Αρχαία και άλλες σαχλαμάρες

Στις διαπραγματεύσεις που έκανε η βρετανική κυβέρνηση της Τερέζα Μέι με την Ευρωπαϊκή Ένωση για τους όρους του Brexit, οι σοβαρές χώρες έθεσαν μετ' επιτάσεως ζητήματα που τις αφορούσαν, και απειλώντας εμμέσως πλην σαφώς με βέτο πήραν αυτό που ζήτησαν. Οι Ιρλανδοί κέρδισαν ειδικό τελωνειακό καθεστώς με τη Βόρεια Ιρλανδία, και οι Ισπανοί κάτι παρόμοιο με το Γιβραλτάρ. 

Αναρωτιέμαι όμως, η Ελλάδα δεν είχε κανένα ζήτημα να θέσει στο τραπέζι; Δεκαετίες τώρα δίνουμε αγώνα για να κερδίσουμε την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα που άρπαξε το 1806 ο λόρδος Έλγιν «λαδώνοντας» τον Οθωμανό πασά της Αθήνας. Μέχρι και τη νομική οδό διερευνήσαμε για να πιέσουμε τη Βρετανία (θα θυμάστε την εδώ επίσκεψη με τυμπανοκρουσίες της Αμάλ Αλαμουντίν) αλλά δεν πετύχαμε τίποτα. Οι Βρετανοί παραμένουν πεισματικά αμετακίνητοι στην άρνησή τους να αποκαταστήσουν μία ιστορική αδικία που βγάζει μάτι. 

Η Μεγάλη Βρετανία παρακρατά επί δύο αιώνες τα Γλυπτά του Παρθενώνα, που αγόρασε μεν διά του Βρετανικού Μουσείου με κυβερνητικά χρήματα, όμως αυτά είχαν κλαπεί από την Ελλάδα. Ο λόρδος Ελγιν απογύμνωσε βάρβαρα το κορυφαίο μνημείο, αρπάζοντας μεγάλο μέρος του γλυπτικού του διάκοσμου χωρίς καμία άδεια από την τότε οθωμανική εξουσία, και επομένως όσα πούλησε στη δική του πατρίδα είχαν παρανόμως εξαχθεί από τη δική μας. Ψηφίζοντας την αγορά των Γλυπτών του Παρθενώνα το 1816, το βρετανικό Κοινοβούλιο με ψήφους 80 έναντι 30, ουσιαστικά νομιμοποίησε τη συλλογή του Έλγιν, όμως, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στο βρετανικό Κοινοβούλιο υπήρξε αμφισβήτηση των μεθόδων με τις οποίες αποκτήθηκαν τα Γλυπτά και της δικαιοδοσίας που είχε ο Έλγιν να τα μεταφέρει.  

Η μοιραία εκείνη απόφαση του βρετανικού Κοινοβουλίου κάθε άλλο παρά εξασφάλιζε την κυριότητα των Παρθενώνιων Γλυπτών, γι' αυτό η Βουλή των Κοινοτήτων έκανε το 1963 νέα πράξη γι' αυτά. Με αυτή «ξεπλένει» τα κλοπιμαία του Έλγιν, καθώς οι Βρετανοί έχουν αντιληφθεί πως δεν διαθέτουν καθαρά παραστατικά απόκτησης. Δίνουν de facto πιστοποιητικά στο Βρετανικό Μουσείο αλλά αυτά μπορούν να καταπέσουν σε οποιοδήποτε διεθνές δικαστήριο. Κανένα κράτος δεν μπορεί να νομιμοποιήσει παράνομες πράξεις υπηκόου του σε ξένη χώρα με αναδρομική κάλυψη, και επιπλέον, οι διεθνείς νόμοι είναι υπεράνω των εθνικών που έχουν περάσει από κάποια κοινοβούλια. 

Υπήρξε λοιπόν με το Brexit η σπάνια ευκαιρία να πιέσουμε αποτελεσματικά τη Βρετανία και εμείς απλώς την πετάξαμε στα σκουπίδια. Θα μπορούσαμε να στριμώξουμε τους Βρετανούς λέγοντάς τους πως μετά το Brexit καθίσταται πολύ πιο δυσχερής η επίσκεψη Ελλήνων και Ευρωπαίων πολιτών στο Βρετανικό Μουσείο για να θαυμάσουν τα γλυπτά, και επομένως επιβάλλεται να επιστραφούν αυτά άμεσα στη χώρα που τα γέννησε, εφόσον η Βρετανία επιλέγει να αποκοπεί από την υπόλοιπη Ευρώπη. Θα έπρεπε να ξεκαθαρίσουμε πως το ζήτημα της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα είναι καθαρά ηθικό και πως θα θέσουμε βέτο σε οποιαδήποτε απόφαση για το Brexit αν δεν ικανοποιηθεί το αίτημά μας.  

Αλλά ποια ελληνική κυβέρνηση να το κάνει αυτό; Η κυβέρνηση που έχει για πρωθυπουργό έναν άνθρωπο που θεωρεί την αρχαιοελληνική πολιτιστική κληρονομιά ως εκτροφείο εθνικισμού; Που έχει για ηγέτη έναν ανιστόρητο κνίτη ο οποίος δεν έχει πατήσει ποτέ το πόδι του σε μουσείο ή αρχαιολογικό χώρο και άφησε ακόμα και τον πλανητάρχη Ομπάμα να περιηγηθεί μόνος του στην Ακρόπολη όταν είχε έρθει στην Αθήνα για την τελευταία επίσημη επίσκεψη της θητείας του; Η κυβέρνηση που όχι μόνο δεν έδωσε ούτε δεκάρα για τη συνέχιση της ανασκαφής στην Αμφίπολη αλλά χάρισε και στους Σκοπιανούς παραχαράκτες της Ιστορίας το ενδοξότερο και λαμπρότερο κομμάτι της ιστορικής κληρονομιάς μας; Σιγά μην καθίσει ο Τσίπρας και το λεφούσι των λιμασμένων αριστερών να ασχοληθούν με τον επαναπατρισμό των Ελγίνειων γλυπτών. Τα αρχαία και όλες αυτές οι σαχλαμάρες είναι μόνο για τα «εθνίκια», που θα έλεγε και ο Καρανίκας...

Stirlitz