Ωχ μωρέ! Έπεισαν και εμένα. Ησύχασα και εγώ στο τέλος. Συμπεριλήφθηκα και εγώ ανάμεσα στον τουρκοκυπριακό λαό που πέτυχε ενότητα και ομοψυχία μετά από πολλά χρόνια. Όχι επειδή αρπάζει ο λύκος όποιον ξεχωρίσει από το κοπάδι. Οικειοθελώς το έκανα!
Δεν φοβάμαι τους λύκους και άλλους παρόμοιους! Αν θέλουν ας μας αποκαλέσουν «π…παιδα» και να έρθουν στην πόρτα μας. Αν θέλουν να αδειάσουν όλες τις σφαίρες από τη γεμιστήρα. Αδιαφορεί ο νόμος του λύκου. Ιδού που όλοι είναι ευτυχισμένοι και ευχαριστημένοι. Και οι αριστεροί μας και οι δεξιοί μας. Τι ωραία. Είναι η εικόνα που νοσταλγούσαμε. Συμμετείχα και εγώ στις λεγεώνες αυτές με απερίγραπτο ενθουσιασμό. Είμαι όπως είπε ο Ορχάν Βελί:
«Έχω απαλλαχτεί από έναν παλιό σεβντά
Όλες οι γυναίκες είναι ωραίες τώρα
Φόρεσα καινούργιο πουκάμισο
Λούστηκα
Ξυρίστηκα
Βγήκα στους δρόμους
Οι άνθρωποι είναι ήρεμοι
Ήρεμος είμαι και εγώ»
Μήπως δεν το είπε ο άνθρωπος; Είναι πρόεδρος όλων. Τους αγκάλιασε όλους και τον αγκάλιασαν όλοι. Επιπλέον, τον αγκάλιασαν πιο σφικτά και τον φίλησαν εκείνοι που δεν τον ψήφισαν. Καθυστερημένα έγινε αντιληπτή η αξία του. Δεν πειράζει. Ειδικά μετά τον διορισμό και του διαπραγματευτή μας, αυξήθηκε περισσότερο η αξία του. Απαλλάχτηκαν από τις ανησυχίες τους όσοι ανησυχούσαν ότι θα μας ξεπουλήσει στους Ελληνοκύπριους. Ησύχασαν όσοι επιθυμούν λύση και ειρήνη. Πήραν μια βαθιά ανάσα όσοι φοβούνταν ότι θα διασαλευθούν οι σχέσεις μας με την Τουρκία. Μήπως υπάρχει κανείς που δεν είναι ικανοποιημένος; Σάμπως και δεν υπάρχει. Κανένας εκτός από μερικούς σκανδαλιάρηδες. Αλλά μετά που ο κύριος Μουσταφά τούς υπέδειξε «προφτάστε, με λιντσάρουν», μπήκαν και εκείνοι στη θέση τους.
Μήπως υπάρχει κάποιος λόγος για να μην ησυχάσει κανείς; Να το ομολογήσω. Είχα αρχίσει να αγωνιώ όταν ο κύριος Ταγίπ είπε στο Μουσταφά μας ότι «δεν μπορείς να διαπραγματεύεσαι κάνοντας του κεφαλιού σου». Να αγωνιώ ότι θα είμαστε ακέφαλοι πάλι στο τραπέζι. Αλλά ας είναι καλά ο κύριος Μουσταφά, παραγκώνισε τον κίνδυνο αυτόν μόλις διόρισε τον κύριο Οζντίλ στη θέση τού διαπραγματευτή λαμβάνοντας μια σωστή απόφαση και ησύχασα και εγώ. Ο λαός μας είναι έξυπνος. Δεν τρώει κουτόχορτο. Βλέπει μπροστά. Είδε αμέσως ότι παραγκωνίστηκε ο κίνδυνος αυτός με τούτη την ορθή απόφαση του νέου ηγέτη. Πλέον όλοι είναι βέβαιοι πως δεν θα κάνουμε του κεφαλιού μας στις διαπραγματεύσεις. Να το ξέρεις, μωρέ Ταγίπ. Εμείς κάναμε κεφάλι.
Για να πω την αλήθεια, μου είχε ρίξει πολύ το ηθικό η φράση «δεν μπορείτε να διαπραγματεύεστε κάνοντας του κεφαλιού σας». Ευτυχώς, δεν του απάντησε καθόλου ο κύριος Μουσταφά. Έκανε πως δεν τον άκουσε. Μην νομίσετε ότι ήταν ζήτημα «σιώπα να περάσουμε». Στάθηκε όρθιος. Δεν θεώρησε ότι άξιζε τον κόπο να απαντήσει. Ουσιαστικά θα μπορούσε να ξεσπάσει ξαφνικά και να βρυχηθεί λέγοντας «εσύ ποιος είσαι ρε». Καλά που δεν βρυχήθηκε. Κάθισε φρόνιμος. Υπάκουος. Πού είναι που θα ήταν επιθετικός και νευρικός; Αν ήταν επιθετικός, μήπως δεν θα αποστόμωνε τον κύριο Ταγίπ και θα τον έκανε να το βουλώσει; Κοίτα κουβέντα, δεν μπορεί, λέει, να διαπραγματεύεται κάνοντας του κεφαλιού του. Ακόμα και όλοι οι ευγενικοί Λεμεσιανοί που ξέρω δεν θα το ανέχονταν αυτό. Θα βωμολοχούσαν. Για τους Λευκωσιάτες δεν είμαι βέβαιος.
Ένας εθνικιστής μας πρωταθλητής της πατριδοκαπηλίας στηρίζει τώρα τον Μουσταφά μαζί με εμένα. Τον παρακινεί. «Προχώρα και μην φοβάσαι, πρόεδρε», του λέει. Προχώρα, Μουσταφά. Προχώρα και δείξε τους ότι μεγάλωσε το παιδί. Νάνι νάνι. Ήρθαν αγελάδες στην Κύπρο. Κοίτα τις πέτρες της Άγκυρας! Μην κοιτάς εμένα!
Πολίτης |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.