Σκέψεις για την άνοδο της δεξιάς στην Ευρώπη και για το πώς η έκλειψη της λογικής απειλεί την Ένωση
Πριν από τέσσερις μήνες, στη Βολιβία, συνελήφθη και παραδόθηκε στις ιταλικές αρχές ο Τσέζαρε Μπατίστι, πρώην μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης Ένοπλοι Προλετάριοι για τον Κομμουνισμό (PAC) που δρούσε στην Ιταλία στη δεκαετία του 1970. H σύλληψή του, η έκδοσή του στην Ιταλία –όπου είχε καταδικαστεί ερήμην για τέσσερις ανθρωποκτονίες– και η ομολογία του μετά από τριάντα οκτώ χρόνια κατά τα οποία δήλωνε αθώος, φέρνουν στην επικαιρότητα μερικά από τα ταμπού της πρόσφατης ευρωπαϊκής ιστορίας.
Όταν, μετά τη δολοφονία του Άλντο Μόρο, έσφιξε ο κλοιός γύρω από τις τρομοκρατικές οργανώσεις, ο Τζέζαρε Μπατίστι, που βρισκόταν ήδη στην παρανομία, κατέφυγε στη Γαλλία. Εδώ έγκειται το πρώτο ταμπού: το πώς η αριστερά (όχι η «άκρα αριστερά») φέρθηκε και φέρεται με επιείκεια, με συμπάθεια, στα παραπλανημένα και θερμοκέφαλα παιδιά της. Ο Φρανσουά Μιτεράν, που μόλις είχε εκλεγεί στην προεδρία, κράτησε αντιευρωπαϊκή στάση· στην αρχή, αδιαφόρησε για το αίτημα των ιταλικών αρχών για την έκδοση των μελών τρομοκρατικών οργανώσεων (Ερυθρές Ταξιαρχίες, Εργατική Αυτονομία, Εργατική Εξουσία, Prima Linea κ.τ.λ.) που είχαν εγκατασταθεί στη Γαλλία από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Το 1985, θεωρητικοποίησε αυτή τη στάση με το λεγόμενο «δόγμα Μιτεράν»: όσοι είχαν καταδικαστεί για βίαιες πράξεις στην Ιταλία μπορούσαν να ζήσουν «ειρηνικά» στη Γαλλία. Ο Μιτεράν δικαιολόγησε την απόφασή του λέγοντας ότι οι ιταλικοί αντιτρομοκρατικοί νόμοι –που προέβλεπαν τη συνεργασία των αρχών με τους «μεταμελημένους» (οι pentiti έδιναν πληροφορίες με αντάλλαγμα ελάφρυνση των ποινών τους) και την εκδίκαση υποθέσεων in abstentia– ήταν άδικοι και δεν εναρμονίζονταν με το «ευρωπαϊκό πνεύμα». Το ευρωπαϊκό πνεύμα θα έπρεπε να σημαίνει το ακριβώς αντίθετο: εδαφική και νομική ενότητα –να μην τίθεται ζήτημα ασύλου μεταξύ δημοκρατικών χωρών–, συνεργασία των αρχών και σεβασμό της δημοκρατικής νομιμότητας.
Για τη συνέχεια AthensVoice
Όταν, μετά τη δολοφονία του Άλντο Μόρο, έσφιξε ο κλοιός γύρω από τις τρομοκρατικές οργανώσεις, ο Τζέζαρε Μπατίστι, που βρισκόταν ήδη στην παρανομία, κατέφυγε στη Γαλλία. Εδώ έγκειται το πρώτο ταμπού: το πώς η αριστερά (όχι η «άκρα αριστερά») φέρθηκε και φέρεται με επιείκεια, με συμπάθεια, στα παραπλανημένα και θερμοκέφαλα παιδιά της. Ο Φρανσουά Μιτεράν, που μόλις είχε εκλεγεί στην προεδρία, κράτησε αντιευρωπαϊκή στάση· στην αρχή, αδιαφόρησε για το αίτημα των ιταλικών αρχών για την έκδοση των μελών τρομοκρατικών οργανώσεων (Ερυθρές Ταξιαρχίες, Εργατική Αυτονομία, Εργατική Εξουσία, Prima Linea κ.τ.λ.) που είχαν εγκατασταθεί στη Γαλλία από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Το 1985, θεωρητικοποίησε αυτή τη στάση με το λεγόμενο «δόγμα Μιτεράν»: όσοι είχαν καταδικαστεί για βίαιες πράξεις στην Ιταλία μπορούσαν να ζήσουν «ειρηνικά» στη Γαλλία. Ο Μιτεράν δικαιολόγησε την απόφασή του λέγοντας ότι οι ιταλικοί αντιτρομοκρατικοί νόμοι –που προέβλεπαν τη συνεργασία των αρχών με τους «μεταμελημένους» (οι pentiti έδιναν πληροφορίες με αντάλλαγμα ελάφρυνση των ποινών τους) και την εκδίκαση υποθέσεων in abstentia– ήταν άδικοι και δεν εναρμονίζονταν με το «ευρωπαϊκό πνεύμα». Το ευρωπαϊκό πνεύμα θα έπρεπε να σημαίνει το ακριβώς αντίθετο: εδαφική και νομική ενότητα –να μην τίθεται ζήτημα ασύλου μεταξύ δημοκρατικών χωρών–, συνεργασία των αρχών και σεβασμό της δημοκρατικής νομιμότητας.
Για τη συνέχεια AthensVoice
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.