Η τράπεζα Barclays είναι πρώτη στη λίστα των ισχυρότερων εταιρειών παγκοσμίως
Καθώς οι διαδηλώσεις εναντίον των χρηματοπιστωτικών δυνάμεων κατακλύζουν ολόκληρο των κόσμο αυτήν την εβδομάδα, η επιστήμη ενδέχεται να επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους των διαδηλωτών.
Μια ανάλυση του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας, για τις σχέσεις μεταξύ 43.000 πολυεθνικών εταιρειών, εντόπισε μια σχετικά μικρή ομάδα, ως επί το πλείστον τραπεζών, με δυσανάλογη εξουσία επί της παγκόσμιας οικονομίας.
Μια ανάλυση του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας, για τις σχέσεις μεταξύ 43.000 πολυεθνικών εταιρειών, εντόπισε μια σχετικά μικρή ομάδα, ως επί το πλείστον τραπεζών, με δυσανάλογη εξουσία επί της παγκόσμιας οικονομίας.
Τα συμπεράσματα της ανάλυσης έχουν δεχτεί σημαντική κριτική, όμως ομάδα αναλυτών του περιοδικού «New Scientist» δηλώνει ότι πρόκειται για μια μοναδική προσπάθεια να ξεμπερδευτεί το νήμα του ελέγχου επί της παγκόσμιας οικονομίας, ενώ παράλληλα θα μπορούσαν να βρεθούν και τρόποι να γίνει πιο σταθερός ο παγκόσμιος καπιταλισμός.
Η μελέτη συνδύασε γνωστά μαθηματικά μοντέλα με σφαιρικά εταιρικά δεδομένα, για να χαρτογραφήσει σε ποιον ανήκουν οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, πράγμα που μέχρι τώρα ήταν σχεδόν αδύνατο. Η ομάδα της Ζυρίχης απομόνωσε από 37 εκατομμύρια εταιρείες 43.060 πολυεθνικές και τους μετόχους που τις συνδέουν. Έπειτα κατασκεύασε ένα μοντέλο από το οποίο προκύπτει πώς κάποιες εταιρείες ελέγχουν κάποιες άλλες μέσω των μετοχών που κατέχουν σε αυτές, καθώς και τα λειτουργικά έσοδα καθεμιάς, για να χαρτογραφήσουν τη δομή της οικονομικής εξουσίας.
Το έργο τους αποκάλυψε 1.318 εταιρείες με αλληλοσυνδεόμενες ιδιοκτησίες. Καθεμιά από αυτές τις 1.318 εταιρείες έχει δεσμούς με δύο ή τρεις άλλες επιχειρήσεις και κατά μέσον όρο αυτές συνδέονται με 20 ακόμη. Επιπλέον, αν και αντιπροσωπεύουν το 20% των παγκόσμιων λειτουργικών εσόδων, αυτές οι 1.318 εμφανίζονται να κατέχουν συνολικά μέσω των μετοχών τους την πλειοψηφία των κορυφαίων στο είδος τους εταιρειών και των βιομηχανιών, που αντιπροσωπεύουν ένα επιπλέον 60% των παγκόσμιων εσόδων.
Με περαιτέρω ανάλυση προέκυψε ότι τελικά στο ανώτερο σκαλί της «πυραμίδας» βρίσκονται 147 εταιρείες που συνδέονται ακόμη πιο στενά μεταξύ τους. «Στην πραγματικότητα, λιγότερο από το 1% των εταιρειών ήταν σε θέση να ελέγχουν το 40% του συνολικού δικτύου», λέει ο Τζέιμς Γκλατφέλντερ, του Ελβετικού Ινστιτούτου. Οι περισσότερες εταιρείες που βρίσκονται στη κορυφή είναι χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, ενώ στις 20 πρώτες βρίσκονται η Barclays Bank, η JP Morgan Chase &Co, η UBS AG, η ΑΧΑ και οι όμιλοι Goldman Sachs και Vanguard.
Σημερινή
την ubs την εκανε αυτη που ειναι ο John P. Costas . ας τον φωναξουμε να μας κανει τραπεζικο συστημα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα έχει γίνει της μόδας... και διακιολογημένα. Χωρίς να ξέρω την μελέτη, να εκφράσω ορισμένες επιφυλάξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τυην φύση της δουλειάς τους, οι τράπεζες "ελεγχουν" (διαμεσολαβούν με κίνητρο το κέρδος είναι πιο σωστό, και με περιορισμούς από την Βασιλεία και τις κατά τόπους Κεντρικές Τράπεζες) ρευστότητα (καταθέσεις, διατραπεζική) και οικονομική δραστηριότητα (δάνεια και συμμετοχές).
Η διαμεσολάβηση αυτή ακούγεται σκοτεινή και μυστικιστή αλλά δεν είναι. Απλά, όταν περιορίζεται η ρευστότητα (κάποιος άλλος θέλει τα λεφτά, καπου αλλού πάνε οι επενδύσεις, φόροι για πολέμους ή κοινωνικές παροχές), πολλοί ζορίζονται και ψάχνουν για ενόχους.
Όλες οι τράπεζες δεν είναι ίδιες. Μερικές ασκούν Εθνικές πολιτικές πχ στην Γερμανία, παραδοσιακά -- συμμετέουν και ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΟΥΝ τα πάντα. Πχ., η Deutsche Bank φτιαχτηκε από την Ζήμενς και μάλλον εξυπηρετεί την Ζήμενς και όχι το αντίστροφο. Το Κεφάλαιο χρησιμοποιεί τις Τράπεζες, δεν είναι οι Τράπεζες το "Κεφάλαιο"
"Κεφάλαιο" είναι η γη (φαϊ, νοίκια), οι βιομηχανίες, οι γορολογούμενοι-καταναλωτές (είμαστε κεφάλαιο) και φυσικά το χρήμα.
Δυνατό κεφάλαιο είναι όποιος έχει πολλή γη, πολλους δουλοπάροικους και πολύ χρήμα. Το εάν τα έχει αυτά μέσω τραπεζών, οι ττράπεζες είναι όχημα, όχι ιδιοκτήτης.
Το που είναι το χρήμα, το έγραψα λίγο απλοϊκά, αλλά νομίζω γενικά σωστά (και συγγνώμη εάν βάζω λινκς, αλλά κάπως είδα να έρχεται κυμα αναζήτησης ενόχων: http://archaeopteryxgr.blogspot.com/2011/10/blog-post_5553.html
Τα μεγέθη είναι επίσης παραπλανητικά. Ο μεγάλος μέγιστος fund manager είναι λιγότερο επικίνδυνος από τον κληρονομικό βιομήχανο ή γαιοκτήμονα (συχνά γλαζοαίματο - ελέω θεού!!), ο τελευταίος έχει συνέχεια και "θεία" νομιμοποίηση, ενώ ο άλλος είναι ...θνητός.
Φυσικά, δεν έχω εγώ δίκιο, και όλοι οι άλλοι άδικο, αλλά έχουμε ξαναζήσει στοχευμένες και αποπροσανατολισιτκές στοχοποιήσεις και στον 20ο αιώνα, και παλαιότερα.
Καλημέρα
Το θέμα είναι πού θα οδηγηθεί αυτή η κατάσταση. Αν μέσω τών εταιρειών αξιολόγησης είναι σε θέση να επιβάλλουν (ασφυκτική έως στραγγαλιστική) περιοριστική οικονομική - κοινωνική πολιτική, ακόμα και σε μεγάλα κράτη, για να χορτάσουν τη βουλιμία και αδηφαγία τους, έ δεν θέλει και πολλή φαντασία μετά. Τούς φτωχούς τούς εξαθλιώνουν όσο δεν παίρνει άλλο και τώρα τσακίζουν και τη μεσαία τάξη. Παγκοσμιοποίηση = υπερσυγκέντρωση κεφαλαίου στη νιοστή (με άλλα λόγια "μου εις την νι" με καπέλλο).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όλο και ανοίγει η ψαλίδα. Από τριγωνική πυραμίδα καταλήγει γόβα στιλέτο. Τούς συμφέρει ή απλά νομίζουν ότι τούς συμφέρει; Ή ακόμα πιο απλά δεν μπορούν ούτε καν να ελέγξουν τη βουλιμία τους; Δεν έχουν ακούσει αυτό που λέει: "Ο πόλεμος ξεκινάει όταν ο ένας τρώει και ο άλλος κοιτάει";
Η γόβα που περιγράφεις πιγκουϊνε είναι πραγματική αλλά η αιτία είναι οι πιστωδοτικές πρακτικές χωρών σε συνδυασμό με ορέξεις για κατανάλωση από μέχρι πρότινος νηστικούς. Επιδότηση της ζήτησης προς αποφυγή ύφεσης ή για σώρρευση θετικών ισοζυγίων συναλλαγών, κάποια στιγμή σκάει (με αφορμή κάποιο συντηρητισμό στις ίδες πρακτικές) Αυτό ζούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλο μου το θέμα είναι να δούμε τις αιτίες της φούσκας και όχι τους αγγελιαφόρους ή τους μεσίτες.