To γνήσιο τέκνο του ισλαμικού-κεμαλικού φασισμού, υπουργός άμυνας της Κυβέρνησης Ερντογάν, Βετζντί ΓκιονούλΤου Σάββα Καλεντερίδη
Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, η δήλωση αυτή ανήκει στον υπουργό άμυνας της Τουρκίας και έγινε στις Βρυξέλλες, όπου βρίσκεται ο Βετζντί Γκιονούλ (Vecdi Gönül) για να συμμετέχει στην τρόικα των υπουργών άμυνας του ΝΑΤΟ.
Συγκεκριμένα, ο Τούρκος υπουργός άμυνας, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στη δεξίωση που έγινε στην τουρκική πρεσβεία, για την επέτειο του θανάτου του Μουσταφά Κεμάλ, είπε επί λέξει:
"Άραγε, αν σήμερα στο Αιγαίο (περιοχή Σμύρνης και γύρω νομών, σ.τ.μ.) συνέχιζαν να ζουν οι Ρωμιοί και σε διάφορες περιοχές της Τουρκίας οι Αρμένιοι, η Τουρκία θα μπορύσε να είναι το εθνικό κράτος που είναι σήμερα; Δεν βρίσκω τις λέξεις για να σας εξηγήσω το πόσο σημαντική ήταν αυτή η ανταλλαγή των πληθυσμών, όμως, εάν εξετάσετε τις παλιές (πληθυσμιακές) ισορροπίες, θα αντιληφθείτε τη σημασία της. Περάσαμε από τη διαδικασία της δημιουργίας του έθνους μας (nation building) και αυτό είχε τις επιπτώσεις του. Ακόμα και ο αγώνας που δίνουμε σήμερα στη ΝΑ Τουρκία (Βόρειο Κουρδιστάν, σ.τ.μ.) είναι μέρος αυτής της διαδικασίας και δεν μπορούμε να αρνηθούμε τη συμβολή στη διαδικασία οικοδόμησης του έθνους όλων εκείνων που θεωρούν τους εαυτούς τους θύματα, κυρίως εκείνων που επλήγησαν από τους υποχρεωτικούς εκτοπισμούς των πληθυσμών. Όμως, εκείνες οι αρχές που ακολουθήθηκαν τότε, ήταν πολύ σημαντικές την περίοδο ίδρυσης της Δημοκρατίας, για να μπορέσει να γίνει η Τουρκία μια χώρα που κατοικείται από σύγχρονους, πολιτισμένους και φωτισμένους ανθρώπους.
Για να αντιληφθείτε την κατάσταση που επικρατούσε τότε, στην Άγκυρα υπήρχαν μόνο τέσσερις γειτονιές, η εβραϊκή, η μουσουλμανική, η αρμενική και η ελληνική".
Όσο και αν είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, ότι υπουργός κυβέρνησης χώρας που ανήκει στο ΝΑΤΟ, το οποίο μάλιστα πίεσε την Τουρκία να περάσει από τον μονοκομματισμό στον πολυκομματισμό για να γίνει μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας, εκστόμισε αυτά τα λόγια, που είναι μνημείο βαρβαρότητας και κυνισμού, η συγκεκριμένη πράξη δείχνει πόσο επικίνδυνη είναι ακόμα η Τουρκία για τους λαούς της Ανατολής που επιμένουν να ανθίστανται στη βίαιη αφομοίωση, αλλά και πόσο επικίνδυνη είναι για τους λαούς της περιοχής, που υφίστανται τις συνέπειες του νέου ισλαμικού-κεμαλικού φασισμού.
Η κυνική αναφορά του Γκιονούλ στις παράπλευρες απώλειες "του αγώνα που διεξάγει" η Τουρκία στο Κουρδιστάν για την αφομοίωση των Κούρδων, ως συνέχεια της διαδικασίας οικοδόμησης του τουρκικού έθνους, είναι ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί στο κατεστημένο της Τουρκίας, όπου η σκοτεινή πηγή του κεμαλικού φασισμού συνεχίζει να αναβλύζει βία και βαρβαρότητα.
Ο λόγος στους λαούς-θύματα και στον πραγματικά πολιτισμένο κόσμο.
ΠΗΓΗ: ΑΚΣΑΜ
Ο κος Ριχάρδος τα έχει υπόψη του όλα αυτά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν γράψει για τον «Ισλαμοδημοκράτη»;
θα πω κατι παρακινυνευμένο, και δεν ειναι υποχρεωτικα για ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ Ελληνες , από την εποχή των σατραπιων στην Μ Ασια , μεχρι την εξάπλωση επί Ρωμαικής αυτοκρατορίας, αλλα και επι Τουρκοκρατίας ( πριν την επικράτηση των Κεμαλιστων) πήγαιναν αρκετά καλα απο καθε άποψη , και δραστηριοποιούνταν αποτελεσματικα ΠΡΟΑΓΟΝΤΑΣ και την ΕΘΝΙΚΗ ταυτότητα και μαλιστα θα μπορουσα να πω καλύτερα και απο τις ιστορικές περιόδους που ο Ελληνισμός προσπάθησε να λειτουργήσει σαν εθνικό κράτος.
Κατάγομαι οικογενιακά απο το Αιβαλί. Εχω την υποψία ότι αν κατορθωσουμε και "πεισουμε" η εξαναγκάσουμε την Τουρκία μελλοντικά να δεχτει αυτα που ειναι αδιανόητα σήμερα (εξασφάλιση περιουσιων - ελέυθερη δραστηριοποίηση - γενικότερες ελευθερίες και εξασφαλίσεις) ο Ελληνισμός θα ΞΑΝΑΕΠΟΙΚΟΥΣΕ το ΦΥΣΙΚΟ του μέρος .. τα παράλια της Μ Ασίας και του Πόντου.
Μια τετοια μακροπρόθεσμη τακτικη ισως είναι ρεαλιστικότερη και αποδοτικότερη .. από αλλες σκέψεις
φιλικα ..
Αρπακόλα καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανείς δεν τάχει με τους Τούρκους.
Με το κατεστημένο και τις καθεστικύες πολιτικές τάχουμε, που προκαλούν κατσροφές και γενοκτονίες.
Ασφαλώς και θα ήθελα και 'γω να ήταν δυνατόν να βρεθεί ένας τρόπος, να μην απειλούμαστε από τους Τούρκους, να φύγουν τα στρατεύματα κατοχής από την Κύπρο και ο όποιος ανταγωνισμός μεταξύ Ελλήνων-Τούρκων να γίνει σε τομείς όπως το εμπόριο, η οικονομία, ο αθλητισμός, αν θέλεις και η παιδεία και ο πολιτισμός.
Τώρα όμως υπάρχει μια άλλη κατάσταση, αυτή που απεικονίζουν οι δηλώσεις του Γκιονούλ και πρέπει να συνασπιστούμε για να αλλάξει.
φιλικά
Σάββας
υ.γ. να πάρεις την οδηγό μας ΑΙΟΛΙΑ, Λέσβος-Αϊβαλί-Πέργαμος, να διαβάσεις για την πατρίδα σου.
@ arpakola
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα το Ελληνικό Κράτος εδώ και αρκετά χρόνια ακριβώς αυτή την πολιτική ακολουθεί μέσα από την «ενσωμάτωση της Τουρκίας στις Ευρωπαϊκές δομές» και αν θέλεις και με την υστεροβουλία ότι αφού «εξημερωθεί το θηρίο» θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε ένα στάτους μεταξύ μας ανάλογο με το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Αλλά η δική μου άποψη είναι ότι η εθνική ιδεολογία της Τουρκίας είναι τόσο αντιδραστική που δεν έχει καμιά πιθανότητα επιτυχίας αυτή η πολιτική. Πολλές φορές μιλάμε για την παθολογική αποφυγή του πολέμου εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, και τον ενδοτισμό της ελληνικής πολιτικής ελίτ, αλλά για να μην ξεχνιόμαστε αυτό είναι ευρύτερο φαινόμενο όλης της κοινωνίας μας. Αλλά δεν έχουμε ξεκαθαρίσει τις αιτίες αυτού του ενδοτισμού στο βαθμό που υπάρχει. Όταν αναλύουμε αυτά τα πράγματα, ξεχνούμε πολλές φορές τις περιπέτειες της Ελλάδας στην δεκαετία του ’40 και το αντίστοιχο ιστορικό πλαίσιο στην Τουρκία. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η Τουρκία δεν έχει ζήσει την «μεγάλη καταστροφή» που θα φέρει στον λαό της τον φόβο του πολέμου σαν γεγονός ανατροπής της ζωής του μέσου τούρκου. Δηλαδή σ’ αυτούς δεν έχει συμβεί εκείνο το γεγονός που θα συνδέσει τον πόλεμο με τον θάνατο και την καταστροφή, όπως συμβαίνει στην δικιά μας συνείδηση λόγο των ιστορικών γεγονότων στα μέσα του 20ου αιώνα. Αυτοί στο υποσυνείδητο τους έχουν την σύνδεση πόλεμος = δόξα. Στους Τούρκους υπάρχει μια συνεχείς προπαγάνδα για το περασμένο μεγαλείο του μεγάλου Τουρκικού έθνους το οποίο πρέπει να αναστηθεί. Εμείς σαν έλληνες θα πρέπει να καταλάβουμε πως σκέφτονται και να μην αναπαράγουμε ιδεολογήματα ότι μπορούμε να τους κατατροπώσουμε με το εμπόριο και τον πολιτισμό μας γιατί δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Δυστυχώς και για εμάς, τους χρειάζονται πραγματικές εθνικές καταστροφές όπως αυτές που έπληξαν την Ελλάδα του ‘40 για να ωριμάσουν σαν έθνος και να μπορέσουν να μπουν σε λογικές «ειρηνικής συνύπαρξης». Το μόνο που ελπίζω είναι να μην αναγκαστούμε εμείς σαν Έλληνες να τους δώσουμε αυτές τις εμπειρίες γιατί ειλικρινά δεν θα είναι δίχως κόστος και για μας. Όμως πρέπει να πω πως είμαι πολύ απαισιόδοξος ότι μπορεί να υπάρξει εύκολη λύση παρά το κύριο ρεύμα σκέψεις της «ειρηνικής συνύπαρξης» και μακάρι να κάνω λάθος.-
Ανώνυμε καο Αρπακόλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Τουρκία, θέλοντας και μη, θα περάσει από τον κλίβανο του Κουρδικού, για να μην πω ότι είναι ήδη μέσα.
Είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι υπάρχει ένα μεγάλο μέρος Τούρκων πολιτών, που επιζειτεί το ίδιο την παραχώρηση εδαφών στους Κούρδους, υπό την προϋπόθεση ότι θα μεταβούν υποχρεωτικά στο Κουρδιστάν όλοι οι Κούρδοι που έχουν εγκατασταθεί εδώ και δεκαετίες σε περιοχές εκτός του τουρκικού Κουρδιστάν και απειλούν την ενόττηα του τουρκικού έθνους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Τουρκίας.
Η παράνοια λοιπόν που επικρατεί στο τουρκικό πολιτικο-στρατιωτικό-διπλωματικό κατεστημένο και σε μέρος της τουρκικής κοινωνίας, θα βρει το δάσκαλό της στο κουρδικό κίνημα.
Λυπάμαι που είμαι αναγκασμένος να αναφέρομαι συχνά σε αυτό, όμως αυτή είναι η αλήθεια.
Όταν λοιπόν αναγκαστούν να πουν "αλήθεια" στο Κουρδικό, τότε θα έχει έλθει -το ελπίζω- η ώρα της συνεννόησης με τους άλλους αλούς, ανάμεσα στους οποίους και ο δικός μας.
φιλικά
Σάββας
[..και ο όποιος ανταγωνισμός μεταξύ Ελλήνων-Τούρκων να γίνει σε τομείς όπως το εμπόριο, η οικονομία, ο αθλητισμός, αν θέλεις και η παιδεία και ο πολιτισμός...]
ΑπάντησηΔιαγραφήδίκιο έχεις αλλα να τονισω και αυτο.. με τους Τουρκους ειμαστε δύο Διαφορετικοι Πολιτισμοι γιαυτό μπορουμε να λειτουργήσουμε συμπληρωματικα και οχι τοσο ανταγωνιστικα . Εμείς ειμαστε ανθρωποι της θαλασσας - αυτοι του κάμπου. Εμείς είμαστε του εμπορίου - αυτοί της καλιέργειας της γης. Εμείς φτάχνουμε τις βεράντες και βλέπουν προς την θάλασσα - αυτοί προς τους λόγγους.
---------------------
με αυτο το σκεπτικο (+ οποιοδηποτε άλλο ιστορικο) το Αιγαίο ειναι Ελληνικό. Ας κρατήσουν για πάρτη τους τις πεδιάδες και τα υψήπεδα της Ανατολίας και της Καπαδοκίας..
[..Μα το Ελληνικό Κράτος εδώ και αρκετά χρόνια ακριβώς αυτή την πολιτική ακολουθεί μέσα από την «ενσωμάτωση της Τουρκίας στις Ευρωπαϊκές δομές» και αν θέλεις και με την υστεροβουλία ότι αφού «εξημερωθεί το θηρίο» θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε ένα στάτους μεταξύ μας ανάλογο με το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα..]
ΑπάντησηΔιαγραφήεχω την εντύπωση ότι η μεχρι σήμερα προωθουμενη "ελληνοτουρκικη" φιλία, δεν ειναι ουσιαστική αλλά απλα έχει σα σκοπό την εξασφάλιση των οδευσεων του NABUCCo και σαν αντιπαροχές για βοήθεια της Τουρκίας στο Μ Ανατολικο. Εγω μιλάω για άλλο πραγμα. Οχι απαραιτητα σε σχεση με την ΕΕ ., αλλα τις διμερείς μας σχέσεις..
Μα για ποιες διμερείς σχέσεις μπορούμε να μιλάμε χωρίς να μπαίνει στην εξίσωση η ΕΕ όταν εμείς είμαστε μέρος της ΕΕ και μάλιστα είμαστε μέσα στον σκληρό πυρήνα του Ευρώ... Όποιες διμερείς σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας στον οικονομικό τομέα είναι αυτόματα και σχέσεις Τουρκίας – E.E. Ας μη γελιόμαστε. Όλες οι οικονομικές σχέσεις τις Ελλάδας με τρίτες χώρες είμαστε αναγκασμένοι να τις βλέπουμε πλέον με αυτό το πρίσμα. Για παράδειγμα θα μπορούσαμε να έχουμε ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων μεταξύ Ελλάδας και χώρας Χ χωρίς την έγκριση της ΕΕ (υπ’ όψιν χώρας 70 εκατομμυρίων – για να μην σκεφτείς την Αλβανία) την στιγμή που οι έλεγχοι στα σύνορα μεταξύ χωρών της ΕΕ είναι πλέον τυπικοί; Θα μπορούσαμε να έχουμε ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και διευκόλυνση επενδύσεων με την Χ χώρα την στιγμή που πριν λιγότερο από ένα χρόνο απορρίφθηκε ελληνική επένδυση με το αιτιολογικό ότι συμμετείχε σε διοικητικό συμβούλιο συμβαλλόμενης εταιρείας πρώην στέλεχος της ΕΥΠ; Θα μπορούσε ο απλός έλληνας πολίτης να προχωρήσει στο άνοιγμα μπακάλικου στην Τουρκία την στιγμή που σε αυτόν εδώ τον ιστοτόπο πριν από μερικές μέρες είδαμε σοβαρότατα επεισόδια και καταστροφές (μεταξύ Κούρδων και Τούρκων) ακόμα και μπακάλικων στην ευρύτερη περιοχή του Αϊβαλιού; Θα μπορούσε να πάει ο χριστιανός έλληνας να επενδύσει σε μια χώρα όπου εκτελούνται εν ψυχρό καθολικοί ιερείς με μόνη αιτία το ότι υπάρχουν εκεί και λειτουργούν; Θα μπορούσε ο έλληνας να επενδύσει σε μια χώρα όπου το Οικουμενικό Πατριαρχείο αντιμετωπίζεται σαν τοπική εκκλησία που την επίβλεψή της έχει κάποιος νομάρχης; Έχουμε πολύ καλύτερες ευκαιρίες σαν έλληνες να επενδύσουμε και να κάνουμε δουλειές σε όλη την Ανατολική Ευρώπη δεν χρειαζόμαστε την Τουρκία πλέον. Τουλάχιστον, ως προς αυτό τον τομέα. Αλλά θα συμφωνήσω πως ιστορικά υπήρξε ζωτικός χώρος του Ελληνισμού. Έχουμε περισσότερα ιστορικά δικαιώματα στην περιοχή απ’ ότι το Ισραήλ στην Παλαιστίνη πριν το 1948. Και εύχομαι να ξαναγίνει στο μέλλον ζωτικός μας χώρος αλλά την δύναμή μας πλέον δεν θα την αντλήσουμε από ένα μέρος όπου μόνο σαν «Αμερικανούς Τουρίστες» και «ολίγον θηλυπρεπείς» μπορούν να μας δουν. Αυτές είναι οι απόψεις μου και υπόψη και η δική μου καταγωγή είναι από εκεί.-
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με την είδηση και τα σχόλια που έχουν αναρτηθεί:
ΑπάντησηΔιαγραφή1- Κύριε Καλεντερίδη, έχω την εντύπωση ότι η τελευταία παράγραφος των δηλώσεων του τούρκου υπουργού και η αναφορά του στον αγώνα στην ΝΑ Τουρκία, έχει αποδοθεί λανθασμένα στην μετάφραση σας. Ένα λάθος που μάλλον οφείλετε στην πολύ συγκεχυμένη διατύπωση που χρησιμοποιεί ο υπουργός. Μοιάζει με τον χρησμό της Πυθίας. Μία ερμηνεία είναι ότι χρησιμποιεί αυτή την διατύπωση επειδή με πολύ συγκαλυμμένο τρόπο υπονοεί την συμμετοή μερίδας Κούρδων στις σφαγές των Αρμενίων το 1915. Συμμετείχαν και αυτοί στην οικοδόμηση του έθνους κράτους με την ελπίδα να πάρουν μερίδιο, έγιναν συνένοχοι στις σφαγές και τελικά δεν πηραν τίποτα.
2- Οι αναγνώστες του μπλογκ πρέπει να γνωρίζουν ότι στην δήλωση του υπουργού υπήρξαν καταπληκτικές αντιδράσεις, προερχόμενη και από πολιτικούς και από πανεπιστημιακούς κ.α. Η μετάφραση τους νομίζω ότι θα έδινε μεγαλύτερη έμπνευση στον σχολιαστή arpakola και με την οποίο συμφωνώ κατά κάποιο τρόπο.
3- Το πρόβλημα μας είναι ότι συγχέουμε τις κρατικές πολιτικες της Ελλάδας (όταν υπάρχουν) με τις επιδιώξεις και την στρατηγική που θα έπρεπε να έχει κυρίως ο Ελληνισμός της Ανατολής.
Με εκτίμηση
Γρηγόρης Κεσίσογλου
anatoli@hol.gr
Γρηγόρη καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε σχέση με τη μετάφραση, είναι όντως διφορούμενη η αναφορά του υπουργού άμυνας στην τελευταία παράγραφο.
Αναφέρεται στη συμβολή των Κούρδων στη διαδικασία της "οικοδόμησης του τουρκικού έθνους" η στη συμβολή των θυμάτων, Ελλήνων, Αρμενίων και Κούρδων, που με τη θυσία τους "βοήθησαν" στην ομογενοποίηση του τουρκικού έθνους.
Είναι αλήθεια ότι υπήρχαν αντιδράσεις από μερίδα Τούρκων δημοκρατών.
Το θέμα είναι ότι ο Γκιονούλ εξέφρασε κάτι που είναι κοινό μυστικό στο σύνολο του διπλωματικού, στρατιωτικού και πολιτικού κατεστημένου της Τουρκίας.
φιλικά
Σάββας
@ Grigoris Kesisoglu
ΑπάντησηΔιαγραφή«Έλληνες της Ανατολής»; Θα μπορούσατε να δώσετε έναν ορισμό σ’ αυτό; Εγώ κατάγομαι από «Έλληνες της Ανατολής» αλλά αυτοί έπαψαν να υπάρχουν με αυτή την ταυτότητα απ’ το 1922. Αυτός ο ορισμός με κάνει ν’ αναρωτιέμαι μήπως σαν έλληνες «πάσχουμε» από έναν «οριενταλισμό» ανάλογο με την εποχή του ρομαντισμού στην Δυτική Ευρώπη; Δηλαδή μήπως έχουμε δημιουργήσει μια φαντασιακή «Ανατολή» όπου έχουμε απορρίψει όλα τα άσχημα και έχουμε κρατήσει μόνο αυτά που μας βολεύουν σ’ αυτή την νοητική κατασκευή μας… Μήπως θέλουμε να βλέπουμε εύκολες λύσεις σε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν; Υπ’ όψιν τα παραπάνω ερωτήματα, δεν είναι διατύπωση θέσεις αλλά μοίρασμα σκέψεων με τους αναγνώστες γιατί δεν έχω εκείνη την προσωπική γνώση απ’ την Τουρκική πραγματικότητα που θα μου επιτρέψει να διατυπώσω θέσεις.
Αλλά επειδή πρέπει να διατυπώσω και κάποια θέση εκτός από τις ερωτήσεις που κάνω θέλω να δηλώσω ότι εγώ είμαι θιασώτης του ωμού ρεαλισμού και κάτω απ’ αυτό το πρίσμα λέω ότι, είτε μας αρέσει είτε όχι όλες οι λύσεις σε εδαφικές διενέξεις (Γιατί αυτό είναι το πρόβλημα στον πυρήνα του του ιστορικού διπόλου Ρωμιοσύνη – Τουρκισμός) εξαρτώνται από τους συσχετισμούς ισχύος. Σ’ αυτούς τους συσχετισμούς έχουν την αξία τους οι λαοί αλλά στην ουσία το κύριο μέσο έκφρασης μιας πολιτικής ισχύος είναι οι ελίτ των κρατών. Λοιπόν για να καταλήξω λέω ότι εφ όσον θέλουμε να «γυρίσουμε» εκεί υπάρχει ένας τρόπος και αυτός είναι της ανάπτυξης, οικονομικής, πολιτικής, και κυρίως στρατιωτικής ισχύος. Έχουμε τις δυνατότητες αν επιδιώξουμε κάποια πράγματα. Πιστεύω ότι μας λείπει το όραμα και σίγουρα κανείς δεν μπορεί να δημιουργήσει όραμα όταν επαναπαύεται μόνο σε φαντάσματα του παρελθόντος.