Η νέα Σφίγγα

Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ

Από την Τυνησία στην Αίγυπτο και την Υεμένη και εν μέρει στην Ιορδανία επαναλαμβάνεται το ίδιο φαινόμενο: μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις από ανθρώπους όλων των κατηγοριών, νέους και γέρους, γυναίκες με μαντίλα και τζιν, ισλαμιστές και μη, εύπορους και άπορους.

ΟΛΟΙ αυτοί οι άνθρωποι, μέχρις στιγμής τουλάχιστον, δεν δείχνουν να υποστηρίζουν κάποια πολιτική δύναμη και κόμμα ούτε και να υποκινούνται από μια συγκεκριμένη δύναμη. Τους ενώνει ένα και μόνον αίτημα: να απαλλαγούν από το παρόν καθεστώς στη χώρα τους, που είναι συνυφασμένο με καταπίεση, αστυνομοκρατία και διαφθορά.

Να υπάρξει αλλαγή καθεστώτος και των προσώπων του, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ικανοποίηση των επιμέρους αιτημάτων, από τις πολιτικές ελευθερίες και την ελευθερία έκφρασης, μέχρι την εύρεση εργασίας και τις καλύτερες απολαβές.

ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ από τη βόρεια Αφρική μέχρι τη Μέση Ανατολή είναι εκρηκτικό. Η Αίγυπτος πρωτίστως παίρνει τη μορφή της «νέας Σφίγγας», καθώς καμία Δυτική δύναμη, από τις ΗΠΑ μέχρι την Ε.Ε., δεν μπόρεσε (ή δεν ήθελε) να προβλέψει μια τέτοια αυθόρμητη εξέγερση και, όπως φαίνεται από τις αντιδράσεις τους, αδυνατούν ακόμα να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει.

ΟΙ ΔΥΤΙΚΕΣ κυβερνήσεις δείχνουν για την ώρα ιδιαίτερη αμηχανία απέναντι στα γεγονότα, αν και κατ' αρχήν δεν θα ήθελαν να δουν το παρόν καθεστώς να καταρρέει σαν τραπουλόχαρτο. Η Αίγυπτος αναδύεται εκ νέου ως στρατηγικής σημασίας χώρα στην περιοχή. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η Αίγυπτος, μουσουλμανική χώρα 80 εκατομμυρίων, έχει σταθερή συμφωνία ειρήνης με το Ισραήλ (όπως και η Ιορδανία), η οποία δεν πρέπει να διαταραχθεί. Είναι και το γεγονός ότι η Αίγυπτος, στις ανήσυχες μέρες μας, αποτελεί μια σταθερή οδό υδρογονανθράκων προς την Ευρώπη (είτε με τη μορφή της Διώρυγας του Σουέζ, για το πέρασμα των αυξανόμενων φορτίων υγροποιημένου αερίου προς τη Δύση, είτε ως αγωγός πετρελαίου που παρακάμπτει το Σουέζ είτε εξαγωγής αιγυπτιακού φυσικού αερίου προς ευρωπαϊκές χώρες -μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα). Επομένως κανείς δεν θα ήθελε αυτή τη στιγμή να υλοποιηθεί το χειρότερο «σενάριο», να πέσει, δηλαδή, η Αίγυπτος στα χέρια ισλαμιστών.

Ο ΚΡΙΣΙΜΟΣ ρόλος επομένως πέφτει πάνω στο στρατό, ο οποίος σε όλη την ιδιαίτερη πορεία της Αιγύπτου, από την εποχή του Νάσερ, δεν ήρθε ποτέ σε αντιπαράθεση με το λαό, σε αντίθεση με τις μισητές δυνάμεις της αστυνομίας. Η ουδέτερη στάση του μέχρι στιγμής δεν προδικάζει τις πραγματικές προθέσεις των στρατηγών, αν δηλαδή θα ανεχθούν τον απερχόμενο κ. Μουμπάρακ μέχρι τον προσεχή Σεπτέμβριο ή θα συνταχθούν με το λαϊκό αίτημα να φύγει εδώ και τώρα από τη χώρα. Οπως και να 'χει το πράγμα, ουδείς μπορεί να διαβεβαιώσει αυτή τη στιγμή ότι ο στρατός είναι σε θέση να οδηγήσει τη χώρα σε μια ομαλή δημοκρατική μεταβατική περίοδο.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ το αίνιγμα της σύγχρονης Αιγύπτου παραμένει.

enet.gr