Toυ Παναγιώτη Καράμαλη
Το Υπουργείο Παιδείας προωθεί εκ νέου το νομοσχέδιο Μπαλτά, κρυμμένο με τη μορφή τροπολογιών μέσα σε διάφορα άλλα νομοσχέδια. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την ιδιωτική εκπαίδευση, οι νέες διατάξεις επαναφέρουν την κρατική ρύθμιση σε τέτοιο βαθμό, ώστε εξουδετερώνουν κάθε συγκριτικό πλεονέκτημα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, κάθε καινοτόμο δράση, κάθε έννοια αριστείας, κάθε μορφή αξιολόγησης και πλήττουν ευθέως το ίδιο το θεμελιώδες δικαίωμα επιλογής.
Προφάσεις για την ανάγκη κρατικού ελέγχου προβάλλονται πολλές και είναι οι συνηθισμένες που εμφανίζονταιόποτε προωθείται η κρατική υπερρύθμιση σε κάποιο κλάδο. Ας δούμε όμως, τα βασικά επιχειρήματα των οπαδών του κρατισμού, τους μύθους που προσπαθούν να επιβάλλουν στη συλλογική σκέψη και να τους αντιπαραβάλλουμε με την πραγματικότητα.
Οι Μύθοι
Μύθος 1: «Ο έλεγχος της επιλογής και της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών από το κράτος διασφαλίζει την ποιότητα των σπουδών»
Το κράτος, το οποίο αδυνατεί να εξασφαλίσει ποιότητα σπουδών στα κρατικά σχολεία και στα Πανεπιστήμια, με ποιον τρόπο διασφαλίζει την ποιότητα στον ιδιωτικό τομέα; Με ποια κριτήρια; Με ποιο σύστημα αξιολόγησης;
Το κράτος, το οποίο αδυνατεί να εξασφαλίσει ποιότητα σπουδών στα κρατικά σχολεία και στα Πανεπιστήμια, με ποιον τρόπο διασφαλίζει την ποιότητα στον ιδιωτικό τομέα; Με ποια κριτήρια; Με ποιο σύστημα αξιολόγησης;
Για τη συνέχεια Liberal
Όσο προχωρούμε προς το μέλλον τέτοιες δομές πλύσης εγκεφάλου τύπου "παιδείας" πρέπει να είναι ατομικές.Ο γονεύς να μορφώνει το παιδί του.Ουδείς ιδιώτης και ουδένα κράτος.Όπως στις ΗΠΑ.Αυτό θα γίνονταν ήδη αλλά η διεθνής τάξη εξουσιαστών θέλει να μορφώνουν τα παιδιά τους είτε ιδιώτες (που ελέγχονται από αυτούς) είτε κράτη (που ελέγχονται 500 φορές από αυτούς).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναπολώ πόσα χρόνια χάσαμε με μπούρδες ενώ ζούμε μία πεπερασμένη ζωή...