Εκείνοι που λατρεύουν τον πόλεμο

Εκείνοι που λατρεύουν τον πόλεμο Με τον Σενέρ Λεβέντ 04/02/2016

Ελπίζω να παρακολουθείτε τα τεκταινόμενα στην Τουρκία.
Ακόμα και αν δεν τα έχετε παρακολουθήσει μέχρι σήμερα, πρέπει να τα παρακολουθείτε.
Δεν μπορείτε να πείτε «δεν με ενδιαφέρει».
Στο κάτω-κάτω είναι μια χώρα η οποία κρατάει όμηρο την χώρα μας εδώ και 42 χρόνια. Είμαστε ανάμεικτοι εδώ. Και ακόμα το νταούλι βρίσκεται στο δικό μας σβέρκο, αλλά το ξύλο που το βαράει εκείνη το κρατάει.

Είναι ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές της λύσης που προσπαθούμε να βρούμε. Ακόμα είναι εγγυήτριά μας. Η πλειοψηφία του πληθυσμού μας είναι δικός της πληθυσμός. Τα χρήματα που χρησιμοποιούμε είναι δικά της χρήματα. Ο στρατός είναι δικός της στρατός. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, μπορείτε να πείτε δεν με νοιάζει; Η Κύπρος δεν καταλαμβάνει σημαντικό χώρο στη ζωή των ανθρώπων από την Τουρκία. Άλλωστε οι περισσότεροι από αυτούς ξέρουν ότι το μέρος αυτό ως επαρχία της Τουρκίας. Οι ειδήσεις και τα σχόλια για την Κύπρο στα τουρκικά ΜΜΕ δεν ενδιαφέρουν και δεν αποφέρουν κέρδος. Ο αναγνώστης γυρίζει σελίδα μόλις δει τη λέξη Κύπρος. Η Κύπρος δεν σκότωσε την Τουρκία, αλλά η Τουρκία την Κύπρο. Αυτή τη στιγμή συμβαίνουν τρομερά πράγματα. Σκεφτήκατε ποτέ πώς θα μας επηρεάσουν όλα αυτά εμάς σε αυτό το νησί;

Να σας εκφράσω τις δικές μου ανησυχίες. Αν επιβιώνει ο Ταγίπ Ερντογάν, του οποίου οι κλεψιές και οι ατασθαλίες έφτασαν στο ζενίθ, αυτό το οφείλει στον πόλεμο. Αντιλήφθηκε τη ρατσιστική και ηρωική αδυναμία του τουρκικού έθνους. Θέλει να του χαρίσει μια νίκη. Η επιχείρηση γενοκτονίας που άρχισε κατά του κουρδικού λαού τον έχει καταστήσει πιο ισχυρό ηγέτη σε σύγκριση με το παρελθόν. Όσο πιο πολύ σκοτώνει, αυξάνεται η δημοτικότητά του. Όσο πιο πολύ καίει και γκρεμίζει τα σπίτια των Κούρδων, τόσο περισσότερο αυξάνεται το πρεστίζ του. Χάρις σε αυτό κατάφερε να τραβήξει στο πλευρό του ακόμα και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης της χώρας. Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, το οποίο τον αποκαλούσε κλέφτη μέχρι πρόσφατα, τώρα συμπαρατάσσεται μαζί του επειδή σφάζει τους Κούρδους. Το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης των Γκρίζων Λύκων είναι άλλωστε πιο ρατσιστικό από αυτόν. Αυτά τα τρία από τα τέσσερα κόμματα που μπήκαν στη Βουλή εκπροσωπούν το ενενήντα τοις εκατό της τουρκικής κοινωνίας. Άρα τέλειωσε ολόκληρη η κοινωνία. Ολόκληρη  η κοινωνία πιάστηκε στη δαγκάνα του εθνικισμού και του ρατσισμού. Δηλαδή, αν δεν απαλλαχτούμε από την Τουρκία σε μια συμφωνία, πού μπορούμε να φτάσουμε με ένα τέτοιο κράτος και μια τέτοια κοινωνία;  

Ο Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά τι θα πάθει άμα φύγει από την εξουσία, φαίνεται έτοιμος να κάνει τα πάντα για να συνεχίσει το σουλτανάτο του. Η ειρήνη είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα γι’ αυτόν. Στέκεται όρθιος χάρις στον πόλεμο. Αυτός είναι και ο λόγος που συμπεριφέρεται τόσο ανηλεώς κατά του κουρδικού λαού. Δεν θα σταματήσει καθόλου τον πόλεμο αυτό. Αν αντιληφθεί ότι θα σταματήσει ο πόλεμος, θα προκαλέσει άλλον πόλεμο. Καίγεται από επιθυμία να μπει μέσα στη Συρία.  Προκαλεί ακόμα και τη Ρωσία. Όπως όλους τους δικτάτορες, δεν τον νοιάζει ότι πεθαίνουν άνθρωποι και λεηλατούνται πόλεις. Οι δικτάτορες ζουν μόνο για τον εαυτό τους και σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους. Θα δείτε ότι η Τουρκία δεν θα βγει από τον πόλεμο ενόσω βρίσκεται στην εξουσία ο Ταγίπ Ερντογάν.

Καθώς σκέφτεστε το κυπριακό πρόβλημα, σκεφτείτε το και σε αυτό το πλαίσιο. Αξιολογήστε το και σε αυτό το πλαίσιο. Απέναντί μας έχουμε έναν δικτάτορα ο οποίος υποστηρίζει τον πόλεμο και όχι την ειρήνη. Έναν δικτάτορα ο οποίος μεταχειρίζεται την Τουρκία όπως θέλει, σαν παιχνιδάκι. Λογαριάζει να μείνει στον θώκο του μέχρι να πεθάνει. Και ο πόλεμος είναι αυτό που χρειάζεται πιο πολύ για να το πετύχει αυτό τον στόχο. Σε μια τέτοια περίπτωση, πώς μπορούμε να πιστέψουμε ότι αυτό το κράτος θα θέλει λύση και ειρήνη στην Κύπρο; Το τουρκικό έθνος, το οποίο χειροκροτεί μιαν τουρκική νίκη κατά των Κούρδων, μήπως δεν θα λατρέψει περισσότερο μια νίκη κατά των Ελληνοκυπρίων; Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας στην Τουρκία είναι πολύ φανατική στο κυπριακό θέμα. Τόσο οι δεξιοί όσο και οι αριστεροί πλέουν στο βαθύ σκοτάδι του εθνικισμού σε αυτό το ζήτημα. Βλέπουν την Κύπρο πάντα ως εθνικό θέμα. Αν θέλω λύση στην Κύπρο, τη θέλω για να απαλλαχτούμε από αυτούς. Αν πάλι δεν θα απαλλαχτούμε, σε τι ωφελεί η λύση αυτή;

Πηγή: Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ»
04/02/2016