«Σεισμός" που μπορεί να προκαλέσει «μια ανεπανόρθωτη ήττα για την Αμερική».

Οι Ιρανοί ηγέτες χαιρετίζουν το "Ισλαμικό ξύπνημα" της Αιγύπτου

Για το νούμερο ένα του ιρανικού καθεστώτος, ο Αγιατολάχ Khamenei, η αιγυπτιακή κρίση είναι ένας «σεισμός" που μπορεί να προκαλέσει «μια ανεπανόρθωτη ήττα για την Αμερική».

Ο Αγιατολάχ Χαμενεϊ αναλύει το κίνημα της αμφισβήτησης στην Αίγυπτο ως ένα "ισλαμικό απελευθερωτικό κίνημα". Η ιρανική αντιπολίτευση ενδιαφέρεται και αυτή επίσης για τις διαδηλώσεις, αλλά για διαφορετικούς λόγους.

 «Το ξύπνημα του αιγυπτιακού ισλαμικού λαού είναι ένα κίνημα για ισλαμική απελευθέρωση, και, εξ ονόματος της ιρανικής κυβέρνησης, χαιρετώ τον λαό της Αιγύπτου και της Τυνησίας.» Με μαύρο τουρμπάνι και γκρίζο μούσι, ο Αγιατολάχ Khamenei περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να βγει από την σιωπή του. Δεν είναι τυχαίο ότι η ομιλία του της Παρασκευής, που αναμεταδόθηκε ζωντανά από την ιρανική τηλεόραση, συμπίπτει με την επέτειο των 32 ετών της Ισλαμικής Δημοκρατίας.

Ενώ αντιμετωπίζει στο εσωτερικό την μεγαλύτερη κρίση νομιμότητας του καθεστώτος μετά την πτώση του Σάχη, τον ακούσαμε να σύγκρίνει την ιρανική επανάσταση του 1979 με τις εξεγέρσεις που σήμερα ταλαντεύουν τον αραβικό κόσμο, και ιδίως την Αίγυπτο. Για τον υπ’ αριθμόν ένα του ιρανικού καθεστώς, πρόκειται για «ένα σεισμό» που μπορεί να προκαλέσει «μια ανεπανόρθωτη ήττα στην Αμερική» και να ακυρώσει την Συνθήκη ειρήνης με το Ισραήλ που υπεγράφη το 1979. "Εάν η Αίγυπτος θέτει τέρμα σε αυτή τη συμμαχία και ξαναπαίρνει την πραγματική της θέση, «τι μεγάλο γεγονός θα ήταν για την περιοχή! Θα πραγματοποιούνταν όλες οι τελευταίες προφητείες του αποθανόντος ιμάμη», τόνισε κατά τη μεγάλη προσευχή της Παρασκευής, υπαινίσσώντας τον Αγιατολάχ Ruhollah Χομεϊνί, ο ιδρυτής της Ισλαμικής Δημοκρατίας που ονειρευόταν τότε την εξαγωγή της ιρανικής επανάστασης.

Αλλά τριάντα δύο χρόνια αργότερα, οι καιροί αλλάξαν. Και όπως αποδείχθηκε μέσω της επανάστασης της Τυνησίας: οι σημερινές αξιώσεις εκφράζονται, σε μεγάλο βαθμό, από μια διψασμένη νεολαία για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη, που τρέφεται περισσότερο με συνθήματα που μεταφέρονται στο Facebook παρά με στίχους του Κορανιού που απαγγέλλονται στους τεμένους. Όπου το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της ιρανικής αντιπολίτευσης για τις διάφορες επαναστάσεις στον αραβικό κόσμο. Για την τελευταία, αν υπάρχει σήμερα οποιοδήποτε παραλληλισμός, θα πρέπει να αναζητηθεί στις μετεκλογικές διαμαρτυρίες του καλοκαιριού του 2009 – και όχι στην επανάσταση του 1979.

Σε ανακοίνωση που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο, ο Mir Hossein Mousavi, ο κύριος αντίπαλος του Μαχμούτ Αχμεντινετζάντ στις εκλογές του Ιουνίου 2009, εκφράζει ανοικτά τον θαυμασμό και την αλληλεγγύη του προς τους αραβικούς λαούς. "Τα συνθήματα του ιρανικού έθνους που είχε κατέβει στους δρόμους το 2009 έφθασαν μέχρι την Αίγυπτο", λέει περήφανα, θεωρώντας ότι η φλόγα των Ιρανών διαδηλωτών έδρασε με βεβαιότητα ως καταλύτης της πρόσφατης εξέγερσης στη Τυνησία που σήμερα μεταβιβάζεται στις γειτονικές χώρες.

Αποδυναμωμένη από μια αμείλικτη καταστολή, το ιρανικό "πράσινο κύμα" δεν πέτυχε να επιφέρει την επιθυμητή αλλαγή. "Η Τυνησία μπόρεσε, το Ιράν δεν μπόρεσε" («Tunes tunes, Iran na tunes») λέει ένα λογοπαίγνιο στο διαδίκτυο. Η τρέχουσα αναταραχή του αραβικού κόσμου προφανώς ξαναέβαλε το ιρανικό κίνημα αμφισβήτησης στην επικαιρότητα .

Το μαρτυρεί η νέα έκκληση της Zahra Rahnavard, η σύζυγος του Moussavi προς όλες τις γυναίκες της Μέσης Ανατολής: "Εσείς οι καταπιεσμένες γυναίκες της Αιγύπτου, της Τυνησίας και άλλων χώρων, έχετε ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία του αγώνα των λαών, λαμβάνοντας την θέση σας πλάι στο έθνος σας και αντιστεκόντας κατά της τυραννίας και της καταστολής."

Delphine Minoui   04/02/2011
 Le Figaro