Περνάει ο στρατός, της Ελλάδος αντιπαραγωγικός φρουρός

Η απάντηση Βενιζέλου σε Πάγκαλο για την επίμαχη άποψη
Της Μαριάνας Πυργιώτη

Χρειάστηκαν δύο ημέρες και σίγουρα ασκήσεις ηρεμίας τύπου γιόγκα, για να μιλήσει ο υπουργός Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος και να απαντήσει κόσμια στα περί αντιπαραγωγικότητας των ενόπλων δυνάμεων. Θα μπορούσε να τα πει με λιγότερα λόγια και πολύ οξύτερους τόνους, αλλά προτίμησε να αντιδράσει... θεσμικά:
 “Η κυβέρνηση, σύμφωνα με το σύνταγμα, ασκεί τη διοίκηση των ενόπλων δυνάμεων διά του υπουργού Εθνικής Άμυνας, ο οποίος και εκφράζει την κυβερνητική πολιτική σε ό,τι αφορά τις ένοπλες δυνάμεις και τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων. Η κυβέρνηση λοιπόν τιμά, σέβεται και υποστηρίζει όλα τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων. Στέλνει χαιρετισμό αναγνώρισης και στήριξης σε όλους τους άνδρες και τις γυναίκες των ενόπλων δυνάμεων. Τους μεταφέρω, ως εκπρόσωπος του ελληνικού λαού στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το φρόνημα του ελληνικού λαού: Ο ελληνικός λαός είναι υπερήφανος για τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και αναγνωρίζει το έργο που επιτελούν”.

Η αλήθεια είναι ότι ο Θεόδωρος Πάγκαλος εδώ και χρόνια ακροβατεί ανάμεσα στην αδιαμφισβήτητη πνευματική του superiorite, οξυμένη από μια διά βίου παιδεία, και την brutalite ενός πολιτικού που θεωρεί όλους τους άλλους, κυρίως όσους κατά καιρούς τον ενοχλούν πολιτικά, για τα μπάζα.

Αυτήν την περίοδο ο διορισθείς από τον Γιώργο Παπανδρέου αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είναι απασφαλισμένος και σε κάθε δημόσια παρέμβασή του πυροδοτεί εντάσεις και μάλιστα όχι με τον συνήθη αντίπαλό του, το ΚΚΕ. Δύο ενδεχόμενα υπάρχουν: Είτε όντας πολύ πιο έμπειρος πολιτικά και ρεαλιστής εκ φύσης βλέπει καθαρά τι γίνεται στη χώρα και τι ακριβώς κάνει και δεν κάνει η κυβέρνηση και έχει εκνευριστεί είτε έχει αποφασίσει να στηρίξει επιθετικά την κυβέρνηση και να τσακίζει, όπου και όπως μπορεί, τους “αντιπάλους” της.

Και καλά τους κομματικούς αντιπάλους, το καταλαβαίνουμε όλοι, αλλά τους πολίτες αντιπάλους; Μετά, λοιπόν, το κορυφαίο “μαζί τα φάγαμε”, που έχει μετατραπεί σε αρνητικό σλόγκαν, προς απελπισία του Μαξίμου, ήρθαν τα περί “αναδιάρθρωσης του χρέους”, που χρειάστηκε να μαζευτεί και να ερμηνευτεί από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο: “Εννοούσε επιμήκυνση του χρέους”. Εκεί κάπου ανάμεσα στα βαριά πυρά για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης (“Ο Σαμαράς είπε την αρλούμπα της δεκαετίας”) και τα ελαφρά για τους δημοσιογράφους (“Πού πήγαν τα λεφτά; Ορισμένοι συνάδελφοί σας δίνουν την εντύπωση ότι τα έκλεψαν οι πολιτικοί. Αυτό είναι μια βλακεία, όπως καταλαβαίνετε”) μπλέχτηκαν στη μέσα και οι ένστολοι!

Σε τηλεοπτική του συνέντευξη στη ΝΕΤ ο Θ. Πάγκαλος είπε ότι “ο πιο αντιπαραγωγικός κλάδος του ελληνικού λαού είναι οι στρατιωτικοί και τα σώματα ασφαλείας”, αφήνοντας άλαλα τα χείλη των ενστόλων. Διότι πέραν της ευθιξίας τους, που όπως όλοι γνωρίζουμε είναι μεγάλη, πέρα από την εθνική ασφάλεια αλλά και την κληρονομιά που φέρουν οι αξιωματικοί και των τριών όπλων, πέρα από την καθημερινή ένταση που βιώνουν οι ένστολοι των σωμάτων ασφαλείας, αυτά τα είπε μετά τη γερή μείωση των αποδοχών τους κατά 30%.

Το ενδιαφέρον είναι ότι, κατά τη γνώμη του, υπάρχει τρόπος μέτρησης της παραγωγικότητας των συγκεκριμένων κλάδων! Ας πούμε: τόσες αναχαιτίσεις την ημέρα επί τόσο κόστος, δεν συμφέρει! Τόσες προσαγωγές την ημέρα επί τόσα ευρώ, πέσαμε έξω! Για να μην πέσουμε έξω, προφανώς θα πρέπει να κοστολογηθούν τα ως άνω και να εφευρεθούν αντισταθμιστικά οφέλη. Για παράδειγμα, να βάζουμε τους Τούρκους να μας αποζημιώνουν για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο ή να κρατάμε τα κλοπιμαία από τους ληστές. Επίσης, να τιμολογήσουμε τις περιπολίες στους δρόμους ή και τις υπηρεσίες των τροχονόμων, και να στέλνουμε τον λογαριασμό στους παραβάτες.

Πέρα από την πλάκα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είχε φροντίσει να αυτοαναιρεθεί μιλώντας πριν από λίγες ημέρες από την Άγκυρα, όπου βρισκόταν. Εξηγώντας, λοιπόν, σε τούρκους δημοσιογράφους αν η Ελλάδα αισθάνεται απειλή από τη γείτονα χώρα, είχε πει επί λέξει: “Υπάρχουν και στις δύο χώρες τα στρατιωτικά δόγματα, αλλά εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε πού θα αποβιβαστούν οι γενναίοι στρατιώτες των 4.000 αποβατικών σκαφών, τα οποία βρίσκονται στις ακτές του Αιγαίου. Υποθέτω όχι στην Ιταλία. Υπάρχει όμως και πολιτικό θέμα. Η τουρκική εθνοσυνέλευση είπε όχι στην επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων από τα έξι στα δώδεκα ναυτικά μίλια και την χαρακτήρισε αιτία πολέμου”. Εκτός συνόρων, δηλαδή, είπε τα αυτονόητα και εθνικά ορθά. Εντός συνόρων χάνει την ψυχραιμία του!

Αλλά τι προσφέρει στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό με όλη αυτή την ανακυκλούμενη ένταση και την επιθετικότητα, η οποία στρέφεται κατά ομάδων, υποομάδων κτλ. της κοινωνίας; Μιας κοινωνίας, η οποία, κακά τα ψέματα, έχει επιδείξει συνολικά πολύ συγκρατημένη αντίδραση σε όσα της ήρθαν ξαφνικά στο κεφάλι. Και τι είδους κοινωνικές συμμαχίες μπορούν να προωθηθούν -για πολιτικές ούτε λόγος, φυσικά- όταν δημιουργείται η εντύπωση της περιφρόνησης ή της απαξίωσης των πολιτών από την ίδια την κυβέρνηση;

Στο βιβλίο “Αδριανού απομνημονεύματα” η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ έβαλε στο στόμα του αυτοκράτορα μια πολύ σοφή φράση : “Δεν έχω το δικαίωμα να περιφρονώ αυτούς που διοικώ”. Διότι αυτό σημαίνει ότι πρώτα από όλα περιφρονείς τον ίδιο σου τον εαυτό, που είναι ηγέτης τους.