17/11/08

Ε, ας γίνουμε μια κι έξω Τουρκική επαρχία πάλι..

του Γιώργου Λ. Ανεστόπουλου
Μόλις προ λίγων ημερών η Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας αποκήρυξε την δραστηριότητα των Κούρδων Αυτονομιστών που πολεμούν για Ελεύθερο Κουρδιστάν. Τους χαρακτήρισε τρομοκράτες. Πριν διακόσια χρόνια όμως ζητούσαμε την βοήθεια των Φιλελλήνων Εθελοντών για να ελευθερώσουμε τη δική μας πατρίδα. Και βλέπαμε με ανακούφιση τους Φαβιέρους, τους Μπάιρον, τους Μύλλερ, τους Αλμέιντα και τους Γαριβαλδινούς και τους Σέρβους και τους Ρουμάνους και τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς και τους Ρώσους εθελοντές να πολεμάνε στο πλευρό των Ελλήνων αγωνιστών του '21. Παρ' ότι δε πάμφτωχη η Ελλάδα εκείνων των εποχών, όταν ήλθε η ώρα...των επαναστάσεων της Κρήτης, έστω κι αν κινδύνευε τόσο από την ισχυρότερη Τουρκία όσο και από τις «Μεγάλες Δυνάμεις» της Ευρώπης, μονίμως βοηθούσε τους Κρήτες Αγωνιστές. Πότε επίσημα, πότε ανεπίσημα. Και με εφόδια και με στρατιωτικές δυνάμεις. Κι ακόμη κι όταν διπλωματικά πιεζόταν τόσο αφόρητα ώστε αναγκαζόταν να διακόψει την επίσημη βοήθεια, ο Εθνικός Παλμός ήταν τόσο έντονος που πάντοτε υπήρχαν Έλληνες Εθελοντές να σπεύσουν να συνδράμουν τον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελληνικής αυτής γωνιάς.
Αντίστοιχη ήταν η στάση του Ελληνικού κράτους και των Ελλήνων Εθελοντών και στην απελευθέρωση των υπολοίπων υποδουλωμένων ελληνικών εδαφών. Πόσοι και πόσοι εθελοντές δεν άφησαν τάχα τα κόκκαλά τους στα εδάφη της Μακεδονίας και της Θράκης;!!
Κι αν αυτές ήταν Ελληνικές περιοχές και υπάρχει «δικαιολογία», ας θυμηθούμε τους Έλληνες εθελοντές που συνέδραμαν τις δυνάμεις του Γκαριμπάλντι στην Ιταλία. Ας θυμηθούμε τους Έλληνες εθελοντές στους Αγώνες για την Ανεξαρτησία των υπολοίπων Βαλκανίων αλλά και την «οικονομική-εξοπλιστική βοήθεια» από μέρους του οικονομικά αδύναμου Ελληνικού Κράτους προς αυτά τα Απελευθερωτικά Κινήματα.
Η Ελλάδα σαφώς και κινδύνευε όταν συνέβαιναν αυτά. Σαφώς και υπήρχαν πολιτικοί που εισηγούνταν την «αποχή της Ελλάδας από αυτές τις καταστάσεις». Τότε όμως υπήρχαν και Πολιτικοί εμφορούμενοι από Εθνικό Ένστικτο και συνειδητοποιούσαν ότι τέτοιες ευκαιρίες δεν πρέπει να χάνονται. Η Τουρκία έπρεπε να «περικοπεί εδαφικά». Έπρεπε να μειωθεί η Δύναμή της για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος για την Ελλάδα. Και ο μόνος τρόπος να επιτευχθεί κάτι τέτοιο - ιδίως την στιγμή που οι Μεγάλες Δυνάμεις (πλην της Ρωσίας) στήριζαν με διπλωματία και τηλεβόλα την Τουρκία - ήταν να ανεξαρτητοποιηθούν οι υπόδουλοι λαοί της. Τότε υπήρχε - τουλάχιστον σε αυτό το ζήτημα - Πολιτική Εθνική σωφροσύνη. Αλλά και ο ίδιος ο απλός λαός, πολίτες και στρατιωτικοί, εμφορούνταν από Εθνικό Πάθος, Εθνικό Όραμα και Γενναιότητα.
Διαισθάνονταν από μόνοι τους πως η Τουρκία δεν έπαψε ούτε θα πάψει ποτέ να είναι ο Μεγάλος Κίνδυνος για το Έθνος. Συνεπώς θα έπρεπε να πολεμιέται διαρκώς και σε κάθε Μέτωπο. Και αυτό έπρατταν. Την πολεμούσαν σε «Κάθε Μέτωπο».
Ο Ατατούρκ το αντιλήφθηκε αυτό και βλέποντας το τι «μέλλει γεννέσθαι» φρόντισε να ξεκαθαρίσει αδίστακτα με αιματηρές Γενοκτονίες την Τουρκία από τις Μεγάλες κι επικίνδυνες Μειονότητες. Τους Έλληνες και τους Αρμένιους. Του διέφυγε όμως μια. Η πιο μεγάλη απ' όλες. Οι Κούρδοι.

Κούρδοι: η τελευταία μεγάλη διάσπαση της Τουρκίας

Οι Κούρδοι ως Μουσουλμάνοι παραδοσιακά θεωρήθηκαν ως «Τουρκεμένοι-Προσκυνημένοι», άρα μη επικίνδυνοι. Θεωρήθηκαν ως «απορροφημένοι» από το Τουρκικό Έθνος. Και όντως, η επανάστασή τους άργησε. Ξέσπασε όμως. Η τελευταία - πιθανόν - μεγάλη επανάσταση ανεξαρτησίας εντός της Τουρκίας. Και η μεγαλύτερη ίσως, εάν λάβει κανείς υπόψη του πως πληθυσμιακά είναι κατά πολύ περισσότεροι απ' ότι ήταν οι Έλληνες το '21.
Οι Κούρδοι επαναστάτες όμως, ως Νέο Κίνημα, είναι μόνοι τους. Λίγοι και αναποτελεσματικοί. Όπως άλλωστε ήταν και τα Βαλκανικά κινήματα όταν επί αιώνες πάλευαν με τοπικά αντάρτικα ενάντια στον Τούρκο αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Χρειάστηκαν όμως όλα αυτά τα «Μικρά κι επίμονα» αιματηρά αντάρτικα για να προετοιμαστούν οι Μεγάλες Επαναστάσεις που απελευθέρωσαν τα Βαλκανικά κράτη από τον Ισλαμικό- Τουρκικό Ζυγό.
Σαφώς ευθύνονται οι Κούρδοι πάνω απ' όλα που επικοινωνιακά δεν έχουν επιτύχει να εξασφαλίσουν την «έξωθεν υποστήριξη» του Αγώνα τους. Ευθύνονται πρωτίστως για το ότι άργησαν διακόσια χρόνια να κάνουν την επανάστασή τους και έχασαν το timing των Εθνικών Αποσχίσεων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ευθύνονται επίσης οι Κούρδοι για το ότι μόνον το PKK πολεμά για ανεξαρτησία, ενώ αντίθετα στο Ιράκ υπήρξαν δύο μεγάλοι ιδεολογικοί πόλοι λαϊκής συσπείρωσης που συγκέντρωσαν γύρω τους μεγάλες μάζες αγωνιστών (Μπαρζανί - Ταλαμπανί). Αλλά από την άλλη, δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να ξεχνάει πως ο Μεγάλος Εθνικός Κίνδυνος είναι και θα είναι πάντα η Τουρκία. Ακόμη και αν δεν λέγεται λοιπόν φανερά, εξακολουθεί να ισχύει το ίδιο Εθνικό Δόγμα: η Τουρκία πρέπει να αποδυναμωθεί, αυτό είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την Ελλάδα. Άρα, πρέπει να συνεχίσει αδιάλειπτα η «Εδαφική Μείωση» της Τουρκίας. Και η μεγάλη Εδαφική της μείωση, η μεγαλύτερη μετά την απώλεια των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής - Αραβίας θα είναι αυτή που επίκειται με το Κουρδικό: η Ανεξαρτησία του Κουρδιστάν των εικοσιπέντε εκατομμυρίων Κούρδων της Ανατολίας.
Όσο και αν «επίσημα» από κανέναν δεν «εκφέρεται», είναι ξεκάθαρο πως αυτή θα είναι μια εξαιρετικά «Ζωτική εξέλιξη» που θα «ανακουφίσει» την δριμύτατη και αφαιμακτική (σε εθνικούς πόρους) στρατιωτική πίεση της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας.

Αδιάλειπτος Τουρκικός κίνδυνος

Η επιθετικότητα της Τουρκίας δεν έπαψε ποτέ να κλιμακώνεται. Πότε με την κατοχή της Κύπρου, πότε με το Αιγαίο, πότε με Βραχονησίδες και Ίμια, πότε με τα Casus Belli, πότε με την υφαλοκρηπίδα και τον εθνικό εναέριο χώρο, πότε με τα πετρέλαια του Αιγαίου, πότε με τον Διαχειριστικό του έλεγχο, πότε με την Θράκη που επιδιώκει να την «ανεξαρτητοποιήσει», πότε με τους «δήθεν τουρκικούς πληθυσμούς της Ρόδου», πότε με τις εξαγορές ελληνικών εκτάσεων στην Θράκη μέσω Τούρκων επιχειρηματιών, πότε με την αδιάκοπη ενίσχυση του Αλβανικού και του Σκοπιανού αλυτρωτισμού και αδιαλλαξίας, κλπ κλπ,
φροντίζει να σφίγγει τη «θηλιά» στην Ελλάδα όλο και περισσότερο.
Βλέποντας λοιπόν ξεκάθαρα και νοιώθοντας στην πλάτη μας διαρκώς αυτήν την «πολεμική πίεση» της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας, είναι απορίας άξιον το πώς είναι δυνατόν να μην στηρίζει η Ελλάδα και οι Έλληνες (σε οικονομικούς πόρους, σε οργάνωση, εκπαίδευση, εξοπλισμούς, εθελοντές) τον Κουρδικό Αγώνα για Ανεξαρτησία, το μόνο Τουρκικό Μέτωπο που μπορεί να ανακουφίσει αποφασιστικά το αντίστοιχο Ελληνοτουρκικό και να αλλάξει υπέρ μας την Γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής.
Αντ' αυτού, η επίσημη Ελληνική Πολιτεία βγαίνει και χαρακτηρίζει τους Κούρδους Επαναστάτες ως τρομοκράτες. Άρα και ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης και ο Ανδρούτσος και ο Τζαβέλας και ο Μακρυγιάννης και όλοι οι Έλληνες Αγωνιστές του '21 τρομοκράτες ήταν;
Εξίσου απορίας άξιον είναι φυσικά το ότι οι Έλληνες έπαψαν πια να νοιώθουν την Εθνική Ανάγκη να συνδράμουν ως εθελοντές Πολεμικά κινήματα που είναι προς το Εθνικό Συμφέρον της Ελλάδας. (Με μια μικρή εξαίρεση στους πρόσφατους Σερβικούς Πολέμους).
Οι Τούρκοι φυσικά, όπως πρόσφατα αποκαλύφθηκε, συνδράμουν κανονικότατα την Αλ Κάιντα. Και μάλιστα «Τούρκοι Ευρωπαίοι πολίτες». Τούρκοι φανατικοί Ισλαμιστές που εκπαιδεύονται στα στρατόπεδα της Αλκάιντα στο Αφγανιστάν και κατόπιν επιστρέφουν στην Ευρώπη για να της δώσουν «αμείλικτα τρομοκρατικά χτυπήματα» όταν «διαταχθούν». Όπως άλλωστε πολέμησαν και ενάντια των Σέρβων πρόσφατα, όπως πολεμούν στο πλευρό των Ισλαμιστών Τσετσένων ενάντια στους Ρώσους, όπως πολέμησαν στο πλευρό των Αζέρων ενάντια στους Αρμένιους ή ακόμη και στο πλευρό των Ιρακινών ανταρτών ενάντια στον Κυβερνητικό στρατό του Ιράκ αλλά και τον Αμερικανικό στρατό. Η Τουρκία όμως δεν ένοιωσε ποτέ την ανάγκη να «απολογηθεί» γι' αυτά.


Η Ολέθρια «Πολιτική Κατευνασμού»


Αναρωτιέμαι μήπως τελικά είχε δίκαιο εκείνος ο Ανώτατος Ιρανός Κυβερνητικός όταν πέρυσι δήλωνε στο Al Jazeera πως «δεν υπάρχει περίπτωση οι Έλληνες να προκαλέσουν ποτέ πια πολεμικά προβλήματα στην Τουρκία. Κι αυτό διότι οι Έλληνες είναι πια «καλομαθημένοι» σε ένα άλλο χαλαρό, ειρηνικό επίπεδο ζωής και δεν θέλουν να το χάσουν. Έχουν «εκπολιτιστεί», έχουν «εξευγενιστεί», έχουν γίνει «μαλθακοί». Αντιθέτως, στην Τουρκία ο Τουρκικός πληθυσμός ζει διαφορετικά, το ίδιο το καθεστώς είναι διαφορετικό. Οι Τούρκοι είναι ικανοί να προκαλέσουν πολεμικά προβλήματα στην Ελλάδα και μάλιστα ολέθρια γι' αυτήν..».
Έτσι, αφού τόσο οι Έλληνες Πολίτες όσο και η Ελληνική επίσημη Πολιτεία είναι προφανώς ανίκανοι (ή δεν επιθυμούν; Ή μήπως φοβούνται; ή μήπως όλα μαζί;) πλέον να συνδράμουν το Επαναστατικό Μέτωπο Ανεξαρτησίας του Κουρδιστάν, κάνουν «κατευναστικούς τεμενάδες» στην Τουρκία. Έφτασαν δε κάποιοι «Έλληνες Ηγέτες», στο εθνοπροδοτικό σημείο να παραδώσουν στα χέρια των Τούρκων τον ίδιο τον Ηγέτη των Κούρδων επαναστατών, τον Οτσαλάν.
Τώρα, για μια ιστορική φορά ακόμη, εναποτίθενται οι Εθνικές Ελπίδες της Ελλάδας για σωτηρία στην Ρωσία. Με τον νέο Ψυχρό Πόλεμο που άρχισε, λογικό είναι η Ρωσία να επιθυμεί εκ νέου την «αποδυνάμωση της Τουρκίας». Και στα πλαίσια αυτής της «αναβιώσασας» Ρωσικής Γεωστρατηγικής τι πιο λογικό από το να επιθυμεί - και να «προωθεί παντοιοτρόπως» - την «Ανεξαρτησία του Κουρδιστάν»;
Οι Έλληνες φυσικά, τόσο οι Πολίτες, όσο και η Πολιτεία όσο και οι Στρατιωτικοί της, προτιμούν να μένουν αμέτοχοι, περιμένοντας ...τι άραγε; Να εκπολιτιστεί μήπως η Τουρκία; Να «εξευγενιστεί»; Να πάψει να διεκδικεί Ελληνικά εδάφη;
Ο «Κατευνασμός» ενός επικίνδυνου, φιλοπόλεμου, αδίστακτου αντιπάλου είδαμε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που οδηγεί.
Η Αγγλία και η Γαλλία ακολούθησαν «Κατευναστική Πολιτική» απέναντι στον Χίτλερ. Του έδωσαν την Τσεχική Σουδητία ελπίζοντας ότι δεν θα εισβάλλει τελικά στην Τσεχία, αλλά πολύ περισσότερο, έλπιζαν καιροσκοπικά ότι δίνοντάς του «κάτι στην Ανατολή» θα τον στρέψουν προς τα κει και θα πάψει να «κοιτά προς τη Δύση». Φυσικά, ο Χίτλερ και την Σουδητία πήρε και στην Τσεχία εισέβαλλε και στην Ανατολή επιτέθηκε αλλά και στην Δύση.
Με την «Πολιτική του Κατευνασμού και των Τεμενάδων προς την Τουρκία» αυτά κινδυνεύουμε να πάθουμε κι εμείς και μάλιστα σύντομα.
Πολλώ δε μάλλον όταν συνοδεύονται και από αντίστοιχες «Κατευναστικές Πολιτικές» προς τους Βόρειους γείτονές μας.

Μετά τι; Δημοκρατία της ..Νότιας Μακεδονίας;

Αποδεχόμενοι τη χρήση πχ του ονόματος Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας από τα Σκόπια τι να περιμένουμε άραγε σε λίγο καιρό; Λογικά την διεκδίκηση (από τα Σκόπια και τους Πάτρονές τους) της ίδρυσης της αντίστοιχης Δημοκρατίας της Νότιας Μακεδονίας. Πάμε δηλαδή να βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας.
Σε λίγο θα δούμε και την διεκδίκηση της ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας της Δυτικής Θράκης, την διεκδίκηση της ίδρυσης της Δημοκρατίας της Νότιας Αλβανίας, την διεκδίκηση της ίδρυσης της Δημοκρατίας των Επτανήσων και πάει λέγοντας.
Το ότι αυτά τα ζητήματα θα λυθούν αυτομάτως στα πλαίσια της ένταξης αυτών των κρατών στην ΕΕ είναι επίσης ένας μύθος. Το αποδεικνύουν οι Βέλγοι, η καρδιά της ΕΕ που χωρίζουν στα δύο σε Φλαμανδούς και Βαλλόνους. Το αποδεικνύουν οι Βάσκοι και οι Ιρλανδοί και οι Κορσικανοί και οι Σκώτοι και ένα σωρό άλλες ακόμη εθνικές ομάδες της Ευρώπης που διεκδικούν στον έναν ή στον άλλο βαθμό την Κρατική τους Ανεξαρτησία.
Θέλουμε δεν θέλουμε, μας αρέσει δεν μας αρέσει, τα εδαφικά ζητήματα δεν λύνονται με τα λόγια παρά μόνον στον πόλεμο. Και είναι απλό και «ατταβιστικά ξεκάθαρο» το γιατί. Ο ένας σου ζητάει εδάφη κι εσύ φυσικά αρνείσαι (και πολύ λογικά) να τα δώσεις. Υπάρχει περίπτωση να πείσει ποτέ ο ένας τον άλλον για τα «δίκαιά» του;
Ένα ζήτημα που αντί να το λύσουμε με πυγμή το 1947 που καθιερώθηκε επίσημα ως πρόβλημα από τον Τίτο, το αφήσαμε να χρονίσει και να μας τυραννά σήμερα.

Εν έτει όμως 2008 δεν θα πρέπει ούτε λεπτό να μας διαφεύγει μια σημαντική λεπτομέρεια.

Τόσο η Τουρκία όσο και η Αλβανία και τα Σκόπια έχουν την επιθυμία και την «έξωθεν έγκριση» για έναρξη Πυρηνικών εγκαταστάσεων παραγωγής ενέργειας. Η Βουλγαρία ήδη έχει τέτοιες εγκαταστάσεις. Οι πυρηνικές εγκαταστάσεις όμως, ως γνωστόν δεν χρησιμοποιούνται μόνον για την παραγωγή ενέργειας. Αλλά και για την παραγωγή πυρηνικών όπλων - και δη κυρίως. Και όταν ένα κράτος αποκτά τέτοια όπλα αποκτά «εξαιρετικά ισχυρή πολεμική ικανότητα».
Το κοινό δε, στοιχείο όλων των παραπάνω είναι πως διεκδικούν ελληνικά εδάφη ή γενικά έχουν σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις τους με την Ελλάδα. Ή θα έχουν στο μέλλον (πχ τα κοινά ποτάμια ύδατα Βουλγαρίας - Ελλάδας τα οποία εκ των πραγμάτων η Βουλγαρία θα καταχραστεί εξολοκλήρου σύντομα - αναμφισβήτητη
αιτία ψυχροπολεμικών εντάσεων με Ελλάδα και Τουρκία).

Στην Ελλάδα αντιθέτως δεν τολμάει κανείς να θέσει αυτό το ζήτημα της
«Πυρηνικής Ισορροπίας» στην περιοχή ή το «ξεκαθάρισμα της κατάστασης» προτού ανατραπεί η Γεωστρατηγική ισορροπία εις βάρος της Ελλάδας μέσω της Πυρηνικής Ανισορροπίας. Όσο ακόμη έχουμε τυχόν Στρατηγικά - στρατιωτικά πλεονεκτήματα.
Γιατί όπως φαίνεται, σύντομα θα χαθούν κι αυτά.

7 σχόλια:

  1. mhn perimenoun thn ameristh sympatheia mas h kourdoi meta ta gegonota ths Mikras Asias, otan petalwnane tous Ellhens Stratiwtes.
    Toys yposthrizoume mono sta plaisia tou "o exthros tou exthrou mou einai filos" alla mexris ekei

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 25 ekatomiria kourdi stin tourkia ke chriazonte ethelontes polemistes!? rezili ton skilion...!!!
    malon dikio echoun i tourki pou lene pos tous kourdous dhen tous axizi i eleftheria!

    allo pragma na tous ipostirizoume politika ke ikonomika (pou epivalete logo ethnikon symferonton), ke allo na kindinevsi ellinas ti zoi tou gia tin eleftheria enos laou pou epexe spoudeo rolo stin niki ton kemalikon stratevmaton epi ton ellinikon to 1922 ke symetasche energa stin genoktonia ton armenion ke pontion.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμε φίλε
    Όπως βλέπεις το ιστολόγιο είναι ανοικτό σε κριτική, αλλά και σε προβολή απόψεων που δεν είναι απαραίτητα στη "γραμμή" του βασικού συντελεστή-διαχειριστή.
    Περιμένουμε πάντα την κριτική σου, καλό θα είναι πάντως να προβάλεις απόψεις και επιχειρήματα και να αποφεύγεις χαρακτηρισμούς.
    Αφού λοιπόν μιλάς συλλήβδην για σφαγές Ελλήνων από Κούρδους το διάστημα 1916-1923, σε καλώ να διαβάσεις τα της επανάστασης των Κούρδων Αλεβί του Κότσγκιρι, που έγινε to 1921 στην περιοχή της Σεβάστειας-Ερζινγκιάν-Ντέρσιμ.
    Στην επανάσταση, που έγινε εναντίον της κυβέρνησης του Μουσταφά Κεμάλ και ενώ τα ελληνικά στρατεύματα έδιναν κρίσιμες μάχες στο μικρασιατικό μέτωπο, συμμετείχαν οι φυλές Koçgiri, Pezgavır, Maksudan, Aslanan, Kurmeşan, Parçikan, Cenbergan και Giniyan.
    Ο τουρκικος στρατός του Κεμάλ, που ηταν απασχολημένος στο μιρκασιατικό μέτωπο, δεν μπόρεσε να καταπνίξει την επανάσταση των Κούρδων και ζήτησε τη βοήθεια του σφαγέα των Ελλήνων του Πόντου, Τοπάλ Οσμάν, ο οποίος προσέτρεξε στην περιοχή και κατέσφαξε τους επαναστατημένους Κούρδους.
    Η επανάσταση του Κότσγκιρι άρχισε στις 11 Απριλίου και κατεπνίγη στις 17 Ιουνίου 1921.
    Η χρονική στιγμή και η τοποθεσία της επανάστασης στα μετώπισθεν των δυνάμεων του Κεμάλ λέει πολλά.
    Μερικοί Κούρδοι φύλαρχοι ήταν στο πλευρό του Κεμάλ, οι περισσότεροι όμως ήταν πάντα στο πλευρό των Ελλήνων. Διάβασε και το βιβλίο της Θέα Χάλο για να δεις τη στάση των Κούρδων απέναντι στους Έλληνες.
    Τέλος πάντων, κανείς μας δεν τα γνωρίζει όλα.
    Αν έχεις στοιχεία να μας διαφωτίσεις για το θέμα, να τα στείλεις για να δημοσιοποιηθούν.
    Καλό θα ήταν όμως να αποφεύγουμε τις γενικεύσεις και τους αφορισμούς, όπως και εκφράσεις "ρεζίλι των σκυλιών" κλπ.
    Νομίζω ότι δεν αρμόζει στο χαρακτήρα του ιστολογίου.

    φιλικά

    Σάββας Καλεντερίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο/Η Ανώνυμος είπε...

    ΕΜΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΡΩΓΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΑΝΕ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥΣ ΕΚΕΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΑΛΑΔΕΣ.ΤΟ ΟΤΙ ΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ ΔΙΕΠΡΑΞΑΝ ΣΦΑΓΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ, ΝΑ ΦΑΝΕ ΤΙΣ ΣΑΡΚΕΣ ΤΟΥΣ ΤΑ ++++++ +++++.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμε φίλε
    Αν θέλεις ξαναδιάβασε το σχόλιό μου.
    Αν έχεις ιστορικά στοιχεία γι' αυτό που ισχυρίζεσαι, γράψτα. Το αδιαμφισβήτητο δεν λέει τίποτα.

    φιλικά

    Σάββας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πάνω απ' όλα η πατρίδα μας!!! Αυτή μας πονάει αυτή μας νοιάζει. Όλοι ξέρουμε ότι η Τουρκία σύντομα θα καταστραφεί. Και δε θα το κάνουμε εμείς αυτό. Ο βόρειος λαός που ξύπνησε θα το κάνει. Θα προηγηθεί μια πρόκληση των Τούρκων ενάντια της Ελλάδας με αφορμή τα "εξαμήλια" δλδ την υφαλοκρηπίδα, που πιθανόν θα οδηγήσει στην ολιγοήμεη κατάληψη ενός η δύο μικρών νησιών μας. Αλλά ενώ οι Τούρκοι θα νομίζουν ότι κερδίζουν εμάς, ουσιαστικά θα χτυπάν τα συμφέροντα του βόρειου έθνους, που θα αισθανθεί ότι οι ενεργειακοί του δίοδοι στραγγαλίζονται με τις κινήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο. Και θα επέμβει λίγο πριν πάμε σε ολοκληρωτικό πόλεμο με τους Τούρκους. Αρκετό αίμα ελληνομαρτύρων χύθηκε στο παρελθόν. ΔΕ ΘΑ ΧΥΘΕΙ ΑΛΛΟ.
    Όσο αφορά τους κούρδους ισχύει ότι είπε ο γέροντας της πατρίδας μας δλδ ο γέροντας Παϊσιος για τους Ρώσους. Είπε δλδ ότι οι Ρώσοι δε θα χτυπήσουν τους Τούρκους επειδή αγαπούν εμάς τους Έλληνες, αλλά διότι θα κοιτούν τα δικά τους συμφέροντα. Για τους Σέρβους είπε να είμαστε επιφυλακτικοί με τη "φιλία" τους, διότι αυτοί είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία του ζητήματος της "Μακεδονίας". Για τους σκοπιανούς ήταν καθησυχαστικός προβλέποντας την διάλυσή τους στις εθνότητες από τις οποίες απαρτίζονται. Έλεγε:" Αυτοί ούτε δίκιο ούτε δύναμη έχουν... μη τους φοβάσται... τους αλβανούς να προσέχετε περισσότερο" Για τους Κούρδους προσωπικά και ως άνθρωπος θα ήθελα να αποκτήσουν τη δική τους πατρίδα. Το αξίζουν γιατί είναι αρχαίος λαός (Καρδούχοι) και ζούσαν από τα χρόνια των αρχαίων Ελλήνων στην περιοχή. Και ο γέροντας Παϊσιος έλεγε ότι μετά την καταστροφή της Τουρκίας οι μεγάλες δυνάμεις, που εδώ και 15 χρόνια έχουν δρομολογήσει το διαμελισμό της, θα φροντίσουν να τους δοθούν τα δικά τους μέρη. Ομοίως θα πάρουν τα μέρη τους και οι Αρμένιοι. Εμείς όμως θα πάρουμε την αγαπημένη μας Κωσταντινούπολη και όλα τα αλύτρωτα Ελληνικά μέρη. Για το δε Εύξεινο Πόντο δεν θα υπάρχει συγκεκριμένη δικαιοδοσία αλλά θα είναι τόσο χαλαρά τα πράγματα εκεί που θα είναι σα να είναι δικά μας. Θάρρος λοιπόν υπομονή και πίστη χρειάζεται. Ο βόρειος λαός ετοιμάστηκε ως το εργαλείο του Θεού για να καταστρέψει μέσα σε μια εβδομάδα τον ασεβή ισμαήλ. Το μέλλον του κόσμου θα είναι ελληνικό και ορθόδοξο.
    ΥΓ Αυτο που πρέπει να γίνει και είναι πολύ κρίσιμο εθνικά αυτή τη στιγμή είναι να βρεθούν εθελοντές όχι για να βοηθήσουν τους Κούρδους, αλλά τους Έλληνες βορειοηπειρώτες.
    Πρέπει όλοι να παλέψουμε να αυτονομηθεί η βόρειος ήπειρος. Από κει κινδυνεύει η Ελλάς να συρρικνωθεί, γιατί εκεί σφίγγουν τη θηλιά οι Τούρκοι στην πατρίδα μας εκτουρκίζοντας την εξωτερική πολιτική των Αλβανών μετατρέποντάς την σε επεκτατική εναντίον μας. Το ίδιο πράττουν και με τα Σκόπια, αλλά εκεί δεν υπάρχουν μόνο μουσουλμάνοι, υπάρχουν και χριστιανοί – σλαβοσκοπιανοί και χριστιανοί –σλαβοβούλγαροι και όλοι αυτοί δε θα τα βρουν μεταξύ τους, αλλά θα αλληλοφαγωθούν και θα διαλυθούν εξανεμίζοντας τα σχέδια της Τουρκίας.
    Από τους αλβανούς κινδυνεύουμε και για αυτό το λόγο ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ πρέπει να κόψουμε το πλοκάμι της τουρκομουσουλμανοαλβανικής επεκτατικότητας με τον αγώνα για την αυτονομία της ελληνικής βορείου ηπείρου. Πρέπει να βρεθούν ΤΩΡΑ οι "τρελλοί" (δλδ τα παληκάρια που έλεγε ο γέροντας Παϊσιος) που θα μπουν εκεί και θα συνεργαστούν με τους ντόπιους για να ελευθερωθεί αυτή η αλύτρωτη πατρίδα μας. Μετά, βλέποντας οι Τούρκοι τα σχέδιά τους να ματαιώνονται για στραγγαλισμό της Ελλάδας από Αλβανία και Σκόπια θα κινηθούν στο Αιγαίο για να επεκταθούν εκεί. Αλλά εκεί θα τους περιμένει ο ΓΡΑΨΑΣ και σε ελάχιστες μέρες και οι Ρώσσοι γιατί τα δικά τους συμφέροντα θα πλήγονται. Αυτή πρέπει να είναι η εθνική μας στρατηγική. Πρώτα το βορειοηπειρωτικό και μετά το Αιγαίο. Οι Κούρδοι ας αγωνιστούν οι ίδιοι στρατιωτικά για να αποκτήσουν πατρίδα. Να είμαστε σίγουροι ότι αν υπόσχονταν οι Αμερικάνοι ίδρυση κράτους στους Κούρδους και ως προϋπόθεση τους έθεταν να επιχειρήσουν επίθεση στην ελλάδα ΑΥΤΟΙ (ΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ ΔΛΔ) ΘΑ ΤΟ ΕΠΡΑΤΑΝ. Γιατί τους νοιάζει μόνο το δικό τους συμφέρον. Γι’ αυτό και μείς ας ομονοούμε μεταξύ μας και ας κοιτάξουμε τη δική μας πατρίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Απο Γιώργο Ανεστόπουλο

    Κατ’ αρχήν, οι Έλληνες στο διάβα της ιστορίας τους έχουν πολεμήσει με τους πάντες σχεδόν σε τούτη τη γωνιά του πλανήτη (και όχι μόνο) τόσο σαν εχθροί όσο και σαν σύμμαχοι.
    Τη μια στιγμή μισούνταν κι έκαναν αίσχη ο ένας στον άλλον και την άλλη στιγμή σχημάτιζαν συμμαχικές φάλαγγες εναντίον άλλων «κοινών εχθρών».
    Άπειρα τα παραδείγματα.
    Οι πόλεις κράτη της Αρχαίας Ελλάδας μεταξύ τους?
    Με τους Πέρσες?
    Με τους Κέλτες – Γαλάτες?
    Με τους Καρχηδόνιους?
    Με τους Σικελομεγαλοελλαδίτες?
    Με τους κάθε λογής «Βάρβαρους»?
    Με τους Μακεδόνες?
    Με τους Αιγύπτιους?
    Με τους Ρωμαίους?
    Με τους Καυκάσιους?
    Με τους Γότθους?
    Με τους Οθωμανούς?
    Με τους Ευρωπαίους? (Άγγλους, Γάλλους, Γερμανούς, Ιταλούς, Βούλγαρους, κλπ κλπ)

    Και πόσους πόσους ακόμη?!!! Μέχρι και με τους Ινδούς….
    …και ως Μισθοφόροι μέχρι και με τους Κινέζους!

    Στο διάβα της ιστορίας οι Έλληνες ως λαός είχαν την ευχή-προίκα-κατάρα να πολεμήσουν με τους πάντες, να «αγαπηθούν» (κατά το «καιροσκοπικό δοκούν») με τους πάντες και να μισηθούν μέχρι θανάτου με τους πάντες.

    Άλλωστε, (και) αυτό δυστυχώς σημαίνει «Αρχαίος λαός».

    Πολλούς «πετάλωσαν» οι Έλληνες ή έβαλαν στον «Σταυρό του Αποτυμπανισμού» και άλλοι τόσοι «πετάλωσαν» και «Παλούκωσαν» τους Έλληνες.

    Αυτό δεν λέει τίποτε.

    Το «εθνικό μίσος» χρησιμεύει μόνον για να πορώνει τις μάζες όταν επίκειται η «επίθεσή» τους στον απέναντι εχθρό.
    Όταν ο απέναντι παύει να είναι εχθρός και μετατρέπεται σε στρατηγικό σύμμαχο, τα «αίσχη» για Γεωστρατηγικούς λόγους αυτοστιγμή πάντοτε λησμονούνταν. Γιατί έτσι πρέπει να γίνεται.
    Μαζί στην ίδια συμμαχία δεν βρισκόμαστε με τους Άγγλους? Ξεχάσαμε τα αίσχη τους επι 400 χρόνια στην Ελλάδα?
    Μαζί δεν είμαστε με τους Γερμανούς και τους Ιταλούς? Ξεχάσαμε τα δικά τους αίσχη απέναντι στον λαό μας?
    Έτσι και με τους Κούρδους. Κακό του κεφαλιού τους που δεν μπήκαν όταν έπρεπε στον «ρου των Εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων». Πίστεψαν ως αφελείς τους Σουλτάνους και τους Νεότουρκους όταν τους υπόσχονταν «Ισότιμες Συνομοσπονδίες» και το πλήρωσαν πολύ ακριβά. Ναι, οι περισσότεροι από αυτούς μας πολέμησαν. Αλλά μήπως όταν η Ελλάδα ανήκε στην Οθωμανική αυτοκρατορία δεν συμμετείχε ως «Ασκέρι» υποχρεωτικά στους πολέμους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας? Υπ’ αυτό το σχήμα δεν έσφαξαν οι Έλληνες επί αιώνες τους εκάστοτε εξεγερμένους Κούρδους (και άλλους λαούς της Αυτοκρατορίας)?

    Έτσι δυστυχώς είναι οι Πολεμικές σκακιέρες. Το «εθνικό συναίσθημα» υπάρχει μόνον όπου, όταν και όποτε «βολεύει» τους Γεωπολιτικούς σχεδιασμούς. Αυτή είναι η ίδια η πεμπτουσία του Πολέμου.

    Άλλωστε, όπως είπε και ο skal, δεν πολέμησαν όλοι οι Κούρδοι εναντίον των Ελλήνων. Υπήρχαν και Κούρδοι που εξεγείρονταν ταυτόχρονα με τις Ελληνικές πολεμικές εκρήξεις κατά των Τούρκων. Όπως και ιστορικά δεν ήταν όλες οι Κουρδικές φυλές φιλικά διακείμενες απέναντι στους Οθωμανούς.

    Γεγονός είναι πάντως πως τώρα το «Κουρδικό» είναι το ΜΟΝΟ ενεργό μέτωπο κατά της Τουρκίας. Και όπως ξέρουμε, ένα αντάρτικο μέτωπο είναι μια πολύ «ευμετάβλητη κατάσταση». Ανά πάσα στιγμή μπορεί να «καταρρεύσει». Ή να «βαλτώσει». Αρκεί να δούμε πως «ξέπεσε» το PKK για τόσα χρόνια μετά την προδοτική σύλληψη του Άπο. Ήταν ευτύχημα για τον αγώνα τους η εξέλιξη με το Ιρακινό ζήτημα που έδωσε «αέρα αυτονομίας» στους Κούρδους του Ιράκ και ως Ντόμινο στους Κούρδους του PKK.
    Όπως και η έναρξη του νέου ψυχρού πολέμου που τους εξασφάλισε νέες «συμμαχίες» και «πόρους».
    Αυτά δεν είναι αρκετά όμως.

    Το να πάνε εθελοντές σε ένα Εθνικοαπελευθερωτικό Μέτωπο δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη πως ενισχύεται αριθμητικά ένα Μέτωπο. Σημαίνει πολλά περισσότερα.
    Είναι κάτι σαν «διεθνοποίηση» του ζητήματος. Σημαίνει πως αποκτά «ενεργούς συμμάχους».
    Όταν πολεμάει μόνος του ένας λαός επικοινωνιακά περνάει το μήνυμα προς τα έξω ότι δεν «έχει πείσει» για τα «εθνικά του δίκαια».
    Όταν μάλιστα φτάνει στο σημείο να συμμετέχει στις Πολεμικές του Τάξεις μια «Διεθνής Ταξιαρχία» (εθελοντές όχι μόνον από ένα κράτος αλλά από πολλά) τότε γνωρίζει ότι «Διπλωματικά» ο Εθνικοαπελευθερωτικός του αγώνας είναι σε άριστο σημείο.
    Επίσης, η ίδια η χώρα που πολίτες της πάνε εθελοντές σε ένα τέτοιο Μέτωπο, μπορεί από την μια να τους «αποκηρύσσει» αλλά από την άλλη έχει δημιουργήσει κι έναν «μοχλό πίεσης».
    Συν τοις άλλοις, ας αναρωτηθούμε το εξής. Μια ζωή η Τουρκία φρόντιζε να «καθαρίσει» πρώτα το Μέτωπο της Ανατολίας προτού επιτεθεί προς Δυσμάς. Πάντοτε λοιπόν φρόντιζε να έρχεται σε «συμφωνία» με τους Κούρδους. Θα περιμένουμε να κουραστούν οι Κούρδοι Μαχητές, να απογοητευθούν, να έλθουν πάλι σε «συμφωνία» και να συμβεί για μια ακόμη φορά το ίδιο? Ανεπηρέαστοι οι Τούρκοι από το Ανατολικό τους Μέτωπο να στραφούν με όλες τους τις δυνάμεις «αιφνιδίως» προς Δυσμάς και δη το Ελληνικό Μέτωπο?

    Επίσης. Αναρωτηθήκαμε μήπως για τι βαθμό αξιόμαχου και εμπειροπόλεμου μιλάμε όταν αναφερόμαστε στον Τουρκικό στρατό που πολεμάει στο Κουρδικό Μέτωπο? Αυτοί έχουν – λόγω αυτού του διαρκούς πολέμου – να επιδείξουν «βετεράνους». Χιλιάδες βετεράνων. Εμείς τι έχουμε να αντιπαραθέσουμε? Άπειρους από μάχη οπλίτες κι αξιωματικούς που μόνο εφόδιο φέρουν την βασική εκπαίδευση, άντε κι έναν «Παρμενίωνα» - όταν δεν τον «καταργούν» κι αυτόν οι «Μαυροκορδάτοι» όπως πέρυσι? Άντε και μερικές συμμετοχές σε Στρατιωτικές αποστολές του ΝΑΤΟ και του ΟΗΕ – οι οποίες όμως είναι πάντοτε στην μη-εμπόλεμη ζώνη που θα πρόσφερε μάχιμη εμπειρία?

    Εαν δεν μάθουμε να σεβόμαστε αυτό το πλεονέκτημα του Τουρκικού Στρατού (εμπειροπόλεμοι Βετεράνοι)μας περιμένουν πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις.

    Το Κουρδικό Μέτωπο θα πρόσφερε πολύπλοκα πλεονεκτήματα στα Ελληνικά Εθνικά θέματα.

    Γιατί διστάζουμε να συνειδητοποιήσουμε το «αυτονόητο»? Πιστεύουμε ότι Τούρκοι και Βόρειοι θα μας λυπηθούν όταν αποκτήσουν Στρατηγικά Πλεονεκτήματα εις βάρος μας?

    Μήπως η «εκτέλεση του Θεόφιλου Γεωργιάδη» από την ΜΙΤ έφερε το αποτέλεσμα που ποθούσαν οι Τούρκοι? Να φοβήσουν τους Έλληνες που έβλεπαν τι εστί «Κουρδικό Μέτωπο» για τα Εθνικά μας Θέματα….

    Θέλουμε δεν θέλουμε ο πόλεμος πλησιάζει καλπάζοντας την Ελλάδα. Και δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε.

    Μπορούμε όμως και είμαστε ιστορικά και εθνικά υποχρεωμένοι απέναντι στα παιδιά μας να επιλέξουμε ΕΜΕΙΣ την κατάλληλη στιγμή της «θερμής αντιπαράθεσης».

    Για μια ακόμη φορά θα πρέπει να θυμηθούμε πως αν οι ξεροκέφαλοι Έλληνες οπλαρχηγοί του ’21 δεν έκαναν του κεφαλιού τους κόντρα στη δειλία και τον καιροσκοπισμό των Μαυροκορδάτων πολιτικών και των Κοτζαμπάσηδων, σήμερα δεν θα υπήρχε Ελλάδα.

    Και αξίζει να επαναληφθεί και μια κι εκατό φορές ακόμη.

    Η Τουρκία σε καμιά δεκαριά χρόνια θα είναι πυρηνική δύναμη.

    (Το ίδιο και η Αλβανία και τα Σκόπια. Η Βουλγαρία λογικά είναι ήδη. Τόσα χρόνια τα ραδιενεργά κατάλοιπα τι τα κάνει άραγε αν όχι πυρηνικές κεφαλές?).

    Η Ελλάδα με την σφόδρα αντιπυρηνική της πολιτική πως διάολο περιμένει να αντιμετωπίσει ΤΟΤΕ αυτόν τον κίνδυνο απο τους "άσπονδους γείτονές" της? Με πολιτικάντικες φανφάρες και διπλωματικές αερολογίες?

    Και καλά οι Πολιτικοί και οι Σύγχρονοι Προύχοντες - Κοτζαμπάσηδες είναι γραφτό τους να φέρονται πάντα ως Μαυροκορδάτοι και Καιροσκόποι.

    Οι Έλληνες Στρατιωτικοί όμως καιτα στελέχη των Δυνάμεων Ασφαλείας του Έθνους δεν έχουν καμία δικαιολογία επ' αυτού.

    Είναι υποχρεωμένοι απέναντι στον Λαό τους και στα παιδιά τους να φέρουν στην πρώτη θέση της Πολιτικής αντζέντας αυτά τα ζητήματα.


    Γιώργος Ανεστόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.