Τη Δευτέρα το βράδυ ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Ράσμουσεν βιαζόταν να μιλήσει στις αντιπροσωπείες των χωρών-μελών της Συμμαχίας.Εβγαλε ένα χαρτί από την τσέπη του και άρχισε να το διαβάζει, επιπλήττοντας βαρύτατα συμμάχους, που αρνούνται να εφαρμόσουν το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, στο οποίο συμφώνησαν μετά πολλών δυσκολιών πριν από λίγο καιρό.
Επακολούθησε πανδαιμόνιο. Οι Γάλλος και Γερμανός αντιπρόσωποι (που θεώρησαν εαυτούς θιγόμενους) βγήκαν έξω από την αίθουσα.
Οι Τούρκοι έκαναν σαματά μιλώντας με τους παρακαθήμενούς τους. Ο Πορτογάλος εκπρόσωπος φώναζε ότι ήθελε «το λόγο επί της διαδικασίας» για να σταματήσει ο Ράσμουσεν. Αλλες αντιπροσωπείες την «έπεσαν» στον Λιθουανό προεδρεύοντα να σταματήσει τον γ. γραμματέα. Οι αντιπροσωπείες πετάχτηκαν έξω από την αίθουσα και έμειναν μόνον οι πρέσβεις του ΝΑΤΟ. Ο Ράσμουσεν επέμεινε στα όσα είχε πει, δεν ζήτησε συγγνώμη από κανέναν και έφυγε. Η συνεδρίαση διαλύθηκε και κανείς δεν πήρε την απόφαση να πατήσει το ΝΑΤΟ το κουμπί των επιχειρήσεων.
«Η ατμόσφαιρα στο ΝΑΤΟ θύμιζε αμφιθέατρο ελληνικού πανεπιστημίου της δεκαετίας του '80» παρατήρησε στην «Ε» διπλωματική πηγή από τις Βρυξέλλες.
Είναι πλέον κοινό μυστικό στο ΝΑΤΟ ότι η «βιασύνη» της Γαλλίας να προλάβει την επέλαση του Καντάφι στη Μισράτα και τη Βεγγάζη, χτυπώντας πρώτη, επέφερε πρόβλημα συντονισμού μέσα στη Συμμαχία.
Οι ΗΠΑ ήθελαν την εμπλοκή τους στις επιχειρήσεις μέσω του ΝΑΤΟ και σε δεύτερο πλάνο. Εξαναγκάστηκαν όμως από τη γαλλική στάση να χτυπήσουν με 110 πυραύλους «Τόμαχοκ» που έχουν ήδη στοιχίσει 110 εκατ. δολάρια την πρώτη κιόλας ημέρα των επιχειρήσεων.
Τη σκυτάλη των εμποδίων μέσα στο ΝΑΤΟ πήρε η Τουρκία. Ο κ. Ερντογάν «χολώθηκε» από την «απρέπεια» του κ. Σαρκοζί να μην τον καλέσει στη δίωρη συνάντηση «της συμμαχίας των προθύμων» στο Παρίσι. Ετσι ο Τούρκος εκπρόσωπος στο ΝΑΤΟ έριξε περισσή χολή μιλώντας για παραδοξότητες και έλλειψη «αλληλεγγύης μέσα στη Συμμαχία».
Παρά ταύτα, σύμφωνα με εκτιμήσεις ελληνικών διπλωματικών πηγών, η Τουρκία στην πράξη «θα παίξει στο τέλος το ΝΑΤΟϊκό χαρτί».
Ο Γερμανός αντιπρόσωπος μίλησε μία φορά εξηγώντας την επιφυλακτικότητα της χώρας του στις ΝΑΤΟϊκές επιχειρήσεις και ως επιτήδειος ουδέτερος δεν ξαναμίλησε.
Ποιος σύμμαχος, λοιπόν, είναι αυτός που επί της ουσίας εγείρει τις περισσότερες και ουσιαστικότερες αντιρρήσεις στην ανάληψη του ηγετικού ρόλου του ΝΑΤΟ στη Λιβύη;
Το διπλωματικά βλέμματα πέφτουν αυτή τη στιγμή πάνω στη... Γαλλία.
Αν και η Συμμαχία έχει κατ' αρχήν εγκρίνει τους σχεδιασμούς των επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, μένει ανοιχτό το μείζον θέμα του ποιος θα αναλάβει τη Διοίκηση και τον Ελεγχο (Command and Control) των επιχειρήσεων. Το Παρίσι, σύμφωνα με τις υπάρχουσες διπλωματικές πληροφορίες, επιδιώκει η όλη ΝΑΤΟϊκή επιχείρηση να μπει ουσιαστικά «κάτω από την ομπρέλα» της Γαλλίας, δηλαδή να ταυτιστεί με τα αρχικά γαλλικά σχέδια για την επέμβαση στη Λιβύη. Οσο αυτό δεν λύνεται, η Συμμαχία παραμένει μπλοκαρισμένη.
Από τα μέχρι στιγμής στοιχεία είναι μάλλον προφανές ότι το Παρίσι δεν αποκλείει ακόμα και την «εξαφάνιση» του Καντάφι κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων. Μια πρώτη ανάγνωση του στόχου αυτού ίσως είναι το γεγονός ότι η Γαλλία μάλλον θεωρεί εαυτήν «ριγμένη» όσον αφορά εν γένει «συμβόλαια για δουλειές» με το καθεστώς Καντάφι, σε σύγκριση π.χ. με την Ιταλία.
Ομως οι ΗΠΑ και πολλοί σύμμαχοι εμφανίζονται φειδωλοί σε σχέδια «πλήρους εξαφάνισης» του Καντάφι. Επιπροσθέτως, δεν δείχνουν διάθεση να εγκλωβιστεί η Συμμαχία σε επιχειρήσεις γαλλικού σχεδιασμού, που θα πλήξουν αμάχους στο κυνήγι του Καντάφι. http://www.enet.gr/
ΤΙΠΟΥΚΕΙΤΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ενότητα μιας Συμμαχίας δεν εξαρτάται από τους κοινούς σκοπούς αλλά από τη συμφωνια για το μοίρασμα της λείας στο τέλος.
@ ΤΙΠΟΥΚΕΙΤΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μοίρασμα της λείας στο τέλος, είναι ο κοινός σκοπός.
Η Ελλάδα όμως, πάντα βολική. Ελίνα
ΑπάντησηΔιαγραφή