Η έλλειψη πολιτικής ηγεσίας και η συνεχιζόμενα εξαρτησιακή λογική των εγχώριων ελίτ μάς έχει φέρει ενώπιον ενός επαναλαμβανόμενου δράματος κάθε φορά σε διαφορετική γωνιά του ελληνικού χώρου. Αφορμή συγγραφής του παρόντος κειμένου είναι η επέτειος των 62 χρόνων από την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ για αυτοδιάθεση και ελευθερία.
Οι παραλληλισμοί με τις τρέχουσες εξελίξεις στη Θράκη είναι αναπόφευκτοι και δυστυχώς γεμίζουν όλους μας με ανησυχία – ή τουλάχιστον θα έπρεπε να μας γεμίζουν.
Ο αγώνας της ΕΟΚΑ είχε ως πρόταγμα την αποτίναξη των Άγγλων αποικιοκρατών και την ελεύθερη έκφραση της βούλησης του κυπριακού λαού μακριά από πάτρωνες και ποδηγετήσεις. Ως γνωστόν, ο αγώνας αυτός δικαιώθηκε στις συνειδήσεις των απανταχού Ελλήνων αλλά, υπονομευόμενος από επακόλουθες χείριστες πολιτικές αποφάσεις, κατέστη εκπληρωμένος κατά το ήμισυ. Κορυφαία στρέβλωση, η οποία συνοδεύει το Κυπριακό έως σήμερα, υπήρξε το καθεστώς των εγγυήσεων. Κατά τρόπο αναχρονιστικό και με πρόσχημα την προστασία των μουσουλμάνων της Μεγαλονήσου, οι εγγυήσεις έφεραν κατ’ ουσία την Τουρκία στην Κύπρο ως περιφερειακό τοποτηρητή των απονομιμοποιημένων Άγγλων.
Μάλιστα, η «επιτυχία» του καθεστώτος των εγγυήσεων για την Τουρκία έχει ωθήσει τον Αχμέτ Νταβούτογλου και συνολικά τη συγκαιρινή τουρκική εξωτερική πολιτική να αναφέρονται σε ένα «καλό προηγούμενο» προς εφαρμογή και σε άλλες περιπτώσεις. Ο Νταβούτογλου αναφέρει συγκεκριμένα ότι «η προστασία [sic] της τουρκικής μειονότητας της Κύπρου έχει μεγάλη σημασία όχι μόνο από την άποψη της εν λόγω κοινότητας, αλλά και του μέλλοντος των λοιπών κοινοτήτων οι οποίες συνιστούν οθωμανικά κατάλοιπα». Με αυτήν τη φράση αναφέρεται στους μουσουλμανικούς (κατά τον ίδιο τουρκογενείς) πληθυσμούς που διαβιούν στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή και αλλού.
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news
Ευριπίοδης Μπίλλης
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέμου Στοφορόπουλου
Η Θράκη, μια άλλη Κύπρος;
http://www.greekalert.com/2008/10/blog-post_5520.html
Μεταξύ άλλων γράφει:
Είχε προηγηθεί η προδοσία του Ιουλίου 1974, από εκείνους που ίσως πίστεψαν (λέω «ίσως», διότι η Δίκη της Κύπρου ματαιώθηκε για ανεξήγητους «λόγους ύψιστης εθνικής σκοπιμότητας») από εκείνους, λοιπόν, που ίσως πίστεψαν, βλακωδώς, ότι «δίνοντας» (σαν να ήταν χωράφι του πατέρα τους) την μικρότερη περιοχή που κατέλαβε ο «Αττίλας Ένα», θα ένωναν την υπόλοιπη Κύπρο με την Ελλάδα.
Στα παραπάνω θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τον οργασμό αγοράς γης και ακινήτων με κρυφή επιδότηση του προξενείου,προσημείωση των ακινήτων από την τουρκοτράπεζα και την ανεξέλεγκτη είσοδο επιχειρήσεων και προϊόντων από την τουρκία.Την τουρκοποίηση των μουσουλμανοπαίδων,κυρίως από τα πομακοχώρια με την δωρεάν φοίτηση στα τουρκικά γυμνάσια ή και τα πανεπιστήμια όπου εισάγονται με τις παντουρκικές εξετάσεις γράφοντας βαθμολογίες που θυμίζουν ζαριές και κατόπιν επιστρέφουν στη Θράκη ως μεγαλόσχημοι τούρκοι επιστήμονες.Οι τοπικοί άρχοντες βλέπουν αρμονική συμβίωση και τους ενδιαφέρουν μόνο οι ψήφοι στις εκλογές.Φυσικά κερδίζουν οι πλέον υποχωρητικοί και όσοι θα προσφέρουν τα περισσότερα στις απαιτήσεις του προξενείου και των πρακτόρων του.Οι πόρτες είναι ορθάνοιχτες στους τουρκοπράκτορες και ψευδομουφτήδες να αλωνίζουν όπου θέλουν,οι προϊστάμενοι των αρχών τους γλείφουν ασύστολα και τα δικαστήρια τους καλοπιάνουν για να μην διαταραχθεί η εικονική αρμονία που την νιώθουν καλύτερα οι χριστιανοί της περιοχής.Αυτή είναι η ζοφερή πραγματικότητα στη Θράκη σήμερα και φοβάμαι ότι αν δεν ξυπνήσουμε από τον εθελούσιο λήθαργο,ίσως είναι πάρα πολύ αργά.
ΑπάντησηΔιαγραφή