Πότε θα έλθει εκείνη η μέρα...

της Ρίκας Κ.
Πότε θα έρθει η μέρα να δώσει το χέρι το κράτος στο Έθνος, να πορευτούν μαζί... Πέρα από πολύπλοκους επιστημονικούς ορισμούς, τι άλλο είναι το Έθνος από την ευρύτερη οικογένειά μας, η ιστορική και χωροχρονική προέκτασή μας. Ευρισκόμενο σήμερα σε μεγάλο κίνδυνο.

Φοβάμαι ότι δεν θα επιβιώσουμε όρθιοι πολλοί Έλληνες από αυτήν την δοκιμασία, όρθιοι μέσα μας, γιατί μπορεί η σπονδυλική στήλη να είναι ορθή, αλλά η Ψυχή να είναι λυγισμένη. Τι στην ευχή μας συμβαίνει σήμερα, ποιος μπορεί να καταλάβει, βέβαια όταν κάποιος είναι μέσα στον τυφώνα δεν βλέπει που πάει, μετά μετρά τις απώλειες, αλλά και Δυνάμεις νέες. Σαν να έπεσε πάνω μας ένα περίεργο Φως που μεγενθύνει τα Λάθη και μικραίνει το Καλό. Να ήρθαν όλοι οι λογαριασμοί μαζί. Ίσως και να πρέπει να πληρώσουμε για την απρέπεια που δείξαμε σαν κοινωνία απέναντι στην Ιστορία μας.
Οι τούρκοι, πιστεύω άθελά τους, με την αμετανόητη, συμπλεγματική, άξεστη και απολίτιστη θρασύτητα και θρασυδειλία τους, μας δίνουν μια μοναδική ευκαιρία να δούμε πιο καθαρά τα πράγματα, και να τα αντιμετωπίσουμε κατά πρόσωπο, χωρίς υπεκφυγές και ψευδαισθήσεις. Επιμένουν να μας τοποθετούν απέναντι σε έναν αδιάψευστο ιστορικό καθρέφτη, ανελέητα ειλικρινή και αποκαλυπτικό.
Ο Πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ, σε κανένα επίπεδο, με κανέναν εχθρό, αλλοίμονο που το πιστέψαμε, δεν πιστεύω ότι οι βασικές ανθρώπινες δομές, ατομικά αλλά και Eθνικά, αλλάζουν, απλά αποκαλύπτονται κάτω από το Φως του χρόνου. Οι άνθρωποι και τα Έθνη αντίστοιχα. Οι συμπεριφορές μας μπορεί να αλλάξουν, άρα και η «μοίρα» μας, οι βασικές εσωτερικές δομές όμως του καθενός μας απλά φανερώνονται. Ανθρώπων και Εθνών. Ειδικά σε στιγμές μεγάλης οδύνης και δοκιμασίας.
Όσο η συμπεριφορά του Ελληνικού κράτους είναι ανθελληνική, το Έθνος μας δεν θα μπορέσει να εκφραστεί, δεν θα ανθίσει, και τα ατελείωτα χαστούκια που τρώμε καθημερινά δεν θα πάψουν. Πως περιμένουμε να δικαιούμαστε τον ευγενή τίτλο του Έλληνα, όταν σαν κοινωνία εκφράσαμε χαρακτηριστικά ανθελληνικά, αυτήν την ραθυμία, τρυφηλότητα, αδράνεια και έλξη προς τον εύκολο, γρήγορο και τελικά προδοτικό τρόπο ζωής ;
Πότε θα μιλήσουμε με τον εαυτό μας, πως επιτρέψαμε αυτήν την κοινωνία να εκφυλιστεί, με αποτέλεσμα να γινόμαστε θεατές της καταστροφής μας. Ατομικές συμπεριφορές διαφθοράς, ή ανοχής σε αυτήν, αδιαφορίας, αναβλητικότητας και ψεύδους απέναντι στον εαυτό μας.
Οι τούρκοι, μεταξύ άλλων, έχουν σχέδια από το 1920 (!). Να τους διευκολύνουμε, εννοείται. Τουρκικά η νέα γλώσσα της Θράκης, μεταξύ άλλων αντίστοιχων φαινομένων. Αντί να διεκδικήσουμε το αυτονόητο, ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ, αναγνώριση των βαρβαροτήτων, γενοκτονιών που έχουν διαπράξει εναντίον μας, εναντίον των προγόνων μας, που είναι τελικά πρόγονοι όλων μας πέρα από την προσωπική οικογενειακή ιστορία του καθενός μας, βλέπουμε τους «εκπροσώπους» μας να τους χαρίζουν δικαιώματα. Υπάρχουν Κατεχόμενα Ελληνικά εδάφη της Ανατολής, πότε επιτέλους θα πούμε αυτές τις λέξεις; Είναι η Αλήθεια.
Τόσες εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες νεκροί, πρόγονοί μας άτιμα δολοφονημένοι, ακήδευτοι και εγκαταλελειμένοι, περιμένουν δικαίωση. Μας στοιχειώνουν όσο δεν κάνουμε το χρέος μας. Ούτε ένα χιλιοστό γης υπό διαπραγμάτευση με τους τούρκους. Ας καταλάβουν αυτοί ότι θέλουν, εμείς καταλαβαίνουμε ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ ; Άλλη μια Ελλάδα στην Ανατολή Μας περιμένει. Όσο δεν μας «νοιάζει» και φαντάζει ένα παρελθόν μακρινό και περασμένο, άσπρη μέρα δεν θα δούμε. Αλληλένδετα είναι όλα, τα Εθνικά θέματα δεν είναι, ούτε ήταν ποτέ, ασύνδετα με τα Οικονομικά.
Για «την αλληλουχία των κρυφών νοημάτων» μας μίλησε ο Ελύτης πριν μισό αιώνα στο Άξιον Εστί (Προφητικόν). ΟΛΑ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ, το «παιχνίδι» στην κοινωνία μας άρχισε να χάνεται όταν πάψαμε να κοιτάμε το βλέμμα του Άλλου, αλλά προτιμήσαμε το Ε9 του/της. Τσιμέντα και τούβλα. Ποιο ήταν το όνειρο του μέσου Έλληνα και Ελληνίδας ; Η «εύκολη» εργασία. Ο «πλούσιος» γάμος. Ουσιαστικά η ιδιωτική πορνεία. Οι παλιές Ελληνικές ταινίες το μαρτυρούν. Ιδιωτικές πόρνες γέμισε η Ελληνική κοινωνία, και μετά απορούμε γιατί μας κυβερνούν πολιτικές πόρνες, δοσίλογοι και μαυραγορίτες, εθνοπροδότες, μιζαδόροι, φορείς της οικονομικής και κοινωνικής αδικίας. Εξαγορασμένες συνειδήσεις. Γιατί οι «ξένοι» μας κοιτούν και βλέπουν πετρέλαια, ορυκτό «πλούτο» και χρυσό. Το ξεπούλημα της αυτοπεποίθησής μας μας στέρησε την Εθνική αυτοπεποίθηση, το δικαίωμα να διεκδικούμε τα ουσιαστικά δικαιώματά μας, ατομικά, κοινωνικά και Εθνικά. Ακούγεται σκληρό, αλλά ειλικρινά μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει αυτό ;
Η αποκατάσταση της σχέσης μας με το χρήμα θα μας ανοίξει πολλούς δρόμους. Το χρήμα ως ενέργεια. Τίποτα άλλο. Να φύγει αυτή η σκιά που μας στοιχειώνει, ο ορισμός του ποιος/ποια είμαι με βάση το τι έχω στην εξωτερική πραγματικότητα. Η Αχίλλειος πτέρνα της κοινωνίας μας, κατασκευασμένη και αυτή, εισαγόμενη, με σκοπό την Άλωση του Έθνους, τον βιασμό των Ιδεών, με απώτερο στόχο την απενεργοποίησή μας. Ξεχάσαμε να είμαστε πολεμιστές, όχι πολεμοχαρείς, πολεμιστές. Έτοιμοι. Ταγμένοι στο «βαθύτερο νόημα ενός ταπεινού Παραδείσου, που είναι ο αληθινός μας εαυτός, το δίκιο μας, η ελευθερία μας, ο δεύτερος και πραγματικός ηθικός μας ήλιος.» (Οδυσσέας Ελύτης, Ο Μικρός Ναυτίλος).

Αν δεν λάβουμε θέση ΤΩΡΑ, έμπρακτα και όχι απλά θεωρητικά, απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα, με αυτοκριτική και ειλικρίνεια, η εξωτερική πραγματικότητα δεν θα πάψει να προσβάλλει τη νοημοσύνη μας και να ακυρώνει την αξιοπρέπειά μας. Η «αλληλουχία των κρυφών νοημάτων», οι αόρατες γραμμές σύνδεσης μεταξύ των διαφόρων διαστάσεων της Ζωής μας είναι μια πραγματικότητα. Από εμάς εξαρτάται αν θα λειτουργήσει υπέρ μας, ή εναντίον μας. Και δεν έχουμε την πολυτέλεια να μας κάνουμε κι άλλο κακό.
Επιστρέφω πάντα στον Ελύτη (Ο Μικρός Ναυτίλος) – για την ελπίδα : «Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις».

Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Καλημέρα σε όλους - και καλό μήνα.