Οι κανόνες του παιχνιδιού άλλαξαν στην Κυπριακή ΑΟΖ

ΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΝΙΟΤΕ ΠΡΟΣΓΕΙΩΝΟΥΝ ΑΝΩΜΑΛΑ

Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΑΟΖ ΑΝΕΔΕΙΞΕ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΜΕΝΑΝ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΙΕΘΝΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ. ΥΨΗΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΚΗΣΕΙ Η ΛΕΥΚΩΣΙΑ
Υποχθόνια παιχνίδια ανατροπής του δικαίου και οι νέοι κανόνες του παιχνιδιού, με επίδειξη ισχύος, στο Κυπριακό
Κρίσιμες αποφάσεις εντός των ημερών για την πώληση φυσικού αερίου στην Αίγυπτο, που θα καταλήγει στο τερματικό υγροποίησης τής… ΕΝΙ
Η υπόθεση «Σουπιά», όπως τελικά αδόξως έληξε για την Κυπριακή Δημοκρατία, δεν πρέπει να ερμηνευθεί μονοδιάστατα. Αλλά εντασσόμενη στο όλο πλέγμα των ευμετάβλητων παραμέτρων στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, πρέπει να χρησιμοποιηθεί από την πολιτεία και το σύνολο πολιτικό προσωπικό, ως ένα καλό μάθημα. Και ως Δημοκρατία έχουμε μπροστά μας περί τους 8 μήνες, οπότε είναι προγραμματισμένη η επόμενη γεώτρηση, για να αποδείξουμε ότι σε αυτήν την περίπτωση ισχύει το «κάθε εμπόδιο για καλό».

Συμφέροντα έναντι συμμαχιών

Μάθημα πρώτο. Όσα χαρτιά συμφωνιών και αν υπογραφούν, όσες συναντήσεις με μεγαλόστομες διακηρύξεις και αν γίνουν, όσα συνθήματα και αν ακουστούν για την εξωτερική πολιτική, αυτό που μετρά είναι τα συμφέροντα, ως πυλώνας που καθορίζει τις κινήσεις κρατών και οργανισμών.

Και στην περίπτωση της ΕΝΙ, που διαφημίσθηκε ως κολοσσός, παίχτηκαν στο παρασκήνιο υποχθόνια παιχνίδια, τα οποία αν δεν διέρρεαν, θα έβαζαν την Κυπριακή Δημοκρατία σε δύσκολη θέση, καθώς θα επλήττετο ανεπανόρθωτα η ακολουθητέα εδώ και χρόνια πολιτική στο φυσικό αέριο, σε σχέση πάντα με το Κυπριακό. Το ότι η Τουρκία με τη δύναμη της στρατιωτικής ισχύος, αλλά και εκμεταλλευόμενη τα μεγάλα κοινά οικονομικά συμφέροντα που έχει με την Ιταλία και την ίδια την εταιρεία, επιχείρησε (ίσως να τα κατάφερε, ακόμη κανείς δεν ξέρει με σιγουριά) να βάλει στην εξίσωση των συζητήσεων την τ/κ κοινότητα, πρέπει να κτυπήσει καμπανάκι κινδύνου στο Προεδρικό, που σε κάθε του βήμα -που δεν θα αφορά αυτό καθαυτό το κυπριακό πρόβλημα- θα καλείται να αναλύει με πολύ μεγαλύτερο βάθος τα διαπλεκόμενα συμφέροντα στην περιοχή. Αλλιώς μια μέρα θα «ξυπνήσει» αναγνωρίζοντας πως οι κανόνες του παιχνιδιού έχουν αλλάξει.

Τίποτα δεν χαρίζεται…

Μάθημα δεύτερο. Στη νέα τάξη πραγμάτων, που επικρατεί παγκοσμίως και στις σύγχρονες διεθνείς σχέσεις, ο «περπατώντας με τον σταυρό στο χέρι» μάλλον ηττάται πανηγυρικά. Για 14 μέρες η Κυπριακή Δημοκρατία δεχόταν «επίθεση» υβριδικού πολέμου (πόλεμος που μεταξύ άλλων απειλεί με στρατιωτικά μέσα αλλά δεν τα χρησιμοποιεί), αλλά πέραν των ρητορικών καταγγελιών από τη διεθνή κοινότητα, δεν υπήρξε σθεναρή στήριξη, ούτε καν λήψη ενός μέτρου κατά του παραβάτη, της Τουρκίας.

Μόνον όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας -και με το ποτήρι της υπομονής να αδειάζει- απείλησε με λήψη μονομερών μέτρων κατά της Άγκυρας «δέησαν» οι Ευρωπαίοι εταίροι να συνταχθούν με τη Λευκωσία και να αποφασίσουν το… ελάχιστο. Διότι περί ελαχίστου πρόκειται η απειλή για μη πραγματοποίηση της Συνόδου της Βάρνας, στις 26 Μαρτίου, μεταξύ της Ε.Ε. και της Τουρκίας. Πλέον η Λευκωσία ξέρει, ή πρέπει να ξέρει, πως αν δεν κτυπήσεις το χέρι σου στο τραπέζι δεν θα γυρίσει κανένας να σε… δει, όσο αρεστός και αν είσαι, όσο φίλοι και αν σου το παίζουν.

Συνθήκες έναντι προϋποθέσεων

Μάθημα τρίτο. Στα του Κυπριακού τα πράγματα περιπλέκονται πολύ περισσότερο απ' ό,τι ήταν μπλεγμένα μετά την αποτυχία της διάσκεψης στο Κραν Μοντανά. Και άρα θα πρέπει να κατανοηθεί ότι δεν υπάρχει κεκτημένο, μετά από κάθε γύρο συνομιλιών, το οποίο να μην υπόκειται στις εξελίξεις επί του εδάφους. Στην παρούσα φάση και αφού μετά τον Ιούλιο η ε/κ πλευρά είχε το πάνω χέρι, στηριζόμενη στο πλαίσιο Γκουτέρες, οι ισορροπίες ανατράπηκαν. Εκεί, λοιπόν, που οι προϋποθέσεις ετίθεντο από την ε/κ πλευρά περί δέσμευσης στο πλαίσιο του Γ.Γ. και καλής προετοιμασίας, η άλλη πλευρά άλλαξε γαϊτανάκι και από θύτης παρουσιάζεται ως θύμα -με βάση τις εξελίξεις στο φυσικό αέριο- και ζητεί πρώτα συμφωνία για διαμοιρασμό του φυσικού πλούτου και μετά συνομιλίες.

Υπενθυμίζοντας σε όλους ότι, παρά την όποια σύγκλιση για τον φυσικό πλούτο (ότι θα είναι ομοσπονδιακή αρμοδιότητα) και παρά τη δέσμευση για δημιουργία Ταμείου Υδρογονανθράκων, αυτό που στην πραγματικότητα ζητεί είναι συνδιαχείριση και συναπόφαση ακόμη και χωρίς λύση του Κυπριακού. Δηλαδή, όπως ορθώς τα είπαν ο απερχόμενος Υπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Κασουλίδης και ο διαπραγματευτής της ε/κ πλευράς Ανδρέας Μαυρογιάννης, θέλουν να γνωρίζουν τους όρους του διαζυγίου, πριν καν υπάρξει γάμος, γιατί είναι σαφές πως μια λύση, προφανώς θα είναι όχι η κατάληξη στον τελικό στόχο, αλλά άλλο ένα σημαντικό βήμα προς την πραγματική τους στόχευση, που είναι ένα ανεξάρτητο μόρφωμα με οικονομική αυτάρκεια και δικαίωμα ελέγχου, διά της πλαγίας του συνόλου του νησιού.

Γλαφυρή απεικόνιση…

«Είναι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου να νομίζει κανείς ότι μπορούμε να διαπραγματευόμαστε με πιστόλι στον κρόταφο. Αυτά που κάνει η Τουρκία, είναι μακριά από στήριξη σε Τ/κ. Προσωπικά, με ανησυχεί ότι αυτά που κάνει η Τουρκία είναι εκφάνσεις σε επεκτατικό πλαίσιο. Ανησυχία για το πώς αυτές εγκαταλείπονται ακόμη και με λύση Κυπριακού», δήλωσε στη «Σημερινή» και την τηλεόραση του «Σίγμα» ο διαπραγματευτής της ε/κ πλευράς. «Πρέπει να διευρύνουμε την προσέγγιση για το τι είναι λύση Κυπριακού. Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν πλέον και να ενσωματωθούν σε ένα διευρυμένο πλαίσιο», είπε χαρακτηριστικά, επιβεβαιώνοντας τις ανησυχίες όλων τόσο καιρό, ότι πρώτα πρέπει να διαγνώσουμε και να αναλύσουμε την Τουρκία και μετά να αποφασίσουμε αν μπορούμε να μπούμε σε διάλογο μαζί της.

Ως προς μια πιθανή επανέναρξη διαπραγματεύσεων, ο Ε/κ διαπραγματευτής δεν μπορούσε να το θέσει καλύτερα και αποδεικνύει τις λεπτές ισορροπίες στις οποίες καλείται να ισορροπήσει η Κυπριακή Δημοκρατία.

«Η καλή πίστη και η δέσμευση ότι δεν κάνουμε τίποτα για να καταστρέψουμε προοπτικές, είναι ουσιώδη πράγματα στις διαπραγματεύσεις. Ο χρόνος που βρισκόμαστε εκτός συνομιλιών, δεν πρέπει να παρέρχεται χωρίς να γίνεται τίποτα. Περιορίζεται ο χρονικός ορίζοντας, αλλά, απ’ την άλλη, πρέπει να έχουμε τις κατάλληλες συνθήκες, ούτε καν προϋποθέσεις, των συνθηκών για μια διαπραγμάτευση», ανέφερε.

Πωλείται η «Αφροδίτη»

Εν μέσω της πρωτοφανούς έντασης κρίσης στην Κυπριακή ΑΟΖ, πέρασε στα… ψιλά η είδηση ότι ουσιαστικά έμειναν τα τυπικά για την υπογραφή της τελικής συμφωνίας πώλησης του φυσικού αερίου από το κοίτασμα «Αφροδίτη» στο οικόπεδο 12, σε τερματικό υγροποίησης της Αιγύπτου. Μια εξέλιξη που πρέπει να ενταχθεί στο ευρύτερο πλέγμα των ενεργειών της Λευκωσίας, που θα πρέπει πλέον με τρόπο απτό και χειροπιαστό να διασφαλίζει τα κρατικά συμφέροντα και να οικοδομεί εκείνο το περιβάλλον που θα επιτρέπει συνέχιση όλων των ενεργειακών σχεδιασμών, αφήνοντας εκτός κάδρου την αιωνίως αντιδρώσα Άγκυρα.

Η «Σημερινή» είναι σε θέση να γνωρίζει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει ενημερώσει τους πολιτικούς αρχηγούς ότι, το αμέσως επόμενο διάστημα, θα συγκαλέσει Εθνικό Συμβούλιο, παρουσία του Υπουργού Ενέργειας, ώστε να ενημερωθούν πλήρως και λεπτομερώς για τις συμφωνίες σε τεχνικό και οικονομικό επίπεδο, για να ληφθεί η πολιτική απόφαση που θα επιτρέψει αποστολή των συμφωνιών στην Ε.Ε., γνωμοδότηση και τελικά, αν εγκριθούν, υπογραφή τους με την Αίγυπτο για να περάσει η Κυπριακή Δημοκρατία από τη φάση της εξερεύνησης του φυσικού της πλούτου, στην κρίσιμη φάση της αξιοποίησής του.

Είναι δε φρόνιμο να υπομνήσουμε πως αν η συμφωνία πώλησης προχωρήσει, θα αφορά στο τερματικό υγροποίησης που διατηρεί στην Αίγυπτο η ιταλική ΕΝΙ, ενισχύοντας τις αναγκαίες συνέργειες, την ίδια ώρα που θα «κλειδώνει» τη συνέχιση της συνεργασίας με την ιταλική εταιρεία στην Κυπριακή ΑΟΖ. Υπενθυμίζεται ότι η ιταλική εταιρεία, παρά το ότι χαρακτηρίστηκε από τον απερχόμενο Υπουργό Εξωτερικών ως ο αδύναμος κρίκος, διατηρεί συμβόλαια με την Κυπριακή Δημοκρατία, είτε μόνη είτε σε κοινοπραξία, σε έξι οικόπεδα.

Σημερινή