"Μ΄ αίμα έγραψαν το 21..."

 της Ελίνας Γαληνού

Θυμάμαι κάτι ποιηματάκια που λέγαμε στο σχολείο στη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Αλήθεια πώς πέρασαν τα χρόνια και βρεθήκαμε στην αντιπέρα όχθη των "ωρίμων", με τους ώμους φορτωμένους ευθύνες.   

Εκεί σ΄αυτήν την όχθη, τα όνειρα σχεδόν απαγορεύονται και οι αφελείς σκέψεις αποθαρρύνονται.  Οι πιό σοβαροί, τις αποκαλούν ¨"παιδιαριώδεις". Κάπου εκεί τοποθετούνται σήμερα και κείνα τα γραφικά ποιηματάκια που καμαρώναμε να τ΄απαγγέλουμε. "Αγωνίστηκαν και χύσαν/ δάκρια και αίματα αγιασμένα/μα δεν λύγισαν, νικήσαν!/ Μ΄αίμα έγραψαν το 21..."

Δεν είμαστε πλέον παιδιά και η πραγματικότητα που βιώνουμε, δεν συγχωρεί τις ονειροπολήσεις. Ούτε πατριωτικές κορώντες πολυσηκώνει το κλίμα. Γιατί θα σου ζητήσουν ευθαρσώς εξηγήσεις για το τι σημαίνει ¨"πατριώτης", για ποιά πατρίδα και ποιό έθνος τάχα αγωνίστηκε κείνο το ιερό σου 21. Και μόλις αρχίσουν εκείνες οι αντιπαραθέσεις σαν των τηλεοπτικών πάνελ με διερευνήσεις για το "τι είναι ο κάβουρας και τι το ζουμί του", πάει, χάλασε η μαγεία των αναμνήσεων. "Και για ποιές αναμνήσεις μιλάτε εσείς, αφού δεν το ζήσατε το 21, παρά μόνο επαναλαμβάνετε αυτά που σας είπαν στο σχολειό; " θα σε ξαναρωτήσουν. Και συ, αν το λέει η καρδιά σου, θα αγανακτήσεις ώσπου να βαρεθείς να ακούς τις ίδιες και τις ίδιες αμφισβητήσεις για το τι σημαίνει "πατρίδα, πατριωτισμός, έθνος" κλπ. Μονάχα, αν τύχει και σου έρθει στο νού αυτό που είχε πεί ο Γιώργος Σεφέρης για τους Ελληνες, ξαναπέστο. "Αυτούς που έζησαν και ζούν σ΄αυτόν εδώ τον τόπο, που είδαν και βλέπουν αυτά τα βουνά και ακρογιάλια τόσες χιλιάδες χρόνια, για Ελληνες τους ξέρω..."

Την Ιστορία σου όμως, για να την καταλάβεις, ίσως να μη φτάνει μόνο το σχολείο. Πρέπει να φτάσεις στην αντιπέρα όχθη, να συγχρωτιστείς με τους "ώριμους" και να αφουγκραστείς και τη δική τους γνώμη. Να περπατήσεις στα δύσκολα μονοπάτια της ζωής για να βιώσεις την ανάγκη να υπερασπιστείς το "έχειν" σου. Και όταν μάθεις ότι μέσα σ΄αυτό το "έχειν" συμπεριλαμβάνονται όχι μόνο τα υλικά σου αγαθά, αλλά και η γή που πατάς, ο αέρας που αναπνέεις, τα βουνά και τα ακρογιάλια που μας είπε ο ποιητής, τότε ξαναγυρνάς στο παρελθόν και ψάχνεις...Καθένας έχει το δικαίωμα να ψάχνει και αλίμονο, η σκέψη δεν μένει κολημμένη στα σχολικά μαθήματα. Ποιός μπορεί να σταματήσει την έρευνα, την επιστήμη στο να αναζητούν αλήθειες που δεν έμαθες; Κανείς βεβαίως." Αρα, καλώς διερευνάται και επαληθεύεται η Ιστορία μας σε όλες της τις φάσεις, γιατί τίποτα δεν μένει στατικό και όλα είναι υπό αναθεώρηση" θα σου πούν. "Αν αγαπάς την Ιστορία, θα πρέπει να αντέχεις και την αλήθεια....Οι μύθοι είναι γοητευτικοί και γι΄αυτό τους προτιμάνε στα μαθητικά χρόνια...."

Παιδαριώδης λοιπόν και η συγκίνησή μας για τον αγώνα του 21; Παιδαριώδης και η αντίληψή μας για την ανδρεία των αγωνιστών μας; Υπερτιμημένες στιγμές της Ιστορίας το Ζάλογγο, το Κούγκι, τα Δερβενάκια;  Παράλειψη αναφοράς ότι και οι Ελληνες ήταν βάρβαροι στη μάχη, όχι μόνο οι Τούρκοι;  Ισως κάποιοι να το έχουν πιστέψει έτσι. Πάνω απ΄όλα όμως, υπάρχει μια αλήθεια ανυπέρβλητη. Αυτή η γή πληρώθηκε από το αίμα των προγόνων μας και το αίμα νερό δεν γίνεται. Τιμή μας και καμάρι μας λοιπόν που με αίμα έγραψαν το 21..