Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου μπορεί να μην κατάργησε τα Μνημόνια αλλά πέτυχε κάτι πολύ σημαντικότερο για τη στρατηγική της: «κατάργησε» τις λέξεις, δηλαδή το νοήμά τους…
Αλέκος ΠαπαναστασίουΕπί ΣΥΡΙΖΑ οι μεγαλύτεροι χαμένοι είναι ο λόγος και ο αντίλογος. O,τι και να πει κανείς για τις λαμπρές ημέρες της συγκυβέρνησης, η οποία σύντομα θα γιορτάσει τρία χρόνια ζωής, σχεδόν δεν έχει νόημα. Aλλωστε όλα είναι δίκη προθέσεων: «Είσαι δικός μας; Αν δεν είσαι, είσαι εναντίον μας»…
Οι ειδήσεις, όταν δεν προέρχονται από τον μηχανισμό προπαγάνδας της κυβέρνησης, είναι «desperate news» όπως μας πληροφόρησε ο Πρωθυπουργός αυτή την εβδομάδα, σε μια παράσταση αλαζονείας που επιβεβαίωσε την αίσθηση του φετινού φθινοπώρου ότι άρχισε ο (πρώιμος) καθεστωτισμός.
Το μήνυμα προς τους δημοσιογράφους ήταν σαφές: «Αδίκως κόπτεσθε, η αλήθεια είμαστε εμείς και ήρθαμε για να μείνουμε». Αλλωστε, όπως άφησε να εννοηθεί και ο υπουργός Επικρατείας, ακόμη και η δραστηριότητα των «δεξιών» στα social media παρακολουθείται.
«Και πολύ σωστά», θα έλεγε κανείς, με βάση τη λογική με την οποία αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τον όποιο αντίλογο. Διότι τι άλλο πέρα από «δεξιοί» ή «ακραίο κέντρο» μπορεί να είναι όσοι δεν την υποστηρίζουν; «Better safe than sorry…», που θα έλεγαν και οι αμερικανοί φίλοι, μια έκφραση που στα Ελληνικά θα μπορούσε ελεύθερα να αποδοθεί με το «κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε»
Από την άλλη δεν χρειάζεται να ανησυχεί κανείς και πολύ. Η κυβέρνηση έχει καταργήσει τη διάκριση ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια, έχει «αποποινικοποιήσει» την παραπλάνηση, εξιλεώνοντας εκ των προτέρων των εαυτό της. «Μπορεί να μοιάζει ορισμένες φορές διαβολικό, αλλά γίνεται για καλό» που θα έλεγε και ο Τσίπρας (για τον Τραμπ).
Προφανώς, σύμφωνα με τη λογική τους, δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό όταν όλα γίνονται προς όφελος του λαού. Και, το κυριότερο, στηρίζονται στο αντίκρυσμα που έχει ο (άκρατος) λαϊκισμός. Αντίκρυσμα υπαρκτό και μετρήσιμο, ένα «μέγεθος» που δεν μπορεί πια κανείς να το παραβλέψει. Γιατί επηρεάζει, αν δεν καθορίζει, τη ζωή στη χώρα και έχει εγκατασταθεί στο κέντρο της σκηνής.
Με πιο απλά λόγια, τώρα που οι έπαινοι των αμερικανών και των ευρωπαίων φίλων ενισχύουν την ψευδαίσθηση του «για πάντα» για τους σημερινούς κυβερνώντες, τόσο ενισχύεται και η αίσθηση ότι ο λαός τούς έχει δώσει το περιθώριο να λένε ατιμώρητα ό,τι θέλουν.
Το μόνο όριο είναι η ανοχή και η αντοχή του λαού. Διότι η λογική έχει ηττηθεί. Ο όποιος αντίλογος είναι εκ των προτέρων καταδικασμένος ως προσπάθεια παλινόρθωσης του παλαιού καθεστώτος. Οι αντιρρήσεις που προβάλλουν όσοι επικαλούνται πραγματολογικά στοιχεία είναι «desperate news», που στο μετρικό σύστημα του κ. Τσίπρα είναι χειρότερα και από τα «fake news», τα οποία φυσικά είναι όλα όσα κυκλοφορούν και έχουν την ατυχία να μην δημοσιεύονται σε non paper του Μαξίμου ή στην «Αυγή» και στο left.gr. Μεταξύ μας, αυτή η ασταμάτητη επίκληση των «fake news» από τον κ. Τσίπρα θυμίζει τρομακτικά την εφηβικές αποκρούσεις Τραμπ αλλά, είπαμε, για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ο ρεπουμπλικανός πρόεδρος τα κάνει όλα για το Καλό.
Κάπως έτσι λειτουργεί και ο ολοκληρωτισμός -μακριά από εμάς. Με θρησκειολογικές αναφορές στο απόλυτο Κακό και στο απόλυτο Καλό και με κοινό παρανομαστή το όφελος του περιούσιου λαού. Κάποια στιγμή, κάποτε σε ένα άδηλο μέλλον, αυτός ο λαός θα βαρεθεί. Εως τότε όμως θα νομίζουν ότι έχουν ελευθέρας.
Πηγή: Λίμπεραλ
Πηγή: Λίμπεραλ
Ο Θουκιδιδης μας θυμιζει οτι < οταν η εξουσια βρισκεται στη γωνια αλλαζει τη σημασια των λεξεων>.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρωτιέται κανείς πως μετά από 7-8 χρόνια μνημονίων ακόμη κάποιοι επιμένουν να βλέπουν διαφορές στα κόμματα και να μην καταλαβαίνουν ότι όλοι τους είναι μια παρέα που ασελγεί στον ελληνικό λαό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αν ο ΣΥΡΙΖΑ το ...τερμάτισε έγκειται στην αναγκαιότητα των περιστάσεων, μεγαλύτερης δόσης ψεύδους κι απατεωνιάς ώστε να καμφθούν οι τελευταίες αντιστάσεις του λαού μας.
Προϋπόθεση να ξεκινήσει κάτι νέο είναι να αποδοθεί δικαιοσύνη για όσα διέπραξαν όλα τα κόμματα και εν' ανάγκη από τον ίδιο τον λαό εφ' όσον κι η δικαιοσύνη είναι διεφθαρμένη.
Γράφτηκε για το μεγάλο ψέμα ότι αυτό νίκησε και ότι το μόνο που θα μπορούσε να το πολεμήσει είναι η ανοχή και η αντοχή που δείχνει σε αυτό ο λαός μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά και αυτό το τελευταίο είναι αυτό καθ΄εαυτό σαν επιχείρημα μία μεγάλη παραπλάνηση καθότι ο λαός δεν είναι κάτι από την φύση του ενιαίο αφού αποτελείται από πολλά υποσύνολα επειδή αυτά ενεργούν βάσει διαφορετικών μικρών ή μεγαλύτερων συμφερόντων. Ο λαός δηλαδή αποτελείται από άτομα που κοιτάζουν έκαστο τα συμφέροντα του και που για να δράσουν ως λαός από κοινού χωρίς να υπάρχει ο ηγετικός καταλύτης που θα τα ενώσει, θα έπρεπε να διαμορφωθούν έτσι οι κοινωνικές συνθήκες που θα έκαναν τον λαό ένα σύνολο περίπου ενιαίο.
Κάτι που δεν ισχύει βεβαίως ή που για να ωριμάσει κάτι τέτοιο και να μετατραπεί ενιαίο σύνολο συμφερόντων ο λαός θα ήθελε αρκετές δεκαετίες να γίνει.
Για αυτό και το πολιτικό σύστημα που μας κυβερνά, το οποίο είναι και απότοκο σύστημα μιας ελιτ οικονομικών μεγαλοσυμφερόντων η οποία αντλούσε και συνεχίζει να αντλεί και να απομυζά πόρους (αυτό είναι άλλωστε που δημιούργησε και το μεγάλο χρέος), αυτό το σύστημα λοιπόν το πολιτικό έχει φροντίσει με τον άλφα ή βήτα τρόπο να στερεί από τον φερομένο ως ενίαιο σύνολο λαό τους πολιτικούς καταλύτες που θα τον καθιστούσαν ενωμένο και συνεπώς επικίνδυνο για το μεγάλο "ψέμα" -και όχι μονάχα αυτό- όπως γράφει ο αρθρογράφος.
Και προκύπτει και το ερώτημα. Γνωρίζουμε για παράδειγμα για ποιο λόγο μπροστά στις τόσο μεγάλες κρίσιμες καταστάσεις που βιώνουμε σαν ελληνική κοινωνία έχουμε τόσο πολύ ευάλωτα τα φερόμενα ως "αντισυνταγματικά τόξα"; Και αν πραγματικά αυτά ως λαϊκοί καταλύτες ενότητας δεν ήταν τόσο ευάλωτα και τόσο ανίκανα στον ρόλο που πραγματικά θα έπρεπε να παίξουν τότε θα μπορούσε να σταθεί το όποιο "ψέμα"; Εγώ προσωπικά νομίζω πως αν υπήρχε μία εναλλακτική καθαρή διέξοδος, τότε δεν θα μπορούσε να σταθεί μια μνημονιακή τέτοια Ελλάδα. Για αυτό και πιστεύω ότι το πολιτικό ψεύδος που μας κυβερνά (και δεν το εστιάζω αυτό μόνο και μόνο στους συριζανελ) κρατάει τόσο ζωντανή την ελπίδα για την "αλήθεια" όσο και την τραυματίζει για να μην μπορεί η οποια εναλλακτική να είναι ισχυρή και να βλάψει εν τέλει αυτή το ψέμα. Και το θέμα είναι πλέον τι ρόλο πραγματικό παίζει αυτή η αλήθεια που θα ήθελε να πολεμήσει το ψέμα. Αλήθεια Τι;
Μπορει να καταργησε λεξεις αλλα εφευρε αλλες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ειμαστε ειλικρινεις.