29/3/16

Πατρίδα δεν είναι το κράτος!

Ένα γεγονός που έχει επιμελώς αποσιωπηθεί είναι ότι στις 16 Νοεμβρίου 1967 η Τουρκική Εθνοσυνέλευση κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας.

Στα σύνορα του Έβρου η απέναντι όχθη πλημμύρισε με τουρκικά άρματα μάχης, που μάρσαραν νυχθημερόν εκφοβιστικά και πανέτοιμα να περάσουν το ποτάμι. Στη δική μας πλευρά ο αριθμός των αρμάτων ήταν ασήμαντος σε σχέση με των Τούρκων και αρχίσαμε τα «κολοκοτρωναίικα» τα κάναμε κυκλικές βόλτες μέσα από δάση και χωριά για να φαίνονται περισσότερα. (Εικόνα τρομακτικής ανισότητας, που θα έπρεπε να την έχουν αντικρίσει όσοι με ασυγχώρητη ανευθυνότητα μιλάνε για μείωση των εξοπλισμών.)

Ο ίλαρχος Ν.Μ., διοικητής μιας Ίλης Αναγνωρίσεως, διέθετε στον τομέα ευθύνης του πλάι στο ποτάμι 4 έφεδρους αξιωματικούς και 144 στρατιώτες, συν 2 «βοηθητικούς» που δεν έφεραν όπλο.

Εκείνες τις κρίσιμες στιγμές έλαβε μια επείγουσα διαταγή από τη Μεραρχία και κάλεσε προσκλητήριο στη μονάδα του. Ανέλυσε στους συγκεντρωμένους την κατάσταση, μίλησε για την τουρκική υπεροπλία και ζήτησε από τους στρατιώτες του 30 εθελοντές να περάσουν την ίδια νύχτα το ποτάμι, με επικεφαλής τον ίδιο και τους 4 έφεδρους αξιωματικούς τους, για δολιοφθορά στα εχθρικά τανκς. Οι πιθανότητες να γυρίσουν ζωντανοί ήταν μηδαμινές, είτε πετύχαινε η αποστολή τους είτε όχι γι’ αυτό τούς έδωσε είκοσι λεπτά προθεσμία να συζητήσουν μεταξύ τους και να αποφασίσουν μόνοι τους ποιοι θα συμμετείχαν εθελοντικά. Μάλιστα προέτρεψε όσους ήταν παντρεμένοι ή είχαν προστατευόμενα μέλη στην οικογένειά τους να μη συμμετάσχουν στο εγχείρημα.

Στην ουσία ο ίλαρχος Ν.Μ. απάλλαξε τους στρατιώτες του από κάθε όρκο και υποχρέωση και τους έδωσε το δικαίωμα να επιλέξουν οι ίδιοι αν θα ζήσουν ή θα πεθάνουν.

Ο Έβρος ήταν ανέκαθεν για τον στρατό ο κάλαθος των «αχρήστων». Ήταν μία χρόνια πρακτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, στην οποία η δικτατορία είχε προσδώσει διαστάσεις τιμωρίας. Στον Έβρο έστελναν όλους τους παρίες, που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα για καλύτερη μετάθεση, τους κοινωνικά απροσάρμοστους και κυρίως τους αντίθετους στο καθεστώς, στους οποίους μάλιστα επιφύλασσε και την ανάλογη περιποίηση.

Αυτή πάνω κάτω ήταν η κοινωνική σύνθεση και της μονάδας του Ν.Μ., που οι οπλίτες της συσκέπτονταν μεταξύ τους για είκοσι λεπτά και συγκεντρώθηκαν πάλι με τον ήχο της σάλπιγγας. Ο ίλαρχος διέταξε οι 30 εθελοντές να κάνουν ένα βήμα μπροστά για να αποσπαστούν από τους υπόλοιπους. Τότε ένα βήμα μπροστά δεν έκαναν μόνο 30 άντρες, αλλά αυτομάτως και οι 144, μαζί τους και οι 2 «βοηθητικοί».

Αυτά τα παιδιά ήταν απλοί στρατιώτες.

Δεν είχαν την ψυχοτεχνική εκπαίδευση για καταδρομικές επιχειρήσεις ούτε τον απαιτούμενο ειδικό εξοπλισμό και την ανάλογη υποστήριξη, εύλογα θα μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν γι’ αυτή την αποστολή θανάτου. Όμως αποφάσισαν να υπερβάλουν εαυτόν, διέγραψαν τις ταλαιπωρίες που τους υπέβαλλε το ανελεύθερο καθεστώς και ήταν έτοιμα να δώσουν τη ζωή τους για την πατρίδα, όπως ακριβώς οι πατέρες τους πολέμησαν τους Ιταλούς υπό τη μεταξική δικτατορία: η αντίθεσή τους στο δικτατορικό καθεστώς δεν επηρέασε σε τίποτα τη φιλοπατρία τους.

Ένιωθαν ως το κύτταρό τους, χωρίς να χρειαστεί να τους το πει κανείς, ότι η εθνική επιβίωση είναι υπεράνω ιδεολογιών, ταξικών διαφορών, προσωπικών αδικιών, συμφερόντων κ.λπ.

Γιατί το κράτος δεν είναι πατρίδα.

Το κράτος είναι απλώς ένα σύστημα διαχείρισης της κοινωνίας που αλλάζει ανάλογα με τα πρόσωπα τα οποία εντελώς πρόσκαιρα και συγκυριακά το στελεχώνουν. Το κράτος πιθανόν να είναι δίκαιο ή άδικο, ικανό ή ανίκανο, αφερέγγυο, αυταρχικό και σπανίως στοργικό να δέρνει τους συνταξιούχους, να μη σέβεται ζώντες και τεθνεώτες, να μεροληπτεί, να ψεύδεται, να εξαπατά, να χρηματίζεται, να τρομοκρατεί.

Η πατρίδα είναι κάτι ακλόνητο, βαθύ και καθοριστικό για τον άνθρωπο.

Η πατρίδα είναι η πανάρχαιη γειτονιά μας στον κόσμο.

Αυτή μας προσδιορίζει και νοηματοδοτεί την ύπαρξή μας. Επειδή είμαστε πρόσωπα, και όχι τυχαία άτομα, υπάρχουμε εν χώρω και χρόνω με δικό μας ήθος και έθος. Άλλωστε η ανθρώπινη ποικιλία τρόπων, αισθημάτων, εμπειριών και έκφρασης συνιστά τη διαφορετικότητα, που είναι ζωή και ευλογία, δίνει μορφή και περιεχόμενο στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.

Τελικώς η σύγκρουση τότε με την Τουρκία αποσοβήθηκε με οδυνηρές υποχωρήσεις εκ μέρους μας, μία από αυτές ήταν η επαίσχυντη απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο, που άνοιξε το δρόμο για την τουρκική εισβολή στο νησί το 1974.

Και από τότε, χωρίς να γίνει πόλεμος, επί 40 ολόκληρα χρόνια χάνουμε σταθερά ανθρώπους και δικαιώματα.

Ιδίως από το 1996 και μετά έχουμε οδηγηθεί σε μια κατάσταση «φινλανδοποίησης» έναντι της Τουρκίας, η οποία συνεχώς διατυπώνει νέες απειλές και νέες απαιτήσεις: Ίμια, γκρίζες ζώνες, 
S-300, υφαλοκρηπίδα, Θράκη, casus belliγια τα 12 μίλια, αποστρατιωτικοποίηση των νησιών (για να ακολουθήσουν τη μοίρα της Κύπρου), διχοτόμηση του Αιγαίου και ίσως άλλα που δεν τα γνωρίζουμε. Και, επειδή «τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει αν κάτι άλλο δεν υποχωρήσει», εμείς τα τελευταία δέκα χρόνια, άτολμοι και περιδεείς, γλείφουμε για «ελληνοτουρκική φιλία», μεταμφιέζουμε τον τρόμο μας σε «σωφροσύνη» και σκιζόμαστε να εξυπηρετήσουμε τους απέναντι σε ό,τι θέλουν: υποστήριξη στην Ευρώπη, τερατούργημα Ανάν, οικονομικά ανοίγματα και διάφορα άλλα αναξιοπρεπή, ενώ ο κατάλογος των πεσόντων μας μεγαλώνει ασταμάτητα: Σιαλμάς, Βλαχάκος, Γιαλοψός, Καραθανάσης, Ηλιάκης.

Όμως όλα έχουν ένα όριο.

Η πορεία ενός έθνους δεν καθορίζεται από ευκαιριακά συμφέροντα και ανεπαρκείς ηγεσίες. Περιλαμβάνεται στις θυσίες των νεκρών μας, στο παρόν το δικό μας και στο μέλλον αυτών που έρχονται. Τα κυριαρχικά μας δικαιώματα μπορεί να τα χάσουμε μόνο μετά από στρατιωτική ήττα, ουδείς από τους κρατούντες νομιμοποιείται να τα παραχωρήσει σε διαπραγματεύσεις.

Όποιος μιλάει για ελευθερία και ανεξαρτησία χωρίς να είναι έτοιμος να ματώσει είναι απατεώνας. Ούτε το δικαστήριο της Χάγης ούτε οποιοσδήποτε άλλος διεθνής οργανισμός μπορεί να αποφανθεί αν επιτρέπεται να αναπνέουμε ακόμη τον αέρα της πατρίδας μας ή αν η Θράκη, η Κύπρος και τα νησιά είναι δικά μας.

Η αλήθεια είναι μία και πανάρχαιη:

Δικό σου είναι μόνο αυτό που μπορείς να προστατεύσεις.

του ΔΙΟΝΥΣΗ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΥ *

* Απόσπασμα από το βιβλίο του, «Ημών των Ιδίων».

19 σχόλια:

  1. τελικα τι εγινε . καλο το παραμυθακι να βγαζει βιβλια ο χαριτοπουλος να κερδιζει προς το ζην.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πατρίδα δεν είναι το κράτος αλλά χωρίς κράτος δεν μπορεί να υπάρξει πατρίδα με την πατροπαράδοτη έννοια της λέξης, αυτό εννοεί ο καλός πατριώτης και Έλληνας Χαριτόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι ακριβώς. Πατρίδα υπάρχει και χωρίς κράτος. Για παράδειγμα, στην Κατοχή δεν υπήρχε ελληνικό κράτος, παρά μόνο τύποις. Η Πατρίδα, όμως, εξακολουθούσε να υπάρχει.

      Διαγραφή
    2. Eρμηνεύετε τα σημερινά δεδομένα με εργαλεία του παρελθόντος, η μετατροπή ολόκληρων περιοχών σε νεοαποικιοκρατούμενους χώρους περνάει μέσα από την αποδόμηση των συντεταγμένων κρατών, ξεχάστε τα παλιά, αυτό που γίνεται τώρα στην περιοχή μας δεν έχει προηγούμενο

      Διαγραφή
    3. Νά ἐνεργοποιηθοῦμε ὡς Ἕλληνες!
      Ένῶ τό θέμα εἶναι νά ἐνεργοποιηθοῦμε ὡς Ἕλληνες καί ὡς πολίτες, ὁ Γ.Παπαδόπουλος προτάσσει τό κράτος ἔναντι τοῦ ἔθνους! Ὅ,τι καλό κινεῖται στόν χῶρο τῶν ἰδεῶν, τό πυροβολᾶς κύριε Παπαδόπουλε;
      Τό κράτος εἶναι ἐργαλεῖο τοῦ ἔθνους καί τοῦ λαοῦ, ἀλλά ὅταν ἡγοῦνται ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ προδοτικές κυβερνήσεις, τό κράτος ἀποτελεῖ ἐν μέρει ἀναγκαῖο κακό (κατ' ἀρχήν ὑπακοή στήν Διοίκηση) καί ἐν μέρει ἐμπόδιο πού ὡς τέτοιο, ὅπου χριεάζεται, πρέπει νά παρακάμπτεται, κατά τό δυνατόν νομότυπα, ἀπό τούς πολίτες ἀλλά ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗ. Τοῦτο, ὄχι παραλόγως, ὄχι διά μέσου ΜΚΟ, ἀλλά διά τῆς αὐτενεργείας λόγῳ τῆς ἐνεργοποιήσεως τῆς ΕΘΝΙΚΗΣ συνειδήσεως ἑνός ἑκάστου, ὅπου κι ἄν εὑρίσκεται.

      Διαγραφή
    4. Mικρά έθνη δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς ισχυρό κράτος, αντιπαραβάλλετε την Βουλγαρία με το Ισραήλ και θα καταλάβετε. Μόνο το Ελληνικό κράτος με άλλες οικονομικές πολιτικές μπορεί να σώσει την Ελληνική κοινωνία και να αποτρέψει την εξαφάνιση του Ελληνισμού.φυσικά με αυτούς τους πολιτικούς δεν θα πράξει κάτι τέτοιο

      Διαγραφή
    5. Τα μικρά κράτη πρέπει να στηρίζονται στην ποιότητα για να επιβιώσουν, τα μεγάλα μπορούν να στηρίζονται στην ποσότητα, έτσι πρωταγωνιστούν η Αμερική και η Ρωσία ενώ η ζωή για εκατομμύρια ανθρώπων στο εσωτερικό των χωρών αυτών είναι από χάλια μέχρι τραγική. Εδώ έγκειται και το σημερινό πρόβλημα της Ευρώπης που δεν πρόκειτια να επιλυθεί ακόμα και αν θυσιαστεί η Ελλάδα

      Διαγραφή
    6. Γ Παπαδόπουλε λές κοινοτοπίες. Σέ αὐτό τό θέμα νά ἀπαντήσεις: Συμφωνεῖς ἤ διαφωνεῖς γιά τό ὅτι πρέπει "Νά ἐνεργοποιηθοῦμε ὡς Ἕλληνες!" παρά τίς ὅποιες (ἀκόμη καί ἀντίθετα πρός τίς ὅποιες) στραβοτιμονιές τοῦ "κράτους"; Συμφωνεῖς λοιπόν, ἤ διαφωνεῖς;

      Διαγραφή
    7. Δεν νομίζω ότι ξέρουν οι περισσότεροι αυτά τα απλά που αναφέρω και ας μην είναι πρωτότυπα. Τί παραπάνω να κάνουν οι Έλληνες; Να πάρουν τα όπλα;

      Διαγραφή
    8. Δέν πείθεις ... Συμφωνεῖς ἤ διαφωνεῖς; - δέν ἀπάντησες.

      Διαγραφή
    9. Mα δεν μπορούν να κάνουν κάτι παραπάνω οι Έλληνες ως λαός, δεν έχει νόημα να πω ότι συμφωνώ ή διαφωνώ, όλο το πολιτικό σύστημα ανέλαβε την μετατροπή της Ελλάδος σε μετακρατικό μόρφωμα, από το 2010 και μετά σε αυτήν την φάση σταδιακής προσαρμογής του λαού στα νέα δεδομένα βρισκόμαστε

      Διαγραφή
    10. @ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ29 Μαρτίου 2016 - 7:58 μ.μ.

      Τίποτε δεν άλλαξε την πραγματικότητα, ότι άλλο ΠΑΤΡΙΔΑ κι άλλο κράτος. Αυτά που γίνονται στην περιοχή μας έχουν συμβεί και κατά το παρελθόν. Η Ιστορία κάνει κύκλους.

      Και το Βασίλειο τού Ισραήλ ήταν κάποτε ισχυρό κράτος, στην συνέχεια παρήκμασε και τέλος διελύθη, όμως η Πατρίδα δεν έπαψε να υπάρχει.

      Διαγραφή
    11. Δεν κάνει πάντα η ιστορία κύκλους, στην μήτρα του Ελληνικού πολιτισμού, τα Μικρασιάτικα παράλια, πλέον δεν ακούγεται η Ελληνική γλώσσα και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Και ύστερα είναι και κάτι άλλο, και η ζωή κάνει κύκλο αλλά δεν είμαστε εμείς ως συγκεκρινένο υποκείμενο αυτοί που ξεκινάν πάλι από την αρχή. Το ίδιο ισχύει και για την ιστορία.
      Όλοι οι Εβραίοι που ζουν εκτός Ισραήλ αργά ή γρήγορα θα χάσουν την ταυτότητά τους, στην Ρωσία λόγω του Σοβιετικού καθεστώτος αυτό ήδη έχει γίνει για τους περισσότερους. Μόνο στο Ισραήλ έχουν εθνική ταυτότητα

      Διαγραφή
    12. Μαζί μιλούμε και χώρια καταλαβαίνουμε. Άλλο εθνική ταυτότητα, άλλο κράτος και άλλο Πατρίδα. Από την Ρωσία, προς ενημέρωσή σου, φρόντισε να τούς διώξει ο Στάλιν, γι αυτό είχε σπεύσει ν' αναγνωρίσει το κράτος τού Ισραήλ το 1948. Για να έχει που να τούς στέλνει, ή πού να έχουν να πηγαίνουν, όταν τούς εξανάγκαζε να φεύγουν.

      Διαγραφή
    13. Μα καλά πως θα έχεις έθνος σήμερα χωρίς συγκροτημένο κράτος; Σήμερα το κράτος, η πατρίδα και η εθνική ταυτότητα είναι ένα, ξεχάστε τα παλιά. Προς ενημέρωσή σου δεν φύγαν όλοι, χιλιάδες αφομοιώθηκαν θέλοντας και μη.

      Διαγραφή
    14. Σωστά. Ξεχάστε τα παλιά. Σήμερα το τραπέζι, ο γάϊδαρος και το αεροπλάνο είναι τα ίδια. Ό,τι νά ναι.

      Σήμερα ζουν 186,000 Εβραίοι στην Ρωσία.

      Διαγραφή
    15. Ρε Nativist γιατί με αμφισβητείς; Επειδή δίνει ο Κ. Πλεύρης διαφορετικούς ορισμούς για το έθνος και την πατρίδα;
      Βρείτε μου ένα έθνος σήμερα που είναι ακμαιότατο χωρίς ανεξάρτητο και δυνατό κράτος.
      Ήταν πολλοί περισσότεροι οι Εβραίοι στην Ρωσία, αφομοιώθηκαν.

      Διαγραφή
    16. Όλο το παιχνίδι σήμερα παίζεται στο πως τα κράτη θα είναι ανίσχυρα απέναντι σε υπερεθνικούς οργανισμούς για να είναι απολύτως χειραγωγήσιμα τα έθνη, δηλαδή να μετατραπούν σε μαζώξεις ανθρώπων χωρίς αίσθηση πατρίδας.
      Για πες μου τί μπορεί να πράξει κανείς σήμερα για να επιβιώσει; Nα πάρει τα Ελληνικά βουνά όπως στην Τουρκοκρατία ή να γίνει μετανάστης;

      Διαγραφή
  3. Στο παρελθόν υπήρχε και ένας κοινοτισμός, που σημαίνει ότι μια κοινωνία ανθρώπων ήταν αποφασισμένη να ζήσει και να πεθάνει μαζί, όπως τα λέω είναι τα πράγματα, αυτά που ξέρατε ξεχάστε τα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.