που έγινε τύραννος της Σμύρνης και μισήθηκε απο σμυρνιούς και ηπειρώτες
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
Ο ύπατος αρμοστής Σμύρνης Αριστείδης Στεργιάδης (με πολιτική ενδυμασία) του οποίου ο ρόλος υπήρξε αμφιλεγόμενος. Στη φωτογραφία μαζί με τον Πάγκαλο και τον Παρασκευόπουλο.
Στις 8 Μαΐου 1919, φθάνει στο λιμάνι της Σμύρνης ο
διορισθείς από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ύπατος αρμοστής στην πόλη, Αριστείδης
Στεργιάδης, που θα μεταβληθεί στην πορεία ο τύραννος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1861 και ο διορισμός του
έγινε στις 4 Μαίου, όταν βρισκόταν αρμοστής στην Πρέβεζα διορισμένος εκεί από τον Βενιζέλο το 1917 και εστάλη πλοίο
για να τον μεταφέρει πρώτα στην Αθήνα και μετά στη Σμύρνη.
Στην Πρέβεζα όπου υπηρετούσε ο Στεργιάδης, ο μητροπολίτης
Ιωακείμ, «τόλμησε!» να τον επισκεφθεί στο γραφείο του, όπου
βρισκόταν και ο υπουργός
Περιθάλψεως Σίμος. Μόλις τον είδε ο
Στεργιάδης, έγινε έξαλλος και μπροστά
στον υπουργό, του λέει: « Τι θέλεις εδώ δέσποτα; Ποιος σε κάλεσε;». Και σύμφωνα
με την εφημερίδα «Ακρόπολις», «όρμησε, τον
ήρπασε από το εγκόλπιο το οποίον έσφιγγε
δυνατά το λαιμό του και τον έσυρε βιαίως προς την έξοδο. Η αλυσίδα του εγκολπίου παρά ολίγον να τον πνίξη!» Μία ώρα μετά, επιτέθηκε στο
βουλευτή Πρεβέζης Γερογιάννη με ύβρεις και τον απέπεμψε, ενώ χαστούκισε για ασήμαντο λόγο, τον τελωνιακό υπάλληλο Κρεβατά!
Στις 4-5-1919, ο Βενιζέλος, τον στέλνει αρμοστή στη Σμύρνη με εντολές, να
προλάβει παρεκτροπές Στρατού και Λαού,
που θα υπονόμευαν τα ελληνικά συμφέροντα. Αυτό ίσως εξηγεί τις δικτατορικές του ενέργειες, που ξέφευγαν, με υπερβάσεις και μεροληψίες
πάντα υπέρ των Τούρκων και σε βάρος των Ελλήνων.
Τον επισκέφθηκε μια μέρα η Δημογεροντία ( Τσαρακτσόγλου, Κλημάνογλου,
Σολωμονίδης κ.α.) για σοβαρά κοινοτικά ζητήματα. ΄Εγιναν δεκτοί με ύβρεις και
φωνές! « Τι γυρεύετε εδώ; Γιατί ήρθατε; Ποιος σας έφερε; Εμπρός, να φύγετε αμέσως, δεν είναι δική σας
δουλειά» και τους έσπρωξε βιαίως στην
έξοδο!
Το Σεπτέμβρη του 1919, ο εφοπλιστής Δημοσθένης Πανταλέων, επιστρέφοντας οικογενειακώς
από τον Πειραιά στη Σμύρνη, η σύζυγός του Δέσποινα, βρίσκει, στην έπαυλη τους
στο Βουτζά εγκατεστημένο από τον Στεργιάδη,
τον Άγγλο πρόξενο, που τη ρωτά αυστηρά «
Τι ζητείτε εδώ;» Εκείνη ταραγμένη απαντά, «ήρθα στο σπίτι μου». Εκείνος την
έδιωξε λέγοντας « Τώρα είναι δικό
μου!» Ο Στεργιάδης, οργισμένος επειδή
έθιξε τον πρόξενο, διέταξε τον αστυνόμο Νικηφοράκη, να τη συλλάβει και να τη
φυλακίσει!
Η αυταρχισμός του εκδηλωνόταν κυρίως στον Κλήρο. Ταπείνωσε τον
μητροπολίτη Κυδωνιών Γρηγόριο κι εξευτέλισε
τον Σμύρνης Χρυσόστομο, όταν αδίστακτα διέκοψε
το κήρυγμα του, στη δοξολογία για τον εορτασμό της συμμαχικής νίκης, λέγοντας
οργισμένος, «ξεφεύγετε από τα θρησκευτικά όρια και επιδίδεσθε εις
εθνικοπατριωτικάς πολιτικολογίας».
Στις 18-11-1919,
ο Χρυσόστομος διαμαρτύρεται εγγράφως στον Στεργιάδη. «Εξοχώτατε, ήλθον εξάκις
εις το μέγαρόν σας, αλλά εστάθη αδύνατον να σας ιδώ!» Ο
Στεργιάδης αντιδρά. Κόβει την κυβερνητική επιχορήγηση για κοινωνικούς σκοπούς, επισκέπτεται τον… «καταχραστή»
Χρυσόστομο και του λέει « Είσαι ή δεν είσαι κλέφτης; Τι παπάς είσαι; Δώσε μου
γρήγορα λογαριασμό!» Ο Χρυσόστομος δείχνει
τις αποδείξεις και ο Στεργιάδης λέει ειρωνικά « Μπά; Κρατάς και αποδείξεις; Άκουσε
καλά, εγώ είμαι αρμοστής, σε μένα λογοδοτείς κι εσύ είσαι ενας απλός παπάς!»
Όταν κατάλαβε ότι παραφέρθηκε, έστειλε για να τον εξευμενίσει ένα αυτοκίνητο,
το οποίο δεν δέχτηκε ο ιεράρχης!
Απάνθρωπα φέρθηκε στο γραφείο του και στον ιερέα Δωρόθεο
που αδικηθείς, ζήτησε δικαίωση. «Βρε
τραγόπαπα, τολμάς να κάνεις του κεφαλιού σου;» του είπε ο Στεργιάδης και όταν
τόλμησε να δικαιολογηθεί, αφηνίασε: « Σκασμός παλιάνθρωπε» και άρπαξε ένα μαστίγιο,
τον δέρνει ανηλεώς και να τον κλωτσά αλύπητα! Ακόμα και τον διοικητή του στρατού
κατοχής Σμύρνης στρατηγό Κων. Νίδερ εξευτέλισε σε εκδήλωση παρουσία επισήμων!
Οι υπουργοί,
Ρέπουλης και Διομήδης, τον κατήγγειλαν στον Βενιζέλο. Εκείνος τον υπερασπίστηκε αποδίδοντας υπερβολές στις καταγγελίες από ζηλοφθονία. Αγνόησε την
καταγγελία Χρυσοστόμου: «… απεστείλατε ως ύπατον αρμοστήν έναν παράφρονα,
εγωϊστήν, φλύαρον» που βρίζει, δέρνει εξορίζει και φυλακίζει, «τα υγιή και
σώφρονα στοιχεία του τόπου, διότι εν τω φρενοκομείω του δεν είχον τόπον…» Στις 26-8-22, ο Στεργιάδης κρυφά μπήκε σε
βάρκα που τον οδήγησε στο Αγγλικό πλοίο « Iron Duke» και με ρουμανικό, μέσω Κωστάντζας
έφυγε σιδηροδρομικώς, στη Γαλλική Νίκαια. Ο Χρυσόστομος παρέμεινε κοντά στο ποίμνιο
του, συνελήφθη την επομένη και κατακρεουργήθηκε άγρια από τον τουρκικό όχλο…
Στις 22 Ιουνίου 1949,
ο Στεργιάδης πέθανε στη Νίκαια
της Γαλλίας, ξεχασμένος από όλους. Ο άνθρωπος που μισήθηκε από ηπειρώτες και
μικρασιάτες για τον αυταρχικό χαρακτήρα του, που χειροδίκησε με μητροπολίτες
και ιερείς και εξευτέλισε στρατηγούς…
Bαλκανικοί πόλεμοι και Μικρασιατική εκστρατεία: Eπιχειρήσεις διορισμών του -ακη και του -ακου
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα από τα μεγάλα λάθη του Βενιζέλου...Τελείως ακατάλληλος για τέτοιες θέσεις ευθύνης και διοίκησης, ο οποίος μάλιστα είχε δείξει δείγματα γραφής πριν πάει καν στην Σμύρνη.Καλύτερα να έβαζε στρατιωτικό διοικητή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜενω κατάπληκτος απ' οσα διαβασα!!!! Ο Βενιζέλος του ειχε τυφλή εμπιστοσύνη κι αυτό τον εκανε σωστό τυραννο! Εχεις δικαιο overlord .. Γεωργιε Παπαδόπουλε ασκοπο το : επιχειρήσεις διορισμων του ακη και ου ακου... Ο Σταργιαδης ηταν σε... αδης και πραγματικός Αδης για πολλούς σμυρνιούς...
ΑπάντησηΔιαγραφήὈ Στεργιάδης, ἐπελέγη ἀπό τόν Βενιζέλο ἐπίτηδες. Γοά τίς ἀντι-ὀρθόδοξες καί ἀντιχριστιανικές πεποιθήσεις του. Διότι:
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Πίστευε ὁ Βενιζέλος, στήν ἀγγλικῆς ἐμπνεύσεως θρησκευτική οὐδετερότητα τοῦ κράτους ( κατά τίς συζητήσεις γιά τό Σύνταγμα τῆς Κρήτης, ἀρνήθηκε νά τεθῆ σε προέχουσα θέση η Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐπικαλούμενος ὅτι θά πρέπει να διοικηθοῦν ἰδίως ἀργότερα καί μουσουλμανικοί πληθυσμοί - στά φυσικά μέν πλαίσια τῆς "μεγάλης ἰδέας", γιά τήν ὁποία ὅμως προφανῶς ἤδη ἐργαζόταν, σέ συνεργασία μέ τούς Ἄγγλους),
β) Προέτρεψε τόν Χρύσανθο Τραπεζοῦντος τό 1919-1920 στό Παρίσι, νά μεταβῆ στό Λονδίνο γιά να μετάσχῃ σέ ἀγγλικανική λειτουργία καί μάλιστα νά «ἱερουργήσει», διότιμ μετά τήν ἔναρξη ἐπικρατήσεως τοῦ κουμουνισμοῦ στήν Ρωσία, εἶχε ἀρχίσειν τό ἀγγλικό σχέδιο γιά τόν οἰκουμενσιμό καί τήν χρήση τῆς ὀρθόδοξςη Ἐκκλησίας καί δή τοῦ οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, γιά τίς βλέψεις τῆς Βρετανικῆς Αὐτοκρατορίας,
γ) Ὁ Βενιζέλος, μετροῦσε τήν Ὀρθοδοξία, μόνο ὡς βοηθητικό μέσο για πολικές του, καί όχι γι' αὐτό πού εἶναι,
δ) Ὁ Βενιζέλος νόμιζε ὄτι ἡ πολιτική ἐξέλιξη θά ἦταν ἡ γαλλική ἀθεΐα τοῦ χωρισμοῦ τοῦ κράτους ἀπό «ἐκκλησίες» στό πρώτυπο τοῦ γαλλικοῦ νόμου τοῦ 1901, ἀλλιῶς ἡ βρετανική θρησκευτική ουδετερότητα ὡς πρ΄ςο τίς ἀτομικές πεποιθήσεις, μέ χρήση ὅμως τῆς Ἐκκκλησίας ἀπό τό κράτος.
Συνεπῶς, οἱ ἀκρότητες τοῦ Στεργιάδη, ὑπολόγιζε ὁ Βενιζέλος, ὅτι θά ἦσαν ἀρεστές στούς κυβερνῶντες τότε Γάλλους, ἀρεστές στούς κυβερνῶντες τότε Ἄγγλους, καί -ἀφοῦ εἶχε πέσει ὁ τσάρος - ἀρεστές ἄν χρειαζόταν στό νέο καθεστώς τῆς Ρωσσίας....
Δέν ἐπρόκειτο ἄρα γιά λάθος τοῦ Βενιζέλου. Ἡ ἐπιλογή Στεργιάδη , ἄλλωστε, ξεπερνοῦσε τόν Βενιζέλο: Ὅταν ἔφυγε αὐτός ἀπό τήν ἐξουσία, ἡ ἑπόμενη πολιτική κατάσταση, ἡ φιλοβασιλική, διετήρησε τόν Στεργιάδη!
Καί ὁ Στεργιάδης, εἶχε πλήρη συναίσθηση τοῦ τί εἶχε κἀνει. Ἐργάσθηκε γιά τά συμφέροντα τῆς Ἀγγλίας ἐξ ἀρχῆς, καί ὅταν τοῦ εἴπανε νά στηρίξῃ τήν ἐπικράτηση Κεμάλ, αὐτός τό ἔκανε, ἀρνούμενος ἐπίμονα στόν Χρυσόστομο Σμύρνης καί τήν στρατολόγηση νέων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας γιά ἄμυνα, καί, στό τέλος, τόν ἀκροβολισμό Ἑλλήνων στρατιωτῶν πέριξ τῆς Σμύρνης γιά νά σωθοῦν περισσότεροι....Καί μάλιστα, αὐτός, ὁ διορισμένος ἀπό τόν Βενιζέλο, ἐπικαλέσθηκε γιά νά μήν ὑπερασπισθῆ τούς κατοίκους τῆς Σμύρνης ὁ Ἑλληνικός στρατός, τηλεγράφημα τοῦ φιλοβασιλικοῦ Ὑπουργοῦ τῶν Ἀθηνῶν, πού ἔλεγε «μή μοῦ κουβαλήσετε ἐδῶ τόν βενιζελικό ὄχλο»!
Τό ὅτι στήν συνέχεια δέν διετάχθη ἡ σύλληψή του γιά νά λογοδοτήσῃ γιά τά ἐγκλήματά του αὐτά, ἀκόμη καί ὅταν ἄλλαζαν οἱ καταστάσεις στήν Κυβένρηση τ[ςη Ἑλλάδος, ὀφείλεται, στίς ξένες πλάτες πού ὅπως φαίνεται ἀπό τήν ἀρχή εἶχε....
Καί τελικά, ὅλα δείχνουν ὅτι ἐξ ἀρχῆς, ὁ Στεργιάδης δέν ἦταν ἁπλῶς ἕνας μ....., ἀλλά ἦταν μᾶλλον καί ἕνας Μ.....
Ο Βενιζελος ηταν ενας τυπος Ανδρεα Παπανδρεου της Εποχης. Ακρατος Λαικιστης, Κομφορμιστης, ισχυρογμνωμων μεχρις αηδιας, αρα και αυταρχικος και πολυ, πολυ μνησικακος...Ενας τυπος πολυ δυσκολος για συνενοηση και για συναίνεση, τις δυσκολες εκεινες εποχες που χρειαζονυαν η συναινεση. Ο Στεργιαδης ηταν το ετερόν του ημισυ. Ομοιος ομοίω, αεί πελάζει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαφωνώ ως προς τον παραλληλισμό...Καμία απολύτως σχέση με τον Ανδρέα Παπανδρέου...Καταρχήν αν ήταν άκρατος λαϊκιστής, θα είχε πει ψέμματα στον λαό στις εκλογές.Επίσης αν ήταν κομφορμιστής, δεν θα πήγαινε ποτέ σε εκλογές, και μάλιστα με ένα τόσο παράξενο εκλογικό σύστημα...Τέλος, αν ήταν τόσο δύσκολος στην συνεννόηση, μάλλον δεν θα κατάφερνε να είναι τόσο ευέλικτος στις διαπραγματεύσεις που συμμετείχε...
ΔιαγραφήΚαμιά σχέση. Ισως ο Βενιζέλος κατέληξε άθελά του μαζέψει γύρω του σαβούρα ανάλογη με αυτήν του Α. Παπανδρέου. Αλλα να συγκρίνεις τον άνθρωπο που έφτασε σχεδόν να ξαναστήσει την Βυζαντινή Αυτοκρατορία με τον αμοραλιστή Παπανδρέου που ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ υποθήκευσε το μέλλον της χώρας για να διατηρήσει την εξουσία και τα καλούδια της (ξανθιά και μελαχροινα) ,είναι ιεροσυλία.
ΔιαγραφήΜπορείς να φανταστείς τον δειλό Α. Παπανδρέου, που το 1967 παρακαλούσε τους Αμερικάνους να τον σώσουν, επαναστάτη στο Θέρισο?
Κύριε italo, ἀνεξαρτήτως τῶν σοβαρῶν σφαλμάτων τοῦ Βενιζέλου, δέν νομίζω ὅτι ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος ἦταν αὐτό πού λέτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτόν Βενιζελισμό ὅμως, μία τάση του, εἶχε αὐτό τό χαρακτηιστικό πού ἀργότερα ξαναείδαμε στόν (Γεωργιο-Ἀνδρεο-)Παπανδρεϊσμό.
Ἡ ἄλλη τάση στόν Βενιζελσιμό, ἦταν αὐτή πού ἐπικράτησε μέ Σοφούλη, Πλαστῆρα, καί Σοφοκλῆ Βενιζέλο, αὐτή τῆς κατά τό δυνατόν ἀξιοκρατίας ἐν δημοκρατίᾳ. Πού ὅμως, ἔμεινε ἀποκλεισμένη ἀπό τήν ἄσκηση τῆς κρατικῆς ἀξουσίας, διότι δέν βόλευε ὡς γνήσιο ἐκσυγχρονιστικό κέντρο (ἀστικό βέβαια), ὅσους ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ ἀπεργάζονταν τό διαίρει καί βασίλευε ἐπί τῶνἙλλήνων.
Καί σήμερα, τήν ἔλλειψη αὐτοῦ τοῦ πολιτικοῦ κέντρου πληρώνουμε. Ἔχουμε μόνο ἤ ἀριστερά ἤ δεξιά, διότι ἔχουμε ἀμφότερα σέ μία κίβδηλη μορρή καί σέ μία ἀκραιφνῆ, ἀλλά μόνο στό κέντρο ὑπάρχει μόνο ἡ κίβδηλη μορφή.
Ὅσο γιά τόν Ἐλευθέριο Βενιζέλο, δείχνει ἡ ὅλη πορεία του (βλ. Στεργιάδη καί πρόταση γιά Νόμπελ εἰρήνης στόν Κεμάλ) σέ τί ἄτοπα ὁδηγεῖται ἕνας, κατά τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ πού ἔλαβε, ἱκανότατος πολιτικός, ὅταν στό θέμα τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς πίστεως καί παραδόσεως, δέν εἶναι ἐσωτερικῶς σαφής καί πνευματικῶς στέρεος.
Δέν ἀρκεῖ ἡ πολιτική ὀξυδέρκεια, τό γενικῶς εὐγενές ἦθος, καί τό πεποιθέναι ἐπ' ἀνθρώποις.....
Το άρθρο είναι πολύ καλό. Όπως, καλό είναι να θυμόμαστε πως ο Ελ. Βενιζέλος υπήρξε - αναμφίβολα - τεράστια προσωπικότητα και μεγάλου βεληνεκούς πολιτικός αλλά θα κριθεί σε βάθος χρόνου και για τα τεράστια σφαλματα του. Εν οις ο Εθνικός Διχασμός και η επιβολή των οραμάτων του με τη βία - κάτι που δεν του συγχώρεσε ποτε το λαικο σώμα, καθώς και η ακατανόητη επιλογη του Στεργιάδη, εναντια στη βούληση των μικρασιατών που παρόλα αυτά"επιναν νερό" στο ονομά του (του Βενιζέλου).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μόνη ανακρίβεια του άρθρου, είναι πως οι χαρακτηρισμοί του Χρυσοστόμου για τον Στεργιάδη, περιέχονται σε επιστολή του προς τον Βενιζέλο, η οποία εστάλη μόλις δύο 24ωρα πριν μπεί ο τουρκικός στρατός στη Σμύρνη. Και βέβαια, ο Βενιζελος, εκτός ελληνικής πολιτικής σκηνής πλέον, δεν μπορούσε να την αγνοήσει (ούτε και να την λάβει υπ' όψιν). Πρόκειται για συγκλονιτικό κείμενο. Η πρωτότυπη επιστολή υπάρχει στο Μουσείο Μπενάκη.
http://digilib.static.otenet.gr/rec.asp?id=43152
έμεινα μπροστά της πολλή ωρα, προ ετών. Μαρμαρωμένος, νιώθοντας ανατριχίλα στη σκέψη του Χρυσοστόμου να την υπαγορεύει (υποθέτω) εν γνωσει της κρισιμότητας των στιγμώ που ζεί. Να την δείτε, πρόκειται για πραγματικό ορόσημο στην ιστορική μας διαδρομή:
«Ο Ελληνισμός της Μ. Ασίας, το Ελληνικόν κράτος, αλλά και σύμπαν το Ελληνικόν Έθνος καταβαίνει εις τον Άδην, από του οποίου καμμία πλέον δύναμις δεν θα δυνηθή να το αναβιβάση και το σώση . Της αφαντάστου ταύτης καταστροφής, βεβαίως αίτιοι είναι οι πολιτικοί και προσωπικοί Σας εχθροί, πλην και Υμείς φέρετε μέγιστον της ευθύνης βάρος, διά δύο πράξεις σας.
Πρώτον, διότι απεστείλατε εις Μ. Ασίαν ως Ύπατον Αρμοστήν ένα τουτ' αυτό παράφρονα και εγωιστήν, φλύαρον, απερροφημένον εν τω αυτοθαυμασμώ και καταφρονούντα και υβρίζοντα και δέροντα και εξορίζοντα και φυλακίζοντα όλα τα υγιή και σώφρονα στοιχεία του τόπου, διότι εν τω φρενοκομείω του βεβαίως δεν είχον τόπον, και εις το τέλος αποδώσαντα αυτούς τους αγλαούς καρπούς της τελείας του Μικρασιαστικού λαού καταστροφής, τους οποίους νυν θερίζομεν.
Καιί δεύτερον, διότι πριν αποπερατώσητε το έργον Σας και θέσητε την κορωνίδα και το επιστέγασμα επί του αναγερθέντος αφαντάστως ωραίου και μεγαλοπρεπούς δημιουργήματός Σας, της καταθέσεως των θεμελίων της περικλεεστάτης ποτέ Βυζαντινης μας Αυτοκρατορίας, είχατε την ατυχή και ένοχον έμπνευσιν να διατάξητε εκλογάς κατ' αυτάς ακριβώς τας παραμονάς της εισόδου Σας εις Κωνσταντινούπολιν και της καταλήψεως αυτής υπό του Ελληνικού Στρατού προς εκτέλεσιν των όρων της -οίμοι- δια παντός καταστραφείσης συνθήκης των Σεβρών.
........ Ζήτημα είναι εάν, όταν το παρόν γράμμα αναγιγνώσκεται υφ' Υμών, ημείς πλέον υπάρχωμεν εν ζωή, προοριζόμενοι -τις οίδε- εις θυσίαν και μαρτύριον»
Για να συμπληρωθεί πάντως η εικόνα του θρασύδειλου και ανισσόρροπου Στεργιάδη (για τον οποίο φερει ακεραία την ευθύνη ο ΕΛ. Βενιζέλος), αξίζει να αναφερθεί ένα περιστατικό που περιγράφει ο Χρ. Αγγελομάτης στο "Χρονικόν Μεγάλης Τραγωδίας": ο Στεργιάδης έχει καλέσει τον Στρατηγό Δημ. Ιωάννου με προφανή σκοπό να τον υβρίσει και να τον εξευτελίσει όπως άλλους.Αιτία, ηταν μία καταγγελία οτι ο στρατός προελαυνων είχε χρησιμοποιήσει κάποια κοπάδια (που αποτελούσαν πολεμική λεια) για να τραφεί. Ο Ιωαννου φτάνει στο γραφείο, κρεμάει το πηλικιο και το καμουτσίκι και αναμένει. Ξαφνικά, ανοίγει η πόρτα και ο Στεργιάδης πετάει έξω με τις κλωτσιές (κυριολεκτικά) κάποιον πρόκριτο ή πολίτη. Ο Ιωάννου σηκώνεται και παίρνει στα χερια του το καμουτσίκι. Ο ιδιαίτερος του Στεργιάδη τον ρωτάει γιατί (νομίζοντας πως ο Στρατηγός θα φύγει) και ο Ιωάννου του απαντά "Μάλλον θα μου χρειαστεί". Μετά από λίγο ο Στεργιάδης τον δεχεται και ο Στρατηγός Ιωάννου μπαινει μέσα κρατώτας επιδεικτικά το καμουτσικι και ερωτά γιατι έχει κληθεί στην Αρμοστεία. Ο Στεργιάδης του μίλησε λιγο περί ανέμων και υδάτων και τον αποχαιρέτησε φιλικά.
Δεν τόλμησε να ξαναπατησει στην Ελλάδα. Η ιστορία τον αγνοεί. Και δικαίως. Και κάποτε, θα αποδώσει και στον Ελ. Βενιζέλο το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί. Αυτό που του καταλόγισε δίκαια και ο Άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης.
Το βασικό λάθος του Ελευθερίου Βενιζέλου ήταν πως υποτίμησε τον Κεμάλ. Με την προ-Κεμάλ εμπειρία του, θεώρουσε πως η Οθωμανική Αυτοκτρατορία έχει πεθάνει,και πως αρκούσε η διπλωματία για να πάρουμε την κληρονομιά της μακαρίτισας. Και στα πλαίσια αυτά προσπάθησε να είναι τυπικός στις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει για τη Σμύρνη, εξού και Στεργιάδης. Βέβαια , προφανώς ο και ο Στεργιάδης υπήρξε ευθυνόφοβος ηλίθιος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε νομίζω ότι ο Βενιζέλος υποτίμησε τον Κεμάλ και αυτό το στηρίζω στην εξής διαπίστωση ότι ο Βενιζέλος δεν ασχολήθηκε με τα στρατιωτικά θέματα ποτέ, δηλαδή δεν επενέβη ποτέ στους στρατιωτικούς σχεδιασμούς αλλά άφηνε τους στρατιωτικούς να ασχολούνται με αυτά.Ο Βενιζέλος είχε ως κύρια έγνοια του να σχεδιάσει πολιτικά τι έπρεπε να συμβεί και ο στρατός ήταν το όργανο για αυτό, καθώς και να συνδιαλλαγεί με τους συμμάχους, κάτι που σε μεγάλο βαθμό πέτυχε.
ΔιαγραφήΊσως το σημαντικότερο του λάθος ήταν ότι έδωσε υπερβολικά μεγάλο βάρος στα εξωτερικά ζητήματα, πιθανόν δικαιολογημένα, αφήνοντας όμως τα εσωτερικά ζητήματα στάσιμα.Και αυτό τιμώρησε ο κόσμος...
Αφού συμφωνήσω με τον overlord821 στα σχόλια του 8 Μαΐου 2015 - 11:15 π.μ. και 8 Μαΐου 2015 - 4:09 μ.μ. θα προσθέσω τα εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ επιλογή του Στεργιάδη ήταν όντως μεγάλο λάθος του Βενιζέλου.
Το μεγαλύτερο όμως λάθος του Βενιζέλου ήταν ότι ασχολήθηκε με τους Βαλκάνιους Ταλιμπάν (Έλληνες). Από την εποχή του μέχρι σήμερα υπάρχουν κάποιοι που τον κατηγορούν.
Ο Βενιζέλος οδήγησε την Ελλάδα στον θρίαμβο. Σήκωσε στις πολιτικές πλάτες του ολόκληρο Έθνος και οι Βαλκάνιοι Ταλιμπάν τον εγκατέλειψαν και εμπιστεύτηκαν την τύχη της χώρας στους λαϊκιστές και ανίκανους. Τα αποτελέσματα τα έγραψε η ιστορία.
Σε αυτόν τον τόπο επικρατεί ο ατομισμός, ο φθόνος, η ειρωνεία και η διχόνοια.Αυτά τα αρνητικά χαρακτηριστικά της φυλής μας δεν πρέπει να τα ξεχνάει ποτέ κανένας ειδικά όταν ηγείται.
Όποιος ξεχωρίζει για τις ικανότητες του στην αρχή όλοι τον υποστηρίζουν και τον ακολουθούν.
Στη συνέχεια, τον φυλακίζουν (Κολοκοτρώνης), τον δολοφονούν(Καποδίστριας) ή προσπαθούν να τον δολοφονήσουν (Βενιζέλος, 3 απόπειρες δολοφονίας του).
Μετά από χρόνια τους κάνουν αγάλματα.
Κάποιοι που κατηγορούν τον Βενιζέλο και φτάνουν μέχρι στο σημείο να τον χαρακτηρίζουν "Ανδρέα Παπανδρέου της εποχή εκείνης" ας σκεφτούν ποια θα ήταν η Ελλάς σήμερα αν δεν υπήρχε Βενιζέλος:
1) Σύνορα μέχρι την Θεσσαλία
2) Τα μισά τουλάχιστον νησιά του Αιγαίου θα ανήκαν στην Τουρκία
3) Το ειδικό γεωπολιτικό βάρος μας για τις μεγάλες δυνάμεις θα ήταν πολύ μικρότερο διότι την Ήπειρο, την Μακεδονία και τη Θράκη θα τα μοιράζονταν οι Αλβανοί, οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι.αντίστοιχα.
4) Οι διωγμοί και οι σφαγές των Ποντίων και των Μικρασιατών σε κάθε περίπτωση θα γινόταν αν λάβουμε υπόψη την πολιτική του Τουρκικού κράτους στις μειονότητες. Με τη διαφορά ότι η μητέρα πατρίδα που θα τους περίμενε θα ήταν πολύ μικρότερη γεωγραφικά και με ακόμα μικρότερες δυνατότητες οικονομικά διότι δεν θα είχε προηγηθεί ο θρίαμβος των δύο νικηφόρων για την Ελλάδα Βαλκανικών πολέμων.
Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, ο Βενιζέλος οδήγησε τον Ελληνισμό μισό βήμα από τον ΑΠΟΛΥΤΟ θρίαμβο, μισό βήμα από το όνειρο κάθε Έλληνα πατριώτη:
Τον αποκλεισμό ουσιαστικά της Τουρκίας από το Αιγαίο και τον διαμελισμό της.
Για να ησύχαζαν επιτέλους οι λαοί της περιοχής από το Ισλαμοφασιστικό αιματοβαμμένο κτήνος που από την ώρα που εμφανίστηκε στην περιοχή έσφαξε, βίασε και σκλάβωσε όλους τους λαούς της.
Ο λαός εγκατέλειψε τον Βενιζέλο διότι αυτός ο λαός αποδείχθηκε μικρός για να ακολουθήσει το μεγάλο. Μικρός για να σφίξει τα δόντια μέχρι την τελική νίκη, μικρός για να αντισταθεί στις φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας που οδήγησαν τα ίδια του τα παιδιά, τον ένδοξο και νικηφόρο Ελληνικό στρατό, στην εξάντληση, στη λάθος διάταξη δυνάμεων και στην ταπείνωση από έναν αντίπαλο που μέχρι τότε ο στρατός αυτός τον είχε εξευτελίσει. Ο στρατός αυτός λοιπόν δεν υπήρξε ποτέ στρατός δειλών αλλά στρατός νικητών και στο τέλος στρατός πεινασμένων, διψασμένων και προδομένων.
Ο νικηφόρος αυτός στρατός με την τρομερή του ικανότητα στη λογχομαχία και την ακρίβεια πυρών του πυροβολικού σε συνδυασμό με το ένδοξο (και αήττητο) πολεμικό μας ναυτικό και υπό την πολιτική καθοδήγηση του Βενιζέλου εξευτέλισε τους Τούρκους σε ξηρά και θάλασσα. Αυτό ο λαός όταν ψήφιζε δεν θα έπρεπε να τα ξεχάσει αυτά, όσο δύσκολα κι αν ήταν τα πράγματα, ότι κι αν έλεγαν οι πολιτικοί αντίπαλοι του Βενιζέλου.
Οι αντίπαλοι αυτοί έκαναν ακριβώς τα αντίθετα απ 'όσα έλεγαν και προχώρησαν σίγουρα με πολύ χειρότερο τρόπο από αυτόν που θα επέλεγε ο Βενιζέλος.
Αυτός ο λαός ξεχνάει γρήγορα και το τίμημα το πλήρωσαν τα ίδια του τα παιδιά
Θα έγραφα τα ίδια, απλά δεν ήθελα να είμαι τόσο σκληρός σε μερικά πράγματα, ΠΟΥ ΣΩΣΤΑ ΟΜΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ!!!
ΔιαγραφήΊσως τελικά θα πρέπει να είμαστε σκληροί με τα λάθη μας, γιατί δεν νομίζω ότι έχουμε μάθει ακόμη.
ΥΓ Να αναφέρω μόνο, ότι οι Ελληνικοί πληθυσμοί στην Μ. Ασία και την Αν. Θράκη θα την πλήρωναν έτσι και αλλιώς, είτε η Ελλάδα επενέβαινε είτε όχι.Και απόδειξη αυτού είναι ότι η Τουρκία κατά την διάρκεια του 2ου ΠΠ το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να βάλει έναν βαρύ φόρο σε όλους τους μη μουσουλμανικούς πληθυσμούς για τα "έξοδα" του πολέμου...Ενός πολέμου που τυχοδιωκτικά παρακολουθούσε και περίμενε την τροπή του...
"Θα έγραφα τα ίδια, απλά δεν ήθελα να είμαι τόσο σκληρός σε μερικά πράγματα, ΠΟΥ ΣΩΣΤΑ ΟΜΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ!!!
ΔιαγραφήΊσως τελικά θα πρέπει να είμαστε σκληροί με τα λάθη μας, γιατί δεν νομίζω ότι έχουμε μάθει ακόμη"
Σκληρή είναι μόνο η αλήθεια. Μόνο όταν πεις την αλήθεια δυνατά μπορείς να ελπίζεις σε κάτι νέο, σταθερό και πραγματικά ισχυρό..
Δεν είναι σκληρό ούτε δύσκολο:
1) Να αναγνωρίζεις τα λάθη σου.
2) Να θυμάσαι όμως πάντα ποιος είσαι και να πιστεύεις σε όλες τις δυνατότητες σου, ακόμα και στα αδύναμα σημεία σου. Με σωστή τακτική να τα μετατρέπεις σε δύναμη που θα συμπληρώνουν τα χαρίσματα/δυνατότητες σου. Αυτό σου δίνει την απαραίτητη ισχύ για να προχωράς σταθερά και ανοδικά.
Αυτοί που ηγήθηκαν σε πολιτικό και σε στρατιωτικό επίπεδο μετά την αποχώρηση του Βενιζέλου έδωσαν στο Ελληνικό λαό, αίμα, πόνο, δάκρυα και ήττα. Πλήρη καταστροφή. Στις πολιτικές πράξεις ενός αληθινού ηγέτη το αίμα, ο πόνος και τα δάκρυα του λαού του επιτρέπονται μόνο όταν υπάρξει στο τέλος νίκη. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού κι αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Για να είναι κάτι εφικτό πρέπει:
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Οι συνθήκες να είναι ώριμες,
β) Να εργάζεσαι από τη μεριά σου όσο γίνεται για να να ωριμάσουν οι συνθήκες.
Επί Βενιζέλου οι συνθήκες ήταν ώριμες για την ολοκλήρωση του Εθνικού οράματος και ο ίδιος από τη μεριά του είχε εργαστεί προς αυτή την κατεύθυνση. Τα πολιτικά αποτελέσματα και τα κέρδη για την πατρίδα φάνηκαν στους Βαλκανικούς πολέμους αλλά και στη συνέχεια όταν συνεχίσαμε την...καταδίωξη των Τούρκων στην απέναντι μεριά του Αιγαίου που ήταν Ελληνικά σκλαβωμένα εδάφη.
Αν αυτός ο λαός δεν ήταν υπομονετικός και άξιος για να ολοκληρώσει μέχρι το τέλος αυτή την δύσκολη πορεία και εμπιστεύτηκε τους λάθος ανθρώπους δεν φταίει κανένας Βενιζέλος.
Πρώτα έγινε το λάθος στο εσωτερικό της χώρας και μετά μπόρεσαν να μπουν σε εφαρμογή τα σχέδια των Τούρκων και τα σχέδια κάποιων Μεγάλων Δυνάμεων που είχαν εντελώς αντίθετα συμφέροντα από τα δικά μας.
Τα κάστρα πέφτουν πάντα από μέσα όταν πέφτει το ηθικό, όταν διοικούν ανίκανοι, όταν γίνονται προδοσίες.
Ακόμα και σήμερα όλοι κρύβονται σαν φοβισμένοι ποντικοί πίσω από το χαρτί της συνθήκης της Λωζάνης.
Για να είμαστε και δίκαιοι, έγιναν κάποια λάθη και από τον Βενιζέλο, όπως ότι συμβιβάστηκε στο Παρίσι να μην γίνει στρατολόγηση του Ελληνικού πληθυσμού των απελευθερωμένων εδαφών, παρά μόνο να συμμετάσχουν κάποιοι ως εθελοντές στην λεγόμενη ανεξάρτητη μεραρχία.Με βάση τον Ελληνικό πληθυσμό της ευρύτερης Σμύρνης και της ανατολικής Θράκης, θα μπορούσαμε να επανδρώσουμε τον στρατό με χιλιάδες άνδρες.
ΔιαγραφήΑλλά το κυριότερο λάθος ήταν ότι προχώρησε σε εκλογές.Φαντάζομαι ότι δεν είχε καταλάβει τι ακριβώς ήθελε ο Ελληνικός λαός...