"Η ευκαιρία που θα αδράξουν οι Κύπριοι"

Όταν λέει ο Έσπεν Μπαρθ Άιντα ότι «είναι μια ευκαιρία που θα πρέπει να αδράξουν οι Κύπριοι», τι εννοεί ακριβώς; Πιστεύει πράγματι ότι είναι στο χέρι τους η λύση, όπως πιστεύουν και πολλοί δικοί μας πολιτικάντηδες που μας φλόμωσαν τις τελευταίες μέρες με τον ενθουσιασμό τους από το μομέντουμ Ακιντζί; Ξέρει άραγε ο κ. Άιντα πόσα άλλα μομέντουμ πέρασαν και κύλησαν κι εξαφανίστηκαν; Ή νομίζει ότι το δικό του μομέντουμ είναι πράγματι διαφορετικό; Γιατί να είναι διαφορετικό, όμως, αφού ακολουθεί την ίδια διαδρομή με τα προηγούμενα, που οδηγούσαν κάθε φορά σε νέα αδιέξοδα;
Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι Αναστασιάδης και Ακιντζί δεν επιθυμούν τίποτε άλλο παρά μόνο να λύσουν το Κυπριακό. Αλλά, για να τα καταφέρουν θα έπρεπε εκείνοι που μεσολαβούν, όπως ο κ. Άιντα, αλλά και οι πολιτικοί ηγέτες της Κύπρου, να πάψουν πρώτα απ΄ όλα να κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους. Δεν είναι δυνατό να αναμένουν ότι θα προχωρήσει οτιδήποτε προς θετική κατάληξη όταν αγνοούν τον ουσιαστικό παράγοντα που θα καθορίσει την εξέλιξη, την Άγκυρα. Όλες οι δηλώσεις του απεσταλμένου του ΟΗΕ, αλλά και οι παρεμβάσεις Ελληνοκύπριων ενθουσιασμένων πάλι με το μομέντουμ, είναι ως να προσπαθούν να αφηγηθούν το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας διατηρώντας όλα τα όμορφα στοιχεία, τον περίπατο στο δάσος, τα λουλούδια, το καλάθι με το κολατσιό, την καλή γιαγιά, αλλά εξαφανίζουν εντελώς τον κακό λύκο. Άμα λείπει ο λύκος από αυτό, το παραμύθι δεν έχει κανένα νόημα.
Η μόνη ευκαιρία που υπάρχει είναι η ευκαιρία να ξαναρχίσουν οι συνομιλίες, που ούτως ή άλλως θα ξανάρχιζαν ακόμα κι αν νικούσε στην ψηφοφορία των κατεχομένων ο Έρογλου. Αυτό είχε ανακοινωθεί πριν από τις παράνομες εκλογές. Το ότι είναι στο προσκήνιο ο Ακιντζί είναι ασφαλώς μια σημαντική εξέλιξη για να γίνει πιο υγιής διαπραγμάτευση. Όμως, εμείς θέλουμε λύση του Κυπριακού, δεν θέλουμε απλώς διαπραγματεύσεις χάριν των διαπραγματεύσεων, όπως πιθανόν να βολεύει τους απεσταλμένους των Ηνωμένων Εθνών ή και τον όποιο Αμερικάνο ή Βρετανό πρέσβη. Δεν βοηθούν την Κύπρο οι διαπραγματεύσεις που διασφαλίζουν το απυρόβλητο της Τουρκίας και την εδραίωση των τετελεσμένων της κατοχής, όπως έγινε τις τελευταίες δεκαετίες κι ακόμα να το καταλάβουμε. Το έγραψε με πολύ σαφήνεια ο πολύ γνωστός Τουρκοκύπριους Αλί Ερέλ, πρώην πρόεδρος του Τουρκοκυπριακού Επιμελητηρίου, υποστηρικτής του Ακιντζί, σε άρθρο την Κυριακή στην Καθημερινή: «Η εμπόλεμη κατάσταση και η κατάπαυση του πυρός που συνεχίζεται εδώ και 41 χρόνια στην Κύπρο παρά τη θέληση ολόκληρου του κόσμου, χρησιμοποιείται ως μια κατάσταση που χρειάζεται μέχρι να επιβάλει η Τουρκία τη μορφή "λύσης" που επιθυμεί» (…) Η Τουρκία θέλει ένα κομμάτι γης που να βρίσκεται υπό τη δική της κυριαρχία στη βόρεια γεωγραφική περιοχή της Κύπρου. Τελεία και παύλα». Ο άλλος Τουρκοκύπριος υποστηρικτής της λύσης και του Ακιντζί, ο Σενέρ Λεβέντ, έγραψε χτες στον Πολίτη ότι η Τουρκία επέβαλε στον Ακιντζί τον διαπραγματευτή Οζντίλ Ναμί, ο οποίος, μεταξύ άλλων «είναι απόφοιτος της σχολής Ντενκτάς, πρώην σύμβουλος του Ντενκτάς». Ο ίδιος ο Ακιντζί είχε διευθετήσει απευθείας με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να συναντηθούν το περασμένο Σάββατο, αλλά μόλις το έμαθε ο Σουλτάνος, η συνάντηση αναβλήθηκε και θα γίνει αφού πρώτα πάει στην Άγκυρα (μαζί με τον Ναμί) για να πάρει τη γραμμή του.
Όσοι, λοιπόν, λένε ότι «είναι μια ευκαιρία που θα πρέπει να αδράξουν οι Κύπριοι», λένε κρύα ανέκδοτα. Κι εμείς δεν χρειαζόμαστε ανέκδοτα κ. Άιντα, χρειαζόμαστε από τον ΟΗΕ τη βοήθεια που αναλογεί στην πατρίδα μας για να αντιμετωπίσει την τουρκική παρανομία και το σχέδιό της να γίνονται διαπραγματεύσεις «μέχρι να επιβάλει τη μορφή "λύσης" που επιθυμεί».
Άριστος Μιχαηλίδης
Φιλελεύθερος