Ο Σενέρ Λεβέντ προς το Μπαρμπαρός: Παίξε το «Σήκω χόρεψε κουκλί μου»

Δεν σου άρεσε το εμβατήριο των γενίτσαρων, έτσι δεν είναι Μουσταφά; Έχεις δίκιο. Ούτε εμένα μου άρεσε. Ξενέρωσαν πολύ αυτή την υπόθεση.
Δεν σου άρεσε το εμβατήριο των γενίτσαρων, έτσι δεν είναι Μουσταφά; Έχεις δίκιο. Ούτε εμένα μου άρεσε. Ξενέρωσαν πολύ αυτή την υπόθεση. Στο εξής δεν έχω διάθεση να ακούω τους γενίτσαρους. Και είμαι βέβαιος ότι ούτε εσύ έχεις! Είναι τύμπανα του πολέμου αυτά. Εμείς, όμως, θέλουμε να ακούμε τραγούδια ειρήνης και όχι πολέμου. Να το ξέρει το Μπαρμπαρός. Στο εξής να παίζει τραγούδια ειρήνης. Για παράδειγμα να παίζει το «Σήκω χόρεψε κουκλί μου». Να ανοίξει η καρδιά μας, το μάτι μας. Να σκορπιστεί ευθυμία παντού. Να μας κάνει να πούμε «αχ ανάθεμα αυτά τα τραγούδια». Να έρθουμε στο τσακίρ κέφι. Να πιούμε κρασί από το βαρέλι. Η μουσική είναι η τροφή του πνεύματος. Σίγουρα συμφωνείς και εσύ μαζί μου Μουσταφά. Άκουσε Αμπντουλάχ Γιουτζέ απόψε. Απόλαυσέ το.

«Τι αγάπη είναι αυτή αχ

Τι πόνος είναι αυτός

Η καημένη μου καρδιά

Πόσο συντρίμμια είναι 

Να μου λάχαινε

Μια γουλιά κρασί

Βάλε μου να πιω

Από το χέρι της αγάπης μου».

Αυτό να παίξει το Μπαρμπαρός. Και ύστερα έναν Καζαντζίδη στα τουρκικά. Τη «Μανόλια».

«Περίμενα χρόνια πολλά

Το όνειρό μου έγινε αλήθεια

Δεν μπορώ να το μυρίσω

Ωραία μου Μανόλια»

Τι λες; Έλα να στείλουμε ένα μήνυμα σ’ αυτούς πάνω στο πλοίο. Να τους εξηγήσουμε πόσο ωφέλιμο είναι να κάνεις έρευνες για αέριο με τραγούδια αγάπης και ειρήνης, πόσο ενθουσιασμό δίνει αυτό. Να απευθύνουν άλλη μια προειδοποίηση οι πολίτες τρίτης χώρας Ελληνοκύπριοι. Και αυτή τη φορά να τους εκπλήξουμε με τραγούδια ειρήνης ενώ περιμένουν πάλι το εμβατήριο των γενίτσαρων. Αν δεν υπάρχουν στο ρεπερτόριο του πλοίου τα τραγούδια στα οποία αναφέρομαι, πες να γεμίσουμε μια κασέτα και να τους τη στείλουμε. Μου άρεσε αυτό το παιχνίδι με τη μουσική. Τροφή της ψυχής. Άλλωστε μήπως έτσι δεν ήμασταν εμείς και παλιά; Μήπως η γενιά του 1960 των Ελληνοκυπρίων αδελφών μας δεν μεγάλωσε με εκείνο το γνωστό τραγούδι;

«Σε περίμενα να ‘ρθεις

Την αγάπη μου να δεις

Δεν έμαθες πως σε αγαπώ

Δεν μου έσβησες το δάκρυ

Καθόλου δεν με αγάπησες;»

Η γενιά μας του 1974; Πώς μεγάλωσε, με τι ανατράφηκε; «Ένα βράδυ ξαφνικά μπορεί να έρθω». Αυτά είναι τραγούδια του έρωτα και όχι εμβατήρια των γενίτσαρων. Αλλά ούτε αυτά ωφέλησαν σε κάτι. Ο ένας τραγουδούσε «περίμενα και δεν ήρθες» και ο άλλος ξεκίνησε και ήρθε για πείσμα του. Και μάλιστα ήρθε ξαφνικά ένα βράδυ! Γι’ αυτό λέω πως θα είναι καλύτερα αυτή τη φορά να είναι το «Σήκω χόρεψε κουκλί μου». Μας ταιριάζει και εμάς. Τους ταιριάζει και αυτούς. «Ώπα νίνα νάινα γιαβρού μου σινανάινα». Άλλωστε η δουλειά μας είναι «ώπα σινανάινα». Και αμέσως μετά και έναν Θεοδωράκη. «Τον Ζορμπά».

Μπαρμπαρός. Ε Μπαρμπαρός. Καπετάνιε των θαλασσών. Μήπως εσύ έκαψες τα καράβια του Andrea Doria σε αυτή τη θάλασσα; Έπαιξες τάβλι με τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή; Γιατί είναι κόκκινα τα γένια σου; Μήπως γι’ αυτό σε αποκάλεσαν Μπαρμπαρός οι Ευρωπαίοι; Σε αυτό οφείλεται αυτή η κληρονομιά; Αν εσύ είσαι ο καπετάνιος των θαλασσών, εκείνος είναι ο βασιλιάς των πόντιουμ. Αλλά δεν μας έκανε τη δουλειά μας επειδή δεν ερευνούσε για αέριο. Χωρίς γένια και με γυαλιά. Σηκώθηκε και είπε «πνίξου στα σκατά σου Τουρκία». Γι’ αυτό τον τιμωρήσαμε. Τον πετάξαμε και αυτόν έξω απ’ αυτό το νησί. Τον απελάσαμε. Τον δώσαμε στους αστυνομικούς, τον βάλαμε στο αεροπλάνο και τον στείλαμε. Μόλις κατέβηκε στην Άγκυρα τον ξυλοφόρτωσαν. Ύστερα κατευθείαν στο κελί. Ιδού, αυτό ονομάζουν τουρκική ταυτότητα, αντρειοσύνη, παλικαριά. Αλλά εσύ είσαι άλλος Μπαρμπαρός Χαϊρεντίν. Είσαι ο καπετάνιος των θαλασσών. Φρόντισε καλά το αέριό μας. Μην αποδείξεις πως είναι κενές περιεχομένου οι ελπίδες μας. Άσε τον Andrea Doria. Κοίτα τον Νίκο. Μάθε καλά τις ώρες που πίνει ουίσκι ο Νίκος. Για να μην πάνε άδικα τα ειρηνικά μας τραγούδια. Έτσι δεν είναι όμως Μουσταφά; Με το ουίσκι πάει και ένα «Σήκω χόρεψε κουκλί μου», όπως και ξηροί καρποί. Να χορέψουμε είτε συρτάκι. Είτε τσιφτετέλι τούρκικο. Αν δεν τους αρέσει χορεύουμε και χορό της κοιλιάς. Για πείσμα των εχθρών!
Πολίτης News