, α­φού ανακοίνωσε την διαταγή του Γεν. Στρατηγείου στους διοικη­τές των τομέων Νεγράδων και Καλαμά, με έγγραφη απόρρητη διαταγή τους έκανε γνωστό ότι εξακολουθεί να εμμένει στην α­πόφαση του ν' αντιτάξει σταθερή άμυνα στην οργανωμένη τοποθε­σία της Ελαίας άνευ ιδέας υποχωρήσεως. Για την αντιμετώπιση της απειλής από τις ορεινές δια­βάσεις του όρους Σμόλικα έδω­σε εντολή αναδίπλωσης στον υ­ποτομέα του Αώου και στο από­σπασμα Μετσόβου, το οποίο είχε διατεθεί στη Μεραρχία από την 31η Αυγούστου.

Σ' αυτές τις κρίσιμες ώρες της μάχης, ο υποστράτηγος Κατσιμήτρος, ηγέτης αλλά και οικογενει­άρχης, νηφάλιος και ατάραχος, γράφει στην αγαπημένη σύζυγό του, μέσα από το αμπρί του, που είναι κοντά στο Καλπάκι:

Τ.Τ. 712 τη 30ή Οκτωβρίου 1940
«Αγαπημένη μου Ελένη,
»Μην ανηυχής, καλά πάνε τα πράγματα. Το σχέδιόν μου εφαρ­μόζεται όπως έχει καθορισθή εκ των προτέρων, μην πιστεύης καμμίαν διάδοσιν, γιατί όλα είναι φήμαι αδέσποτοι.
»Κρατάμε καλά και εντός ολίγou θα τους κανονίσωμε όπως χρειάζεται. Εξαιρετική είναι η δράσις του πυροβολικού μας το οποίοv έχει καταστρέψει αρκετά άρματα μάχης του εχθρού και το βαρύ πυροβολικό του το εσίγησε.
Σε ασπάζομαι
Χαράλαμπος»


http://www.egolpion.com/1940-oreinos.el.aspx, http://www.vrellis.org/gr/pyrobol.html,
http://www.lovefortechnology.com/2010/10/28.html

1 σχόλιο:

  1. H συμβολη του ορειβατικου Π/Β στον πολεμο του 40-41 υπηρξε καθοριστικη,και οχι μονον κατα τον Ελληνο'ι'ταλικο πολεμο,αλλα και στην αμυνα εναντιων των Γερμανων απεδωσε αριστα οπου μπορεσε να ταχθει εγκαιρως,οπως στην Κλεισουρα Κοζανης,στο Πισοδερι,στην Φωτεινη.Το 1940,ας σημειωθει,το συνολο του μεραρχιακου Π/Β του Ε.Σ,ηταν ορειβατικο,κατα μεγα μερος νεας σχετικα κατασκευης(1928-29)ενω πεδινα πυροβολα δεν ειχαν αγοραστει απο το 1913,οταν εξαχθηκαν τα συμπερασματα των Βαλκανικων Πολεμων,και οσα τυχον πεδινα ειχαν εκτοτε αποκτηθει,ηταν ειτε συμμαχικες χορηγησεις,η το συνηθεστερο,λαφυρα.Παντως,το ορειβατικο δεν ηταν ιδιαιτερως καταλληλο για πολεμο κινησεων,και ως εκ τουτου περισσοτερο αποτελεσματικο σε αμυντικο αγωνα σε ορεινα περιβαλλοντα,δεν εδενε δηλαδη με το δογμα του πολεμου κινησεων οπου κυριος αντικειμενικος σκοπος ειναι η καταληψη και εξασφαλιση των οδευσεων με αξιωμα το´´επι των οδων,δια τας οδους´´,και ετσι βαθμιαια απαξιωθηκε στην πορεια του Β'ΠΠ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.