Γιατί αγαπάμε τους ψεύτες;

Ενα μεγάλο ερώτημα, που προβληματίζει τον κάθε έλληνα είναι πώς μπορεί να εμπιστευθεί ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, πώς μπορεί να πιστέψει πολιτικούς, που συστηματικά του έλεγαν ψέματα. Όμως μερικές φορές τείνουμε να αγνοούμε ότι στην πλειοψηφία των πολιτών αρέσουν τα ψέματα. Ποτέ ουδείς κι ουδέποτε εξελέγη λέγοντας αλήθειες. Κι αποκορύφωμα τους, τα ψέματα του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Που έδωσαν νέα απεχθή διάσταση στην ψευδολογία και στη δημαγωγία…

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πολιτικοί λένε ψέματα. Αλλά πάντα έλεγαν ψέματα. Πάντα και παντού. Και σχεδόν πάντα, οι νικητές των εκλογών αλλά κι οι μεγαλύτεροι ηγέτες αυτής της χώρας ήταν οι ιδανικότεροι ψεύτες και δημαγωγοί. Κι αυτό συμβαίνει διότι ο κόσμος δεν αντέχει την αλήθεια. Δεν θέλει να ακούει αλήθειες. Προτιμά τα ψέματα, τον ικανοποιούν, του κατευνάζουν την αγωνία, τον κάνουν να καταπολεμά τον φόβο και την ανασφάλεια για την αβεβαιότητα του αύριο. 

Γι’ αυτό ο δημοφιλέστερος ηγέτης της μεταπολίτευσης ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο ιδανικότερος δημαγωγός κι ο μεγαλύτερος ψεύτης. Το 1981, ο Ανδρέας κέρδισε τις εκλογές με το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» κι «Έξω οι βάσεις του θανάτου». Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έκανε τίποτα σχετικά. Έκανε ακριβώς το αντίθετο. 

Ενίσχυσε την σχέση με την ΕΟΚ, παρέμεινε στο ΝΑΤΟ και διατήρησε τις αμερικανικές βάσεις μέχρις ότου οι ίδιοι οι αμερικανοί έκριναν ότι τους είναι άχρηστες. Αλλά ο κόσμος ήταν ικανοποιημένος. Δεν τον πείραξαν τα ψέματα του Ανδρέα. Γιατί τον «μπούκωσε» με πολλά, πάρα πολλά χρήματα. Ειδικά στη δεκαετία του 1980, το βιοτικό επίπεδο των ελλήνων εκτοξεύθηκε. Γιατί η τότε κυβέρνηση διαχειρίστικε τεράστια χρηματικά ποσά που τα έριξε στην κατανάλωση αποκλειστικά, μετατρέποντας τους έλληνες σε έθνος αντιπαραγωγικό αλλά «βολεμένο» και κρατικοδίαιτο. Έθνος της ήσσονος προσπάθειας.

Για τη συνέχεια MarketNews